+_^สายลับสืบรัก^_+

ลำดับตอนที่ #2 : เณระนันท์ เทิดทวี

             ฉันเดินโฉบฉายก้าวกระโดดอย่างร่าเริงไห้มันสมกับเด็กวัยละอ่อนจะปกปิดตัวจริงของฉันแต่นะ รู้สึกว่าพวกคนที่มองฉันอยู่มีเยอะเหลือเกินเขาจับได้งั้นเรอะว่าฉันไม่ใช่เด็กมอปลายธรรมดา คนแถวนี้นี่เก่งกันจริงๆ



             แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ยิ่งใกล้ถึงโรงเรียนเมื่อไหร่ฉันก็เจอพวกเด็กโนเนะน่าหมั่นไส้ใส่กระโปรงลายสก๊อตสีขาวสลับดำเสื้อคอปกทหารแขนยาวมีโบว์สีแดงผูกที่อก ถุงเท้าใส่ได้ทังสั้นและยาวแต่อย่าไห้ยาวเลยเข่าขึ้นมารองเท้าก็รองเท้าคัดชูหนังสีดำ(แหมดูไปดูมาเหมืนเด็กญี่ปุ่นเลยนิ โรงเรียนเอกชนก็ดีงี้และดีไซได้โดนใจหุๆ)เมื่อฉันเดินเข้าไปถึงหน้าประตูโรงเรียนด้วยความที่บรรจุใหม่ๆก็ต้องโชหลักฐานการเป็นนักเรียนไห้ครูที่เฝ้าด้านหน้ารับรู้