คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ภพรัก ภาค ไฟริษยา // ตอนที่ 06 // เป็นแฟนพี่นะ .....
ยูอยอนยืัวึ้นร มือแร่เาะรเหล็ที่ระเบียเล่นเบาๆ
“ อนแรนึว่าารเป็นนัศึษาแลเปลี่ยนมันะน่าเบื่อะแล้วสิ แ่อนนี้ไม่แล้วเพราะที่นี้มีุอยู่ เฮ ”
ะศิลปะศาสร์ ห้อศิลปะสำหรับวารูป ยูฮยอนถูอาารย์พามานแนะนำให้ับทุๆ นไ้รู้ั และให้ยูฮนอนเลือที่นั่่อนทำารสอน
วามวามอไปทั่วห้อ แล้วสะุเ้าับร่าอวบๆ อนที่เยนัน ยูฮยอนยยิ้มว้า ่อนที่ะสาวเท้าเินเ้าไปหา
“ อโทษนะ อนั่้วยนไ้มัย ผมไมุ่้นใรเลย เอ่อ นอาุ ”
อมินเยหน้าึ้นมอ ใบหน้าหล่อม วามที่มีภาพนอยู่ภายในูพราวระยับ
“ อะ อื้ม ะ ามสบาย ” อมินรู้สึเหมือนหายใไม่ออ มือไม้มันเย็นและรู้สึเะะไปหม ้านหลัออมินที่มีสอเพื่อนเลิฟนั่อยู่ ทุอริยาบทออมินมันไม่สามารถผ่านสายาเหยี่ยวอไ่น้อยนามฮยอแไปไ้
ฮยอแยิ้มน้อยๆ ่อนเอาศอระทุ้สี้าอเยอเบาๆ ให้หันไปมอพฤิรรมที่แปลไปออมิน เยอเอียอมอเล็น้อย ่อนที่ะหันลับมาส่ายหน้า้าๆ ับฮยอแ ทำให้ฮยอแที่รู้ีว่าอาารแบบนี้ืออะไร เพราะนเอเยประสบับมันมา่อน ฮยอแเอียัวน้อยๆ เ้าไประิบเบาๆ ับเยอ
“ านนี้โหรไ่ฟันธ ลีอมิน เพื่อนรัปาัอเราำลัมีวามรัหละ ”
“ ห๊า อุ๊บ อื้มมมมมมม ” เยอร้อออมาเสียันฮยอแ้อรีบเอามือะุบปิปาเอาไว้แทบไม่ทัน ่อนที่ะหันไป้มหัวให้ับอาารย์และเพื่อนๆ ภายในห้อที่หันมามอพวนเป็นาเียว
“ เยอนายะะโนทำไมเนี่ยห๊า ” ฮยอแ้มลระิบ
เยอไ้แ่ยิ้มแหยๆ ให้ับฮยอแ
“ ันอโทษ ็มันในี่นา ที่นห้าวๆ ปาร้ายอย่าอมินะไปรัใรไ้ เห็นมีนมาีบั้มาแ่็เห็นแพ้ปาอมินไปะทุราย แล้วนี่ฮยอแิว่าอมินอบใรอยู่อ่ะ ันยัไม่เห็นอมินไปสนิทหรือุยับใรเลยนะ ” เยอว่าทำท่านึไป้วย
ฮยอแหัวเราะเบาๆ พลาพยัเพยิให้ไปมอ้าหน้า เยอ็มอาม แ่็ยัไม่วายหันลับมามอฮยอแแล้วส่ายหน้าไปมาอยู่ี ฮยอแทำสีหน้าเ็สุๆ ับวามใสื่ออเพื่อนรั
โอ้ยเพื่อนูื่อแอน์เ่อไ้อี เอแบบนี้ไ่เรีย
“ ็นที่นั่อยู่้าๆ ับอมินไ ” เยอยิ้ว้าหนึ่ึ้นทันทีเป็นเิถาม ใบหน้าหวานหันมอไปยั้านหลัออมินและยูฮยอนสลับันไปมา ่อนที่ะวลับมามอ้อหน้าฮยอแอีรั้ ราวำลัอำยืนยันว่านเอไม่ไ้ฟัผิ ยิ่เห็นฮยอแพยัหน้าเร็วๆ เป็นารยืนยัน เยอ็หันลับไปมอหลัเพื่อนรันอีรั้
วาหวานเสมอไปยัใบหน้า้าน้าอยูฮยอน ะว่าไปยูฮยอน็หล่อี แ่ไม่รู้ว่านิสัยใอะี้วยหรือเปล่า เยอเอียอมออมินน้อยๆ
นเรา เอันแ่รั้เียว็รัันไ้เลยเหรอ แปลั อ๊ะ
ภาพใบหน้าหล่อมอใรบานที่เยใล้ันนสัมผัสลมหายใไ้ในวัน่อน ปราึ้นในวามิทันที
บะ บ้าริ ไปนึถึหน้ารุ่นพี่ิบอมไ้ยัไัน เยอนายนี่๊อให่แล้วนะ อ๊า เรียน เรียน เรียน
ถึะบอัวเอแบบนั้น แ่ใ่ว่าเยอะทำไ้ เพราะหลัานั้นไม่ว่าะพยายามเพ่สมาธิับารเรียนยัไ ภาพอนที่อยู่ในอ้อมแนแร่็ยัามหลอหลอน นวันทั้วันเยอไม่เป็นอันเรียนไ้อยู่ี
เย็น ภายในสวนว้าอมหาวิทยาลัย เพราะธรรมาิและ้นไม้น้อยให่ทำให้เยออไม่ไ้ที่ะนั่พัเพื่อสูอาาศบริสุทธิ์ ใบหน้าหวานเยึ้นสู่อนที่ะสูหายใลึๆ วาหวานมอวาไปรอบๆ ัว เพราะ่อน้าเย็นมาแล้ว นัศึษาส่วนให่็ลับันนหม ทำให้สวนที่ว้าวายิ่ว้าึ้นไปอีในวามรู้สึอเยอ
“ อื้มมมมมม ” เยอยาึ้นหยียร่อนที่ะปล่อยให้ลมาเหมือนเิม ทำแบบนี้อยู่หลายรั้ ็ลับมานั่นิ่ามเิม
“ ทำไมถึไ้แ่นึถึอนนั้นนะ บ้าที่สุเลย ทำให้วันนี้ทั้วันเรียนไม่รู้เลย้วยสิ ลับไป้อไปอ่านทบทวนเอแล้ว เฮ้ออออ ” เยอถอถอนหายใออมาเบาๆ ่อนที่ะนั่เหม่อมอรไป้าหน้าอย่าเลื่อนลอย
“ เป็นอะไร นั่เหม่อแบบนี้ ถูแฟนหัอมาหรือไ ” เสียทุ้มที่เอ่ยทัึ้นทำให้เยอสะุ้น้อยๆ
ใบหน้าหวานหันวับไปมอนที่หย่อนัวลนั่ที่ม้านั่เียวับน
“ ระ รุ่น รุ่นพี่ิบอม ” เยอเอยเรียเหมือนนิอ่า ทำให้ิบอมหัวเราะออมาเบาๆ
ิบอมวาแนไปบนพนัอม้านั้น ่อนที่ะไว่ห้าึ้น ใบหน้ามหันมอสำรวใบหน้าหวานอเยอ ่อนที่ริมฝีปาหนาะระุึ้นน้อยๆ อย่าบันับท่าทาื่นๆ ที่ไ้เห็น
“ อะไร ลัวพี่หรือไ พี่มีอะไรน่าลัวั้นเหรอ ว่าแ่เรามาทำอะไรที่นี่ แถมยันั่เหม่อนานี้ มีปัหาับแฟนหรือไ ”
เยอส่ายหน้าหวืเป็นารปิเสธ
“ เปล่า เปล่ารับ รุ่นพี่ไม่ไ้น่าลัว ผม เอ่อ ผมแ่ใ เพราะไม่ิว่าะเอับรุ่นพี่นะรับ แล้ว็ผมยัไม่มีแฟน ผมแ่เอ่อิอะไรเพลินไปนิ อ๊ะ ว่าแ่รุ่นพี่มาทำอะไรแถวนี้เหรอรับ ” เยอว่าพร้อมลับมานั่ัวรามเิม
ำที่บอว่ายัไม่มีแฟนาร่าบา้าๆ ทำให้ิบอมอารม์ีึ้นมาอย่ามาแบบไม่รู้สาเหุ
“ พี่็มานั่ที่สวนนี้ ในเวลานี้บ่อยๆ นั่นแหละ ” ิบอมว่าสายามมอรไป้าหน้า
เยอเอียอมอหน้าิบอมอย่าสสัย
“ ผมผ่านทานี้ทุวัน ในเวลานี้เหมือนัน แถมยัอบนั่เล่นที่นี่บ่อยๆ ้วย แ่ไม่ยัเห็นรุ่นพี่ ” เยอว่าพลาทำท่าิ
ิบอมลอบมอเยอที่ทำท่าทาน่ารัอย่าเผลอัว
“ พี่็ไม่เห็นเรา เพราะในอนนั้นเราไม่เยิมอนอื่นรอบๆ ัวเลย็ไ้มั้ ” ิบอมว่าเอาแนลเปลี่ยนมาเป็นารนั่ออแทน เยอพยัหน้าึ้นลเร็วๆ อย่าเห็น้วย
“ ริสิ พี่ยัไม่ไ้อบใเราเรื่อที่เอาสมุพมาืนเลย ะว่าะบอเรา็วิ่โยอ้าวออไปแล้ว ” ิบอมว่าพร้อมหัวเราะเบาๆ อย่านึำเมื่อนึถึท่าทาอเยอในวันนั้น
เยอหน้าึ้นสีแัอย่าเิลอายทันที
“ ะ ็ เอ่อ ็ ือ เอ่อ ” เยอลายเป็นนิอ่าึ้นมามาในทันที ในหัวไม่รู้ะหาเหุผลไหนมาบอไ้ ะบอว่าเิลเลย้อหนี็ไม่ไ้
พรึ่บ
เยอที่ิหาำพูมาอบไม่ถูลุพรึ่บึ้นาที่นั่อยู่อย่าไม่มีปี่มีลุ่ย ทำให้ิบอมมีอาารสะุ้น้อยๆ หันมามอเยออย่าแปลใ
“ ผะ ผม ผม ผม ผมลับบ้านหละ อ๊ะ ” เยอบอเร็วๆ แล้วรีบรวบหนัสือที่วาอยู่ึ้นมาอไว้ทันที เพราะวามเร่รีบอีหน ทำให้าที่ำลัะ้าวพันัน
“ ระวั ” ิบอมผวาเ้าว้าเอวเล็ึเ้าหาัวอีรั้
ทั้ิบอมและเยอ่านิ่้าันไปทัู้่ วาอนสอนประสานันนิ่ ภาพเิมๆ เหุาร์เิมๆ เหมือนอย่าที่เยเิในรั้่อน ผิ็แ่รที่อนนี้ัหวะารเ้นอหัวใที่มันไม่เหมือนเิม ราวับมีแรึูมหาศาล ิบอม่อยๆ โน้มใบหน้ามลไปใล้ นเยอสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นๆ วาหวานหลับลอย่า้าๆ รอรับสัมผัสหวานที่อีนำลัะมอบให้
ิบอมแะริมฝีปานลไปบนลีบปานุ่ม ลิ้นอุ่นแะเบาๆ เป็นารออนุา เยอเผยอริมฝีปานเอออให้น้อยๆ เป็นารอนุา ทำให้ิบอมสามารถส่ลิ้นอุ่นๆ อนเ้าไปวานหาวามหอมหวานภายในโพลปาเล็ไ้ามที่้อาร
เยอปล่อยหนัสือที่นเออร่วลพื้น วแนบาวัอรอบเอวแร่ ิบอมเลื่อนมือที่โอบอเอวเล็ไว้ึ้นมาประอใบหน้าหวานแทน เพื่อให้อีนสามารถรับรสูบานไ้เ็มที่
“ อื้มมมมมมม ” เยอร้อราเบาๆ ทำให้ิบอมยอมถอนริมฝีปาอนเออออย่าเื่อ้า
ิบอมยัประอใบหน้าหวานที่ึ้นสีแระเรื่อไว้ในมือทั้สอ้าอน วามมอไล่ไปามใบหน้าหวานที่มัะทำให้หัวใอเาเ้นผิัหวะเสมอๆ ยามเมื่อนึถึ ิบอมอไล่เ็บรายละเอียทุอย่านพอใ่อนที่ะมาหยุอยู่ที่ริมฝีปาบาที่บวม้ำน้อยๆ าฝีมือน
“ เยอ ” เสียทุ้มที่เอ่ยเรียเบาๆ ทำให้เยอ่อยๆ ลืมาึ้นมอนรหน้า
“ เยอถ้าเรายัไม่ไ้บหาใร ะเร็วไปมัยถ้าพี่อให้เราบับพี่ มาเป็นแฟนพี่นะ ”
ฤหาสน์ระูลฮัน
ห้อนอนนาน่าอยู่ที่ถูัแ่อย่าลัว้วยฝีมืออฮีอลที่ัารแ่ทุอย่า้วยวามรัให้ับลูายเพียนเียว แสไฟสลัวๆ า้านนอส่อเ้าห้อพอสว่า เยอนอนนิ่แทบะเรียว่าไม่ยับัวเลย็ว่าไ้ วาหวาน้อนิ่อยู่บนเพานห้อ ำพูอิบอมั้ออยู่ภายในหัว
เยอถ้าเรายัไม่ไ้บหาใร ะเร็วไปมัยถ้าพี่อให้เราบับพี่ มาเป็นแฟนพี่นะ
เยอยมือึ้นแะที่ริมฝีปาอนเอเบาๆ ่อนที่ะอมยิ้มน้อยๆ อย่าเิลอายราวับว่านที่มอบูบให้ับนอยู่รหน้า
เยอยิ้มเอียอาย ่อนที่ะพลิัวไป้าน้าแล้วึหมอน้าึ้นมาอเอาไว้แน่นพร้อมุหน้าลไปบนหมอนนมิ ใบหน้าหวาน่อยๆ เยึ้นมาหาแ่ยัมีรอยยิ้มน้อยๆ อยู่บนเรียวปาสวย
พี่ยัไม่เร่รัหรอนะ พรุ่นี้พี่ะมาถามอีที ถ้าเยอพร้อม็อบพี่ แ่ถ้ายัไม่พร้อมพี่็ะมาถามทุๆ วันนว่าเยอะอบรับรัพี่หรือไม่็ปิเสธพี่มา
เยออหมอน้าอนเอให้แน่นึ้น ใบหน้าหล่อๆ อิบอมลอยเ่นอยู่รหน้า
“ วันพรุ่นี้เหรอ วันพรุ่นี้พี่ิบอมะมาเออี ะมาถาม อา อ๊า พรุ่นี้ะบอับรุ่นพี่ว่ายัไีเนี่ย อร๊ายยย นอนไม่หลับแล้วนะ ”
เยอยัิ้นไปิ้นมาอยู่บนที่นอนอัวเอ่อไปและไม่มีทีท่าว่าะหลับไ้เลยในืนนี้ เ่นเียวับอีนที่ำลัรอให้ถึวันรุ่ึ้นอย่าใใ่อ
ิบอมยมือึ้นแะที่ริมฝีปาอนเอ วาพราวระยับเมื่อนึถึใบหน้าหวานที่ึ้นสีแระเรื่อ ลิ่นายหอมรุ่นที่ทำให้เาแทบเผลอัวุใบหน้าเ้าอมมลิ่นายที่หอมหวลนั้น
ิบอมหัวเราะออมาเบาๆ เมื่อนึถึท่าทาอเยออนที่้อลาัน พอเาถอนูบออแล้วอบ้วย เยอทำท่าะลึราวับวิาไ้ออาร่าไปแล้ว วาหวานระพริบปริบๆ อยู่นานว่าะพูำแรออมาไ้
ผม ผมลับบ้านหละ
ิบอมหัวเราะออมาเบาๆ ับท่าทาอเยอ่อนาัน
“ เฮ้อ พรุ่นี้เยอะอบพี่ว่ายัไนะ หรือว่าะ้อให้พี่เฝ้าแวะเวียนถามไถ่ไปอีหลายวันันหละเนี่ย ”
*********************** ิามไ้ในอน่อไปนะะ ^^ ***********************
ความคิดเห็น