คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โซระ แสงหนึ่งเดียวในความมืด ตอนที่ 1 โชคชะตา
ฮ้าว~ เลิกเรียนแล้วเหรอ?
ฉันพูดขึ้นพลางใช้มือขยี้ตาและเหลือบมองไปเห็นนาฬิกาที่ติดอยู่กับผนังหน้าห้องเรียนซึ่งอยู่เหนือกระดานดำและห่างจากโต๊ะเรียนที่ฉันนั่งอยู่ไม่มากนัก ซึ่งขณะนี้เข็มนาฬิกาบอกเวลา........
" สี่โมงกว่าแล้วเหรอเนี่ย" ฉันพูดกับตัวเองในห้องเรียนวิทย์ที่เงียบสงัดไร้ผู้เงาผู้คน คาดว่าทุกคนคงจะกลับบ้านกันไปหมดแล้วคิดได้ดังนั้น ฉันก็ได้ลุกขึ้นพร้อมๆกับหยิบกระเป๋านักเรียนทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีดำที่เก็บไว้ใต้โต๊ะขึ้นมาพร้อมกับเดินออกจากห้องเรียนไป ............................
ทางเดินในอาคารเรียนที่ตอนกลางวันจะมีเสียงดังเซ็งเซ่ แต่ ณ เวลานี้กลับเหลือเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น................ แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะก้าวเดินลงไปบันไดชั้นสองของอาคารเรียนแล้วสายตาฉันก็เผอิญไปประจบเข้ากับคนๆหนึ่งเข้า
" คุณเมย์ เพิ่งกลับบ้านเหรอคะ?? "
" ว่าแต่คุณแอนเนี่ยขนาดหลังเลิกเรียนยังอ่านหนังสือจนเย็นเนี่ย ขยันจังเลยนะคะ "
" อะเอ่อ~เปล่าหรอกค่ะ วันนี้ฉันแค่เอาหนังสือที่ยืมไปมาคืนเท่านั้นเองค่ะ" คู่สนทนาของฉันเริ่มมีท่าทีเขินอายเล็กน้อย
" ว่าแต่คุณเมย์ห้องเรียนใหม่เป็นยังไงบ้างคะ "
" เลวร้ายที่สุด "
" งั้นเหรอคะ แย่จังเลยนะคะ "
" ว่าแต่ทำไมวันนี้คุณเมย์กลับช้าจังเลยคะ "
" อย่าถามถึงเรื่องนั้นเลยค่ะ ขอร้อง "
" เอ่อ~ค่ะ "
" งั้นก็ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ บาย "
" ค่ะเช่นกัน " แล้วฉันก็ก้าวเดินลงบันไดไปยังชั้นสอง โดยที่ไม่ได้หันหลังไปมองใบหน้าของหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง
" คิก คิก ถ้าไม่เจออะไรระหว่างทางก็ดีนะคะ ท่านเจ้าหญิง "
คู่สนทนาของฉันที่ทางลงบันไดเมื่อกี้คือ บรรณาธิการห้องสมุดของโรงเรียนเรา "แอน" เป็นสาวแว่น ผมยาวประบ่าสีน้ำตาล สวมที่คาดผมสีน้ำเงินเป็นคนฉลาดเรียบร้อยแถมยังเป็นคนสวยอีกต่างหาก แล้วก็ยังเป็นเพื่อนสนิทของฉันอีกด้วย
เมื่อเดินก้าวผ่านรั้วโรงเรียนก็เห็นจะสี่โมงครึ่งได้ ท้องฟ้าเองก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีเทาอ่อนพร้อมๆกับบรรยากาศโดยรอบที่เงียบสงัด อาจเพราะเป็นฤดูฝนและฉันเผลองีบหลับไป.....เพื่อนๆคนอื่นๆอาจจะพากันกลับบ้านไปหมดแล้วก็เป็นได้(แล้วไม่คิดจะปลุกกันเลยรึไงนะ) แล้วฉันก็เดินไปยืนรอที่จุดรอรถเมล์เหมือนๆกับทุกครั้ง พร้อมๆกับเปิดกระเป๋านักเรียนเพื่อจะเช็คดูว่าลืมของอะไรไว้ในห้องเรียนรึเปล่า
" .................................................................... "
" ......................เอ๊ะ? " ฉันนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วเริ่มควานหาในกระเป๋านักเรียนดูอีกรอบ
" ไม่มี ก็เราใส่ไว้ในนี้นา"
" อ๊ะ!หรือว่าเราลืมไว้ในห้องเรียนที่เราเผลอหลับไป " ฉันพึมพำอยู่คนเดียวครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในรั้วโรงเรียนอีกครั้ง ก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปชั้นสามของตึกเรียนวิทย์ เพื่อหาของที่ทำหล่นหายไป.........................
เมื่อถึงห้องเรียนฉันรีบก้าวไปยัง โต๊ะของฉันแล้วควานหาไปมา .............................
" อ๊ะ!เจอแล้ว "
" รูปถ่ายก็รุ่นพี่ เซ็น นึกว่าจะทำหายไปแล้วซะอีก " (ข้อมูลของรูปถ่ายนั้นเป็นข้อมูลลับปกปิด)
" แล้วเราทำมันตกได้ไงหว่า...................... แต่ช่างเหอะ " ฉันพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องเรียนไป
เมื่อออกมาพ้นเขตห้องเรียนและรูปถ่ายคืนมาแล้วฉันจึงรี่ไปที่บันไดลงไปชั้นล่างทันที แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้สบตาเข้ากับคนๆหนึ่งอีก
" พอดีมาเอาของที่ลืมไว้ใต้โต๊ะน่ะค่า~ "
" ท่าทางของสิ่งนั้นจะสำคัญมากเลยนะคะ จนถึงขนาดยอมทิ้งชีวิตของตัวเองมาให้ดิฉันเนี่ย "
" เอ๊ะ??? "
" อ๊ะ!ไม่มีอะไรหรอกค่ะ.................. จริงด้วยฉันมีสถานที่ๆหนึ่งจะให้คุณเมย์ได้เห็นน่ะค่ะเป็นที่ๆวิเศษมากเลย แถมพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดด้วยไม่ทราบว่าเป็นการรบกวนรึเปล่าคะ??? "
" พรุ่งนี้เหรอ??? อืม~ว่างจ๊ะว่าง "
" จริงเหรอคะ วิเศษจัง แล้วไม่ทราบว่าสะดวกเวลาไหนคะ?? "
" อืม~ประมาณ10โมงเป็นไง "
" โอเคค่ะ " ในขณะที่เธอพูดดวงตาสีฟ้าคู่สวยของเธอก็เป็นประกายวิบวับไปมา
" งั้นเจอกัน10โมงพรุ่งนี้นะ ที่สวนสาธารณะแถวโรงเรียนนะ "
" ค่ะ เวลากลับบ้านก็ระวังตัวด้วยนะคะ "
" จ้า~ " ภาพสุดท้ายที่ฉันได้เห็นก่อนที่จะกลับบ้านคือภาพที่เด็กสาวผมสีน้ำตาลโบกมือให้ด้วยรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน
" คิกๆ ติดกับของฉันจริงๆด้วยนะ คุณเจ้าหญิงนี่น่ารักจังนะ "
......................................................................................
รุ่งเช้า
" วันนี้ใส่ตัวไหนไปดีน้า~ แอนเป็นถึงคุณหนูตระกูลผู้ดีซะด้วยต้องแต่งตัวน่ารักๆไปเดินด้วยถึงจะเหมาะสินะ "
" ....... "
" ............... "
" ........................ "
สวนสาธารณะ
" อุตส่าต์ออกมารอก่อนเวลาตั้ง10นาทีแน่ะ แอนจะแต่งชุดยังไงมาหาเราน้อ~ " ว่าแล้ว ฉันก็หยิบหนังสือ 100 กลเม็ดในการจีบสาวขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา ซึ่งมีความหมายแอบแฝงที่ฉันอ่านหนังสือนี่แน่นอน
" อ้าว!นั่นคุณเมย์ไม่ใช่เหรอคะ รอนานมั้นคะเนี่ย "
" อ๊ะ!! พะเพิ่งมาเมื่อกี้นี้เอง " ฉันรีบเก็บหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ใส่กระเป๋าหนังสีน้ำตาลใบเล็กที่ฉันสะพายไว้ที่ไหล่ขวา
" ว่าแต่วันนี้คุณเมย์แต่งตัวน่ารักมากเลยนะคะ แต่รู้สึกกระโปรงจะสั้นไปหน่อยนะคะ "
" ว่าแต่เมื่อกี้คุณเมย์อ่านหนังสืออะไรอยู่เหรอคะ?? "
" ปะเปล่า ไม่มีอะไรหรอก "
" เอ น่าสงสัยจังเลยนะคะ "
" อยากรู้จังเลยน้า "
" ว่าแต่ที่ๆแอนบอกว่าอยากให้ฉันเห็นน่ะมันเป็นที่ไหนเหรอ? " ฉันรีบพูดตัดบทออกไป
" เด็กสาวผมทองตอนนั้นนี้..... เอ๊ะ!" ฉันลุกพรวดขึ้นมาจากม้านั่ง พลางมองเด็กสาวผมทองที่ยืนอยู่เบื้องหน้าฉัน พลางนึกสงสัยว่าเธอเป็นใครกันแน่แต่คงไม่ใช่คนเลวร้ายมั้ง
"เธอนี้จริงเลยนะทำไมตอนนั้นถึงไม่วิ่งหนี " เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าพูดขึ้น
" นี้มันเรื่องอะไรกันคะ ทำไมแอนที่เป็นเพื่อนที่ดีของฉันมาตลอดต้องคิดที่จะสังหารฉันด้วยแล้วก็เรื่องของคุณอีก "
" เจ้าหญิงผู้ปลดปล่อย หมายถึงอะไรกัน " ฉันถามขึ้นและเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียขึ้นมาอีกครั้ง
" เหนื่อยเหรอ??? " เด็กสาวผมทองถามขึ้น
" ป่าวหรอก แค่หน้ามืดนิดหน่อย "
"งั้นเหรอ" และเด็กสาวผมทองก็เดินเข้ามานั่งม้านั่งตัวเดียวกับฉันพลางจับมือสองข้างของฉันไว้แน่น
" จะทำอะไรน่ะ !? " ฉันพูดออกไปด้วยท่าทางตกใจแต่เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าไม่ตอบแถมยังเอาริมฝีปากของเธอมาใกล้กับริมฝีปากของฉันอีกด้วย
" ยะ อย่านะ! ไม่นะ " ฉันพยายามจะใช้มือปัดป้องแต่สาวน้อยที่อยู่เบื้องหน้าจับมือฉันไว้แน่นประกอบกับร่างกายที่เหนื่อยล้าทำให้ฉันไม่สามารถขยับตัวได้
ภาพสุดท้ายก่อนที่สติสัมปชัญญะของฉันจะดับวูบไปคือ ภาพที่ริมฝีปากของเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า ประกบ
เข้ากับริมฝีปากของฉัน.........................
ความคิดเห็น