ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : os ll bap : ?
ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีวันสำคัญต่างๆมากมาย ซึ่งวันสำคัญของวันนี้ก็คือวันเข้าพรรษา เป็นวันสำคัญมากทางพระพุทธศาสนา ซึ่งจะมีการแห่เทียน ทำบุญ และเวียนเทียนรอบโบสถ์ แล้วครอบครัวของจอง แดฮยอนคนนี้ก็ได้มีการวางแผนที่จะมาทำบุญเวียนเทียนที่วัดใกล้บ้านของตน ซึ่งร้อยวันพันปีไม่เคยจะได้ไปร่วมกันน่ะนะ.. เพราะพ่อแม่ของเค้าน่ะ ธุรกิจพันล้าน! - - เวลง เวลาอะไรไม่เคยมีให้ลูกหรอก อยากจะบ่นว่างอน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะที่เค้ามีกินมีใช้ทุกวันนี้ก็เพราะพ่อแม่เนี่ยแหละ
ผมมองวิวข้างทางที่ผ่านไปเรื่อยๆ บ้างก็เห็นคู่รักเดินจูงมือกัน ถือธูปเทียนเข้าวัด บ้างก็เห็นครอบครัวกลุ่มใหญ่นั่งพูดคุยกันด้วยรอยยิ้ม ผมมองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าเดินตามพ่อกับแม่ไป ก็รู้หรอกว่าอยากทำบุญ แต่ไม่ต้องรีบก็ได้นี่ -3- !
" แดฮยอน เดินเร็วๆสิลูก คุณนายบังรอนานแล้วนะ " แม่ดุผมทันทีเมื่อผมเริ่มก้าวช้าลง
" ก็แดฮยอนเมื่อยนี่ แล้วทำไมไม่ให้คุณน้าไปนั่งรอล่ะครับ " ผมพูดพลางเบะปาก แล้วกลอกตาไปมาเมื่อเจอร่างสูงของใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าโบสถ์ โดยที่มีผู้หญิงยืนอยู่ข้างๆคอยส่งยิ้มให้แม่ของผมตลอด นั่นล่ะ.. คุณนายบังกับบัง ยงกุก พี่ชายข้างบ้านของเค้า
เมื่อแม่เห็นคุณน้าก็รีบก้าวเท้าเร็วขึ้นเรื่อยๆจนเกือบจะวิ่งอยู่แล้ว แต่ยังดีที่มีพ่อผมห้ามเอาไว้ ผมพยายามมองไปรอบๆตัวเองอย่างไม่สนใจสายตาของใครบางคนที่คอยจะจ้องผมไว้ตลอด แหม่.. มันสยองพอตัวนะครับ ที่มีผู้ชายตัวโตๆ เหงือกบานๆ มาจ้องผมเอาไว้ตลอด บรื๋อออ .. +O+
" คิดถึงเธอจัง " แม่ผมพูดพร้อมหอมแก้มคุณน้าดังฟอดดด ซึ่งคุณน้าก็ยิ้มคิกคักแล้วหอมกลับแม่ผมคืนเหมือนกัน ผมยิ้มขำๆกับท่าทีทั้งสอง พลางมองไปที่พ่อของผมกับคุณอาว่าจะทำแบบที่แม่ทำกับคุณน้ารึเปล่า ฮ่าๆๆ
" พวกเราเข้าไปถวายสังฆทานดีกว่าเนอะ แล้วค่อยเข้าไปเวียนเทียน " แม่ผมเสนอแล้วรีบลากแขนคุณน้าไปทันที โดยทิ้งผมกับพี่ยงกุกไว้สองคน ผมพ่นลมหายใจออกทางจมูกด้วยความหงุดหงิด แล้วรีบเดินก้าวตามพ่อกับแม่ไปทันที แต่..
" นายจะรีบไปไหนหรอแดฮยอน " พี่ยงกุกพูดยิ้มๆพลางจับแขนผมไว้แน่น แต่ประโยคที่ถามน่ะ.. มันกวนตีนชัดๆ!!
" แล้วพี่ยุ่งอะไรกับผมล่ะ ? " ผมตอบแล้วพยายามบิดแขนตัวเองออกมา ให้ตาย.. ถ้าพี่แกจะจับแน่นขนาดนี้
" ปล่อยแขนผมด้วยครับ "
" ถ้าพี่ไม่ปล่อยล่ะ ? "
" .. " ผมไม่ตอบแต่เดินตามแม่เข้าไปทันที ถึงจะพ่วงร่างควายๆของพี่ยงกุกมาด้วยก็เหอะ -*-!
.
.
.
.
ผมนั่งฟังพระสวดไปได้สักพักก็เริ่มรู้สึกว่ามีมือมาพาดไว้ที่เอวของผม อ่อมม.. กระดูกพี่แกสลายตัวเองได้หรอ ถึงต้องหาที่วางไว้ ผมพยายามขยับตัวให้เข้าไปชิดคนด้านหน้าให้มากที่สุด เพื่อหนีจากมือปลาหมึกของพี่แก พาดเอวเฉยๆไม่เท่าไหร่หรอก แต่พี่แกดันลูบไปมาพยายามสอดเข้าไปในเสื้อผมด้วยเหอะ!!
.
.
.
.
ทันทีที่พระสวดจบผมก็รีบหลบมาอยู่ตรงท่าน้ำหลังวัดทันที หลังวัดไม่ค่อยมีคน มันเลยค่อนข้างเงียบ ซึ่งต่างจากช่วงโบสถ์อย่างแรง -__- ผมเดินไปที่ร้านขายอาหารปลา ซื้อขนมปังปลามาสองห่อกับขนมสีๆสามสี่สีที่ให้ปลามาอีกสามถุง
ผมหอบสัมภาระบลาๆที่ขนและซื้อมา เอามาวางไว้ที่ม้านั่งตรงท่าน้ำ ผมนั่งลงแล้วแกะห่อขนมปังทันที อืมม.. จะว่าไปขนมปังปลาก็น่ากินนะเนี่ย >__< ผมค่อยๆฉีกเนื้อขนมปังออกเป็นชิ้นๆ แล้วค่อยๆโยนลงไปในแม่น้ำ ปลาฝูงใหญ่พยายามแย่งกันเพื่อที่จะกินขนมปังชิ้นที่ผมโยนลงไป ผมมองด้วยรอยยิ้มแล้วโยนขนมปังไปลงอีกเยอะๆ แต่ด้วยปลาที่ตัดใหญ่มาก เวลาพวกมันแย่งกันกินสะบัดหางไปมา น้ำเลยกระเด็นมาโดนตัวผมเต็มไปหมด ฮือออ..
" ปลาบ้า.. " ผมสบถเบาๆแล้วยกมือลูบหน้าของตัวเองที่เปียกน้ำ ฮืออ.. กลิ่นโคตรเหม็นอ่ะ คือเลอค่า.. U____U
ผมรีบเทพวกขนมปลาที่ซื้อมาทั้งหมดลงแม่น้ำแล้วรีบเดินออกมาเพื่อหาห้องน้ำเข้า แต่ห้องน้ำมันดันอยู่ข้างๆโบสถ์น่ะเส้! งี้ก็มีโอกาสที่จะเจอพี่เหงือกอ่ะดิ ไม่อยากเจอ แต่ก็ไม่อยากตัวเหม็นนะ งือออ..
ผมทำหน้ามุ่ยกอดอกเดินไปที่ห้องน้ำข้างโบสถ์อย่างช่วยไม่ได้ ก็ดีกว่าเหม็นล่ะวะ!
.
.
.
.
หลังจากล้างหน้าล้างกลิ่นเหม็นๆอยู่นาน ผมก็ไปซื้อธูปเทียนเพื่อที่จะมาเดินเวียนเทียนทันที เดินคนเดียวสบายใจออก -w- ผมจุดธูปเทียนแล้วเดินเข้าไปในเขตโบสถ์เพื่อเดินเวียนเทียน แต่ด้วยความที่คนมันเยอะมากกกกกกก (ก ล้านตัว) พอผมพ้นทางเข้าโบสถ์ก็ติดแหง็กทันที -__,- จะเดินแต่ละก้าวก็ต้องระวังไม่ให้ธูปไปจี้หลังคนข้างหน้า ต้องเว้นระยะไม่ให้คนข้างหลังเอาธูปมาจี้ตัวเองอีก ลำบากแท้..
50 %
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น