คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : >>>ToY ShOp AnD BaKeRy 7
เด็กคนหนึ่ง:กรี้ดดดด…มีคะ ปอปค่ะแม่ ปอปอยู่ในร้านค่ะ แงๆ T^T
ใครไม่รู้:ว๊าววว…พวกคุณคอสเพลย์ได้เหมือนปอปมากมายเลยครับ ผมขอถ่ายรูปเอาไว้ ^-^
เชะ…อ่าว และก็มีคนเข้ามาถ่ายรูปพวกเรามากมายด้วยเพราะนึกว่าพวกเราใส่คอสเพลย์เป็นปอบอย่างแนบเนียน อยากจะเอ่ยถามสักคำว่า ปอปที่ไหนจะน่ารักอย่างนี้คะ -*-
ทิฟฟ่านี่:เห้ย! นั่นมันพวกยูรินี่
แล้วเสียงที่ฟังแล้วคุ้นหูสุดๆ ที่สุดแห่งความคุ้น บรมโครตคุ้นก็ดังกระทบโศตประสารทการได้ยินของฉันเข้า…อากก นั่นพี่ทิฟฟ่านี่กับพี่ท็อปรึเปล่าน่ะ แล้วทะมายอยู่ในชุดนั้นล่ะ 0_0
ทิฟฟ่านี่:ใช่จริงๆด้วย นั้น ยูริ ยุนอา จงฮยอน คีย์นี่น่า ไปหาพวกเค้ากันเหอะ
ท็อป:ไม่ต้องหลอกมั้งทิฟ ตรงนั้นคนเยอะ >////<
ทิฟฟ่านี่:ท็อป!!! นี่นายอายหรอ 555+ ก็สมควรอยู่หลอกนะ ฮ่าๆ
ท็อป:ไม่ต้องมาขำเลย เธบังคับให้ฉันใส่
ทิฟฟ่านี่:ไม่จริง นายเต็มใจใส่ตะหาก นายบอกว่า”ใส่คร้าบ...T^T”แบบนี้
ท็อป:ก็เธอเล่นมาพูดว่า”ถ้าไม่ใส่ ฉันงอลนายแน่ -*-” ฉันเลยต้องใส่ชุดคุณแบดแบดมารุนี่ไง >///<
อ๊ากกก…ไอ่พี่ คุยไรกานนนอยู่ได้รีบเข้ามาแร้ว…มาช่วยชีวิตน้องหน่อสิคะ T^T
ยุนอา:นั้นมันพี่แทกับพี่คิบอมนี่
แล้วพวกเรามั้ง 8 คน ก็รวมพลังประจันบาญ แต่…อ่าว…แต่งคอสเพลย์กันหมดเลยหรอ จากที่คิดจะมาช่วยชีวิต…กลายเป็นเราถูกกองทัพคนไม่เคยเห็นคนหน้าตาดี แต่งตัวแปลกๆ ท่รุมเราหมดเลย แง๊แง๊ ทำไงดี
คิบอม:แยกย้ายกันไป แล้วเจอกันทีหอ
พี่คิบอมเสนอความคิดที่เวอร์มาไห้
แทยอน:หอใครเล่า จะรู้มั้นเนี่ย (นั้นน่าสิ - -“)
คิบอม:หอฉันสิ มานเป็นหอเปิด….เค้าไห้ผู้หญิงเข้าได้
แทยอน:ผู้หญิงเข้าได้…นี่นายพาผู้หญฺงเข้าไปในหองั้นหรอ ฉันจะฆ่านาย ย้ากกกก…
เอาเข้าไป…ทะเลาะกันผิดที่ผิดเวลาไปหมดเลย บ้ากันจิงๆ
คีย์:พวกพี่ช่วยเลิกทะเลาะกันสักทีเหอะ แล้วหาทางออกจากที่นี้จะมีประโยชน์กว่า
ยูริ:ว๊าวว…ในที่สุด นายก็พูดคำที่มีประโยชน์
คีย์:เธออยากตายหรอ - -“
ยูริ:นี่…นายจะร้ายกันหญิงสาวแสนสาวอย่างฉันหรอ ToT
คีย์:โธ่…ฉันไม่ทำร้ายลิงสาวอย่างเธอหลอก ^ ^”
ยูริ:หญิงสาวย่ะ ไม่ใช่ลิงสาว เชอะ…
คิบอม+แทยอน:นี่พวกเธออย่ามาทะเลาะกันตอนที่ฉันทะเลาะกันได้ไหม!!!
ที่อย่างงี้ล่ะ สามัคคีกักเชียว…ตูจะบร้าตาย ฉันเห็นทุกคนสายหัวเหมือนกัน อารมประมานจะบอกว่า…ปํนญาอ่อน…ฉันก็ว่างั้นล่ะ
คีย์:จะทะเลาะก็ทะเลาะกันไปเหอะครับ งั้นผมไรแระ บะบุย
หมับ…ฟิ้ว
อ้ากกก…นายคีย์ จู่ๆก็ลากฉันมาด้วย แล้วพี่ๆทุกคนก็ลากกันไปเป็นกวางเรนเดียร์ลาก (เลื่อน) ซานต้า ไปคนละทาง และแน่นอนยังมีอีก 2 คน ที่ยังทะเลาะกันอยู่ คือ พี่แทกะพี่บอม ไอ่พวกพี่บร้า ทะเลาะกันมาราธอนเกินไปแร้วววว
ยูริ:แล้วนี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย
คีย์:กลับหอดิ ถามได้
ยูริ:หอเธอไปทางนี่หรอ
คีย์:ปล่าว แต่เออ เราว่าเราไปล้างตัวกันก่อนเด้
ยูริ:ก็ดี…
คีย์ลากฉัน<ยังลากอยู่ - ->ไปสวนสาธารณะ คร้า…มาทำมัยแว้
ยูริ:ลากฉันมาที่นี้ทะมายย
คีย์:ก็มาล้างตัวไง จะไปล้างที่ป่าช้าหรือไงเล้า
ยูริ:ก็ดีนะที่โปรดช้านนน…
คีย์:น่ากลัวจะตายไป ป่าช้า
ยูริ:นายปอดแหกกกก กร้ากกกกก!!! แค่นี้กลัวผี
คีย์:เธอไม่กลัวหรอไงเล่า - -
ยูริ:มะ..ไม่กลัวสะหน่อย > <
เด็กแต่งชุดผี:แบร่
ยูริ:กรี๊ดดดดดดดดดด…
เด็กบร้า มาลอกช้านทะมาย ใช่ว่าช้านจะแต่งคอสเพลเป็นปอป แต่ช้านก็กลัวผีเหมือนกันนะ จุ๊ๆ อย่าบอกคีย์, >///<
พรึ่บ พรึ่บ หรึ่บ
ว้ากกก…เสียงอ่ะไรง่ะ แง๊ๆ T^T ช้านจะฟ้องอาราเล่นะ ฮือๆ
คีย์:นี่…ถึงช้านจะชอบไห้เธอกอดแบบนี้ แต่ช้านก็อายคนนะ ยัยลิงบ้า ป่าช้าเปิด
ยูริ:เมื่อกี้เสียงอะไรไม่รู้อ่า>_<
คีย์:ช้านสะบัดผ้าเช็ดหน้าตะหาก ยัยบ้า
>_0 ฉันค่อยๆลืมตา อ่าวผ้าเช็ดหน้าจริงๆด้วย เฮ้อ…ก็นึกว่าแวมพร์สะอีก แล้วอีตาคีย์เอาผ้าเช็ดหนมาทำไมเนี้ย รึว่าเอามาเช็ดหน้าไห้ช้านนนนน….อ๊ายย!!! ยูริเขิลจัวเบน >////< กรี๊ดๆๆ >0<
คีย์:เธอยืนบ้ราอ่ะไรอยู่ มานั่งนี่สิ
อ่าว…คีย์ลงไปนั่งอยู่บนขอบอ่างน้ำพุแล้วอะ แล้วช้านเดินเอ๋ออ่ะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ
คีย์:อ่ะ…เอาไป (คีย์ยืนผ้าไห้ช้านนน…อ่าว ทำไมอะ เค้าจะเช็ดหน้าไห้ช้านไม่ใช่หรอ งง…) เธอนี้เอ๋อกว่าที่คิดแหะ เอาไปดิ
ยูริ:เอามาทะมาย
คีย์:เช็ดหน้าไห้ช้าน…เร็วๆ
ยูริ:แล้วหน้าฉันล่ะ
คีย์:ก็เรื่องของเธอสิ…เช็ดหน้าฉัน!!! เร็วๆ
ไอ่…ไอ่ ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ…กรี๊ด!!! เช็ดก็ได้ ชิส์
แกร่ก แกร่ก แกร่ก
คีย์:เธอเช็ดหน้ารึขัดส้วมเนี่ย ยัยบ้า เบาๆซี่
ยูริ:บ่นนักก็เช็ดเองสิยะ
หมับ
ยูริ:ว๊าย!!! >///<
ง่า…อยู่ดีดีคีย์ก็จับมือช้าน แล้วก็มองช้านแบบ ตา ต่อ ตา แง๊…จะทำไรอ่ะ อย่าบอกนะว่าคีย์จะ…จะ…จะ..อ๊าย >///< เขิลจังเลย คีย์ จะ…จู..เลย
ยูริ: ไป่บ้า ไปตายไป๊
พลั่ก…
…ตู้ม
0-0 คีย์ตกน้ำป๋อมแป๋มไปแล้ว…เชอะ!!! แต่ช้านไม่สนหรอก ฉันเกลียดมานนน ไอ่บ้า
คีย์:เฮ้!!! เธออจะไปไหนอะ
ยูริ:กลับหอ…ไปแล้วเว่ย
อีตาบร้าคีย์นี้ ชอบทามไห้ฉันไม่พอใจ ไอ่บ่า ฉันจะฆ่ามัน ฉันงอลมันไปตลอดชาติ เชอะ เชอะ เชอะ
เด็กคนนึ่ง:แม่ๆ นั้นมันป้ายโฆษณา อะไรน่ะ
เด็กคนหนึ่งกระตุกเสื้อแม่แล้วหันไปดูป้าย โฆษณาออโตเมติกหน้าห้อง AYZ แล้วมีเสียงฮือฮากันมากมาย อะไรกันยะโฆษณายากันยุงตราตราปอปผีฟ้ารึไง ฮือฮากันอยู่ได้ ไร้สาระจริงๆ (แต่ฉันก็อยากรู้นะ) ฉัสสัญญาว่าจะหนีไปดูอย่างเดียว ไม่สนใจไอ่บ้าที่นั่งอยู่กลางสระน้ำนั้นจริงๆนะ ขอดูหน่อยเหอะ
ยูริ:>_0 0_0 0o0 0////0
นั่นป้ายบ้าอะไรเนี้ย กรี้ดดดดด >////< ก็ป้ายมันเขียน ว่า…ว่า…ว่า
คีย์:คบกับฉันนะ คัยลิง
เออ จะอายหรือจะโกรธดี - -“ แต่นั้นเหละเขียนวาสยั้งงั้น แต่เห้ ใครตอบประ ยุ้งจริง (-_- ) ( -_-)
คีย์:เฮ้!!!เธอมองหาอะไรอยู่อะ ฉันอยู่นี่ (เฮ้ย…นายคีย์!!! >///<)
ยูริ:เมื้อกี้นายว่าไงนะ
คีย์:ฉันอยู่นี่
ยูริ:ก่อนหน้านั้น - -“
คีย์:เธอมองอ่ะไรอะ
ยูริ:ก่อนหน้านั้นเซ่ -*-
คีย์:ยัยลิง
ยูริ:ฉันไม่ถามและ -_-^^
คีย์:คบกับฉันนะ ยูริจังง
อ๊าย >///< เขินๆๆๆ ยูริจัง งะเนหรอ วาย!!! ตั้งแต่เจอกัน นายคีย์ไม่เคยเรียกฉันอย่างงั้นเลย กรื้ดๆๆ
คีย์:ถ้าเธอเงียบ…ถือว่าตกลง
ยูริ:0///0 (เงียบ…ตกลง…เราคบกัน ปะ กลับหอที่รัก ^///^
เฮ้ย…ทะมายง่ายจังวะ โธ่ น่าเสียดาย…อ่าวเห้ย…ฉันกำลังขาดหวังอะไรเนี้ย…คบก็คบ ดีใจนะเนี้ย ^///^ กรี้ด
คีย์:เฮ้ เป็นไร โกดหรอ ก็เธอไม่ตอบรี่ ไม่คบหรอ เออ ไม่คบก็ได้
คีย์นี้…ถามเองตอบเองอีกแร้ว - -“
ยูริ:ไม่….
คีย์:ไม่คบหรอ อืม ไม่คบก็ไม่คบ
ยูริ:ไม่ได้บอกว่าจะไม่คบซะหน่อย >///<
คีย์:เห็นมั้นว่าเธอไม่…ฮ้า!! อ่ะไรนะ คบหรอ เย่ๆๆ
แปะ แปะ แปะ
แล้วก็เกิดเสียงปรบมือจากทุกคนที่อยู่ในสวนนี้ ตบทะไม๊ อายน๋ะๆ ฉันจะป้องอาราเล่ แง็ T^T
คีย์:ป่ะ…กลับหอกัน
ยูริ:จ๊ะ ^///^ (กระดากปาก…จะอ้วก >///<)
คีย์: = [] =
ยูริ:ทะมายทามหน้าอย่างงั้นล่ะจ๊ะ
ยูริ:ทามมัยล่ะจ๊ะ
คีย์:ฉันว่า …ว่า… - -“
ยูริ:;อะไรล่ะจ๊ะ -*-
คีย์:ฉันจะอ้วกอะ เลิกพูดเถอะนะ - -“
ผัวะ
ระบบสังหารเร็วกว่าสมอง
คีย์:ตบหัวช้านทะมาย T^T
ยูริ:ก็นายพูดอ่ะ ไอ่บ้า ฉันเกลียดนาย -_-^^
เชอะ…มาร่งมารัก…เห้ย!!!รักงั้นหรอ กรี้ดดดดด นายคีย์บอกรักฉันง่า >///<
ยูริ:ไอ่บ้า >///< กลับหอได้แร้วววว
คีย์:จร้า…ที่รัก
ยูริ:ช้านจะอ้วก อย่าพูดเลยคีย์ T^T
---YuRi Mode---Close
_______________________________________________
จบอีกตอนแร้วงาบบบ คริๆ เม้นๆกันเยอะๆนะ คริๆ ไปล่ะ ฟิ้วววววว ตอนนี้เที่ยวคืนอัพอีกตอนนะงับ ครายรอได้รอนะงับ คริๆ
ความคิดเห็น