คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : โซระ แสงหนึ่งเดียวในความมืด ตอนที่ 6 ชายผู้จมอยู่ในความเศร้า(2)
ทุกแห่งยามนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความมืด ถนนที่มีคนเดินสวนทางหันไปมากลับเงียบเหงา ทำให้บรรยากาศโดยรอบในตอนนี้
เงียบสงบมาก
ซากตึกเก่า
" นี่มันหมายความว่าไงเลส "
" ฉันขอโทษ เฟรม " เลสพูดกับเด็กหนุ่มตรงหน้าซึ่งห่างจากเขาไปไม่กี่เซน เขาเป็นเด็กหนุ่มอายุประมาณ18-19 ปี เขา
ไว้ผมสีแดงยาวประบ่า ดวงตาสีแดงดั่งเปลวเพลิงและใบหน้าอันหล่อเหลาแต่บัดนี้ใบหน้าของเขากลับดูน่ากลัวเหลือเกิน
เพราะความโกรธ ที่มีต่อชายตรงหน้า
" ทำไมนายใช้ให้ไอ้พวกเศษสวะนั้นไปจัดการหา!! " เขาตวาดชายตรงหน้า
" ............ " แต่ เลส กลับนิ่งเฉยทำให้ เฟรม ที่อารมณ์หงุดหงิดอยู่แล้วหงุดหงิดหนักกว่าเดิมเสียอีก เขาใช้มือขวาชก
เข้าที่หน้า เลส อย่างแรงทำให้เขาเสียหลักล้มลง แต่แค่นี้ยังไม่สมใจเขา เขายกมือขึ้นเล็กน้อยและไฟโดยรอบก็มาอยู่ที่
รอบๆมือของเขา " ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงข้าก็จะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้แหละ!! "
ชัวะ!
มีดสั้นที่ถูกสร้างขึ้นมาจากสายลมพุ่งเฉียวหน้าของ เฟรม ทันที " แค่ยอมหน่อย ทำเป็นได้ใจงั้นเหรอ? อย่ามาดูถูกกัน
นะไอ้ขยะ! " ไม่พูดเปล่าเขายังสร้างมีดขึ้นมาบนอากาศอีกหลายเล่มและใช้ให้มันพุ่งไปปักที่เป้าหมายทันที
ซู่ว!
เฟรม ได้ใช้เปลวเพลิงหุ้มตัวไว้ก่อนจะสลายมันออกมา " เหอะ! อย่ามาดูถูกกันนะไอ้ขยะเหรอ? นั้นมันคำพูดของข้า
ต่างหากเฟ้ย!!! " เมื่อพูดจบเขาได้สร้างลูกไฟขนาดเหมาะมือของเขาขึ้นมาในอากาศและโยนมันเข้าใส่ เลส ซึ่งกำลังจะ
สร้างมีดลมขึ้นมาอีกรอบ ทำให้เขาก็กระโดดหลบ " อะไรกัน! แค่นี้ต้องหลบแล้วเหรอ? เจ้าของฉายา ผู้ใช้เวทย์แห่งวายุ ก็
ไม่เท่าไหร่นี่หว่า " เขายังโยนลูกไฟเข้าใส่ เลส อีกไม่ยั้งแต่ตัวเขาเองก็หลบได้ทุกครั้งเช่นกันประจวบเหมาะกับสภาพพื้นที่
โดยรอบเป็นตึกเก่าๆแถมยังฝุ่นเขอะทำให่ฝุ่นฟุ้งกระจากจน เฟรม มองอะไรไม่เห็น
" ชิ! อยู่ไหนกันนะ.......!! "
เมื่อฝุ่นหายไปเขาก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อ เป้าหมายที่ตนจะสังหารมาปรากฎอยู่ข้างหลังของเขาพร้อมกับใช้มีดลม2ด้าม
จี้หลังเขาอยู่ด้วย " แก! ไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่!? " " มันจำเป็นต้องตอบเพราะยังไงแกก็ต้อง..... "
ตูม!
" แหมๆๆ อยู่ที่นี้จริงๆด้วยนะครับ " เด็กหนุ่มที่ปรากฎด้วยพร้อมๆกับเสียงระเบิดของกำแพงข้างๆมีชื่อว่า อควาซึ่งเป็น
เด็กหนุ่มอายุราว 14 ปี ไว้ผมสีฟ้าเรียบยาวถึงเอว หน้าตายิ้มแย้มสดใส ดวงตาสีฟ้าคราม
" นายมีธุระอะไร? " เลส พูดพร้อมกับสลายมีดลมที่อยู่ในมือและเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มที่ถูกเรียกว่า อควา
" คุณ นู มีงานให้คุณสองคนทำครับ "
" ............"
" ฮ้าว~นี่โซระเธอไม่ง่วงนอนบ้างเลยรึไง? "
" ไม่เลยซักนิด " เธอตอบด้วยเสียงเรียบๆ จนฉันคิดว่าทำไมยัยนี้ ตื่นเช้าหยั่งงี้นะ แต่คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมายิ่ง
ตอนนี้ง่วงนอนอยู่ด้วยอาจจะหลับคาพื้นตรงนี้เลยก็ได้มั่ง
" เฮ้อ~ถึงโรงเรียนซักที " ฉันเดินผ่านรั้วหน้าโรงเรียนเข้ามาพร้อมๆกับ โซระ และกวาดตามองไปรอบๆ พลางเหลือบ
มองนาฬิกาข้อมือ สีชมพูที่ข้อมือข้างซ้ายของฉัน ซึ่งขณะนี้เข็มนาฬิกาบอกเวลา " หกโมงสิบห้า "
" มีอะไรเหรอ เมย์ " โซระถามด้วยความสงสัย
" นี่เวลาอะไร? " ฉันพูดพลางยื่นนาฬิกาข้อมือไปใกล้ๆเธอจนเกือบชิดหน้า เธอมองด้วยความสงสัยแล้วก็ตอบว่า
" หกโมงสิบห้า " เธอตอบด้วยท่าทางงุนงง
" ใช่ " " แล้วเมย์ถามทำไมเหรอ? "
" ก็เธอปลุกฉันให้รีบมาโรงเรียนเวลานี้ทำไม! " ฉันตะโกนลั่นแต่ โซระ กลับพูดกับฉันว่า
" ก็เธอสัญญาว่าจะเป็นเจ้าสาวที่ดีให้ฉันไงฉันก็เลยต้องฝึกเธอไว้ " อย่าขุดเรื่องในอดีตมาพูดเซ่! แล้วฉันก็ยังไม่
แน่ใจด้วยซ้ำว่า ฉันเคยสัญญาแบบนั้นกับเธอ
" ขอโทษนะ เมย์ " จู่ๆเธอก็ตัดบทเอาดื้อๆแถมยังเอาใบหน้าของเธอเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นจนแทบได้ยินเสียงลม
หายใจของอีกฝ่าย ดวงตาสีน้ำเงินคู่สวยของเธอจ้องฉันเขม็งก็จะค่อยๆหรี่ตาลง และริมฝีปากของเธอค่อยๆประกบกับริม
ฝีปากของฉันช้าๆ
" นะ นี่จะทำอะไ........ " ฉันพยายามใช้มือปัดป้องแต่หญิงตรงหน้าจับมือของฉันไว้แน่น
" อุ..อื้อ!! " แล้วสติสัมปชัญญะของฉันก็ดับวูบไป
โซระค่อยๆวางร่างของฉันที่สลบอยู่อย่างช้ามือพร้อมหันไปมองที่ยอดตึกเรียนที่อยู่ตรงหน้าเขม็ง
" แหมๆรู้ตัวแล้วเหรอเนี่ยประมาทไม่ได้เลยนะ " บนยอดตึกมีเด็กสาวอายุราว 12-13ปีเส้นผมสีดำยาวสลวย ดวงตาสี
ดำ และใบหน้าที่ยิ้มแย้มทำให้ในขณะนี้เธอดูน่ารักมาก
" เธอมีธุระอะไร? "
" ไม่ได้มีกับเธอหรอก แต่มีกับพี่สาวที่นอนอยู่ตรงนั้นต่างหาก "
".............! "
" งั้นพี่สาวก็ช่วยถอยไปหน่อยได้........!! "
ซัวะ!
" ถ้าฉันบอกว่าไม่หล่ะ? " โซระหยิบมีดสั้นจากกระโปรงของเธอ แล้วพุ่งมันเข้าใส่เป้าหมายแต่อีกฝ่ายกลับโดนแค่
เฉี่ยวๆ " ฉันชักโมโหแล้วนะพี่สาว! " ร่างของเด็กสาวคนนั้นหายไปจากยอดตึกเรียนแล้วมาปรากฎอยู่ห่างจากจุดที่ โซระ
ยืนอยู่ไม่กี่เมตร และเธอก็ได้เรียกสิ่งของบางอย่างคล้ายๆไม้กระบองท่อนยาวมาไว้ที่มือขวาของเธอ และพุ่งจู่โจมเข้าใส่
โซระ ทันที แต่เธอหลบได้อย่างหวุดหวิดแล้วเรียกดาบยาวสีทองมาอยู่ในมือ แล้วฟันสวนคืนไปบ้าง แต่ก็โดนแค่เฉียวๆ
ทำให้เด็กสาวคนนั้นรีบพุ่งตัวถอยห่างจาก โซระ ไปหลายเมตรทีเดียว
" กรอด! "
" ไม่เห็นเท่าไหร่เลยนี่ my baby " คำพูดแค่คำเดียวทำให้เด็กสาวตรงหน้าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟและพูดว่า
" เลิกพูดอย่างกับว่าฉันเป็นเด็กนะ ก็ได้!งั้นชั้นฆ่ายัยผู้หญิงที่ที่นอนอยู่ตรงนั้นแทนก็ได้! " เธอพูดพลางมองมาที่ฉัน
ซึ่งยังไม่ได้สติและเรียกเสือดำประหลาดหลายสิบตัวและสั่งให้มันพุ่งเข้ามาขย้ำฉัน
" เมย์! "
" เธอทำอะไรของเธอ อลิส " แต่จู่ๆร่างของเสือดำหลายสิบตัวเมื่อกี้ ก็สลายไปพร้อมกับปรากฎภาพชายคนหนึ่งที่ยืน
อยู่ข้างหน้าร่างของฉันที่ยังไม่ได้สติอยู่
" ทำไมพี่ เลส ถึงมาอยู่ที่นี่หล่ะ? "
" ก็ชั้นได้รับคำสั่งให้มารับเธอกลับน่ะซี่ " ไม่พูดเปล่ายังเดินเข้ามาหาเจ้าน้องสาวตัวดีและจับแบกขึ้นบนบ่าทันที
" จะทำอะไรน่ะพี่ เล.... " เธอสลบไปพร้อมๆกับคำพูดของ เลส ที่ทิ้งไว้กับ โซระ ว่า " ดูแลเจ้าสาวของฉันให้ดีๆหล่ะ "
" เมย์ เป็นเจ้าสาวของฉันต่างหาก " โซระเถียงกลับ แต่เลสแค่ยิ้มเล็กน้อยแล้วจากไป
" ใครน่ะ?......นั้นแม่ใช่ไหม? "
" นั่นแม่ใช่ไหมคะ? รอกก่อนสิคะแม่! "
" แม่คะ!! เอ๋? " ฉันได้สติขึ้นมาอีกครั้งและกวาดตามองไปรอบๆ มันคือห้องของฉันเอง เมื่อกี้ใช่แม่รึเปล่าคะ?
" อ้าว ตื่นแล้วเหรอ เมย์ " โซระเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับนำถุงยาที่ตนถืออยู่ยื่นมาให้ฉัน
" ฉันบอกอาจารย์ของเธอแล้วหล่ะว่าเธอไม่สบายขอหยุด1วัน " เธอพูดพลางยื่นแก้วน้ำมาให้ฉัน
" อือ อืมขอบใจนะ "
" พี่เลสท่านนูไม่เห็นมีธุระกับหนูเลยนี่ แล้วพี่เรียกให้หนูกลับมาทำไม "
" .......... " เลสทำสีหน้าปั้นยากและพยายามเดินหนีหน้าน้องสาวของตนแต่ อลิส ก็เดินตามติดมาทุกครั้ง
" นี่พี่ เลส ตอบหนูสิ "
" เอ่อ~พี่ก็มีเหตุผลของพี่ล่ะน่ะ " แน่นอนว่า อลิส ไม่เชื่อและยังคงยิงคำถามเดิมๆใส่ ซึ่งแน่นอนว่าบทสนทนายังคง
ดำเนินไปเรื่อยๆ ถ้า เลส ไม่ได้เห็นชายที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าของตน
" มี่ธุระอะไรเหรอ เชน? "
" ขอให้นายตายอยู่ที่นี่จะได้ไหม? "
" ....!!! "
ความคิดเห็น