ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สุดท้าย
True of love 3 (3)
....คุณรุ้ไหมคนเราจะอยู่ได้ และสู้ต่อถ้าเราต้องการที่จะอยู่เพื่อใครสักคน ทำเพื่อใครสักคน และถึงแม้ว่าวันสุดท้ายจะมาถึง การจากไปคงไม่ใช่ความเศร้าที่เหลืออยู่แต่อาจจะเป็นความทรงจำดีๆ ถึงแม้ว่าวันนี้ ตัวตนจะไม่มีแต่ความทรงจำยังคงอยุ่ ในใจใครสักคนต่อไป.....
"อิม เสียใจด้วยนะ"
หยดน้ำตาที่ไหลบนใบหน้าที่ขาวเนียนของอิม และเสียงสะอื้นที่บอกได้ว่าเสียใจแค่ไหน กับการจากไปของแฟรงค์ชายหนุ่มที่เธอรักมาก ตอนนี้กลับกลายเป็นอดีต ช่วงเวลาที่ผ่านมา วันเวลาแห่งความสุขผันกลายเป็นความเศร้า วินาทีที่เคยมีกันกลายเป็นอดีต รอยยิ้มที่เคยเห็น เสียงที่เคยได้ยิน ความคุ้นเคยต่างๆ หายไป ช่วงชีวิตมันดูว่างป่าว มันไร้ค่า ไร้ความหมายมากขึ้น
"อิมทำดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยๆ วินาทีสุดท้าย ก่อนแฟรงค์จะไป อิมก็อยู่และอยู่มาตลอด"
...............
"อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆจัง" แฟรงค์พูดขึ้นเมื่ออิมกำลังป้อนข้าวให้เขาที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้
"เค้าจะดูแลตัวเองไปตลอดเลย เค้าสัญญา" อิมพูดพร้อมป้อนข้าวให้แฟรงค์ที่กำลังอ้าปากรอเหมือนแม่ป้อนข้าวลูก
"เค้าไม่รู้จะอยู่ต่อได้นานแค่ไหน ตัวเองลำบากไหมที่ต้องคอยดูแลเค้า เค้าขอโทษนะที่อยู่กับตัวเองได้ไม่ตลอดไป แต่เค้าจะรักตัวเองตลอดไปนะ " แฟรงค์พูดขึ้น
"เ้ค้าไม่ลำบากหรอก ตัวเองต้องอยู่กับเค้าให้นานๆนะ " เสียงอิมเริ่มสั่นและน้ำตาเริ่มจะไหล
"รู้ไหมเค้ามีความสุขมากๆที่ได้อยู่ใกล้ตัวเอง วันแรกที่เราได้คบกันจนวันนี้ รักของเค้าไม่เคยจางหายไปไหนเลย " แฟรงค์พูดพร้อมจับมืออิม "เค้ารักตัวเองนะ" สิ้นเสียงร่างของแฟรงค์ก็นิ่งลง ลมหายใจแผ่วลง และหยุดนิ่ง เป็นสัญญาณว่า วินาทีสุดท้ายมาถึงแล้ว
"เค้าก็รักตัวเองนะ" อิมพูดทั้งน้ำตาเมื่อเห็นคนที่รักกำลังจะสิ้นใจไปต่อหน้า "เค้ารักตัวเองนะ" อิมพูดซ้ำๆ และเขย่าตัวแฟรงค์ ให้ลืมตาขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล
.........................................
"รุ้ไหม ต้น ความรักคืออะไร" อิมเงยหน้ามามองต้นที่มาปลอบใจ และทำให้เลิกคิดเรื่องวันนั้น
"การได้เห็นคนที่รักมีความสุข" ต้นตอบกลับมา
"ใช่ แล้วความสุขคืออะไร" อิมถามต่อ
ต้นเริ่มงงกับคำถามของอิม ที่ฟังดูแปลกๆ
"ความสุขก็คือความสุข ไง ไม่ก็การที่เรายิ้มได้ หัวเราะได้ไง"ต้นพยายามจะตอบคำถาม
"ไม่ใช่หรอกต้น ความสุข คือ การได้อยู่เหมือนว่าวันนี้เป็นวันสุดท้าย " อิมพูด
ต้นเริ่มงง และมองหน้าอิม
"วันสุดท้ายที่จะได้รัก วันสุดท้ายที่จะได้ทำ และวันสุดท้ายที่จะได้มีลมหายใจ" อิมพูดพร้อมเช็ดน้ำตา และเดินมาใกล้ๆ ต้น "แฟรงค์ฝากมาบอก"อิมพูดต่อพร้อมส่งกระดาษให้
................
ต้นเพื่อนรัก
ถ้ามึงได้อ่านจดหมายฉบับนี้ กูคงไม่อยู่แล้ว กูมันอายุสั้น อยู่ไม่ถึงวันที่กูกับมึงจะเรียนจบ แต่กูรักมึงนะเพื่อน วันนี้ที่มึงได้อ่านจดหมายคงเป็นวันที่กูหลับอย่างสบายไปแล้ว มึงรุ้ไหม วันที่กูไปบอกมึงว่ากูป่วยนะ มึงไม่ยอมฟังกูเลย ความรัก คือ การได้เห็นคนมี่รักมีความสุข ส่วนความสุข คือการได้ทำเหมือนว่าทุกวันเป็นวันสุดท้าย เพราะคนเรานะจะเห็นค่าของเวลาจริงๆ ก็ตอนที่มันกำลังจะหมดเนี่ยแหล่ะ ถ้ามึงยังเศร้าอยู่แสดงว่ามึงยังไม่เห็นค่าของเวลา ทุกวันมันมีค่านะเว้ย เวลาของกูมันหมดก่อนมึง แล้วมึงอ่ะเวลายังเดินอยู่ มึงรักใครก็ให้เหมือนวันสุดท้ายที่จะได้รัก และทำเพื่อเขาเหมือนว่าจะไม่ได้ทำอีก ก่อนที่ลมหายใจมึงจะหมด เนี่ยแหล่ะความสุขที่แท้จริง
..แฟรงค์..
......
"วันสุดท้ายที่จะได้รัก วันสุดท้ายที่จะได้ทำ และวันสุดท้ายที่จะได้มีลมหายใจ" ต้นพูดทวนประโยคอีกครั้งและนั่งนึกวันเวลาที่ผ่านมาและสิ่งที่เสียไป.... "โอกาส"
ทุกสิ่งไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เวลา โอกาส และสถานที่ มักจะมาไม่ตรงกัน แต่สิ่งที่เหมือนกัน คือมันก็ยังมาหาเราเสมอ
"จงใช้โอกาส ในเวลา และ สถานที่ ที่เหมาะสม"
....คุณรุ้ไหมคนเราจะอยู่ได้ และสู้ต่อถ้าเราต้องการที่จะอยู่เพื่อใครสักคน ทำเพื่อใครสักคน และถึงแม้ว่าวันสุดท้ายจะมาถึง การจากไปคงไม่ใช่ความเศร้าที่เหลืออยู่แต่อาจจะเป็นความทรงจำดีๆ ถึงแม้ว่าวันนี้ ตัวตนจะไม่มีแต่ความทรงจำยังคงอยุ่ ในใจใครสักคนต่อไป.....
"อิม เสียใจด้วยนะ"
หยดน้ำตาที่ไหลบนใบหน้าที่ขาวเนียนของอิม และเสียงสะอื้นที่บอกได้ว่าเสียใจแค่ไหน กับการจากไปของแฟรงค์ชายหนุ่มที่เธอรักมาก ตอนนี้กลับกลายเป็นอดีต ช่วงเวลาที่ผ่านมา วันเวลาแห่งความสุขผันกลายเป็นความเศร้า วินาทีที่เคยมีกันกลายเป็นอดีต รอยยิ้มที่เคยเห็น เสียงที่เคยได้ยิน ความคุ้นเคยต่างๆ หายไป ช่วงชีวิตมันดูว่างป่าว มันไร้ค่า ไร้ความหมายมากขึ้น
"อิมทำดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยๆ วินาทีสุดท้าย ก่อนแฟรงค์จะไป อิมก็อยู่และอยู่มาตลอด"
...............
"อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆจัง" แฟรงค์พูดขึ้นเมื่ออิมกำลังป้อนข้าวให้เขาที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้
"เค้าจะดูแลตัวเองไปตลอดเลย เค้าสัญญา" อิมพูดพร้อมป้อนข้าวให้แฟรงค์ที่กำลังอ้าปากรอเหมือนแม่ป้อนข้าวลูก
"เค้าไม่รู้จะอยู่ต่อได้นานแค่ไหน ตัวเองลำบากไหมที่ต้องคอยดูแลเค้า เค้าขอโทษนะที่อยู่กับตัวเองได้ไม่ตลอดไป แต่เค้าจะรักตัวเองตลอดไปนะ " แฟรงค์พูดขึ้น
"เ้ค้าไม่ลำบากหรอก ตัวเองต้องอยู่กับเค้าให้นานๆนะ " เสียงอิมเริ่มสั่นและน้ำตาเริ่มจะไหล
"รู้ไหมเค้ามีความสุขมากๆที่ได้อยู่ใกล้ตัวเอง วันแรกที่เราได้คบกันจนวันนี้ รักของเค้าไม่เคยจางหายไปไหนเลย " แฟรงค์พูดพร้อมจับมืออิม "เค้ารักตัวเองนะ" สิ้นเสียงร่างของแฟรงค์ก็นิ่งลง ลมหายใจแผ่วลง และหยุดนิ่ง เป็นสัญญาณว่า วินาทีสุดท้ายมาถึงแล้ว
"เค้าก็รักตัวเองนะ" อิมพูดทั้งน้ำตาเมื่อเห็นคนที่รักกำลังจะสิ้นใจไปต่อหน้า "เค้ารักตัวเองนะ" อิมพูดซ้ำๆ และเขย่าตัวแฟรงค์ ให้ลืมตาขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล
.........................................
"รุ้ไหม ต้น ความรักคืออะไร" อิมเงยหน้ามามองต้นที่มาปลอบใจ และทำให้เลิกคิดเรื่องวันนั้น
"การได้เห็นคนที่รักมีความสุข" ต้นตอบกลับมา
"ใช่ แล้วความสุขคืออะไร" อิมถามต่อ
ต้นเริ่มงงกับคำถามของอิม ที่ฟังดูแปลกๆ
"ความสุขก็คือความสุข ไง ไม่ก็การที่เรายิ้มได้ หัวเราะได้ไง"ต้นพยายามจะตอบคำถาม
"ไม่ใช่หรอกต้น ความสุข คือ การได้อยู่เหมือนว่าวันนี้เป็นวันสุดท้าย " อิมพูด
ต้นเริ่มงง และมองหน้าอิม
"วันสุดท้ายที่จะได้รัก วันสุดท้ายที่จะได้ทำ และวันสุดท้ายที่จะได้มีลมหายใจ" อิมพูดพร้อมเช็ดน้ำตา และเดินมาใกล้ๆ ต้น "แฟรงค์ฝากมาบอก"อิมพูดต่อพร้อมส่งกระดาษให้
................
ต้นเพื่อนรัก
ถ้ามึงได้อ่านจดหมายฉบับนี้ กูคงไม่อยู่แล้ว กูมันอายุสั้น อยู่ไม่ถึงวันที่กูกับมึงจะเรียนจบ แต่กูรักมึงนะเพื่อน วันนี้ที่มึงได้อ่านจดหมายคงเป็นวันที่กูหลับอย่างสบายไปแล้ว มึงรุ้ไหม วันที่กูไปบอกมึงว่ากูป่วยนะ มึงไม่ยอมฟังกูเลย ความรัก คือ การได้เห็นคนมี่รักมีความสุข ส่วนความสุข คือการได้ทำเหมือนว่าทุกวันเป็นวันสุดท้าย เพราะคนเรานะจะเห็นค่าของเวลาจริงๆ ก็ตอนที่มันกำลังจะหมดเนี่ยแหล่ะ ถ้ามึงยังเศร้าอยู่แสดงว่ามึงยังไม่เห็นค่าของเวลา ทุกวันมันมีค่านะเว้ย เวลาของกูมันหมดก่อนมึง แล้วมึงอ่ะเวลายังเดินอยู่ มึงรักใครก็ให้เหมือนวันสุดท้ายที่จะได้รัก และทำเพื่อเขาเหมือนว่าจะไม่ได้ทำอีก ก่อนที่ลมหายใจมึงจะหมด เนี่ยแหล่ะความสุขที่แท้จริง
..แฟรงค์..
......
"วันสุดท้ายที่จะได้รัก วันสุดท้ายที่จะได้ทำ และวันสุดท้ายที่จะได้มีลมหายใจ" ต้นพูดทวนประโยคอีกครั้งและนั่งนึกวันเวลาที่ผ่านมาและสิ่งที่เสียไป.... "โอกาส"
ทุกสิ่งไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เวลา โอกาส และสถานที่ มักจะมาไม่ตรงกัน แต่สิ่งที่เหมือนกัน คือมันก็ยังมาหาเราเสมอ
"จงใช้โอกาส ในเวลา และ สถานที่ ที่เหมาะสม"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น