ล่องไพร

ลำดับตอนที่ #1 : 1การล่ามหิงสา

 ถึงกระนั้น ท่ามกลางรอยเท้านั้น สายตาสอดส่องของเขาก็พอสังเกตมหิงสาได้ ใหญ่เท่าขนาดรอยเท้าควายบ้านใหญ่ๆและใหม่พอที่หญ้าซึ่งมันเหยียบยังไม่เปลี่ยนเป็นสีอื่น ตาเกิ้นหันมามองเขาเป็นเชิงปรึกษา นัยต์ตาของแกเต็มไปด้วยความไม่ชอบใจ
"ไม่มีลามั้ง นาย!"
"ทำไม?"เขาหันไปถามแก
ตาเกิ้น"นายฝรั่งยิงไม่ถูกที่สำคัญอะไร เพียงขาซ้ายกะเผลกไปเท่านั้น ขืนตามมันไป เจอะเข้าเมื่อไร ยิ่งกว่า 10 อ้ายเก หรือ 2 อ้ายงาดำ
(เขาผู้นั้นไม่รู้เชื่อเหมือนกันเอามาจากหนังสืออยากให้ทุกกคนได้อ่าน)เขา "ตาเกิ้นจะให้ฉันทำอย่างไร?"
ตาเกิ้น"นายฝรั่งยิง ให้นายฝรั่งตาม จะรู้ถึงฤทธิ์เสียบ้างว่ามหิงสาของเรา ก ควายป่าเมืองอาฟริกาที่แกคุยน้ำลายเป็นฟองน่ะ อย่างไหนจะร้ายกว่ากัน!"เขาผู้นั้น(ขอเรียกตามหนังสือนะ)ข้าพเจ้า"ทำอย่างนั้นไม่ได้นะตาเกิ้น เราเป็นเจ้าของบ้าน นอกจากนั้นเจ้าเมืองยังฝากเขากับคุณเรือง และเน้นหนักหนาว่าให้ช่วยเขา อย่าให้เกินอันตรายแก่เขาและเมียได้"(ตามหนังสืออย่าว่ากันนะ)
ตาเกิ้นถอนใจ"พูดถึงแหม่ม ตาเกิ้นไม่สบายใจ แหม่มอาบน้ำทีไร ตาเกิ้นคิดถึงยายทุกที"(แก่หรือสเป็กก็ไม่รู้อิอิ)
ข้าพเจ้า"มีอะไรรึ ตาเกิ้น?"
ตาเกิ้น"เพราะไม่มีอะไรเลยซีนาย ตาเกิ้นถึงไม่สบายใจ แหม่มอาบน้ำทีไร (แบบนี้ดหมือแอบดูนะ)(แก่ไม่วายสังขาน)แต่งแต่ชุดวันเกิดทุกครั้ง"ข้าพเจ้าหัวเราะ"ระวังให้ดีตาเกิ้น นัยน์ตาเป็นอะไรไปจะยิงปืนไม่ได้นิ่งๆเถอะ ตามต่อไป"(แอบดู100%ชัว)ขอจบไว้เท่านี้ก่อนนะครับขอบคุณ