ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    True of love รักทำได้ ภาค 3

    ลำดับตอนที่ #1 : "ไม่เป็นไร"

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ย. 56


    True of love 
    รักทำได้ ภาค 3


    โดย Frank PD.

    เต็มใจนำเสนอ(มั่กๆ)

    "บางครั้งความรักก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราได้เรียนรู้ ไม่ใช่ให้เราครอบครอง"

    นับจากวันนั้น ...
    ต้นไม่เคยเหมือนเดิมอีกเลย จากวันที่ น้องหญิงคนที่มันคิดว่าใช่ คนที่มันทุ่มไปหมดทั้งหัวใจ ได้หักอกมัน มันไม่เคยลืม ถึงมันจะบอกกับใครมากมายว่า "ไม่เป็นไร" แต่น้ำเสียงและแววตาที่ดูเศร้าของมันยังคงบอกให้รู้ว่า รักครั้งนี้ มันเจ็บ และจำไม่เคยลืม 

    "ต้น ! มึงโอเคไหมว่ะ ผ่านมานานแล้วนะ" 

    แฟรงค์เพื่อนสนิทที่สุดของต้นพูดขึ้นเพื่อปลอบใจเพื่อนที่กำลังนั่งเศร้า ทุกครั้งและทุกวันที่ 8 และ 9 ของทุกเดือน 

    "กูไม่เป็นไร" ต้นตอบกลับมา แต่ด้วยแววตาที่เศร้าๆ จึงทำให้รู้ทันทีว่า 'ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรักที่มีให้กับใครหมดใจ มันก็ยากที่จะได้กลับคืนมาเหมือนเดิม' 

    "ต้นมึงทำใจเหอะ จะร้องไห้ไปทำไมกับคนที่ไม่เคยสนใจมึงเลย" 

    "กูไม่ได้ร้อง กูแค่รู้สึกว่านับจากวันนั้น มันเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง"

    "ต้นมึงเปลี่ยนไปนะ รุ้ไหมความรักคืออะไร" แฟรงค์พูดขึ้นเมื่อรุ้สึกว่า ต้นกำลังจะเปลี่ยนไปจากเดิม ที่เคยรู้จัก

    "ความรัก คือการได้รัก ไม่ใช่การได้ครอบครอง ถ้าวันนี้มึงรักน้องเขามาก มึงก็รักน้องเขาต่อไป และทำให้ดีที่สุด จนถึงวันสุดท้าย" แฟรงค์พูดจบพร้อมยื่นซองใส่เอกสารสีน้ำตาลให้แล้วเดินจากไป

    ต้นหยิบซองนั้นและเปิดอ่านเอกสารข้างใน เอกสารทั้งหมดเป็นเอกสารโรงพยาบาล ที่มีแผ่นฟิลฺ์มเอกซเรย์ แต่ดูเหมือนว่า จะไม่ใช่ของต้น..

    "ขอแสดงความเสียใจ กับนาย ภัทร ทางเราได้ตรวจพบว่า คุณเป็นเนื้องอกในสมอง ขั้นรุนแรง คุณอาจจะอยุ่ได้ไม่เกิน 3 เดือน..." 

    "แฟรงค์ " ต้นพูดขึ้นด้วยอาการตกใจ พร้อมกับวิ่งตามแฟรงค์ที่กำลังจะรถรถเมล์กลับบ้าน 

    "ไอ้เหี้ย!~ แฟรงค์..." ต้นตะโกนสุดเสียง "มึงกำลังจะตาย" 

    "กูรุ้แล้ว" แฟรงค์หันมามอง เพื่อนซี้ที่กำลังวิ่งตามรถเมล์

    "มึงลงมาก่อน" ต้นตะโกนลั่น เพราะรุ้สึกว่าตัวเองคงวิ่งตามไม่ทันแน่ 

    "จอดก่อนครับ" แฟรงค์บอกคนขับรถแล้วเดินลงมา

    ต้นมองเพื่อนที่สนิทที่สุดเดินมาหาตัวเองอย่างช้าๆ 

    "ทำไมมึงเพิ่งบอกกู" ต้นวิ่งไปกระชากเสื้อแฟรงค์ทันที "มึงเพื่อนกูนะเนี่ย" ต้นพูดต่อ 
    "ต้นๆ กูมีเวลา 3 เดือน กูมาบอกมึงคนแรกเลยนะ " แฟรงค์พูดแล้วยิ้มๆแต่ปนความเศร้าไว้อย่างเห็นได้ชัด

    "มีใครรุ้บ้าง อิมแฟนมึงรุ้ยัง" ต้นถามกลับ 
    "ยังไม่มีใครรู้หรอกนอกจากมึง" แฟรงค์ ตอบกลับ พร้อมกับเดินขึ้นรถเมล์ 

    "แฟรงค์ โชคดีนะเพื่อน" 
    ต้นไม่รุ้จะพูดอะไร รุ้สึกเหมือนโลกนี้มันเงียบไปหมด ทุกอย่าง ทุกเวลา เหมือนว่าตัวเองได้พลาดอะไรไปหลาายๆอย่าง แม้แต่ความเป็นไปเป็นมาของเพื่อนสนิทคนนี้ ก็เพิ่งจะรู้ 

    "ต้น ความรักของมึง ยังไม่จบนะ มันยังไม่ถึงวันสุดท้าย เหมือนกูหรอก" แฟรงค์ก้าวขึ้นรถเมล์ และจากไป.......
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×