คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : โซระ แสงหนึ่งเดียวในความมืด ตอนที่ 8 อัศวินแห่งสายลม
" หา? เมื่อกี้เธอหมายความว่าอะไรนะ "
" ก็ผู้พิทักษ์ทั้งเจ็ด ที่ต้องคอยปกป้องเธอยังไงหล่ะ "
" ไม่ใช่ ชั้นหมายถึงหมายความว่ายังไงไอ้คำว่าที่ต้องคอยปกป้องฉันเนี่ย "
" งั้นชั้นจะสยายความให้เธอฟังเลยละกัน เจ้าหญิงแห่งแสงซึ่งก็คือเธอจะมีข้ารับใช้หรืออัศวินเจ็ดคนซึ่งหน้าที่ของ
พวกคนเหล่านี้คือต้องปกป้องเธอจากพวกNobodyและผู้ใช้อาคมมืดซึ่งก็คือพวกของ เลส นั้นเอง ซึ่งชั้นก็เป็นหนึ่งใน
อัศวินทั้งเจ็ดเหมือนกันและเจ้าคนที่ช่วยเธอตอนอยู่ที่โรงเรียนก็เหมือนกัน "
" เชน น่ะเหรอ "
" อืม " เธอพูดพร้อมพยักหน้าเล็กน้อย
" ใช่! แล้วตอนนี้ เชน เป็นยังไงบ้าง? "
" คงจะยังไม่ตายหรอก เพราะ เชน กับ เลสน่ะเป็นพี่น้องกัน "
" เป็นพี่น้องกันแล้วทำไมถึงต้องต่อสู้กันด้วยหล่ะ "
" มันเป็นชะตากรรมน่ะ ระหว่างผู้ที่เกิดมาพร้อมกับแสงสว่าง และผู้ที่เกิดมาพร้อมกับความมืด เมย์ เธอไม่รู้หรอกว่า
โลกที่สองคนนั้นอยู่เป็นยังไง มันต่างจากโลกที่ เมย์ และ ฉันอยู่มากมายนัก แล้วก็อีกเรื่อง เมย์ ห้ามเข้าไปยุ่งการต่อสู่ของ
สองคนนั้นเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเธอก็จะได้รับอันตรายไปด้วย " โซระ พูดด้วยสีหน้าเป็นห่วงแต่ความรู้สึกนั้นกลับทำให้ฉันยิ่ง
อยากเข้าไปห้ามสองคนนั้นไม่ให้ห้ำหั่นกันเอง คิดได้ดังนั้นฉันจึงทำท่าที่จะวิ่งออกไปยังสถานที่ซึ่งสองคนนั้นกำลังต่อสู้ห้ำ
หั่นกัน แต่ โซระ ก็ได้พุ่งตัวเข้ามาและใช้ฝ่ามือของเธอฟาดผัวะลงมาที่ต้นคอของฉัน
" ทำไมเธอถึงไม่เคยเชื่อฉันเลย เมย์ " คำพูดนี่เป็นคำพูดคำสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนที่จะสลบไป
" เอาหล่ะ สงสัยคงต้องกางเขตแดนซักหน่อยหล่ะ " โซระ พูดขึ้นพลางหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋านักเรียน
ของเธอซึ่งมันมีลักษณะเป็นแท่งเหล็กสีเงินซึ่งมีลวดลายคล้ายๆอักขระเวทย์ แล้วก็ไปหยิบปากกาเมจิคซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
ของฉันพร้อมๆกับใช้มันวาดรูปวงกลมอักขระดาวห้าแฉกขนาดใหญ่ซึ่งกินพื้นที่ไปเกือบครึ่งห้อง
" เอาหล่ะ เสร็จซะที " เธอพูดพลางเดินเข้ามาที่ใจกลางของวงกลมอักขระเวทย์และนำแท่งเหล็กสีเงินมาปักไว้ใจ
กลางวงเวทย์ ซึ่งทำให้รอบๆวงกลมนั้นมีแสงส่องประกายขึ้นแล้วเธอจึงเดินเข้ามาอุ้มร่างของฉันซึ่งยังไม่ได้สติแล้วนำ
เข้ามาวางไว้ในวงกลม
" คงป้องกันไว้ได้ซักพักหล่ะนะ "
" อูย~เจ็บชะมัด " เชนพูดขึ้นพร้อมๆกับมองไปรอบๆ แล้วได้แต่คิดว่า " เจ้า เลส มันยังไม่ฆ่าเราเหรอ? ชิ!คิดจะ
หยามกันรึไง " แต่เขาซึ่งตอนนี้ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะพูดจะไปทำอะไรใครได้
" โธ่เว้ย!! บ้าชะมัด "
" สภาพดูไม่ได้เลยนะ อัศวินแห่งสายลม "
" .......!!! "
" วิซ!!! "
" เมย์ " ฉันที่ได้สติเพราะเสียงของ โซระ ได้แต่หันไปมาพลางนึกสงสัยว่า ทำไมที่ห้องถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
หล่ะเพราะตอนแรกฉันนึกว่า เลส จะให้ Nobody บุกมาถึงที่ห้องซะอีกแล้ว โซระ ก็น่าจะต่อสู้จนห้องของฉันเละไม่เป็นท่า
ซะอีก แต่พอฉันนึกถึงเรื่องของคู่พี่น้อง เชน และ เลส ได้ฉันจึงถามเข้าไปว่า
" นี่โซระแล้วสองคนนั้นเป็นไงบ้าง? "
" ไม่ต้องห่วงถึงอัศวินแห่งสายลมจะแพ้แต่ฉันก็ให้อัศวินผู้ใช้เวทย์ไปช่วยแล้วหล่ะ เจ้านั่นไม่ตายแน่ๆ " โซระ ตอบ
ด้วยสีหน้านิ่งเฉยแต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
" เออนี่ เมย์ ฉันมีเรื่องจะขอร้องอย่างนึง "
" อะไรเหรอ? "
" ช่วยให้เช..... "
ปัง!
เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมๆกับที่มีเด็กหนุ่มสองคนเดินเข้ามาในห้อง ซึ่งเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ถูกแบกมาฉันจำหน้าเขาได้
" เชน!! "
" ขอรบกวนด้วยครับ " เด็กหนุ่มอีกคนซึ่งแบก เชน ซึ่งสลบอยู่เพราะอาการบาดเจ็บสาหัสเดินเข้ามาในห้องพูดขึ้น
พร้อมๆกับค่อยๆวางร่างของเขาที่ยังไม่ได้สติไว้กับพื้นห้องและปิดประตูห้องเข้ามา
" วิสาร์ดไนท์ วิซ ยินดีที่ได้รับใช้ครับองค์หญิง " เขาพูดขึ้นพร้อมๆกับคุกเข้าคำนับฉัน
" เอ๋? เอ๋? " ฉันพูดไม่เป็นภาษาเพราะความ อึ้ง+งงซึ่งสาเหตุมาจากชายตรงหน้าที่อยู่ๆมาทำท่าเคารพฉันแถมยัง
เรียกว่าเจ้าหญิงอีกจนทำท่าทำทางอะไรไม่ถูก
" เขาคือหนึ่งในอัศวินผู้ปกป้อง เมย์ ยังไงหล่ะ " โซระ พูดขึ้นพร้อมๆกับสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน
" เอ่อ ลุกขึ้นเถอะค่ะอย่างนี้ฉันก็ทำอะไรไม่ถูกน่ะสิ "
" ได้ครับ " เขาพูดพร้อมยืนขึ้นซึ่งบัดนี้นัยน์ตาสีดำคู่สวยของเขาจ้องมองมาที่ฉัน ฉันจึงเหลือบไปมอง โซระ แล้ว
กระซิบกับเธอว่า
" ทำไมเขาต้องเคารพฉันขนาดนี่หล่ะท่าทางเขาจะอายุมากกว่าฉันนะ "
" ก็เธอเป็นองค์หญิงนี่ถ้าไม่เคารพเธอแล้วจะเคารพใครหล่ะ "
" .......... " นี่เธอคิดจะพูดกวนฉันใช่ไหมเนี่ย แล้วถ้าฉันเป็นองค์หญิงแล้วทำไมเธอถึงไม่เคารพฉันหล่ะแถมยัง
บังคับขู่เข็ญให้ฉันตื่นตั้งแต่ไก่โห่ไปโรงเรียนเช้าๆทุกวันอีก หนอย! จำไว้เลยนะยัยนี้
" อ่า...เอ่อ องค์หญิงครับ "
" อะ เอ๋ ค่ะ "
" เป็นอะไรรึเปล่าครับ " เขาพูดขึ้นพลางนำมือของเขามาสัมผัสที่ศรีษะของฉันเบาๆ
" ตัวร้อนนิดหน่อยนะครับผมว่าท่านควรจะไปนอนพักผ่อนก่อนดีกว่า " เมื่อสิ้นสุดบทสนทนาฉันที่กำลังเกิดอาการ
อายๆอยู่เพราะชายหนุ่มรูปหล่อที่ยืนอยู่ตรงหน้าเหลือบมองไปยัง โซระ ซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ
" เอ๊ะ! เป็นอะไรไปน่ะ โซระ " บัดนี้ใบหน้าของ โซระ เหมือนกับยักษ์มารเป้ะๆแถมยังถลึงตามองไปยังชายหนุ่มที่
ยืนอยู่ตรงหน้าฉันแบบไม่กระพริบอีกด้วย
" เอ่อ~นี่โซระ "
" เมย์มานี่!!! " เขาพูดพร้อมลากฉันออกไปหน้าห้องแถมยังห้ามไม่ให้ คุณพี่วิซ ตามมาอีกต่างหาก
" เอ่อ~มีอะไรเหรอ? โซระ "
" ห้ามเธอยุ่งกับหมอนั่นเด็ดขาด "
" เอ๋~แต่เขาเป็นพวกเดียวกับ โซระ ไม่ใช่เหรอแถมยังไม่น่าจะเป็นคนนิสัยไม่ดีด้วย "
" ไม่! ยังไงฉันก็จะไม่ให้เธอคบกับหมอนั้นเด็ดขาด เธอต้องเป็นเจ้าสาวของฉัน!!! "
" หา!? หมายความว่ายังไงฉันเองก็ยังไม่ได้คิดเรื่องที่จะคบกับเขาซักหน่อย แล้วก็ไม่ได้คิดจะเป็นเจ้าสาวของเธอด้วย"
" หา~นีเม.... "
ปึง!
" ข้างนอกเอะอะอะไรกัน? อ๊ะนั้นองค์หญิงนี่ " ชายที่ปรากฎตัวเข้ามาขัดจังหวะพอดีเป๊ะคือนักเรียนใหม่นาม เชน ซึ่ง
เพิ่งฟื้นจากการหลับใหลในขณะที่ฉันกับ โซระ กำลังงุนงงอยู่เขาก็ได้สาวเท้าเดินเข้ามาหาฉันและใช้มือทั้งสองข้างของเขา
กุมมือฉันไว้และพูดขึ้นว่า
" เอ๋~อ๋า " ฉันตกใจถึงกับพูดไม่เป็นภาษา
" ผมจะปกป้ององค์หญิงเองครับ "
" อ่า~เออ นี่โซร......!!! "
" นี่!!! หยุดก่อน โซระ "
" ไอ้พวกอัศวินเพศผู้น่ะตายๆกันไปให้หมดซ้าาาาา~!!!!! " นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่เธอจะนำแท่งเหล็กที่อยู่ใน
กระเป๋ากระโปรงของเธอฟาดผัวะลงมาที่หัวของ เชน ที่เพิ่งจะได้สติจนสลบไปอีกรอบ(โหดร้ายจริงๆ)
.......................................................................................................................................................
Ps . ขอให้ท่านผู้อ่านโพสด้วยครับสนุกไม่สนุกก็บอกได้ครับ
ความคิดเห็น