คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : B i b l i o m a n i a 。01
คยองซูคิดว่าอากาศหนาวที่รายล้อมเขาอยู่ตอนนี้มันทำให้เขาอยากอ่านหนังสืออีกแล้ว.. ซะที่ไหนล่ะ เขาก็แค่อยากอ่านหนังสือไม่เกี่ยวอะไรกับอากาศทั้งนั้นล่ะ
เวลาสองทุ่มสำหรับกรุงโซล ถึงแม้อากาศจะหนาวจนติดลบ หิมะโปรยปรายอยู่ทั่วเมือง กลับไม่ทำให้ผู้คนลดลงเลยแม้แต่น้อย ในห้องสมุดประจำตัวเมืองก็เช่นกัน ยังมีอีกหลายชีวิตใช้เวลาอยู่กับหนังสือเหมือนกับเขา
คยองซูพาดเสื้อโค้ทตัวหนาที่เขาใส่มาจากบ้านไว้กับเก้าอี้ตัวหนึ่งเมื่ออุณหภูมิในห้องสมุดไม่ได้หนาวเหมือนข้างนอก มนุษย์เรานี่ดีจริงๆที่สามารถผลิตสิ่งที่เรียกว่าฮีตเตอร์ได้ เขาคิด
สองขาเล็กก้าวไปยังชั้นวางหนังสือส่วนที่ ’ยังไม่ได้อ่าน’ เขาพูดถูกแล้วล่ะส่วนที่ยังไม่ได้อ่าน จากทั้งหมดในห้องสมุดแห่งนี้ เขาอ่านไปเกินครึ่งของจำนวนทั้งหมดแล้ว . .
แปลกล่ะสิ คนอื่นๆก็คงคิดว่าแปลก เขาจึงไม่ควรที่จะบอกใครไงล่ะ
“ขอโทษนะ”
เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้เขาหันไปมองก่อนจะพบกับผู้ชายคนหนึ่ง
“ทำนี่ตกไว้น่ะ”
“อ่า ขอบคุณ”
ตากลมโตมองไปยังสิ่งที่อยู่ในมือของผู้ชายตรงหน้า มันเป็นเพียงแค่สมุดบันทึกเล่มเล็ก ที่สามารถใส่ในกระเป๋าเสื้อโค้ทได้ สงสัยตอนที่เขาพาดเสื้อโค้ทไว้มันคงหล่นลงมาแน่
ผู้ชายคนนั้นส่งยิ้มให้เขานิดหน่อยก่อนจะขอตัวจากไป
เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ เขาก็ไม่ได้อยากจะผูกมิตรกับใครสักเท่าไรนัก
หวังว่าผู้ชายคนนั้นคงไม่ถือวิสาสะเปิดสมุดเล่มนี้ดูหรอกนะ
สมุดบันทึกจำนวนหนังสือที่เขาชอบ จำนวนหนังสือที่เขามี จำนวนหนังสือที่เขาอ่าน บางเล่มก็มีซ้ำเกือบยี่สิบเล่ม ถึงแม้เนื้อหาข้างในจะเหมือนๆกันไปหมดแต่ไม่รู้ทำไม พอเขาเจอมันทีไรต้องหยิบไปจ่ายเงินทุกที
เขาห้ามตัวเองไม่ได้เลย
คยองซูใช้เวลา 2 ชม. ในการอ่านหนังสืออยู่ภายในห้องสมุด เขาบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นนำหนังสือเล่มนั้นไปวางไว้ที่เดิมของมัน เพื่อวันพรุ่งนี้เขาจะได้มาอ่านมันใหม่อีกครั้ง
เขาใช้เวลาอ่านหนังสือเล่มหนึ่งจบในเวลาไม่นานแต่ความพึงพอใจของเขาไม่ได้มีเพียงเท่านั้น วันต่อๆมาเขาก็จะอ่านมันอีก อ่านมันอีก จากหนึ่งรอบก็เป็นสองสามสี่รอบขึ้นไปแล้วแต่ความรู้สึกของเขา
ครั้งหนึ่งแม่เคยเอาหนังสือที่เขามีซ้ำจนเกือบยี่สิบเล่มไปบริจาคให้ที่บ้านเด็กกำพร้าโดยไม่ขออนุญาต โดยที่เขาไม่รู้ตัวในวันนั้นเขาวิ่งออกมาจากบ้านด้วยเท้าแปล่าเพื่อเข้าร้านหนังสือและซื้อหนังสือเล่มนั้นเป็นจำนวนเท่าเดิมเป๊ะๆไม่มีผิดเพี้ยนด้วยเงินในกระปุกของเขาเอง
ในระหว่างที่เขากำลังเดินไปยังป้ายรถเมล์เพื่อกลับบ้านนั้น เขาเห็นแผ่นหลังของใครสักคนที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาดนั่งอยู่ก่อนแล้ว
ทั้งป้ายรถเมล์มีแค่เขาและผู้ชายคนนั้น
คยองซูนั่งรอได้เพียงไม่นาน เขาก็คิดถึงหนังสืออีกแล้ว
มือเล็กเลยควานหาหนังสือเล่มที่เขายืมมาในกระเป๋าสะพายใบโปรด เมื่อเจอมันเขาก็เริ่มที่จะเปิดอ่านและพร้อมจะด่ำดิ่งไปกับจินตนาการของเนื้อเรื่องในเล่ม
“คุณในหองสมุดนี่ . .”
เหมือนลูกโป่งจินตนาการแตกดังโพละ คยองซูกัดริมฝีปาก หัวคิ้วเริ่มขมวดมุ่นก่อนจะเบนสายตาไปมองคนที่ทำลายจินตนาการของเขา
ก็ว่าทำไมรู้สึกคุ้นๆ คนที่เอาสมุดเล่มเล็กมาคืนเขาไงล่ะ
“มีอะไรเหรอ”
อย่างว่าล่ะ มนุษย์สัมพันธ์เขาก็ไม่ได้ดีเลิศเลอแต่ก็ไม่ได้หยาบคายที่จะไม่สนใจเพื่อนร่วมโลกอย่างคนด้านข้าง
“ชอบอ่านหนังสือเหรอ”
“. . .”
“ขอโทษที่เสียมารยาทนะ แต่แค่เปิดสมุดดูเพื่อหาเจ้าของน่ะ”
คยองซูผ่อนลมหายใจเมื่อในที่สุดเขาก็รับรู้ความจริงที่ว่าผู้ชายคนนี้เปิดอ่านสมุดบันทึกเล่มนั้นจริงๆ
“ขอตัวนะครับ รถมาแล้ว”
เขาเพียงแค่ข่มอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองไว้ โชคดีที่รถเมล์สายที่เขาต้องการมาถึงพอดี
ในความโชคดีมักมีความโชคร้ายเสมอ เมื่อผู้ชายคนนั้นก้าวเข้ามาในรถพร้อมกันกับเขาด้วยน่ะสิ!
คยองซูเลือกที่นั่งที่ว่างสำหรับคนๆเดียวเพื่อกีดกันมนุษย์ที่ไร้มารยาทและยอมรับมาอย่างไม่อายว่าแอบเปิดดูสมุดของเขา
ผู้ชายคนนั้นเลือกที่นั่งในแถวเดียวกับเขาแต่นั่งทางด้านซ้ายของรถ แถมตอนนี้ยังหลับพิงกระจกสบายไปแล้วด้วยสิ
ปีกหมวกปิดครึ่งหน้าของเขาคนนั้นจนแทบหมด ถึงแม้คยองซูจะไม่ได้มีจิตพิศวาสกับใครมาก่อนก็ต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ เขามีรอยยิ้มและดวงตาที่ดึงดูดคนมองได้ไม่ยาก
ให้ตายเหอะ วันนี้เขาโชคร้ายชะมัด
ก่อนเข้านอนคยองซูจะลิสต์รายชื่อหนังสือที่เขาอ่านทั้งหมดภายในหนึ่งวันไว้ในสมุดเล่มเล็ก และเปิดดูรายชื่อหนังสือมาใหม่ภายในเว็บของร้านค้า เพื่อวันที่เขาว่างจะได้เข้าไปซื้อได้สะดวกยิ่งขึ้น
เมื่อเช้าของวันเขาเพิ่งได้รับพัสดุกล่องใหญ่จากร้านหนังสือออนไลน์
แม่ของเขาแค่ถอนหายใจเมื่อเห็นมัน ส่วนพ่อก็ไม่ได้พูดอะไร
พวกเขาแค่รู้สึกชินกับการเห็นพัสดุกล่องใหญ่ที่เต็มไปด้วยหนังสือแค่ไม่กี่เรื่อง
ในช่วงแรก เขามักจะสั่งซื้อหนังสือ อย่างน้อยเรื่องละสองเล่ม แต่เมื่อเขาอ่านแล้วชอบมันเขาก็จะสั่งมาอีกและเพิ่มมากขึ้น บางครั้งในวันที่เขามีเงินไม่เพียงพอ เขาก็มักจะไปหาในห้องสมุดเพื่ออ่านมัน
มันก็แค่ความชอบล่ะน่า
มือเล็กแปะโน้ตที่จดรายชื่อหนังสือที่อยากได้ด้วยลายมือขยุกขยิกไว้ตรงโคมไฟตุ๊กตาหมี
ก่อนนอนเขาจะคิดถึงบรรดาตู้หนังสือขนาดยักษ์ภายในห้องและอีกสองห้องในบ้านหลังขนาดกลางของเขาเสมอ
แต่คืนนี้กลับต่างออกไป..
เพราะมันกลับมีใบหน้าและรูปร่างของผู้ชายคนที่เขาเจอที่ห้องสมุดโผล่เข้ามาแทนที่ซะอย่างนั้น
เขาได้แต่คิดว่าคืนต่อๆไปเขาจะไม่เป็นแบบนี้อีก
แต่ดูเหมือนคยองซูจะคิดผิดแล้วล่ะ..
TBC
#ฟิคติดหนังสือ
ciao ! = hello ภาษาอิตาลีจ้า
ความคิดเห็น