คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
“ ….อืม…. ”
“ ซาวาดะ! ไหนลองแก้โจทย์ข้อนี้สิ ”
“ … ”
“ ซาวาดะ! .. ” -__-*
“ คะ..ครับ… ”
“ 555+ ”เสียงหัวเราะของเพื่อนในห้อง 2-A
“ ไหนลองแก้โจทย์ข้อนี้สิ! ” -__-*
“ ครับ ”
“ รุ่นที่ 10 y = 33 ครับ ” เสียงโกคุเดระคุง เพื่อนของผมพูดพร้อมทำท่าประกอบ
“ นี่! ซุบซิบอะไรกัน ห๊า! ซาวาดะรีบแก้โจทย์ซะ ” คุณครูโวยวาย
“ ครับ …เอ่อ..”
‘ กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ’
“ เอ้า! นักเรียนไปทานข้าวได้ -__-^ ” คุณครูพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้สึนะยินเอ๋ออยู่
ณ ดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริ
“ สึนะ นี่โชคดีจังเลยเนอะ จะตอบก็ดันหมดเวลาก่อน ทีฉันคนแรกทุกทีเลย ” เสียงยามาโมโตะ หนุ่มที่รักการเล่นเบสบอล
“ แล้วก็เดาเอา แต่กลับถูกเนี่ยนะ ” โกคุเดระพูดพลางประชด
“ น่าๆๆ ทั้งสองคน -__-^ ” สึนะห้าม เพราะรู้ว่าถ้าปล่อยไวจะเกิดอะไรขึ้น
“ นี่! พวกนายน่ะ สงบเกินไปมั้ยนั่น ” เสียงดังขึ้นจากข้างหลังสึนะ สึนะจึงหันไปก็พบกับเด็กทารก เจ้าของจุกนมสีเหลืองในชุดพุ่มไม้เล็ก
“ เฮ้ย! นี่ชุดอะไรของนายอีกห๊า! รีบอร์น >O< ” สึนะตะโกนโวยวาย
“ นี่เป็นชุดที่จางนีนิสร้างให้ใหม่เป็นชุดใช้สืบตอนที่อยู่ในป่ากับศัตรูน่ะ ทางที่ดีน่ะ นายควรออกให้ห่างจากฉันจะดีกว่านะ ” รีบอร์นเอ่ย
“ ทำไมอ่ะ -__-? ” แล้วสึนะก็ทำหน้าโมเอะ แบบสงสัย
“ ก็เพราะว่าปลายเส้นหญ้าแต่ละเส้นพิษ แบบที่มีอยู่ในชุดเม่น ตอนที่ฉันเอาฮิบาริมาเป็นพวกเรายังไงล่ะไง ” เมื่อเจ้าหนูเฉลยทุกคนก็หันไปหาสึนะที่มีเส้นหญ้าในชุดของรีบอร์นทิ่มอยู่หลายเส้น
“ ยังก็แปลว่า…. ”
“ ฉันนับหนึ่งถึงห้านายก็จะตายไง 5…4…3…2…1… ” พอนับจบก็ได้ยินเสียงสึนะดังขึ้น
“ …เอ่อ… ”
“ สึนะ! ” ยามาโมโตะเรียก
“ เฮ้ย! รุ่นที่ 10 ” โกคุเดระสะดุ้ง เมื่อบอสของตนล้มลงไปนอนกับพื้น “แต่…ถ้าจำไม่ผิดพิษครั้งที่แค่สลบไปไม่ใช่เหรอ ”
“ จริงด้วยสินะ เดี๋ยวสึนะคงจะฟื้นแล้ว ”
“ เก่งจริงที่จำได้นะ แต่…” เจ้าหนูเว้นวรรค ชวนให้สยอง =__=^
“ แต่อะไรครับ คุณรีบอร์น ” เสียงโกคุเดระถามแบบงง ๆ
“ พิษที่แล้วต้องพักแค่ 5 – 10 นาที เอง แต่พิษครั้งนี้ ต้องอยู่อย่างนี้ 1 วันนะ ”
“ งั้นจะทำยังไงกับคาบเรียนล่ะครับ ! ” โกคุเดระตะโกนถาม
“ งั้นวันนี้โดดคาบบ่ายกันมั้ย ” ยามาโมโตะตอบแทนเจ้าหนูที่ถูกถาม
“ ได้! งั้นไปเอากระเป๋าแล้วกลับบ้านเลย ”
“ โอ๊ท! ”
ตึก….ตึก…ตึก…
เสียงฝีเท้าของชายหนุ่นที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินรีบไปเอาของที่จำเป็นสำหรับการโดดคาบเรียนช่วงบ่าย( จะไปก็รีบไป -__- ::ไรเตอร์ )
“ เฮ้! โกคุเดระ นายจะเอากระเป๋าของพวกเพื่อนของเธอไปไหนน่ะ ” เสียงชายวัยกลางคนถาม
“ จะโดดช่วงคาบบ่าย ” -__-*
“ อ๋อ…เฮ้ย…ไมได้นะ ไม่งั้นเธอไม่มีสิทธิ์สอบนะ ”
“ เออ ๆ ” เสียงทิ้งท้ายของชายหนุ่มทำเอาอาจารย์ค้อนวงใหญ่ใส่เค้า
อ่านแล้ว^^
ก็เม้นด้วยนะตะเอง :P
ความคิดเห็น