คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 9 : ปลอบ และ เค้ก
“ กรี๊ด!!! แว้ก!!! ~ ”
เสียงกรีดร้องของสาวม.ปลายที่เห็นภาพตนเองในกระจก ใบหน้าใสๆน่ารักๆ แต่…ตอนนี้เต็มไปเลือด!ที่กระเด็นโดนใบหน้าใสๆ ของเธอจนดูน่ากลัว หญิงสาวกรีดร้องจนไม่มีเสียง นั่นทำเอาผมสะดุ้งจนต้องเอามือปิดตาเลยที่เดียว ผิดกับจีอ๊อตโต้ที่ต้อนนี้นั่งดูหนังหน้าตาเฉยแถมยังยิ้มก็ด้วย…ผมเข้าใจแล้วก็ทำไมจีอ๊อตโต้ถึงถามผมว่า ‘ จะดีเหรอ ’ ชื่อเรื่องน่าดู๊~ น่าดู~ ‘ ม.ปลายฝันร้ายกับคนตายในกระจก ’…หนูรับไม่ได้ TT^TT
“ เอ่อ…จีอ๊อตโต้ครับ คุณชอบหนังแนวนี้เหรอครับ…”
“ อืม…เราว่าสนุกดีนะ ^^ ” เขาตอบได้โดนใจผมจริงๆ T^T
“ ToT ” ฮือ…น้ำตาผมจะไหลแล้ว…ฮือ
“ เดชิโม่เป็นอะไรเหรอ? ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ o_o ”
“ เปล่าครับ แค่ตกใจฉากเมื่อกี้นิดหน่อยนะครับ ”
“ กรี๊ด!!! ”
“ แว้ก!!! ”
“ -…- ” ( ไหนบอกแค่ตกใจ :: จีอ๊อตโต้ )
“ เอ่อ…555+ ” ผมยิ้มแห้งให้จีอ๊อตโต้ - -^
หลังจากที่ผมกลับมานั่งท่าเดิม ไม่ต้องสงสัยนะครับ เมื่อกี้ผมเกือบไปอาศัยอยู่ใต้เก้าอี้แล้ว -…- ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ผมโทษกองถ่ายเรื่องนี้เลยนะขอบอก - -*
“ ผะ…ผี…กรี๊ด!!! ”
หมับ!
ก่อนที่ผมจะทำการกระทำเดิม คือ อพยพไปอยู่ใต้เก้าอี้ =w= ก็มีมือหนาขึ้นใครบางคนมาจับหัวของผมจนไปนอนกับตักของเขาเอง ผมค่อยเงยหน้ามองบุคคลที่กระทำการรุนแรงแบบนี้กับผม - -*
“ จีอ๊อตโต้ ทำอะไรน่ะครับ ”
“ ก็เดชิโม่กลัวไม่ใช่เหรอ มองหน้าก็รู้แล้ว ^^ ”
“ ครับ…แต่ไม่ต้อง…ถึงขนาดนี้ก็ได้ ” ก็เล่นเอาหน้าผมไปซุกกับตักเลย เจ็บ T^T
“ ช่างเถอะ อยู่แบบนี้นี้ก็ดีนะ ^^ ”
“ เอ่อ…=///= ”
จีอ๊อตโต้มองหน้าผมแบบสงสัยว่า เป็นอะไร แล้วก็ค่อยก้มหน้าหล่อๆของตนมาหาที่ผม แล้ว…
จุ๊บ!
“ จี…อ๊อตโต้! ทำอะไรน่ะครับ O///O ” แก้ม...แก้ม..เขาหอมแก้มผมอ่ะ >///<
“ ที่อิตาลีมากกว่านี้อีกนะ ^^ ”
“ แต่ที่นี้มันญี่ปุ่นนะครับ -///- ”
“ ช่างเถอะ ไม่มีใครเห็นอยู่แล้วล่ะ ^^ ”
พรึบ!!
เสียงไฟในโรงภาพยนต์เปิดขึ้นพร้อมกัน ผมสะดุ้งออกจากตักของรุ่นที่ 1 แบบอัตโนมัติ ทั้งเขิน ปนอาย =///= จะบ้าตาย
ขณะนี้ผมกับรุ่นที่ 1 ได้เดินออกมาจากโรงหนังเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ นี่! เดชิโม่เราไปรอพวกนั้นเลยมั้ย ^^ ”
“ ครับ =///= ” เรา…เฮ้ย!...ผมกับรุ่นที่ 1 ก็ลองโทรถามเพื่อนว่า เสร็จกันรึยัง ทุกคนตอบเป็นแนวเดียวกันประมาณว่า ยัง กลับบ้านไปก่อนได้เลย คนที่พูดใจความที่สุดเห็นจะเป็น จี โคตะระตรงเลย ‘พวกนายจะไปไหนก็ไป พวกฉันยังไม่เสร็จ!!! ดูแลตัวเองด้วย ’ มันมาแอบห่วงใยตอนท้าย =w=
“ งั้นเราไปหาอะไรดื่มดีกว่านะ ^^ ”
“ อืม…ครับ ”
ณ ร้าน Coffee For You And Me
“ กี่ท่านค่ะ ”
“ สองครับ ”
“ เชิญด้านโน่นเลยค่ะ ” พนักงานหญิงในชุดเมดเรียกเพื่อนของตนที่อยู่ในเคาเตอร์ให้ดูจีอ๊อตโต้ที่หน้าตาดีที่สุดในร้าน เพื่อนเธอเห็นแล้วแสดงอาการเหมือนจะบอกว่า คนอะไรหล่อปานเทพบุตร (พากย์ให้เค้าทำไมล่ะ :: ไรเตอร์)(ก็ผมเห็นนี่ :: สึนะ)
“ รับอะไรดีครับ ” หลังจากที่นั่งลงแล้วพนักงานชายหน้าตาเหมือนกุ้งหอยปูปลาก็เดินมาถาม
“ ผมเอาโกโก้เย็น กับ…เอ่อ…จีอ๊อตโต้เอาอะไรดีครับ ” ผมตอบพนักงานชายหน้าตา…ดังที่บรรยายไว้ด้านบน = =
“ อืม…เอากาแฟร้อนธรรมดาก็ได้ ” รุ่นที่ 1 ตอบพลางยิ้มให้ผม ไม่นานเกินรอ พนักงานชายคนเดิมก็เดินมากาแฟกับโกโก้มาส่งที่โต๊ะผม เมื่อวางแก้วลงบนโต๊ะแล้วก็ก้มหัวให้นิดหน่อยแล้วเดินไป
“ ทานเค้กมั้ย? ” จู่ๆรุ่นที่ 1 ก็พูดขึ้น
“ ไม่ล่ะครับ ” ผมตอบ
“ งั้นซื้อไปฝากเด็กที่บ้านของเดชิโม่สิ ดูน่ากินออก ”
“ ผมไม่มีตังค์ขนาดนั้นหรอกนะครับ - -:;”
“ เดี๋ยวฉันออกให้ก็ได้นะ ”
“ คุณพกเงินมาเท่าไหร่กันครับเนี่ย ? ”
“ ก็มีติดตัวอยู่แค่ 1000 ยูโรน่ะ พอเอาไปแลกเป็นเงินของประเทศนี้ดันได้เยอะแยะเลย 0w0 ”
“ เอ่อ...1000 ยูโร....1 ยูโรเท่ากับกี่เยนนะ? ” ผมพึมพำกับตัวเอง
“ ประมาณ 140.79 เยน... ” ?????
“ งั้น 1000 ยูโรก็เท่ากับ...? ”
“ ประมาณ 140785 เยน... ” ?????
“ อ๋อ! แล้วคุณจะบอกผมทำไมครับ -__-? ”
“ ก็ช่วยคิดไง ._.”
“ คะ...ขอบคุณครับ... ”
“ งั้นพอทานเสร็จซื้อเค้กไปฝากเด็กที่บ้านเดชิโม่นะ ฉันมาเป็นคนอาศัยต้องหาของไปฝากบ้าง จริงมั้ย? ”
“ ยังไงผมก็ขัดคุณไม่ได้อยู่ดีนั้นล่ะครับ ” พอดื่มโกโก้จนหมด ก็ได้เวลากลับ จีอ๊อตโต้พาผมไปเลือกเค้กในตู้ที่ทางร้านจัดไว้ มีแต่แบบที่เราชอบทั้งนั้นเลย ~ ผมเลือกเค้กวลิลาที่มีสตอเบอร์รี่ลูกใหญ่อยู่ด้านบนไปให้เด็กในบ้าน แล้วก็ให้เขาเอาไปในกล่อง จีอ๊อตโต้ไปจ่ายเงิน ไม่นานเราก็ได้ออกมาจากร้านเพื่อที่จะกลับไปรอพวกโกคุเดระคุงที่บ้าน
กลับมาแล้ว เม้นให้เราด้วยนะ จะได้มาต่อเร็ว 0_<
ความคิดเห็น