คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ไอชิเทรุ..ฉันรักเธอ
ฮ้าว… ง่วงจังเลย ทำไมถึงง่วงอย่างงี้นะ เพราะเมื่อคืนนอนดึกแน่ๆ ก็แหงซิ เล่นนอนซะตี 3 ครึ่ง ก็วันนี้เป็นวันสอบปลายภาคน่ะสิ เมื่อคืนเลยอ่านหนังสือซะดึก ฮ้าว.. ง่วงๆ ง่วงจัง ไม่ไหวๆ อย่างงี้มีหวังไปหลับในห้องสอบแน่ ต้องทำอะไรแก้ง่วงซะหน่อย ว่าแล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาชื่อ 'My LovE' แล้วกดโทรออกทันที
' ~ เวลาที่เธอเหนื่อยล้า เวลาที่เธอท้อใจ ช่วยมองมาทางนี้… ได้ไหม ~ ' แหม.. เสียงเพลงรอสายหวานซะ อ้า มีคนรับแล้ว
"ฮ้าว.. อรุณสวัสดิ์ครับจิจิซัง" หุหุ My Love ของฉันก็มีอาการไม่ต่างกันเลยแฮะ ^.^
"ฮัตคุง จิจิง่วงจังเลย เมื่อคืนอ่านหนังสือซะดึก ฮัตคุงล่ะ" โปรดสังเกตคำพูดหวานแหววปานจะกลืนกลิน
"ครับ ง่วงเหมือนกัน เมื่อคืนดูหนังโป๊ซะดึก เอ้ย..ไม่ใช่ อ่านหนังสือครับ" ฮัตพูดเสียงทะเล้น
"แหม.. ฮัตคุงนี่นะ เอาเหอะๆ วันนี้ตั้งใจทำข้อสอบนะจ๊ะ แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะ จุ๊บๆ"
"บายครับจิจิซัง จุ๊บ" (ท่านที่เกิดอาการคลื่นเหียนอาเจียน ทางเราเตรียมกระโถนไว้เรียบร้อย)
หุหุ มายเลิฟของฉัน จะเป็นใครไปซะอีกถ้าไม่ใช่ฮัตโตริคุงผู้แสนดี ^-^ อิจฉาใช่มั้ยล่า โฮะโฮะ ก็อย่างว่า มีความรักแล้วโลกกลายเป็นสีเหลือง (มันเกี่ยวกันมั้ย - -*)
เอาละเอาละ คุยมามากพอและ ไปโรงเรียนดีกว่า ชักช้าอยู่ใย ไปลุยกันเลย ~ ~!!
พอฉันนั่งลงที่โต๊ะประจำหมายเลขสอบก็หยิบวิชาเคมีขึ้นมาอ่านทันที ก็วิชาเนี้ย ยากส์มากๆ ถึงมากๆที่สุด ให้อ่าน 8 ปี 8 ชาติยังไงก็จำไม่ได้ซะที - -
สูตร X เท่ากับ y ถ้าต้องการให้ผลออกมาเท่ากับ w ให้นำค่าขอแอมเพอเรเดี่ยมมาผสมกัน = z + y x b (รู้สึกว่าสูตรวิชานี้แหม่งๆอยู่ - -*)
โอย.. ปวดหัวโว้ย ไม่เข้าใจว่าทฤษฎียากๆแบบนี้จะมีไว้ทำไมกันนะ
ครืด…
"หวัดดีครับจิจิรุ มาเร็วนะวันนี้ มาอ่านทบทวนหรอครับ" แฟนฉันนั่นเอง หุหุ กล้าเรียกได้เต็มปาก
"จ้ะ ฮัตคุงก็ยังจำไม่ได้ไม่ใช่หรอ มาอ่านด้วยกันซิ" ฉันเอ่ยชวน
ฮัตโตรินั่งลงที่โต๊ะด้านหลังฉัน เราติวหนังสือกันไปซักพัก เขาก็หยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา
"จิจิรุสนใจงานดอกไม้ไฟไหมครับ"
"เอ๋? งานดอกไม้ไฟหรอ?"
"ครับ ฮัตได้ตั๋วมาน่ะ 2 ใบพอดี เลยกะจะชวนจิจิซังไปด้วย ว่าไงครับ"
อืม.. งานดอกไม้ไฟหรอ น่าสนใจดีนะ งั้น..
"ตกลงค่ะ"
"เจอกัน 2 ทุ่มนะครับ"
"ค่ะ^_^ "
และแล้ว ช่วงเวลาแห่งการสอบก็ผ่านไป บอกได้คำเดียวว่า ยากส์มากๆๆๆๆ หัวสมองจะระเบิดเป็นจุลๆ เง้อ –o-''
พอฉันกลับมาถึงบ้านก็สาละวนอยู่กับการหาชุดใส่ไปงาน ชุดที่คุณพ่อซื้อให้ตอนนั้นเล็กไปรึยังนะ พอให้ยังใส่ได้เถอะ เพี้ยง…
20.10 น.
"นี่ จิจิรุ วิ่งลงบันไดเบาๆหน่อยซิ เดี๋ยวบ้านก็พังพอดี" เสียงแม่ฉันเอง - -
"ไม่ได้ค่ะแม่ หนูกำลังรีบ"
"จะแต่งตัวสวยไปไหนฮะยัยจิจิ" เสียงพี่ชายฉัน- -
"พี่มัตซึ ไม่ต้องมาพูดลยนะ ขับรถไปส่งหนูเดี๋ยวนี้ๆๆ พี่ทำให้หนูไปสายยยย*O*"
ณ งานดอกไม้ไฟ
"เอ้าๆ ถึงแล้ว จะรีบอะไรกันนักหนา พี่ส่งแค่นี้นะ จะกลับเมื่อไหร่โทรบอกพี่ละกัน"
"ค่ะๆ ขับรถกลับดีๆนะ" ฉันโบกมือลาพี่แล้วเดินดูงานไปเรื่อยๆ วันนี้ฉันใส่ชุดยูคาตะที่คุณพ่อซื้อมาให้ด้วย(โชคดีที่มันยังใส่ได้ */*) ชุดยูคาตะสีแดงสดพิมพ์ลายดอกซากุระเป็นหย่อมๆ มันเป็นชุดที่สวยและแพงมากๆเลยนะ (อยากอวด หุหุ) เอ.. แล้วฮัตอยู่ไหนนะ อ๊ะ.. นั่นไงๆ
^O^ ว้าว.. วันนี้เขาดูดีจัง เสื้อยืดแขนยาวถึงข้อศอกสีขาวกับกางเกงสามส่วนสีดำพร้อมกับหมวกแก็บสีแดง แฟนฉันนี่เท่ที่ซู้ดดด..^^
"ฮัตคุงๆ มานานแล้วหรอ ขอโทษนะคะที่ให้รอ" ฉันโบกมือทักทายฮัต ฮัตก็โบกมือกลับเช่นกัน
"ไม่เป็นไรครับจิจิรุ โห วันนี้แต่งตัวสวยนะเนี่ย"
"ฮิฮิ ก็อยากสวยกะเค้าสักวันนี่นา เออ นี่ฮัตคุง เราไปดูดอกไม้ไฟทางนั้นกันเหอะ เห็นว่าเค้าเริ่มจุดกันแล้วนะ" ฉันพูดแล้วดึงแขนฮัตไป
ฟิ้ว.. ตู้ม ตู้ม
ดอกไม้ไฟหลากสีสันพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วแตกออกเป็นรูปดอกไม้ขนาดใหญ่ สร้างความตื่นตาตื่นใจให้จิจิรุเป็นอย่างมาก
"ดอกไม้ไฟสวยจังเลยเนอะ ฮัตคุง" ฉันพูดแล้วหันไปมองฮัต
"ครับ" เขาพูดแล้วยิ้มกับตัวเองตนเดียว เอ.. เขายิ้มอะไรของเขานะ ฉันได้แต่คิดแล้วหันไปดูดอกไม้ไฟต่อ
สักพัก ฮัตก้มดูนาฬิกา เขายิ้มแล้วพึมพำกับตัวเองว่า "ได้เวลาแล้ว ^-^ "
"จิจิซัง ดูบนท้องฟ้าซิครับ ดูดีๆนะ" เขาโน้มหน้าลงมาบอกจิจิรุที่ตัวเตี้ยกว่า
"ก็ดูอยู่นี้ไง มีอะไรหรอ" หญิงสาวถามแต่ชายหนุ่มกลับเงียบแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หญิงสาวจึงหันไปดูดอกไม้ไฟต่อ แต่อยู่ๆชายหนุ่มก็เริ่มนับถอยหลัง
"10.. 9.. 8.. 7.. 6 " ชายหนุ่มนับถอยหลังไปเรื่อยๆ จนหญิงสาวเริ่มฉงนแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป
"5.. 4.. 3.. 2.. 1.. 0"
ฟิ้ว… ตู้ม
ดอกไม้ไฟดอกหนึ่งลอยขึ้นไปบนฟ้าและกลายเป็นประโยคข้อความ จิจิรุได้อ่านข้อความนั้นแล้วถึงกับอึ้ง ข้อความนั้นเขียนเอาไว้ว่า
ไอชิเทรุ … ฉันรักเธอ จิจิรุ
เธอหันไปมองคนข้างๆที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เห็นแล้วหมั่นไส้จริงจริ๊ง
"ขอคำตอบด้วย" ชายหนุ่มพูดขึ้นเพิ่มความหมั่นไส้ให้จิจิรุ เธอจึงคิดวิธีแก้เผ็ด
ปิ๊ง!..
หลอดไฟในหัวของเธอสว่างจ้า เธอนึกวิธีเจ๋งๆออกแล้ว
เธอย่อตัวลงแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มคนที่อยู่ข้างๆไป 1 จุ๊บ แล้วยิ้มหน้าทะเล้น ชายหนุ่มที่นึกไม่ถึงว่าหญิงสาวจะทำแบบนี้จึงได้แต่มองหญิงสาวอย่างอึ้งๆ
"คำตอบน่ะ นายน่าจะรู้อยู่แล้วนะ ก็เมื่อกี้นี้ไง"
ชายหนุ่มยังคงมองหญิงสาวอยู่อย่างนั้น เมื่อกี้นี้คงหมายถึงจุ๊บเมื่อกี้สินนะ แล้วเขาก็นึกแผนบางอย่างออกจึงแสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"เมื่อกี้นี้อะไร ฉันจะไปรู้หรอ" คำพูดของเขาทำเอาหญิงสาวหน้าเหยเก พลางคิดในใจว่า นายนี่โง่จริงหรือแกล้งโง่นะ แต่เอาเถอะ ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอเลยจำต้องบอกแม้จะรู้สึกอายๆก็ตาม
"วาตาชิโมโตะ ฉันก็รักนายเหมือนกัน นายฮัตโตริ!!" ฉันตะโกนเสียงดังกรอกหูนายฮัต
ชายหนุ่มยิ้มกว้างอย่างพอใจแล้วตะโกนเสียงดังใส่หูของหญิงสาวจนเจ้าหล่อนสะดุ้ง
"ฉันก็รักเธอ ยัยตาโต!!" ฉันหันหน้าไปมองเขาอย่างอึ้งๆอีกครั้ง เขาโน้มใบหน้าลงมา แล้วริมฝีปากของเราก็ประกบกันอย่างแผ่วเบา ช่างโรแมนติกอะไรอย่างนี้นะ /// ^ o ^ ///
ถึงแฟนฉันจะเป็นคนปากร้ายหรือเถื่อนๆไปบ้าง แต่จะให้ทำยังไงล่ะ ก็ฉันรักไปแล้วนี่ /// >_< /// (เขียนไปได้ไงไม่รู้เนอะ เน๊าเน่า - -'')
ความคิดเห็น