คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตื่นขึ้นมา
ผมื่นึ้นมาในป่า อาาศหนาวมา ทำเอานแบบผมที่อยู่แน่ในประเทศร้อน
“วิาลูเสือ็ำไม่ไ้ ูะรอไหมเนี่ย”
ผมรีบเินหาถ้ำหรือสถานที่ึ่สามารถใ้นอนอนลาืนไ้
อนนี้มัน็เป็นเวลาเือบสอั่วโมแล้วที่ผมพยายามหาทีุ่หัวนอนในที่สุผม็เอถ้ำ
ผมเินเ้าไปในถ้ำเพื่อรวสอบภายใน ูเหมือนว่าะไม่ไ้มีอะไรน่าสนใมานั มีแ่บ่อน้ำเล็บ่อหนึ่ ผมเินไปหาิ่ไม้รอบๆ และเศษหิน สำหรับารทำเื้อไฟผมเอาหินูไม้เพื่อทำเื้อไฟ านั้น็เอาไม่ีไฟออมาุ
เมื่ออาาศอุ่นึ้นาอไฟผม็วับุหรี่ึ่นมาุ
13 มวน
ผมมอูอบุหรี่ที่พมาับัว ้ออบุารที่ผมิมันผมึพบุหรี่ับไฟแ็ิัวลอเวลา มันทำให้ผมสามารถุไฟไ้
ฟู่~~~~
ผมพ่นวันบุหรี่ออมา อนนี้ผมหิวมาในป่าไม่มีผลไม้อะไรที่รู้ัเลย ะให้หยิบไปิน? ไม่เอา้วยหรอผมยัรัีวิอยู่
ผมนั่อยู่เยๆในถ้ำ เนื่อามันมืผมเลยไม่่อยอยาเินออไป้านอ ทว่ามัน็ัพัแล้วที่ไม่มีอะไรถึท้อ ผมึัสินใะไปัน้ำในบ่อมาื่ม
ผมมอลไปในบ่อ มันใสมาทำเอาะผมใเลยละ
ผมเอามือ้าหนึ่ลไปแว่เล่นในน้ำ วามรู้สึเหมือนเ็ที่ำลัะลสระ ทว่าเมื่อผมะัน้ำึ้นมาื่ม มืออผม็รู้สึแปลๆ เหมือนมีอะไรมาเาะ และไม่ใ่แ่ัวเียว แ่เป็นสิบัว ผมมอลไปในสระแ่็ไม่เห็นอะไรเลย
่ามัน ็ไม่ไ้รู้สึอะไรอยู่แล้ว ปล่อยไว้ไม่เสียหาย
สิ้นสุวามิ มือวาอผม็แสบระบมไปทั่วทั้มือ
ผมรีบึมีึ้นมาเพื่อนรวสอบ
มันมีสิ่มีีวิล้ายปลาัวใสๆ นาเล็เ็มมีผม เลือเริ่มไหลออมา
“พวเี่ยนี่!”
ผมรีบสะบั ทว่ามัน็ยัเาะแน่น ะให้ไปแว่ในน้ำเรว่าะมาัเพิ่ม ผมเห็นบาัวเ้าไป้าในแผลที่พวมันสร้า
วามเ็บปวเริ่มทวีู
พวมันเริ่มยับามือผมึ้นมาทาแน
“เห้ยๆ ไม่ลนะเห้ย”
ผมพยายามเอาหินมาูออ ทว่ามันลับไม่่วยแม้แ่น้อย
ทันในั้นวามิโ่ๆเ้ามาในหัวผม
ผมหันหลัไปมออไฟ และลับมามอที่มือผม
“ไม่พวมึ็ู”
ผมัสินใเอามือึ้นไปเหนืออไฟ
วามร้อน่อยๆเ้ามา วามเ็บปว็ยิ่ทวีู
“อ้าาาาาาา”
ทว่าเมื่อผมสัเู ปลาัวเล็ยัเาะแน่นและแทะมือผม่อไป
“เ่เ่มึาไหนวะเห้ย”
ผมะโนออมาพร้อมลมือลเ้าไปไล้ไฟยิ่ึ้น
สิอผมเริ่มเือา
ทว่าพวมันยัผม่อ
มันทำให้ผม้อใ้ัวเลือสุท้าย ผมหลับาลและัฟัน
และเอามือเ้าไฟในไฟ
วามร้อนอไฟที่แผเผา หรือ ือฝูปลาที่ัมือผม มันอาะเป็นวามเ็บอบทัู้่ ผมสะบัมือในอไฟและเอามันออมา
แผลพุพอน่าเลียอย่ารับไม่ไ้ ทว่าผม็รอมาไ้
ผมรีบถอเสื้อมาพันมือที่ไหม้
เมื่อเสื้อสัมผัสับมือวามเ็บปว็เพิ่มึ้นมาว่าเิม
สิอผมำลัะหมล
ผมนอนลับพื้นพร้อมับิในใ
เ็บโว้ย
**********
มุมมอ ใบ้าว
ผมลืมาึ้นมา ภาพแรที่ผมเห็นือเพานห้อ ทว่ามันไม่ใ่ห้ออผม ผมสัมผัสไ้ถึวามนุ่มที่หลัหัว มันือหมอน!
ผมลุึ้นมาพบว่าัวเออยู่บนเีย เสื้อนัเรียนอผมหายไปเหลือแ่าเ ผม้มลไปมอที่เท้าอผม โีที่มันยัอยู่ี ทว่ามีแผลเป็นรูปรอยัเหลืออยู่ ไม่รู้ว่าที่หลัอผมะมีไหม
หวัว่าะไม่นะ
ผมลุึ้นาเียเพื่อที่ะรวสอบห้อ ทว่าไม่ทันที่ผมะทำอะไรประู็เปิออ
หิสาวผมมีผิวและผมสีาวี วาสีาที่ทำให้ทุนที่เห็น้อผวา
เธอ้อหน้าผมเ่นเียวับที่ผม้อหน้าเธอ
ผม้าวถอยหลัเล็น้อย
เธอเป็นใร ผมอยาถามออไป แ่ผมรู้สึเหมือนเยเอเธอมา่อน
ผมถอยหลัไปอี้าว
เธออ้าปาอเธอ
“*********”
ไม่เ้าใ
ภาษา่าประเทศ?
สเปน? เยอรมัน?
น่าเสียายผมไม่พูไ้แ่สี่ภาษา
มันฟัูไม่ไล้เียับภาษาทั้หมที่ผมพูไ้เลย
“พูอัฤษไ้ไหมรับ”
ผมถามออไปรๆ ภาษาอัฤษน่าะสาลที่สุ หวัว่าเธอะเ้าใ
ทว่าเมื่อเธอไ้ยินเธอ็หยิบนิ่และเอียหัวอเธอ
“*******”
เธอพูบาอย่า่อนะวัมือเรียผมแล้วเินออไป ผมัสินใามเธอไป
ผมามเธอไปเรื่อยๆ นถึห้อห้อหนึ่
มันเ็มไป้วยหนัสือมามาย
เธอเินูหนัสือัพั่อนะหยิบมันออมา
เธอเปิมันออและมอมาที่หน้าผม และพูบาอย่า
“******” (ว่าไ)
นลุ!!
ผมถอยหลัออมา้วยวามใ ทั้ที่ฟัไม่รู่เรื่อแ่ลับเ้าใวามหมาย
ผมเอามือุมหูอผมเพื่อูว่ามันยัปิไหม
ผมมอน่าหิสาวรหน้า เธอยิ้มให้ผม
“*******” (พูอะไรหน่อยไหม)
อีแล้ว!?
ผมมอหน้าหิสาวแล้วพูออไป
“นี่ือ?”
“*********” (โอ้ นายพูไ้?)
หิสาวทำหน้าประหลาใ เธอเริ่มถาม
“*******” (นายเป็นใร มาาไหน)
ผมลัเลัรู่ ่อนที่ะบอื่อัวเอออไป
“ผมื่อ ใบ้าว อยู่ที่ไทย”
“*******” (หืม…. ั้นเอ)
เธอหยุพูและปิหนัสือล เธอเินไปในหยิบบาอย่าในลิ้นั และเินมาหาผม
เมื่อผมมอูมันีๆ มันือแผ่นภาพ
ทันันนั้นเธอูภาพนึ้นมาและส่เสีย
“***”
ผมไ้แ่เอียอสสัย
เธอ้อหน้าผมราวับมันมีอะไริอยู่
เา?
ผมเอามือลำที่หัว
มันยัไม่ไ้อ โอเ
เธอเอานิ้วิ้มไปที่รูปอีรั้และออเสีย
“***”
ผมออเสียามเธอ และเธอ็พยัหน้าให้ผม พร้อมับเปลี่ยนไปภาพ่อไป
“****”
ผมออเสียามเธออีรั้ รั้นี้เธอไม่ไ้ทำอะไรแ่ยิ้มออมาและเปลี่ยนภาพ
อ่า นี่มันไอนั่นสินะ
เรียนหนัสือ
***********
มุมมออ ????
ผมื่นึ้นมาอีรั้ แสอพระอาทิย์แยาผมแ่มัน็ไม่ไ้่วยให้หาย่วันั
ผมนอน่อไปพร้อมับะแไปอีฝั่เพื่อหลบแสแ ทว่าเมื่อผมพลิัว วามเ็บปวที่มือ็ทำให้ผมปว
“โอ้ยยยยย”
ผมร้อออมา พร้อมับวาม่วที่หายไป
ผมมอลไปที่มือผม ยัมีเสื้ออผมพันอยู่ ผมพยายามะนอน่อ ทว่าวามเ็บปวทำให้ผมนอนไม่ไหว
ผมำลัิถึเรื่อ่อานี้ แผลไฟไหม้ที่มือวา ะรัษาเอไ้ไหม?
เป็นไปไ้ยา ผมไม่มีวามรู้นานั้น
ทาเลือที่ถู้อือหานให้เอ และให้พวเาพาไปโรพยาบาล
ผมเอาบุหรี่ออาอแล้วาบไว้ านั้น็เอาไฟแ็ึ้นมาุ
ฟู่~~~~
ผมเินออมาาถ้ำ และเินไปเรื่อยๆ เผื่อว่าะเอน หรือไม่็สัว์ป่า
และในที่สุโ็เ้า้าผม
เมื่อผมเินออมาัรู่ผม็เอับหมูป่า
ผมิว่าถ้าหาผมล่ามันไ้ผมอาะมี้าวิน
ทว่าหมูป่าที่ผมเอมีหน้าาแปล
มันมีวาสีแ และ มีรเล็บับเี้ยวที่แหลมม
เี่ยวๆๆ ไม่ใ่แล้วมั้ ทำไมหมูป่ามีรเล็บไ้ ผมไ้แ่พรำ่บอับัวเอ
ทันในั้นหมูป่าไ้อมอมาที่ผม เมื่อผมสัเีๆ ัวมันูบึบึนเป็นอย่ามา ราวับว่ามันเล่นล้ามทุวัน
ผมถอยหลัไปหลาย้าว ทว่าหมูป่ายัไม่ทำอะไรนอาสูลมหายใฟอ
~~~~~
หลัาสูลมหายใไ้ฟอสอฟอมัน็หอน ใ่แล้วหมูป่าหอน
เี่ยวนะไม่ใ่นี่มันแปลไปหน่อยหรอ?
ผมรู้สึว่ามีบาอย่าผิปิึรีบวิ่ออมาารนั้นทันที
ผมไ้ยินเสียวิ่อมันไล่ามผมิๆ
รรรรร
มันส่เสียออมาไม่าสาย
อนนี้ะทำอย่าไรีนั่นือสิ่ที่ผมิ
ผมยัวิ่่อไปเรื่อย นระทั่ถึถ้ำที่ผมเอนอนเมื่อืน
ผมเ้าไปในถ้ำทันที
แน่นอนว่าเ้าหมูป่า็ามมา
้านหลัผมือำแพ อนนี้ผมไม่เหลือทาให้หนีแล้ว
ผมเสี่ยับารเิมพันรั้สุท้าย
หมูป่าพุ่รเ้ามาหาผม
ผมยื่นมือวาออไป
แน่นอนว่าเี้ยวอันแหลมมเาะทะลุมือผมอย่า่ายาย
ในัหวะที่มันำลัึมือผมลับไปผม็พุ่เ้าไปหามันเพื่อทำให้มันล้มล
รรรรร!!
หมู่ป่าส่เสียร้อใ
ไม่้อห่วเี่ยว็ะใว่านี้อี
ไม่รอให้หมูป่าพลิัวไ้ผมันัวมันลบ่อน้ำ
ทว่าัวอมันหนัว่าที่ผมิ
ปาอมันยััมืออผมอยู่
สุท้ายผมพามันลบ่อน้ำไ้โยที่ปามันยััมือผมแน่น
มันพยายามึผมลไปทว่า้วยวามเ็บปวาารโนรุมอมทำให้มันปล่อยมือผมไป
มันรีบวิ่ไปรอบๆ และเอาหลับถูับผนัถ้ำ ระนั้นารระทำอมันนั้นเปล่าประโยน์
เลืออหมูป่าถูทาเ็มำแพ มันระเสือระสนทำทุวิถีทา ทว่ามัน็ไม่ไ้รับารปลปล่อย
่าน่าสสาร
ัพัหมูป่าูหยุยับละนอนลไปที่พื้น
าอหมูป่าถูปลารุมแทะอย่ารวเร็ว
ผมเห็นหมูป่า่อยๆถูินอยู่รหน้า มันทำให้ผมเ้าใเลยว่าฝูปลาพวนี้น่าลัวนาไหน
ผมอถูริๆที่เผามือัวเอ
ทว่าไม่ทันที่ผมะไ้ลอ็มีหมูป่าอีัวเินเ้าถ้ำมา
“ฮะ!?”
ผมลั่นออมา้วยวามัน
หลัาัวแร็มีอีหลายัวามเ้ามา
“พวมัน ล่าเป็นฝู?”
เมื่อผมย้อนนึไปเหมือนว่ามันะหอน้วย
“ั้นนี่็ือเหุผลที่มันหอนสินะ”
ผมเอาแ่พึมพัมับัวเอ หมูป่าเริ่มเ้าใล้ผมมาึ้นเรื่อย
ผมมอไปที่้านนอถ้ำ แสที่ส่อสว่าเ้ามาไม่ไ้ทำให้อะไรีึ้น
ทว่าอนนั้นเอเาเาหนึ่็ไ้ปราึ้นมา
ระนั้นเหล่าหมูป่า็ไม่ไ้สนใเ้าอเาแม่แ่น้อย
ายเ้าอเา้อหน้าผม
เาเป็นใร?
ในหัวผมหยุิเรื่อนั้นไม่ไ้
ทว่าในวินาทีนั้นผมไ้ยื่นมือออไปพร้อมับร้อออมา
“่วยผม้วย!!”
ทันในั้นายเ้าอเาับาบที่เอวอเา
และเพียแ่พริบาเียว แ่พริบาเียวเท่านั้น
เาไ้มาอยู่หน้าผมแล้ว
วาสีแสอเาำลั้อหน้าผม
แผละ
ออหมูป่าทั้หมลบนพื้น
ผมพยายามล่าอบุเา
“อบ…ุ”
ผมหมสิ
บอน
ความคิดเห็น