ปาฏิหารรักข้ามภพ

ลำดับตอนที่ #2 : ได้พบเจอ

                    

 รถยี่ห้อหรู BMW สีดำรุ่นใหม่ป้ายแดงที่ถูกตกแต่งอย่างลงตัว ขับมาบนท้องถนนนอกชานเมืองกรุงเทพที่มีแต่ป่าข้างทางเต็มไปหมด สื่อให้เห็นว่าคนที่ขับรถนั้นน่าจะเป็นคนมีฐานะ บรรยากาศในรถตอนนี้เย็นสบาย ชายที่เป็นเจ้าของรถเอื้อมมือไปเปิดเพลงที่อยู่ในโทรศัพท์ กดไปในเพลงที่ตัวเองชอบมีเสียงเพลงดังขึ้นเบาๆ เจ้าของรถสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะเอื้อมมืออีกครั้งไปลดเสียงเพลงที่ดังลง บรรยากาศตอนหัวค่ำ ได้เปิดเพลงที่ตัวเองชอบ พร้อมบรรยากาศฝนตกเล็กน้อยทำให้การขับรถกลับบ้านของ “เนม” ดารานักแสดงหนุ่มชื่อดัง ดูเป็นเรื่องที่ไม่น่าเบื่อ นอกชานเมืองตอนนี้รถไม่ติด ขับผ่านสบายๆ ไม่เหมือนกับในตัวเมืองที่ไม่ว่าจะเวลาไหน ก็มักจะมีแต่ความวุ้นวายอยู่เสมอ เนมคิดดีใจที่เขาได้ซื้อบ้านนอกชานเมืองทิ้งไว้ เพราะนอกจากจะหลบหลีกความวุ้นวายจากการจราจรได้แล้ว เขายังหลบหนีจากความวุ้นวายของนักข่าวได้อีกด้วย

...................................………………………………………………………………………………………

                      ในป่านอกชานเมือง มีแสงสีขาวเจิดจ้าปรากฎขึ้นอยู่บนริมฝั่งลำธาร ในลำแสงนั้นปรากฎมีหญิงสาวแต่งชุดไทยโบราณแต่ไม่สวมเครื่องศิราภรณ์ปรากฎอยู่ในแสง ฝนค่อยๆตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย ลำแสงประหลาดค่อยๆดับลงคงเหลือแต่ความมืดมิดเช่นเดิม ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มเศษๆ ในป่าติดถนนนอกชานเมืองตอนนี้ คงจะมีรถแล่นผ่านมาไม่กี่คัน ฝนก็เทกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย หญิงสาวที่หมดสติค่อยๆลืมตาขึ้นมา หยดน้ำฝนตกลงกระทบบนใบหน้าของพิกุลกาหา หญิงสาวสะดุ้งตื่นและรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หล่อนมองรอบข้างของตัวเองซึ่งตอนนี้เงียบสงัด ไม่มีแม้แต่เสียงจิ้งหลีดเรไรร้อง มีแต่เสียงของฟ้าที่ตอนนี้ร้องกึกก้องประกาศความยิ่งใหญ่ไปทั่วแผ่นฟ้า พิกุลกาหารู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก หล่อนได้แต่ยืนคิดทบทวนว่าที่นี้คือที่ไหน และสิ่งสุดท้ายที่เข้ามาภายในหัวของพิกุลกาหาคือตัวเองและพี่ๆกำลังจะบินกับเขาไกลราศ ระหว่างทางฝนตกหนักและเกิดลำแสงสีขาวจนพาตัวของเขามาอยู่ที่นี้ แล้วพวกพี่ๆทั้ง 6 นางของเขละไปไหน คิดได้ดังนั้นพิกุลกาหาจึงจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้า แต่อนิจาปีกของพิกุลกาหานั้นไม่มีแล้ว สงสัยคงหลุดหายไปตอนที่ลำแสงประหลาดนั้นดูดกลืนเขาให้มาอยู่ที่นี้ พิกุลกาหาได้ร้องเรียกหาปีกของตัวเอง เพราะธรรมชาติแล้ว ปีกของเหล่ากินรีจะรีบบินกลับมาหาผู้เป็นเจ้าของ แต่ก็ไม่พบ ไร้เสียงตอบรับ น้ำใสๆไหลรินออกจากตาของพิกุลกาหาและหยดตกลงไปบนพื้นกลายเป็นเพชรสีขาวบริสุทธิ์นับไม่ถ้วน หล่อนนั้นได้แต่ปาดน้ำตาของตัวเองและตระโกนเรียกชื่อผู้เป็นพี่สาว แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าผู้เป็นพี่สาวนั้นจะตอบรับกลับมา มีแต่เสียงครางของสัตว์ป่าตอนกลางคืน นั้นก็ทำให้พิกุลกาหาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก หล่อนตั้งสติและคิดจะออกจากป่าแห่งนี้ มองซ้ายแลขวา โชคดีตาของหล่อนนั้นได้เลือบไปเห็นกับไปดวงไฟสีส้มอ่อนๆ พิกุลกาหาไม่รอช้า รีบวิ่งฝ่าดงหญ้าและตรงดิ่งไปยังดวงไฟสีส้มนั้นทันที

..........................…………………………………………………………………………………………..

                       เสียงฮัมเพลงบนรถดังขึ้นอย่างมีความสุข เนมค่อยๆขับรถอย่างช้าๆ เพราะตอนนี้ฝนตกถนนอาจจะลื่นได้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เขานั้นสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะบ่นกับตัวเองว่าสงสัยคงเป็นน้องสาวของตัวเองแน่ๆเลย เขาค่อยๆเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ยี่ห้อ IPHONE ขึ้นมาดูและพร้อมที่จะกดรับ แต่อนิจา ยังไม่ทันได้กดรับปลายสาย วินาทีนั้นสายตาของเขาเลือบไปเห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้า บนท้องถนนตอนนี้ปรากฎมีหญิงสาวแต่งชุดไทยโบราณวิ่งตัดหน้ารถของตัวเอง ทำให้เนมนั้นเบรครถแทบอย่างกระทันหัน หัวของเขานั้นไปกระแทกกับพวงมาลัยของรถ โชคดีที่เขาคาดเข็มขัดนิระภัยจึงไม่เป็นอันตรายแต่ก็ยังเจ็บๆที่หัว จะเป็นก็แต่หญิงสาวเมื่อสักครู่นี้ เมื่อสติมาแล้ว เขารีบปลดล็อดเข็มขัดนิรภัยแล้วรีบลงจากรถเพื่อไปดูว่าเขาได้ชนกับผู้หญิงคนนั้นไหม เนมตกใจมาก มองดูหญิงสาวที่นอนหลับอย่างไม่มีสติอยู่หน้ารถ เขาไม่ได้ชนผู้หญิงคนนี้ หากแต่ผู้หญิงคนนี้คงตกใจและล้มหมดสติไป ดีที่เนมนั้นเบรครถได้ทัน แต่ที่ทำให้ชายหนุ่มคนนี้แปลกใจคือทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงแต่งชุดแปลกๆ เหมือนคนสมัยโบราณ ตอนนี้ในหัวสมองของเขาสับสนไปหมด แต่เพื่อความแน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เป็นอะไรมาก เขาจึงอุ้มพิกุลกาหาขึ้นรถ เพื่อนำส่งโรงพยาบาล