คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โซระ แสงหนึ่งเดียวในความมืด ตอนที่ 3 อดีตที่บิดเบือน(2)
นานมาแล้ว เด็กหญิง A ได้อาศัยอยู่เพียงลำพังที่อาณาจักรแห่งแสง แต่เด็กหญิง A นั้นไม่มีเพื่อนเพราะเป็นเด็กที่แตกต่าง
ไปจากคนอื่น จะเรียกว่าเป็นเด็กประหลาดก็คงได้เพราะเธอมีพลังพิเศษที่สามารถใช้ทำลายสิ่งของต่างๆที่เธอต้องการได้ ทำให้เป็นที่
หวาดกลัวของเด็กคนอื่นและคนทั่วหมู่บ้านทำให้ไม่มีเด็กคนไหนอยากเข้าใกล้เธอ เด็กหญิง A รู้สึกเดียวดายและเกลียดพลังที่ตนมีติด
ตัวมาตั้งแต่เกิด
แต่อยู่มาวันหนึ่งได้มีเด็กสาว B ซึ่งเพิ่งย้ายเข้ามาอาศัยอยู่ในอาณาจักรแห่งแสง เด็กสาว B อาศัยอยู่เพียงลำพังเช่นเดียวกับ
เด็กสาว A แต่เด็กสาว B ไม่ได้รังเกียจพลังของเด็กสาว A แต่กลับเล่นกับเด็กสาว A เหมือนเด็กทั่วไป ทั้งสองเล่นกันอย่างสนุกสนาน
ทุกวันและเป็นเพื่อนสนิทกัน
แต่วันหนึ่งญาติของเด็กสาว B ได้มารับเด็กสาว B ไปอาศัยอยู่ด้วยกันที่บ้าน ซึ่งทำให้เด็กสาว A รู้สึกเดียวดายมากเด็กสาว
B จึงอยากร่วมแบกรับความโศกเศร้าเดียวดายเช่นเดียวกับเด็กสาว A เด็กสาว B จึงได้ขอพลังพิเศษมาจากเด็กสาว A ทั้งหมด เพื่อให้
เด็กสาว A ได้มีชีวิตปกติเหมือนคนทั่วไป
และก่อนวันจากไปของเด็กสาว B เด็กสาว B ได้กล่าวคำสัญญากับเด็กสาว A ว่า
" ถ้าโตขึ้นเมื่อไหรฉันจะมารับเธอเป็นเจ้าสาวแน่ๆ "
" จ๊ะ ฉันก็จะเป็นเจ้าสาวที่ดีให้เธอได้แน่นอน "
" ..............." ฉันได้แต่ยืนนิ่งเงียบไป ไม่พูดอะไรภายในห้องเรียนที่เงียบสงัด " จะบอกว่าเด็กสาว A คนนั้นคือ ฉันเหรอ? แล้วเด็ก
สาว B ก็คือเธองั้นเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วทำไมฉันถึงจำเธอไม่ได้หล่ะ " ฉันได้แต่ครุ่นคิดเรื่องนี้โดยมีใบหน้าที่เรียบเฉยของเด็กสาว
อีกคนจ้องมองมายังที่ฉันอยู่
" เอาเถอะ เพราะเหตุการณ์ในวันนั้นอาจทำให้เธอความจำเสื่อมก็ได้ " อยู่เด็กสาวผมทองก็พูดตัดบทขึ้น
" เอ๋? "
" งั้นฉันจะแนะนำตัวเองอีกรอบก็แล้วกัน ฉัน ฟรีด้อมไนท์ โซระ " พูดจบเธอก็หายตัวไปทันทีปล่อยให้ฉันยืนตัวแข็งทื่อเป็นรูปปั้น
ยืนอยู่คนเดียวในห้องเรียน
ขณะเดินทางกลับบ้านฉันก็ได้แต่ครุ่นคิดแต่เรื่อง สาวน้อยผมทองนาม " โซระ " เหตุการณ์ในวันนั้นที่เธอพูดถึงมันคืออะไรกันแน่
นะ ฉันมัวแต่ครุ่นคิดจนเดินไม่มองทางข้างน้อยจนไปชนกับชายหนุ่มคนหนึ่งเข้าแล้วเมื่อชายหนุ่มคนนั้นหันกลับมาฉันก็ต้องสะดุ้งโหยง
แล้วตะโกนดังลั่นไปเลยว่า
" เลสสสสส!!! "
" อ้าว! รู้จักชื่อผมแล้วเหรอเป็นเกียรติจังเลย " เขาพูดด้วยท่าทางซุกซนนิดๆ
" จะว่าไปฆาตกรอย่างนายมาทำอะไรแถวนี้ " ฉันตวาดใส่ทันที
" แหม~ผมก็เป็นมนุษย์คนนึงนะครับจะให้นอนคุดคู้อยู่ในห้องเฉยๆได้ยังไง "
" นายมันไม่ใช่คนแล้ว! มีมนุษย์คนไหนฆ่าคนแล้วยิ้มได้หน้าตาเฉยแบบนี้หา!! " ฉันตวาดใส่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าดังลั่นด้วย
ใบหน้าที่โมโหดูไม่ได้แต่ใบหน้าของเจ้าคนที่ถูกตวาดใส่กลับไม่เปลี่ยนแถมเขายังนำมือที่บอบบางราวกับมือของเด็กผู้หญิงมาจับที่ริม
ฝีปากของฉันด้วย
" ก็น่ารักดีอยู่หรอกนะ แต่เสียดายปากมากไปหน่อย " ไม่ทันจะได้ตั้งตัวริมฝีปากของเขาก็ประกบเข้ากับริมฝีปากของฉันซะ
แล้ว.........
อะไรกันจูบอีกแล้วเหรอเนี่ย!?
.
ความคิดเห็น