Fic KHR: 10069 ศึกนางฟ้ากับซาตานที่รัก

ลำดับตอนที่ #5 : Diary Fairy Blue : Rokudo Mukuro

       Diary Fairy Blue :Rokudo Mukuro

         ห้องนอนสีครามถูกแสงสีทองส่องผ่านม่านสีเทา นัยน์ตาสองสีเปิดโพลงขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนจะดีดตัวขึ้นมาอย่าตื่นกลัว
          " .. เฮ้อ" ผมถอนหายใจ เรื่องเมื่อคืนคงเป็นแค่ฝัน ผมคงไม่มีวันไปยั่วคนแบบนั้นได้หรอก  ร่างบางคิด อย่างโล่งใจ แต่ดันไปสะดุดตากับสิ่งสิ่งหนึ่งที่ทำให้เค้าหุบยิ้มแทบไม่ทัน
           "!!!!" เลือนผมสีขาวสะท้อนแสงจากม่านจนกลายเป็นสีเงิน หากแต่ใบหน้ากับร่างกายนั่นยังซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่ม ม่านตาของนัยน์ตาต่างสีพลุบลงแสงให้ถึงสิ่งที่ไม่คาดคิด ก่อนจะมองสภาพตัวเอง 
           "เฮ้ย!" เสียงของร่างบางอุทานดัง จนคนใต้ร่มผ้าห่มเริ่มขยับตัว ผิวเนียนไร้เสื้อผ้าปกปิด ผมรีบหยิบถ้าห่มสีขาวขึนมาคุมตัวก่อนจะใช้นิ้วดันๆ ร่างใต้ผ้าห่มนั่น
           "หืม.... สวัสดีมุคุโร่คุง ^ ^" นัยน์ตาสีอเมทิสเปิดขึ้น ร้อยยิ้มหวานปรากฎขึ้นบนมุมปากของร่างสูง 
           "ค..คุณเบียคุรัน" ชายเลือนผมสีดำทรงแปลกตาตกใจกับชายหนุ่มตรงหน้า 
           " ^ ^?" เบียคุรันยิ้มทวนคำถามงงๆ ถึงกับทำให้ร่างบางกรีดร้องออกมา
           "อ..ไอ้บ้า!!! คุณไอ้คุณเบียคุรัน" มุคุโร่ตะโกนชี้หน้าร่างสูงที่ยังงงกับคำพูดของร่างบางอยู่ 
           "พูดอะไรน่ะ มุคุโร่คุง เมื่อคืนออกจะสนุกกัน แล้วอีกอย่าง มุคุโร่คุงเริjมเกมส์ก่อนนะ" เบียคุรันพูดอย่างร่าเริง แต่ไม่ได้มองมุคุโร่ที่แทบจะตีอกชกหัวตัวเอง
           "ม่าย!!!" ร่างบางถึงกับซุดลงที่พื้น แล้วปล่อยโฮออกมา
           "มุคุโร่คุง..."ร่างสูงห้อยตัวลงมา ก่อนจะยื่นมือไปแตะไหล่เนียนของมุคุโร่
           "ฮึ่ม!" มุคุโร่เงยหน้าขึ้นจกฝ่ามือที่ซบอยู่ก่อนจะฟาฝ่ามือเรียวขางขวา เข้าเต็มรักกับใบน้าคมคายของร่างสูง
            เพี้ยะ!!!
           คิ้วสีเงินขมวดเข้าหากันเป็นปม แก้มขาวเนียนเป็นรอยฝ่ามืออยู่บนหน้า ร่างบางมองเบียคุรันอย่างเย็นชา หากแต่ว่านัยน์ตาต่างสียังสั่นระริก
           "เธอคงไม่รู้สินะ คนที่ตบหน้าชั้น อาจจะกลับไปเดินลอยหน้าลอยตาตามสบายใจง่ายๆไม่ได้อีก " นัยน์ตาสีม่วงอ่อนวาวโรด รังสีมืดแผ่ซ่านไปทั้งบริเวณ
           "อึก..." ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มือหนาบีบหัวไหล่ขาวแรงขึ้นจนรางบางน้ำตาไหล
            ฟึบ! ตึกๆๆๆ! 
        มือบางสะบัดแขนของร่างสูงออกจากการเกาะกุม ก่อนจะวิ่งไปที่ประตูห้อง นี่มันบ้านของเขานะ 
            ตึงๆๆๆ 
         ร่างบางดึงประตูห้องนอน แต่โชคร้ายเปิดไม่ได้ ผมไม่เคยล๊อคห้อง ! มุคุโร่คิด
         "จะไปไหนหละ" เบียคุรันย่างสามขุมเข้ามาหาร่างบางที่ทั้งดึงทั้งดัน ทั้งทุบประตูอย่างบ้าคลั่ง ปากก็ร้องเรียกเมดส่วนตัวที่หายหัวไป
         "เธอไม่คิดจะตอบฉันหน่อยเหรอว่าจะไปไหนนะ มุคุโร่คุง " แขนแกร่งสองข้างยันประตู ร่างบางหันหลังมาเผชิญหน้ากับเบียคุรัน
         "ตบแล้วหนีมันบาปนะ ทำคนอืนเจ็บตัว ไม่รู้เหรอไงว่ากรรมมันออนไลน์ได้นะ หนุ่มน้อยที่ได้รับฉายาว่า"Fairy Blue" เป็นขวัญใจของสาวๆที่หลงไหลใบหน้าหวานของเธอ อาจจะผิดหวังกับสิ่งที่ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าบทลงโทษนะเป็นยังไง" ปากเรียวประกบกับปากบางของมุคุโร่อย่างรุนแรง หากแต่ว่าร่างบางไม่คิดที่จะเคลิบเคลิ้มไปตามแรงจูบนั้นเลย มีแต่ความรังเกลียด คนตรงหน้ามากที่สุด
           "..อ..อะ..ออกไปนะ! " มือเรียวดันหน้าอกเนียนให้ออกห่าง แต่หากแรงต่อต้านน้อยเกินไป
           "เมื่อคืนน่ะ เธอยังเล่นสนุกกับฉันได้เลย ทำไมเช้านี้ถึงกลายเป็นแบบนี้ได้หละ?" คำถามที่อยากลูกถูกถามขึ้นจากปากเรียวของคนตรงหน้า หากเป็นDiary ผมจะเล่าให้ฟัง....
            ' ไดอารี่ครับ .... หลังจากที่ผมได้เข้าวงการ โดยใช้มารยาล่อลวงฮิบาริ ผู้กำกับหนังเรื่องจำเลยรัก มันสำเร็จ ผมไม่ได้มีอะไรเกินเลยกว่าคำว่าแฟน กับเค้าแม้แต่น้อย ผมไม่เคยถูกเคาต้องตัวให้แปดเปื้อน แต่นะ คึหึหึ ก่อนหน้านี้ผมก็ได้เงินมาใช้จ่ายค่าสร้างคฤหาสถ์หลังนี้ ครั้งนี้ผมจะใช้สเน่ห์ของผมหลอกลวงคนพวกนั้นมา แต่อย่าหวังเรื่องที่จะได้แตะตัวผมเลยครับ เพราะผมน่ะ เกลียด! คนที่เห็นแต่ความสวยงามแต่เปลือกนอกของคนอื่น '
            ความจริงผมไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้หรอก ไม่ต้องการแม้แต่นิดเดียว! 
           "หึ... ผมเกลียดคุณมากเลยครับคุณเบียคุรัน คนแบบคุณ ก็เป็นแค่ของเล่นของผมแค่นั้น แต่มันก็ผิดพลาดไปหน่อย ที่ผมดันเผลอตัวให้คุณไป!" ใบหน้าแดงแสดงให้เห็นถึงความโกรธจัดของคนร่างบาง แต่ไม่มีผลต่อร่างสูงตรงหน้า เค้ายังคงยิ้มเหมือนเดิม
           "ความจริงซินะ คุณเป็นนางฟ้าที่น่ากลัวจริงๆ ให้ของขวัญผมได้ล้ำค่าเหลือเกิน"  มือหนาเชยคางของมุคุโร่ขึ้น แต่แววตาของเบียคุรันฉายแววโมโหขึ้นเลื่อยๆ
           "ขอบคุณสำหรับคำชมเชยนะครับ แต่ผมไม่ต้องการ ถ้าจะให้ดีกว่านี้ผมอยากให้คุณออกไปจากบ้านของผมซะตอนนี้จะดีที่สุด แล้วก็เก็บรอยยิ้มน่าขยะแขยงของคุณกลับไปด้วยนะครับ!"  มุคุโร่พดเสียงกราว แววตาดุดัน ถึงแม้จะมีคราบน้ำตาเกาะอยู่บนขนตาเส้นบาง
             "วันนี้ที่กองถ่ายไม่มีฉากของเราซินะ งั้นจะเล่นอะไรฆ่าเวลาดีหละ " รอยยิ้มน่ากลัวกระตุกที่มุมปากของเบียคุรันสองสามครั้ง ก่อนที่มุคุโร่จะได้รับรู้ชะตากรรมของตัวเองอีกครั้ง
+++++++++++++นี้คือความหื่น เล็กๆของคนแต่งค่ะ+++++++เม้นด้วยนะ+++++