[Fic Yakusoku No Neverland] : พันธะขีดเส้นตาย

ตอนที่ 4 : ฟาร์ม

ความจริงมักโหดร้ายเสมอ

วันนี้...เป็นวันที่เด็กที่นี่ต้องออกไป 1คน เธอชื่อโคนี่ เธอเป็นเด็กน้อยน่ารัก เธออายุ 6ขวบ...แต่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เธอบอกว่าเธออยากเป็นเหมือนม่าม๊า เธอบอกว่าเธอจะส่งจดหมายมาหาพวกเรา เธอบอกว่าจะไม่ทอดทิ้งเด็กๆของเธอ...น่าเศร้าที่เธอไม่มีโอกาสได้โตเลย

"ฮึก! ฉันไม่อยาก..จากทุกคนไป!" โคนี่ร้องไห้ออกมา โดยด้านหลังมีม่าม๊าคอยปลอบ

กึก
ฉันเดินเข้าไปหาโคนี่..อยากน้อยสิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้

ไม่เป็นไร..ก็ทำเหมือนอย่างที่เคย

ฉันเข้าไปกอดเธอ

"คุโระ ฮึก!" โคนี่สวมกอดฉันตอบ

สักพักฉันผละออกจากโคนี่ กุมมือทั้งสองของเธอแล้วกระซิบอย่างแผ่วเบา

"ฉัน..จะอวยพรให้เธอ" 

"ค่ะ! แต่อย่าหน้านิ่งแบบนี้สิ ยิ้มให้หนูดูหน่อย" โคนี่ขอ..ฉันก็ทำให้ได้

*ยิ้ม*

"......"
".........."

นั่นไงเงียบเลย

"555 ขอบคุณค่ะ คุโระ หนูดีขึ้นเยอะเลยล่ะ!" โคนี่พูดเสียงใส..เธอดีขึ้นแล้ว
"งั้นพวกเราไปกันเถอะนะ" ม่าม๊าทักขึ้น
"ค่ะ!" โคนี่ตอบด้วยน้ำเสียงที่เปรียมไปด้วยพลัง

หลังจากที่ม่าม๊ากับโคนี่ออกไป เอ็มม่าก็เห็นตุ๊กตาของโคนี่
"โคนี่?!! ฉันควรทำไงดี!?" เอ็มม่ามองตุ๊กตาในมือ และกำลังลนลาน
"ฉันเห็นแสงไฟเปิดอยู่ตรงประตู ไปตอนนี้อาจทันนะ" เรย์มองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดขึ้น
"เอาไปให้เธอกันเถอะ" นอร์แมนหันมามองเอ็มม่า
"เพื่อโคนี่ พวกเราต้องรีบใช่ไหมล่ะ?" นอร์แมนส่งยิ้มบางๆ
"อืม!"
เป็นมิตรภาพที่ดี...แต่

ชั่งหน้าเศร้า

นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น แต่พรุ่งนี้คงต้องวุ่นวายหน่อย

ขอบคุณภาพจาก: Pinterest

#ไว้อาลัยแด่น้องโคนี่ผู้น่ารัก

--------------
มาแล้วค่ะ! ตอนนี้ก็สั้น 555 ไม่ต้องห่วงค่ะ! จะพยายามให้ยาวกว่านี้นะค่ะ
ใครที่เป็นแฟนๆเรื่องนี้ก็น่าจะรู้ว่า เรื่องนี้เครียดแค่ไหน ไรท์เลยจะให้ช่วงแรกๆ สบายๆก่อนค่ะ หลังๆค่อยเครียดๆกัน

อย่าลืม! คอมเม้น! และกดให้กำลังใจด้วยนะคะ! ทุกๆคอมเม้นและกำลังใจเป็นแรงผลักดันอย่างดีเลยค่ะ