คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : กลืน...อสูร...
กลืน...อสูร...
ชีวิตมนุษย์ที่แสนเห็นแก่ตัว
วินาทีที่ถูกอสูรกลืนกิน
แปรผันเปลี่ยนจากมนุษย์สู่อสุรา
จากมนุษย์เดินดินกลายเป็นสัตว์ประหลาด
สิ่งที่จะระงับสัญชาติญาณดิบได้มีเพียงอย่างเดียว
คือ...ความตายเท่านั้น...
บทนำ
ร่างของชายที่ถูกฉีกขาดดั่งเป็นเพียงกระดาษแผ่นบาง สิ่งที่โผล่ออกมาจากร่างที่ขาดเป็นสองท่อนคืออสูรร่างยักษ์สีดำตาแดงก่ำ อสูรร่างยักษ์ที่มีรูปร่างที่แสนน่ากลัวใช้สายตาเฉียบคมมองเด็กหนุ่มที่ยินอยู่ข้างหลังตน
เด็กหนุ่มเบิกตากว้างมองร่างของชายที่ถูกฉีกกระชากและอสูรยักษ์ตัวนั้นสลับกันไปมาช้าๆ เขาที่บังเอิญเดินเข้ามาเพราะได้ยินเสียงร้องโหยหวนของใครบ้างคน แต่สิ่งที่พบมันกลับทำให้เขาอยากย้อนเวลาไม่เข้ามาในตรอกเล็กๆแห่งนี้จะเป็นการดีที่สุด เด็กหนุ่มรีบวิ่งหนีออกจากตรอกเล็กๆแห่งนี้ หนีให้พ้นจากอสูรร้ายข้างหลังเขาที่แสนน่าเกลียดน่ากลัว
แต่...มันสายเกินไปแล้ว...
ร่างของอสูรสีดำกระโดดเข้ามาขวางทางเขาเอาไว้ ควันสีดำโอบคลุมรอบกายเจ้าอสูรร้าย เห็นแต่เพียงหลุ่มควันสีดำที่มีตาสีแดงอยู่เท่านั้น
ราตรีสีดำอันยาวนานดำเนินไปอย่างช้าๆ ท่ามกลางเสียงร้องโหยหวนและความบ้าคลั่ง เงาร่างยักษ์ของอสูรตัวนั้นกำลังจับเด็กหนุ่มยกขึ้นก่อนกลืนกินเข้าไปทั้งตัว...
เหล่าผู้ที่แฝงกายอยู่ในความมืดเอ๋ย...จงระวังเอาไว้เสียเถิด...
อย่าคิดเพียงว่าตนเองเป็นผู้ล่า...ไม่อย่างงั้น...
เจ้าจะกลายเป็นผู้ถูกล่าเสียเอง...
จู่ๆกลุ่มควันสีดำที่โอบคลุมรอบกายของอสูรร่างยักษ์ก็หายไป ควันสีดำนั้นถูกดูดเข้าไปทางปากของมัน เผยให้เห็นอสูรตัวใหญ่รูปร่างกำยำ ใบหน้านั้นมีเส้นเลือดสีเขียวไล้ไปตามรอบใบหน้า ตามทั่วลำตัวมีหนองไหลเยิ้มเป็นทางน่าสยดสยอง ก่อนที่มันจะร้องเสียงดังอย่างเจ็บปวด มือใหญ่กุมหน้าท้องของตนเอง และไม่นานเสียงร้องของมันก็หยุดลง ก่อนที่จะมีสิ่งหนึ่งที่ทะลุออกมาจากหน้าท้องแข็งแกร่งนั้น
สวบ!
มือใหญ่หยาบกร้านสีเทาที่ไม่ใช่ของมนุษย์ทะลุผ่านหน้าท้องของมันออกมา กรงเล็บใหญ่ที่มือฉีกกระชากเพื่อเปิดทางออกให้กว้าง ดวงตาใหญ่สีแดงบนหลังมือกลอกตาไปมาเพื่อมองสิ่งรอบๆข้าง ก่อนที่มันจะหยุดนิ่ง...
ผมสีดำรติกาลที่เปียกปอนโผล่ออกมาจากช่องท้องที่ถูกฉีกกว้าง ขาค่อยๆก้าวออกมาจากท้องของอสูรร่างยักษ์ ร่างกายของเขาเปียกปอนไปด้วยน้ำม่วงดำสกปรกไปทั่วลำตัว ผมสีดำยาวประบ่ากระเซอะกระเซิงยุ่งเหยิง ดวงตาสีเหลืองอำพันสะท้อนกับแสงจันทร์ดูน่าหวาดหวั่น ก่อนที่ริมฝีปากบางของเขาจะเหยียดยิ้มแสยะน่าขนลุก
ร่างของอสูรร่างยักษ์ล้มลงไปกองกับพื้น ชายหนุ่มหันไปมองร่างของอสูรที่เบิกตากว้างแน่นิ่งอยู่ที่พื้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนที่เขาจะยิ้มอีกครั้งระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังก้องไปทั่ว
ระวังนะ...ระวังให้ดี...
ยามที่ความมืดย่างกลายเข้ามา
เวลานั้นจะไม่เป็นของมนุษย์อีกต่อไป
เด็กๆทั้งหลายจงรีบกลับบ้านนะ...มิเช่นนั้น...
เจ้าจะถูก...“กลืนกิน”...
ความคิดเห็น