คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โซระ แสงหนึ่งเดียวในความมืด ตอนที่ 2 อดีตที่บิดเบือน(1)
" เอ้ะ " เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้น ฉันก็เริ่มกวาดสายตามองไปรอบห้องพลางคิดว่า เหตุการณ์เมื่อคืนนั้นคงเป็นความฝัน ทั้งตอนที่
เห็นศพนักเรียนนอนตายที่ห้องเรียนวิทยาศาสตร์ ทั้งเด็กหนุ่มคนนั้น และสาวน้อยผมทองคนนั้นด้วย
".............! " ฉันกระตุกคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้ว่า " ฉันจูบกับเธอไปนี่นา!!! " ฉันคิดถึงเรื่องนี้ได้ก็รู้สึกอายมากแต่เมื่อเหลือบไปมอง
ที่นาฬิกาซึ่งติดอยู่ที่ผนังห้อง(อ้อ!ลืมบอกไปฉันพักอยู่ที่หอพักนะคะ) ซึ่งขณะที่เข็มนาฬิกาบอกเวลา " เจ็ดโมงครึ่ง!! " ฉันพูดขึ้นพร้อมกับ
ลุกขึ้นพรวดออกจากเตียงทันที ตรงรี่ไปที่ห้องอาบน้ำเพื่อไปล้างหน้าแปรงฟัน สวมชุดนักเรียน และวิ่งออกจากห้องไปโรงเรียน
ทันที
โรงเรียน
" เฮ้อ~ทันพอดี"
" เมย์~! " มีเสียงๆหนึ่งเรียกฉัน เจ้าของเสียงนั้นคือ "เทส" เพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับฉันมากที่สุด เธอเดินรี่มาใกล้ฉันแล้วพูดขึ้นว่า
" มาสายเหมือนเดิมนะ เพื่อน" " ก็มันเป็นปกติของฉันนี่นา " ฉันตอบกลับไปและการสนทนาที่ไร้สาระก็ดำเนินไปเรื่อยๆ แต่มี
คำพูดนึงของ "เทส " ที่ทำให้ฉันตกใจมาก
" เมย์รู้ข่าวรึเปล่า?ที่ว่ามีเด็ก ม.ปลาย คนหนึ่งตายที่ห้องเรียนวิทยาศาสตร์น่ะ "
" ........!!! " ฉันอึ้งถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่คิดว่า " ก็นั้นเป็นความฝันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมหล่ะ? แล้วเรื่องที่เราจูบกับผู้หญิง
คนนั้นเมื่อคืนหล่ะ!? อยากบอกนะว่าไม่ใช่ความฝัน!! " ฉันได้แต่ครุ่นคิดเรื่องเหล่านี้จนไม่สนใจสิ่งรอยข้าง
" เมย์.... เมย์.....เมย์!!! " ฉันสะดุ้งโหยงทันที
" เป็นอะไรรึเปล่า?"
" มะ ไม่เป็นไร " ฉันตอบด้วยท่าทางตกใจนิดๆ แล้ว เคสก็พาฉันไปที่ห้องเรียน
ชั่วโมงเรียนเกี่ยวกับภาษาน่าเบื่อมากจนฉันแทบอยากจะหลับให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้างนึง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะโต๊ะข้างๆมียัยคุณ
หนู ริน นั่งอยู่ซึ่งทุกคนในห้องไม่ว่าชายหรือหญิงก็เกลียดยัยนี้ทั้งนั้น ส่วนเหตุผลขอไม่บอกดีกว่า
พักเที่ยง
" เฮ้อ~อยากโดดเรียนจริงๆ "
" ฮะๆ เธอก็พูดอย่างนี้ทุกวันไม่ใช่เหรอ? "
" แต่วันนี้มันน่าเบื่อจริงๆนี่ " ฉันพูดด้วยอารมณ์ประมาณคนเบื่่อโลก
เลิกเรียน
" กลับบ้านก่อนนะเมย์ "
" จ้า " ฉันตอบกลับไป วันนี้ท้องฟ้าก็แปรเปลี่ยนเป็นสีเทาเช่นเคย เมื่อเหลือบมองไปยังนาฬิกาที่ติดอยู่ผนังหน้าห้องเรียนก็เป็น
เวลาบ่ายสามโมงครึ่ง นักเรียนทุกคนก็พากันเดินออกจากรั้วโรงเรียนไป ซึ่งก็เป็นภาพบรรยากาศเดิมๆที่เห็นได้อยู่ทุกวัน แต่ภาพที่ฉัน
นั้นมันไม่ใช่ภาพที่มีคน ตายโดยเครื่องในกระจุยกระจาย แถมเลือดของเขายังละเลงไปทั่วห้องจนน่าสยดสยอง คิดได้ดังนั้นฉันจึงรีบ
เก็บของจากใต้โต๊ะลง กระเป๋า แล้วสำรวจดูว่ามีอะไรหายรึเปล่า เมื่อสำรวจเสร็จแล้วก็เตรียมที่จะกลับหอ
แต่เมื่อขาของฉันกำลังจะก้าวเดินออกจากห้องฉันก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อจู่ๆมีสาวน้อยผมทองที่ฉันเจอเมื่อวาน มายืนอยู่ข้างๆฉัน
" เธอ! "
" ขอบคุณที่ยังจำได้ "
" เธอเป็นใครกันแน่!? "
" เธอก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่? "
" ฉันไม่รู้จักเด็กประหลาดอย่างเธอหรอก! "
" ............... " คำพูดสุดท้ายที่ฉันพูด ทำให้เด็กหญิงที่สนทนาด้วยนิ่งเงียบไป ทำให้บรรยากาศโดยรอบอึดอัดมาก
" งั้นเหรอ " จู่ๆ เด็กหญิงก็พูดขึ้นและพูดต่อไปว่า " เธอจำเรื่องของฉันไม่ได้จริงๆเหรอ? " " เรื่องของเราสองคนน่ะ "
" พูดอะไรน่ะ! ฉันเพิ่งเคยพบกับเธอเมื่อวานนี้เป็นครั้งแรกนะ!! " ฉันตวาดใส่เด็กสาวตรงหน้าเสียงดังแต่เด็กสาวก็พูดตัดบทขึ้นว่า
" งั้นฉันจะบอกให้เธอรู้ก็ได้ทั้งความทรงจำและอดีตที่บิดเบี้ยวของเธอ "
ความคิดเห็น