[Fic Yakusoku No Neverland] : พันธะขีดเส้นตาย

ตอนที่ 20 : ปฏิบัติการณ์

วันแห่งโชคชะตา

     อิซาเบลล่าฮัมเพลงในลำคอ กล่อมเด็กทารกน้อย ให้หลับฝันดี

      'ผ่านไป 2เดือนแล้วพวกเขายังไม่เคลื่อนไหว' อิซาเบลล่าคิดและเดินมาที่ห้องทำงาน

     'เมื่อพรุ่งนี้จบลง...ไม่สิฉันต้องไม่ประมาท ต้องเดินตรวจรอบบ้านอีก' ความคิดที่จะนั่งพักหยุดลง อิซาเบลล่าถือตะเกียงขึ้น

     ยังไม่ทันที่เธอจะเดินถึงประตู

     "เรรรรรรรรรย์!!!"

     เสียงร้องเรียกชื่อที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังของเอ็มม่า ทำให้เธอตกใจ

     เกิดอะไรขึ้น?

     กลัว...ความกลัวเริ่มก่อตัวที่หัวใจ

     ตึก ตึกๆ ๆ ๆ!!!

     อิซาเบลล่ารีบวิ่งตามเสียงร้องอย่างรวดเร็ว

     "เรย์!"

     "เรย์!!"

     เมื่อเข้าใกล้ขึ้น เสียงเรียกร้อง และกลิ่นควันไหม้ ได้ประจักษ์ในโสตประสาทเด่นชัด

     ตรึง!

     อิซาเบลล่าออกแรงผลักประตูเต็มแรง ภาพเพลิงไหม้ได้ปรากฎสู่สายตาของเธอ

     สิ่งที่กลัว สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น..ได้เกิดขึ้นจริง

     "เรย์! เรย์!!" เอ็มม่ามองเข้าไปในกองเพลิง และร้องเรียกชื่อ

    "เรย์...?" อิซาเบลล่าพูดขึ้น

     "ม่าม๊าช่วยด้วย!! เรย์!..เรย์อยู่ในนั้น!!!" เอ็มม่าชี้ไปที่กองเพลิง ท่าทีตื่นกลัวทำให้เธอเริ่มกังวล

     เดี๋ยวก่อน..กับดักรึเปล่าว?..แผนหลบหนี ขณะใช้ไฟเบี่ยงเบนความสนใจ

     ไม่ใช่!

     กลิ่นไหม้ ปฎิกิริยาของเธอ

     เครื่องติดตาม!

     อิซาเบลล่ารีบคว้าเอาเครื่องส่งสัญญาณขึ้นมาดู

     นี่ไม่ใช่แผนหรือกับดัก แต่เรย์อยู่ในนั่นจริง!

     สมองเริ่มประมวลผลอีกครั้ง

     เหลือเชื่อ..นี่เป็นการแก้แค้น!! เด็กนั้นจุดไฟเผ่าตัวเอง เพื่อไม่ให้ถูกส่งออก!

     ต้องดับไฟ! ทิ้งเรย์ไว้ไม่ได้!!

     อิซาเบลล่ารีบคว้าเอาถังดับเพลิง

     "ม่าม๊า!" กิลด้าวิ่งมาหาอิซาเบลล่า

     "กิลด้า! พาทุกคนออกไปข้างนอก ดูแลเด็กเล็กที่ห้องนอนด้วย!"

     "ค่ะ!" กิลด้าตอบรับคำแล้วรีบทำทันที

     ชี้ดดดดด!

     อิซาเบลล่าพยายามดับไฟ แต่ไม่สำเร็จ

     แย่แล้วไฟไม่ดับ! แล้วยังแพร่ไปทั่วอีก ทำไหมสปริงเกอร์น้ำบนเพดานไม่ทำงาน! ฝีมือเรย์?!

     ฟริ้ว!! ๆๆ ครืนน!!!

     กองเพลิงข้างหน้าไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

     "เอ็มม่า! เธอก็รีบออกไปด้วย!" อิซาเบลล่าหันกลับมา แต่ก็พบกับความว่างเปล่า

     "..เอ็มม่า?" อิซาเบลล่ามองเครื่องส่งสัญาญาณอีกครั้ง

     เธออยู่ใกล้ๆ

     หรือว่าเธอจะสูดควันไฟไปด้วย!?

     อิซาเบลล่ารีบเดินไปหาสัญาญาณของเอ็มม่า

     แต่ก็ไม่พบกับเด็กสาว มีเพียงถังตกพื้นแถวนี้เท่านั้น

     "เอ็มม่า??" เรียกหาเด็กสาวอีกครั้ง และหยิบสิ่งที่อยู่ในถัง

     อิซาเบลล่ามองหูที่อยู่ในมือตน

     ใบหน้าจากเป็นห่วงเปลี่ยนเป็นความโกรธ

     โดนเล่นงานแล้ว!

===============

     ตึก ๆ ๆ ๆ!!

     "แฮ่กๆ ๆ" เสียงวิ่งและเสียงหอบหายใจของเอ็มม่าดังขึ้น เธอวิ่งตรงไปทางป่า เพื่อพบกับคนอื่นๆ

     "อ๊ะ! มาแล้ว!" เมื่อมีคนสังเกตเห็นเอ็มม่า ก็ทักขึ้นอย่างดีใจ

     "ขอโทษที่ให้คอย" ค่อยๆหยุดวิ่ง กุมแผลข้างแก้มที่มีเลือดไหล เงยหน้ามองกับเหล่าพี่น้องแล้วพูดออกไป



     ย้อนกลับไปเมื่อ 20นาทีที่แล้ว

     "เรรรรย์!!!"

     พรึบ!

     "!" เรย์

     "หึ! จับได้แล้ว" เอ็มม่าชูมือที่มีไม้ขีดไฟขึ้น

     เอ็มม่าวิ่งเข้าไปดับไฟที่ไม้ขีดไฟทัน

     "ยัยบ้า!!!" ยังไม่ทันที่เรย์จะพูดอะไรต่อ เอ็มม่าก็ขัดขึ้น

     "ฉันมีข้อความจากนอร์แมน"

     "นายจะตายก็ได้ ถ้าต้องการ แต่ไม่ใช่กับสถานที่นี่" เอ็มม่าขยับเข้าไปใกล้ แล้วพูดอีกครั้ง

     "ฉันจะแสดงบางอย่างที่ยอดเยี่ยมให้เห็น หุบปากแล้วตามมาซะ"

     "หาา!?" เรย์ตกใจ

     "เขารู้อยู่แล้ว พวกเราเองก็รู้ว่านายจะทำ...นอร์แมนคิดเอาไว้แล้ว"
     "ก่อนที่เขาจะจากไป นั่นเป็นเหตุผลที่เขาแนะนำฉันให้หยุดนาย"

     "......" เรย์มองเอ็มม่าเงียบๆ

     "ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่ปล่อยให้นายตายหรอก"

     "ไม่ว่าใคร ทั้งนอร์แมน คุโระ หรือว่าเด็กคนอื่น พวกเราทุกคนจะหยุดนายด้วยทุกอย่างที่มี"

     ...เดี๋ยวก่อนนะ

     "!?? ทุกคนหมายความว่าไง?" เรย์ถาม

     เอ็มม่ายิ้มกว้าง เธอเดินออกไปเปิดประตูด้านหลัง

     "เอ็มม่าผมเอาของมาแล้ว!"

     "ทุกคนพร้อมแล้ว! ไม่ว่าจะตอนไหนก็ได้ทั้งนั้น!"

     "ขอบคุณทอมะกับลานิ" เอ็มม่าพูดขอบคุณ

     "????" เรย์ทำหน้างงสุดขีด

     "เอาล่ะเรย์เปลี่ยนชุด!"

     "หา?"

     "เดี๋ยวอธิบายทีหลัง"

    "ทุกอย่างอยู่ในแผนของนอร์แมน มาหลบหนีด้วยกันเถอะ!"

     ยังไม่ทันที่เรย์ได้ตกใจกับคำพูดของเอ็มม่า

     ฟริ้ววว! ตูม!

     เพี๊ยะ!!

     ก็มีบางอย่างมาชนที่หน้าเรย์อย่างจัง

     "เลิกวางแผนฆ่าตัวตาย! แล้วมากับพวกเราซะ!!"


     กลับมาที่ปัจจุบัน

     ทุกอย่างอยู่ในแผนของนอร์แมน

     เรย์ไม่สนใจที่จะวิ่งหนี แผนของเขาคือตายที่นี่

     แต่ทำไหมล่ะ? แผนที่เขาจะตาย เขาจะทำยังไง

     นอร์แมนเกิดคำถามนี้ขึ้น

     เขาเลยไปตรวจสอบที่ซ่อนต่างๆ ที่เป็นไปได้ของเรย์และพบ
..น้ำมัน

     ทำให้นอร์แมนเข้าใจว่าเขาจะทำอะไร น่าประทับใจมาก เขาเตรียมการมาได้อย่างดี

     นอร์แมนจึงได้เขียนจดหมายขึ้นมา

     ถึงเอ็มม่า

     ด้านล่างนี้ฉันได้เขียนแผนที่เหลือเพื่อเดินหน้าต่อ การหลบหนีของเราจะมีในอีก 2เดือน คืนก่อนวันเกิดของเรย์ ไฟของเรย์เป็นตัวเริ่ม

     ช่วยเรย์ ชิวไหวพริบกับม่าม๊า วิ่งหนีไปกับพี่น้อง รายละเอียดอยู่ด้านล่าง ไม่ต้องห่วงสำเร็จแน่ ไม่มีใครรู้แผนที่แท้จริงของเรา พวกเรายังมีเวลา

     อีกอย่างฉันได้จัดการสุดยอดไพ่ตายแล้ว 2เดือนในการเตรียมการ พวกเรายังมีเรื่องให้ทำอีกมาก ได้โปรด..ได้โปรดดูแล

เรย์ คุโระ และทุกคนด้วย

     ทุกคนทำตามแผนของนอร์แมน


     "เอ็มม่าต้องรักษาหูของเธอ" อันนาพูดด้วยความเป็นห่วง

     "ขอบใจ ไว้ทีหลังนะ"

     แผลแค่นี้..ไม่เจ็บเท่าที่เสียนอร์แมนไปหรอก

     "ได้เวลาแล้วทุกคน ไปกำแพงกัน!"

     "เฮ้! ดอนเกิดบ้าอะไรขึ้น ทุกคนรู้ได้ยังไง?" เรย์ที่วิ่งอยู่หันไปถามดอน

     "เอ็มม่าบอกพวกเขา" เสียงเย็นยะเยือกถูกพูดขึ้น

     เจ้าของเสียงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากคุโระ

    "!!!" เรย์สะดุ้ง กุมรอยกำปั้นข้างแก้มซ้ายที่หน้าด้วยความตกใจ

    ถ้าสังเกตดีๆ ข้างแก้มขวาก็มีรอยมือทั้ง 5นิ้ว รอยสีแดงแป๊ดทำให้รู้ว่าเจ็บแค่ไหน

    เอ็มม่าตบ คุโระต่อย

     `เลิกวางแผนฆ่าตัวตาย! แล้วมากับพวกเราซะ!!`

     เสียงที่เกรี้ยวกราดและเย็นชายังจำได้อย่างดี และจะไม่มีวันลืม

     "...คือเอ็มม่าวางแผนให้คนอื่นรู้เรื่องของที่นี่ โดยเริ่มต้นที่ซิสเตอร์โครเน่ ให้เด็กคนอื่นรู้ จากตอนแรก 4คน และมากขึ้นเรื่อยๆ" ดอนอธิบายให้เรย์ฟัง

    อันนา แนท ลานิ ทอมะ กลุ่มเด็ก 4คนแรก ที่แอบฟังบทสนทนาของซิสเตอร์โครเน่กับเอ็มม่า และนอร์แมน โดยมีคุโระดอน กิลด้าอยู่ด้วย

      "...นั้นน่ะนานมากแล้วนี่" เรย์พูดเสียงเบา

     นอร์แมน...

     เขาคาดการณ์ไว้ทุกอย่าง ทั้งหมดเป็นแผนของเขา

     ถึงเขาจะไม่อยู่ แต่เขาก็ยังสู้ต่อไป

เขาสู้กับพวกเราเสมอ

      ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ!!!

     ในที่สุด ก็ถึงกำแพง

     เอ็มม่ายืนมองกำแพงตรงหน้าด้วยความกังวล

     สัมผัสอุ่นที่หลังชั่งแผ่วเบา เปรียบเสมือนให้กำลังใจ แต่รับรู้ได้ว่าใครเป็นคนทำ

     นายอีกแล้ว...

     "ดอนกับฉันจะปีนก่อน พวกเราจะใช้รอกดึงทุกคน"

     "อื้ม! ทุกคนทำตามที่ฝึกกันมานะ!" ดอนตอบเอ็มม่า แล้วหันไปพูดกับคนอื่น

     "พวกเราออกจากที่นี่กัน!"

     """""เฮ่!!!"""""

     เรย์มองเหล่าพี่น้องของตนที่ส่งเสียงอย่างยินดี แล้วฉุดคิดได้ว่า...

     เดี๋ยว...นี่มัน

     เรย์กวาดสายตาอย่างรวดเร็ว

     ไม่เห็น...ไม่มี

ไม่ครบทุกคน

ขอบคุณภาพจาก: Pinterest

#ความตั้งใจของคนตาย

#เขาสู้กับพวกเราเสมอ

ขอบคุณภาพจาก: Pinterest

#ไม่ยอมแพ้

ขอบคุณภาพจาก: Pinterest

#หนีให้ได้นะ!

--------------
ให้ตายสินอร์แมน ไรท์ปลื้มเขามากก ไรท์เลยพยายามเขียนให้เขาน่าจดจำค่ะ//ถึงทุกคนจะจำได้ก็เถอะ

ไรท์ขอสันนิษฐานว่า คนอ่านส่วนใหญ่ดูเมะมาแล้วกันนะคะ เพราะงั้นห้ามสปอย!

วันนี้ก็มาให้ตามสัญญาค่ะ! เพราะด้วยรักและปรารถนาดีของทุกคน..แต่ไม่รู้นะคะว่าไรท์จะต่ออีกทีวันไหน แต่จะพยายามวันเว้นวันค่ะ

อย่าลืม! คอมเม้น! และกดให้กำลังใจด้วยนะคะ! 

ทุกๆคอมเม้นและกำลังใจเป็นแรงผลักดันอย่างดีเลยค่ะ