ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    un ami!! ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้ว ได้ไหม??

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ประชุม เกือบจบไม่สวย ย ย

    • อัปเดตล่าสุด 27 พ.ย. 53


     ตอนที่ 2

    “เฮ้ ไฟมาแล้ว ^^”

    “อ่า ๆ มาสักทีจะได้เริ่ม”

    “แจ๊บ ๆๆ  ฮ้าว ว ว  จะเริ่มแล้ว ว   แจ๊บ ๆ”

    หลังจากที่ไอ้เซจิมันไปยกคัตเอ้าท์ขึ้น  ทุกคนในห้องประชุมพากันส่งเสียงจ๊อกแจ็ก ดูวุ่นวาย   อิอิ  หน้าตาแต่ละคนนี่แบบ  เบื่อหน่ายสุด ๆ อ่า  บางคนก็หลับจนน้ำลายย้อยเต็มหน้าเลย ย   ห้าห้า  พวกแกไม่สมควรจะรู้หรอกว่าไฟดับเพราะอะไร  เดี๋ยวไอ้ตัวต้นเหตุจะเดือดร้อนได้  แหะ ๆ ก็คือ กุเองน่ะแหละ

    “เอ้า ๆๆ  อยู่ในความสงบ  แล้วก็นั่งที  เช็คน้ำลายให้เรียบร้อย  เราจะเริ่มประชุมกันแล้ว”  หลังจากไอ้ฟองมันเริ่มพูด  ทุกคนก็เข้าสู่ความสงบอีกครั้ง  ใครจะไปคิดว่า ไอ้คนพวกนี้ที่ทำตัวกระหล่อน ๆ  กวนส้น  ไร้สาระไปวันๆ  พอพวกมันเริ่มทำงานจะกลายเป็นคนเอาจริงเอาจังกันขนาดนั้น  ไม่แปลกใจเลยทำไมพวกมันถึงได้เป็นกรรมการนักศึกษาชั้นปี 

    “อีกไม่กี่วันจะถึงวันงาน Friendship Clamp” ฮยองนิม (เบคฮยอง ^^)  ที่มีตำแหน่งรองประธานชั้นปี เริ่มถึงจุดประสงค์ที่เรียกประชุมในวันนี้  “งานจะมีขึ้นในวันที่  12 - 18  กันยายน  ซึ่งเราจะมีเวลาเตรียมตัวอีกไม่ถึงหนึ่งเดือน”

    “งานนี้จัดขึ้นเพื่อสานสัมพันธ์พี่และน้อง  โดยแบ่งเป็นสองช่วงคือ  ช่วงวันที่  12 – 15  จะเป็นการสานสัมพันธ์ระหว่างน้อง ๆ ที่อยู่ในสาย  และกรุ๊ปเดียวกัน  และช่วงวันที่  15 – 18  จะเป็นการสานสัมพันธ์ระหว่างพี่และน้องที่อยู่กรุ๊ปเดียวกัน”  เลขานุการชั้นปี  ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก  ไอ้เจแปน  ร่ายรายละเอียดของการจัดงานให้พวกเราฟัง  ทุกคนดูตั้งใจกันมาก ๆ เลย

    ในการร่วมงาน ในงานจะมีที่พัก  อาหารเช้า ถึง เย็น อาหารว่างต่าง ๆ เครื่องดื่มให้ครบ  ซึ่งเป็นงบประมาณของมหาวิทยาลัย   เพราะฉะนั้นเราไม่จำเป็นต้องใช้งบประมาณของชั้นปี  และงบประมาณส่วนตัวของเรา  ถือสะว่า  ไปอยู่ฟรีกินฟรีละกันคร๊า บ บ  ^^”  เหอะ ๆ ไอ้เก้า  เหรัญญิกจอมงกเอ้ย ย  เงินก็ไม่ใช่ของเมิงคนเดียว  เมิงจะงกอะไรหนักหนา  ตกลงเมิงเรียนคณะแพทย์หรือบัญชีกันแน่ว่ะ

    “ส่วนสถานที่ในช่วงที่เป็นงานสัมพันธ์ของน้อง ๆ เราจะอยู่กันที่  LikeHeaven  resort  จังหวัดประจวบฯ  ซึ่งเป็น

    รีสอร์ทของพี่เอส”  พี่เอสเป็นกรรมการชั้นปี  ซึ่งอยู่ฝ่ายสถานที่เช่นเดียวกันไอ้แบร์รี่

    “เอ่อ  ฮยองนิม  แล้พวกเราต้องเตรียมตัวอะไรกันบ้างหรอ” อิอิ  ฮยองนิมหันมายิ้มให้  เลยถือโอกาสถามสะเลย 

    “อื้ม  ในแต่ละสายน่ะ  จะต้องคิดการแสดงหนึ่งชุด  เพื่อแสดงในวัน Nightship  แล้วก็คิดธีมแต่งตัวของสายนะครับ”  ช่างเป็นถ้อยคำที่สุภาพ  และน้ำเสียงอันแสนอ่อนโยนอะไรเช่นนี้นะ

    “ เห้ย  แล้วก็ต้องเตรียมกิจกรรมที่จะให้น้องกับพี่ทำด้วยกันด้วย”  ต่างกับเมิงโดยสิ้นเชิงไอ้ชาลี  โหด  ดิบ  เถื่อน

    หลังจากที่พวกเรานั่งประชุมจนตอนนี้ตะคริวกินคอ  ตอนนี้ก็ปาเข้าไปเที่ยวกว่าพยาธิจะกินกระเพราะกุตามแหละ

    “อืม  คงไม่มีใครสงสัยไรใช่ม่ะ”

    “เหอะ หน้าเมิงอย่างนั้น เค้าคงกล้าสงสัยหรอก” 

    “นั่นดิ  หล่อสะป่าว”  ห้าห้า  ฉันแอบได้ยินที่ไอ้ชาลีกะไอ้แบร์รี่มันนินทาไอ้ป็อปปิ้น  แต่กุเห็นด้วยโว้ย ย   ถ้าเมิงไม่หล่อ  คงไม่มีผู้หญิงที่ไหนมาชอบเมิงหรอก  พูดก็น้อยจนกุกลัวน้ำลายเมิงจะบูดน่ะ แถมทำหน้าตากวนส้นตลอดเวลา

    “ฉันสงสัยอ่ะ” โอ้ว ว   หน่วยกล้าตาย  เธอแน่มากก  อยากรู้ว่าเมิงเป็นใคร????  จะได้สลักชื่อหน้าหลุมศพไว้ก่อน

    “เอ่อ อ  แพม  สงสัยอะไรหรอ”  ชิส์  ยัยลำออยนี่นี่เอง ง ง  ง่าส์ทำไมฮยองนิมต้องพูดกะมันด้ว ย ย  ว้า กก กุเกลียดมัน  (เกี่ยวไรกะกุเนี่ย)

    “ เรื่องอะไร”  อิอิ  ยัยแพมเพิส หน้าซีดเลยครับ  ห้าห้า เมิงทำดีมากไอ้ปิ้น

    “เอ่อ  วันนี้ปิ้นว่างรึป่าวอ่ะค่ะ”  หื้ม มมทำหน้าอ่อยสุด เลยนะแก  แกกล้ามา กกก

    “หา!!  ไอ้ปิ้นทำหน้างงกำคำถามน่าดู ห้าห้า  หน้ามันตลกมาก

    “แพมจะชวนปิ้นไปทานข้าวเย็นที่บ้านน่ะค่ะ  คุณพ่อคุณแม่ท่านอยากเจอปิ๊นมากเลยนะค่ะ”  อี๋  คุณพ่อคุณแม่  แวะยัยคุณหนู  ผู้ดีเท้าดำ  ช่างหน้าไม่อาย 

    “โอ้ว ว ว ว”  หลังยัยแพมเพิสพูดเสร็จ  พวกไอ้ฟองก็ทำหน้าตกใจกันใหญ่  ห้าห้า  ตกใจในความหน้าไม่อายของยัยนี่น่ะสิ

    “เธอว่าไงน่ะ”  น่ะ ไอ้ปิ้นมันหูตึงรึไงนะ

    “เอ่อ  แพมอยากชวนปิ้นไปทะ...”

    “เธออยากตายรึไงหา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”  ว้า กกกกกกก   เยื่อแก้วหูกุทะลุไปแล้วไอ้แส ดด ด ดปิ้น น น  เมิงจะโมโหอะไรขานดนั้น  เมิงยังไม่ชินอีกรึไง   ยัยแพมเพิส มันตามตื้อไอ้ปิ้นมาตั้งแต่เปิดเทอมจนถึงทุกวันนี้ เที่ยวไปบอกชาวบ้านว่าเป็นแฟนของตัวเอง  ไอ้ปิ้นเลยจัดการทุบรถยัยแพมเพิสนี่สะยับ  ( ฉันก็ไปด้วยย  ห้าห้า ยกกันไปทั้งก๊ก)  ตอนแรกก็คิดว่าจะเลิกยุ่ง  ที่ไหนได้  เกาะติดหนัก  บอกว่า บ้านรวยไม่เป็นไรหรอก ถ้าทำให้ปิ้นสบายใจ  ว้า กกกกกกกก  ยัยนี่มันจิตตก

    “ฮึก ฮึก  Y^Y”  ยัยแพมเพิสน้ำตาคลอเบ้าเลยล่ะ  อิอิ  สมน้ำหน้า

    “เห้ย ๆ  แฟนเมิงจะร้องไห้แล้วไอ้ปิ้น” เอิ่ม ม   ไอ้เซจิ  เมิงอยากตายก็ไม่บอกบอกกุก็ได้  ไม่ต้องไปรบกวนไอ้ปิ้นมันหรอก

    *-* ”  โอ้ว  วสายตาวิ้งง ง

    “แง่ก ๆๆๆ”  ไอ้เซจิมันทำท่าเหมือนโดนไฟช็อต ต   เดี๋ยวเมิงจะได้โดนของจริง  ยังไม่เลิกเล่นอีกนะเมิง

    “ออกไป!!!!!”  เฮ้อ  อีกไม่นานหูกุคงตึง  เมิงต้องชดใช้ไอ้ปิ้น น   ตะโกนทำซากอะไร  อยู่ใกล้กันแค่นี้

    “แง้ ๆๆๆๆๆๆๆ”  ห้าห้า  ยัยแพมเพิสร้องไห้โหออกไปเลยคร๊าบ บ บ บ

    “แพม!!!”  อ้าวว  ไอ้หมอนั่นมันเป็นใครล่ะนั่น อ่อ  ไอ้สตีเฟ่น ประธานสาย 3  นี่เอง  อยากทำตัวเป็นพระเอก  ไปเช็คน้ำตาให้นางเอกว่างั้น น   หึหึ  เหมาะกันดี

    “เอ่อ  งั้นจบการประชุมแค่นี้ละกัน” 

    “  อ้าว  เดี๋ยวดิ”

    “มีไร ไอ้พีบี  รึว่าเมิงจะชวนกุไปทานข้าวกะพ่อแม่เมิง  เอาสิ  กุอยากกราบพ่อตาแม่ยายสักหน่อย  ^^”

    “ตลกแหละไอ้ฟอง  กุจะบอกว่า  เราไม่ต้องนัดประชุมสรุปงาน  แล้วก็กิจกรรมหรอว่ะ”

    “อ่า ๆ จริงด้วย  ถ้าพีบีไม่บอก เค้าก็ลืมไปเลย  เอาวันไหนดีล่ะ ฟองเบียร์”

    “เหอะ ๆ อาทิตย์หน้าละกันเบคฮยอง  นี่ ๆ ไอ้พีบี  เมิงจะทำหน้าเคลิ้มมากป่าวว่ะ”

    “นั่นดิ  ไอ้เบคฮยองมันมีไรดีว่ะ”

    “ชิส์ ฮยองนิมเค้าดีกว่าพวกเมิงเป็นไหน ๆ ไม่กวนตีนอย่างไอ้ชาลี  ไม่เลี้ยงสุนัขในปากเท่าไอ้แบร์รี่  ไม่ ขี้หลีเหมือนไอ้เก้า  ไม่รั่วแตกเหมือนไอ้บอย  และสุดท้าย  เมิงไอ้ฟอง  ฮยองนิมเค้าไม่เจ้าชู้  ไม่กะหล่อน เยี่ยงเมิงง ง  อิอ  ผู้ชายอะไรสุภาพ อ่อนโยน”

    “หรอ ไอ้ทอม ม ม  แล้วคนอย่างไอ้เบคฮยองเนี่ย ย   ทำให้เมิงอยากเปลี่ยนความคิดไปชอบผู้ชายบ้างไหมล่ะ  ฮึ??”

    แน่ะ เรียกกุทอมอีกแหละ  กุบอกว่ากุไม่ได้เป็นทอม กุไม่ได้เป็นทอม

    “เออ  จริงของไอ้ฟองมันว่ะ  หื้มว่าไงยัยทอม”   เอ้า ไอ้เซจิอีกคน  ไอ้นี่เดี๋ยวกุเตะเอวหักเลย  ผู้ชายอะไรผอมเกิ๊น น  

    “ชิส์  ตอนนี้กุรักพี่เรนิน  ไม่มีใครมาทำให้กุเปลี่ยนใจได้หรอกโว้ย ย ย”

    “เฮ้อ ออ ยัยวิปริตเอ้ย ย   ผู้หญิงเค้าสร้างมาให้คู่กับผู้ชาย”

    “ง่าส์  เค้าไม่ได้วิปริตนะ พ่อฟิลล ล  แค่คนที่เค้ารักเป็นผู้หญิง”

    “นั่นแหละที่เค้าเรียกว่า วิปริต!!!!!!!!!”   โว้ยย   พวกเมิงจะพร้อมใจอะไรกันขนาดนั้น

    “หึหึ”  นั่น  ไอ้ปิ้น นยิ้มได้กวนส้นสุด ๆ ไปเลย  เห็นมันยิ้มแบบนี้แล้วอยากงับหัวมัน  แง่งๆๆๆๆ

    “ชิส์  คุยกันเริ่มไม่รู้เรื่องแหละ  ไปกินข้าวเถอะ  กุหิวจะตายอยู่แหละ  ตอนนี้พยาธิคงลามไปกินม้ามกูแล้วล่ะ”

    “เหอะ ๆๆ  พวกกุพูดเรื่องจริงแล้วรับไม่ได้ล่ะสิ ไอ้ทอมเอ้ย ย”

    “ไอ้ฟอง  เมิงอยากกินข้าวอร่อย ๆ หรืออยากหยอดน้ำข้าวต้ม หา!!!!”  น่าโมโหนักคำก็ทอม  สองคำก็ทอม 

    “ห้าห้า  หยอดข้าวต้มก็ได้นะ ถ้าเมิงป้อนกุอ่า  ^^” 

    “ได้สิ  เดี๋ยวกุให้พยาบาลเค้าสอดท่อเข้าทางจมูกเมิง”

    “ไม่เอาอ่า  กุอยากให้เมิงป้อนกุทางปาก แบบปากต่อปากน่ะ” 

    O_O  เย้ย ย   ไอ้ฟองมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้กุทำไม ม ม  เอาหน้าเมิงออกไป  อย่ามาแย่งออกซิเจนกุ

    “เห้ย ย ๆๆ  ไอ้พีบีหน้าแดงเลยว่ะ”

    “ห้าห้า จริงว่ะไอ้บอย  แม่พีบีเขินแน่ เลย”

    “เห้ย   เขินบ้าเขินบอไรเล่า ไอ้ฟิล  กุร้อนโว้ย ย  ก็ไอ้ฟองมันแย่งอากาศกุไปอ่า”

    “หึหึ  กุชักไม่แน่ใจว่าตอนนี้ใจเมิงจะชอบผู้หญิงจะแล้วสิ ไอ้ทอม”

    “หึ๋ย ย ย  กุไม่คุยกะพวกเมิงแหละ หิวว ว  ได้ยินไหมกูหิว ว   และสุดท้าย ย   กูรักพี่เรนินคนเดียวโว้ย ย ยย”

    ฉันเดินเลี่ยงออกมาจากห้อง  อ่า ๆ อากาศนอกห้องมันดีกว่าข้างในจริง ๆ ยิ่งตอนที่ไอ้ฟองมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้นะ  ร้อนหนักเลย  แต่เอ๋??  ตอนนี้หน้ากุก็ยังรู้สึกร้อนผ่าวอยู่เลย  ไหน ๆ ส่องกระจกหน่อยดิ 

    “ว้า กกกกกกกกกกกกก  หน้ากุแดงเป็นลูกตำลึง งง ง ง เล ย ย ย”


    เฮ้อ  เสร็จไปสองตอนแล้ว ว   ตื่นเต้นมาก ๆ เลย

    อย่าลืมเม้นติ ชมกันนะคร้า า า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×