รักเธอยัย วายร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 นี่มันอะไรกันเนี่ย>.

ตอนนี้ฉันมาอยู่ที่โรงอาหาร หลังจากที่ฉันระงับอารมณ์ไม่ให้ฆ่านายนั้น
"แก"
"นานิ"เสียงยัยโนนะตะโกนเรียกฉัน
"แกจะตะโกนทำไมอ่ะ อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง"
"ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วนะ แกคิดอะไรอยู่"
"ปล่าวๆหรอก ไม่ได้คิดอะไร ไปกินข้าวกันเถอะ"พูดจบฉันก็ดึงมือยัยโนนะไปที่ร้านอาหารประจำ

ว้าว!! ตอนนี้ฉันได้อาหารของโปรดมาอยู่ในมือแล้ว55 (เป็นบ้าอะไรของแกว่ะเนี่ย >>โนนะ)
"นานิ"เสียงเรียกชื่อฉันดังมาจากหน้าประตูโรงอาหาร
"พี่ชายแกยังไม่เลิกนิสัยนี้อีกหรอว่ะ"ยัยโนนะหันมาถามพร้อมกับทำหน้าเบื่อกับนิสัยเดิมๆของพี่นิกซ์
"คงจะยัง อ่ะแก55"ฉันหันไปหัวเราะกับยัยโนนะ
ฉันไม่สนใจที่พี่นิกซ์เรียก ตอนนี้ฉันต้องกินๆอย่างเดียวไม่งั้นฉันจะโดนแย่ง

พี่นิกซ์เดินมานั่งข้างฉันพร้อมกับเพื่อนๆๆในกลุ่ม
"นี่!! พี่กินมั้งดิ"ไม่ทันทีฉันจะอนุญาติช้อนก็ไปอยู่ในปากของพี่ชายสุดที่รัก
"ถ้าแบบนี้ อย่ามาขอกันเลยดีกว่าพี่นิกซ์"ฉันหันไปแขวะพี่ชายที่นั่งกินข้าวของฉันอยากเอร็ดอร่อย
"อ่อ จริงสิวันนี้มีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จักด้วย"พี่อาจิพูดขณะที่ของกินยังอยู่ในปาก
"ใครหรอพี่อาจิ"ยัยโนนะหันไปถาม

พี่อาจิหันไปทางเดินที่มีคนเดินมาอยู่ 2 คน พอฉันหันไปเจอก็
"เฮ้ย!! นาย/เธอ"ฉันกับนายนั้นร้องพร้อมกัน
"อ้าว !! รู้จักกันด้วยหรอว่ะ"พี่โนบิถามพรางมองหน้ามาที่ฉันสลับกับนายนั้น
"ไม่รู้จัก/ไม่รู้จัก"

พี่ชายฉันกับพวกเพื่อนๆมองมาฉันกับนายนั้นที่ตอนนี้กำลังจะฆ่ากันไปให้ตายไปข้างหนึ่ง>.<
"ก็คนนี้ไงที่กรุบอกว่ามีเรื่องด้วยตอนเช้าอ่า"นายนั้นหันไปพูดกับพี่ชายฉัน
"ใครเค้าอยากมีเรื่องกับนายไม่ทราบย่ะ"ฉันหันไปแขวะนายนั้นทีนึง
"ฉันก็ไม่ได้อยากมีเรื่องกับเธอหรอก ถ้าเมื่อเช้าเธอไม่เดินชนฉัน"
"อ้าว ! นี่ปากหรอนาย นายนั้นแหละเดินชนฉันก่อน"
"เธอนั้นแหละเดินชนฉัน"
"นายนั้นแหละ"
"เธอนั้นแหละ"

"พอๆๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว"เสียงของพี่ฮาจิฝาแฝดของพี่อาจิตะโกนมา ทำให้ฉันและนายนั้นถึงกับชะงัก
ฉันกำลังจะอ้าปากแต่พี่ฮาจิก็พูดแทรกว่า
"หยุด ! นาินิจะพูดอะไรอย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ"
" >.<' "

ตอนนี้ทั้งฉัน โนนะและพี่ชายนั้งกินข้าวกันอย่างอร่อย..แต่ฉันจะไม่อร่อยก็ตรงที่มานั้งตรงข้ามกับนายนั้น�
"อิ่มแล้วนะ..เดี๋ยวออกไปเดินเล่นข้างนอกก็นะพี่นิกซ์ อยู่ในนี้อากาศมันไม่ดี"ฉันหันไปแขวะนายนั้นก่อนจะเดินออกมา


เฮ้อ !!� พี่นิกซ์เหมือนไรจะกินเสร็จนะ� เดินจนเมื่อยแล้วนะเนี่ย
"โอ๊ย ! ขอ โทดค่ะ "
"ไม่เป็นรัยครับ"
พอฉันเงยหน้าขึ้นมา คนที่อยู่ตรงหน้าฉันคือคนที่ทิ้งฉันไปเมื่อปีที่แล้ว คนที่ทำให้ฉันเป็นจากคนร่าเริงเป็นคนเย็นชา
"โทจิ/นาินิ"ทั้งฉันและโทจิต่างเรียกชื่อกัน

ตอนนี้ฉันกับโทจินั่งอยู่หน้าไอติมที่เมื่อก่อนฉันกับโทจิชอบมานั่งกินกัน
ผ่านไป 10 นาที ทั้งฉันและโทจิต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไร
"โทจิ นายสบายดีใช่ไหม??"และก็เป็นฉันเลือกที่จะทำลายความเงียบนั้น
"สบายดี นานิสบายดีเหมือนกันใช่ไหม"
"อืม สบายดีจ้ะ"
"อ่อ แล้วนานิมาทำอะไรที่นี้ล่ะ"โทจิถามฉันด้วยสีหน้านิ่ง ๆ
"ก็มาเดินเที่ยวรอพี่นิกซ์กี๊นะ� แล้วโทจิมาทำอะไนที่นี้ล่ะ"
"มารอเพื่อนในวงนะ พรุ่งนี้มีจะไปประกวดเลยว่าจะมาซ้อมแถวนี้อ่า"
"่อ่อ ว่าแต่พวกยิตะ มาสายเหมือนเดิมเลยอเนอะ"
"ใช่ พวกยิตะเหมือนทุกอย่างเลย 55."
ทั้งฉันและโทจิก็คุยกันอยู่นานจนเสียงโทรศัพท์ของโทจิดังขึ้น
~ อยากให้รู้ว่าอยู่คนเดียวไม่เป็นก็เหมือนที่มีน้ำตาไหลมาก็คิดถึงเธอเท่านั้น ~
" ขอตัวแปปนึงนะ "พูดจบโทจิก็เดินออกจากร้านไปเลย
ผ่านไป 5 นาที โทจิก็เดินเข้ามานั่งที่เดิมแล้วพูดว่า
" เดี๋ยวพวกยิตะจะมาที่นี้นะ นานิอยู่ด้วยกันก่อนสิ"
"อืม"