คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
สิ่งใดจีรังแลยั่งยืน......สิ่งใดยามมิตื่นยังมองเห็น
สิ่งใดยิ่งไขว่คว้า.....หายากเย็น........สิ่งใดเป็น.....ดั่งวิญญาณ....ยากจากกัน
“เวคิน......ท่านได้ยินข้าหรือไม่.........ใยท่านคิดห่างจากกันไกล........เหตุไฉนท่านสับปรับลืมรักกัน…..........เวคิน......เว.....คิน…”
“สา.....สา.....สาตื่น...สาเป็นอะไร!”
“เวคิน!” ฤลิสาสะดุ้งเฮือกสุดตัวหลุดจากภวังค์ลุกขึ้นมาหายใจอย่างเหนื่อยหอบ ดวงตาคู่สวยของ
หญิงสาวยังคงเลื่อนลอย ขณะที่วงหน้างดงามยังชื้นไปด้วยเหงื่อ และหยาดน้ำตายังคงหลั่งรินเป็นสาย ร่างบาง
ยังคงสั่นน้อยๆจนเพื่อนสาวที่อยู่หอพักเดียวกันต้องเข้ามาปลอบประโลมอย่างงงงัน
“สา....เป็นอะไรไป....บอกเราสิ....สา”
“เวคิน.....”
“สา.....ใครคือเวคิน”
อาริตาเริ่มถามด้วยความกังวลมากขึ้นกับอาการของเพื่อนสาวที่นับวันจะทวีความรุนแรงขึ้นทุกที ฤลิสา
จมจ่อมอยู่กับความเงียบสักพักก่อนจะส่ายหัวปฏิเสธเบาๆ
“เรา.....เราไม่รู้”
“แล้วเธอร้องเรียกเขาทำไมสา......นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะ”
“เราไม่รู้ตา.....แต่เรากลัว”
“กลัว? กลัวอะไร”
“ผู้หญิงคนนั้น .......เจ้าของเสียงนั่น.....เรากลัว”
“สา.....มันเป็นความฝัน.....จะกลัวอะไรกับความฝันกัน”
“ไม่.....ไม่.....เธอก็รู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน มันไม่ใช่ความฝันนะตา...เรา...เรากลัว”
ฤลิสาซุกตัวเข้าสู่อ้อมแขนเพื่อนสาวอย่างต้องการที่ยึดเหนี่ยว เธอยังคงหายใจหอบเสมือนคนจมน้ำ
เสียงนั้นยังคงหลอกหลอนอยู่ไม่จาง หญิงสาวหันไปมองรัดเกล้าลายวิจิตรประดับพลอยสีแดงดุจเปลวเพลิงระริก
ไหวล้อแสงสลัวแม้อยู่ในความมืด....เรื่องทั้งหมดดูจะเริ่มต้นขึ้นจากวันนั้น....
ความคิดเห็น