คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 17 Sorry ...(100%) อัพใหม่แร้วววว
เห้ยยยยยยยยย
ภาพที่ฉันเห็นข้างน้า มัน เอ่อ… อะไรแว้ (แป๋ววววววว= =) เอ้ยยย…นิไม่ใช้เวลามาล้อเล่ง ภาพที่เห็นตรงหน้า มันคือ ภาพที่พี่ซึงริ จูบกับซูยอง แล้ว ซูยองก็ตบพี่ซึงริ T^T อะไรกันนี้
“ฉันเกลียดพี่ที่สุด…” ซูยองพูดพร้อมกับวิ่งหนีไปทันที
“เกิดไรขึ้นค่ะ พี่ซึง..”
“ชั่งเหอะ…มันไม่มีอะไรแล้วล่ะ”
“แน่นะครับพีซึงริ มีอะไรบอกพวกเราได้” ตกลงนี้พี่ของฉนหรือพี่ของนายกันแน่หะ
“ไม่เป็นไรหลอก…พี่ผิดเองล่ะ ที่ไปรักเขาข้างเดียว”
อย่าบอกนะ วะ…ว่า ที่พี่ซึงริหนีไป อังกฤษ เพราะซูยอง ม้ายยยยยยยยยย
“พี่ริ บอกมาเดียวนี้นะ ว่าที่พี่ไปอังกฤษ เพราะว่าพี่จะหนีซูยอง”
“”ถ้าพี่ตอบว่าใช่ เธอจะเชื่อพี่มั้ยล่ะ”
“T/\T เล่ามาไห้หมดเลยนะว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ก็คือว่า…พี่กับซูยองเคยแอบคบกัน”
“อะไรแว้ ไหงหนูไม่เห็นรู้เรื่อง”
“อย่าพึ่งขัดเด้ที่รัก” แกตั้งใจฟังไปมั้ย = =
“อื้ม…แล้วทีนี้ก็เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย พี่กับซูยองก็ทะเลาะกันใหญ่ พี่เลยทนไม่ไหว บอกซูยองไปว่า”ถ้าซู โกรธพี่เพราะเรื่องนี้ พี่จะหนีไป ซูจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าพี่อีก” และพี่ก็ขอแม่ไปเรียนอังกฤษ หนึ่งปี พอพี่กลับมา กะจะมาขอโทษซูยอง แต่ก็ทะเลาะกันอีก พี่โกรธมากเลยจูบซูยองไป ก็อย่างที่เห็น พี่มันเลวมากเลยยูริ พี่มันเป็นคนชั่วที่สุด”
“แล้วพี่จะเอายังไงล่ะค่ะ พี่ซึงริ”
“พี่ไม่รู้ว่าพี่จะทำยังไงไปดี เอ้อ แล้วซูยองก็บอกพี่ว่า เขามีแฟนอยู่แล้ว ชื่อว่า ซีวอน”
“เขาไม่ใช่แฟนกันหลอกคับ คีย์ว่าพี่ซึงไปขอโทษซูยองอีกรอบเถอะคับ”
“พี่จะลองดูนะ”
<ซึงริ Part>
ผมต้องไปขอโทษซูยอง มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้น ที่ผมจะขอคืนนี้ซูยองได้
“พี่ซีวอน ซูทนไม่ไหวแล้วค่ะ อืม…นั้นวันนี้เจอกกันที่ร้านเดิมนะคะ หึหึ ค่ะ หึหึ”
สิ่งที่ผมได้ยิน มันบอบช้ำใจ มันบอกไม่ถูกกับความรู้สึกที่อยู่ในหัวใจ มันเจ็บปวด
“พี่ขอโทษนะซูยอง พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่าง ขอโทษจริงๆ”
“….”
“ พี่มันเลว มันชั่ว ขอโทษนะซูยอง เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย”
“…หนูไปก่อนนะค่ะ…”
ใจผมแทบสลาย มันเป็นคำสั่นๆ ที่ทำลายจิตใจของผม…
<ยูริ Part>
อ่าว พี่ซึงริวาปไปสะและ น่าสงสารพี่ริจังเลย T^T
“คีย์ ถ้าเราทะเลาะกัน แล้วเค้าเป็นฝ่ายไปต่างประเทศ ตะเองจะบินไปง้อเค้ามั้ย”
“ไม่อะ เราขี้เกียจ+ค่าเครื่องบินแพง” = = ดูมานตอบ
“บู้ววววว งอลแร้ววววว”
“งอลหรออออ วันนี้ไม่เลี้ยงข้าวน้า” >.< ทะมายต้องใช่มุขนี้ด้วยยยยยยยย T^T
“โหดร้ายอ่าคีย์ T^T ไม่งอลก็ได้”
“มุขนี้ใช้ได้เหมือเดิม ^ ^ ล้อเล่งน้า ถ้ายูริไปเราก็ต้องบินไปง้อเด้ แฟนเราออกจ่ารักอย่างงี้ ไม่ไปปง้อก็ยังไงอยู่”ค๊ายยยยยยย เขิลเขิลเขิล
“ตาบร้า ไปดีก่า ชิชิ ”
“อ่า จะกินอะไรวันนี้”
“บิมบิมบัก ^ ^ เอาพิเศษด้วยนะ ธรรมดาเรากินไม่เป็นนนน”
“ได้คราฟฟฟ ริไปนั้งที่โต๊ะเหอะ เดี่ยวเราไปซื้อมาไห้”
…
“มาแร้วววว ของที่ร๊ากกกกกก” อุ้วววว มาแว้วววว ของของช้านนนน
พรึบ ฟิ้ววววว แปะ
<คีย์ Part>
“อุ้ยยย ขอโทดวะ เพื่อนรัก 555+” ไอ่เพื่อนเวรรรร อาหารที่กุสั่งมา หล่นเกลี้ยงหมดเลย มินโฮแกล้งสะดุดขาผมง่าาาา T^T
“เห้ยยยยยย มินโฮ ข้าวของแฟนกุ”
“แกก็ไปซื้อใหม่เด้”
“ซื้อใหม่บร้าอะไรเล่า แพงชิบ แฟนกุสั่งซื้อพิเศษ แกก็รุ ยูลกินธรรมดาเป็นที่ไหนล่ะ”
“เห้ยยย เหมือนยุนยุ้น เลยวะ 555+” เอ้ รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีรังสีร้อนๆข้างหลัง
“หนุ่มๆ ตายยยยยยยย!!!” แว๊กกกกก แอบมาฟังตอนไหนนิ
สองสาว ยูลยุน ประจันบารเตรียมฆ่าแฟนของพวกเขาอย่างเต็มที่
“เค้าล้อเล่งง่า แค่นี้โกรธหรออออ T^T” ร่างสูงถามแฟนสาวของเขา
“ไม่โกรธหลอก ที่นายพูดมาก็จิงนะ มินโฮ นั้นเราเอาข้าวพัดกุ้งพิเศษจานหนึ่ง โอเค รอที่โต๊ะนะจะที่ร๊ากกกกก จุ๊ฟฟฟฟฟฟ”
“คีย์ด้วยยยยย ไปเอามาใหม่ไห้เราเลย ไม่งั้นงอลลลล”
“คราฟฟฟ T^T” ทั้งผมทั้งมินโฮ ก็ต้องชดใช้กรรมที่ตัวเองได้ก่อไว้
__________________________________________________
หลังจากหายไปนาน อั้มก็กลับมาแร้ววววว เปิดเทอมงานเยอะมากกกกกก 555+ เดี่ยวอัพไห้อีกตอนนะครับ สรุป วอลยองนะ เดี่ยวจัดไห้ อีก1 ตอน
ความคิดเห็น