คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prelude
ผมต้องการเพียงแค่ได้ยินเสียงเธออีกครั้ง แค่เพียงเท่านั้น............... เท่านั้นจริงๆ
...............................................................
ชานชาลาของรถไฟฟ้า พาหนะที่คนเมืองทั้งหลายคุ้นเคยและใช้งานกันมากมายที่สุดอย่างหนึ่ง ผมก้าวเท้าผ่านบันไดเลื่อนไฟฟ้าที่ขยับเคลื่อนอย่างเชื่องช้า ยิ่งในเวลาชั่วโมงเร่งด่วนอย่างนี้ด้วย ผู้คนมากมายที่รีบเร่งจะกลับไปที่พำนักของตน เดินขวักไขว่ไปมาอย่างเร่งรีบ ผมจ้องมองดูคนเหล่านั้นด้วยสายตาว่างเปล่า คนเหล่านี้เค้าจะรีบไปไหนกันหนอ พวกเขาเร่งรีบ วุ่นวาย และดูสับสนตลอดเวลา ช่างเถอะ อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ผมมาที่นี่มันมีเพียงอย่างเดียว ผมเดินไปต่อแถวคนที่กำลังรอรถไฟฟ้า สักพัก เสียงรางรถไฟก็ลั่นดังเสียงแผ่ว เป็นสัญญาณว่ารถกำลังจะเข้าเทียบชานชาลาแล้ว........ เอาล่ะ มันคงถึงเวลาแล้ว
ก่อนที่ใครสักคน ณ ที่นั้นจะทันรู้สึกตัว ผมก็ก้าวผ่านเส้นเหลืองริมสถานี แล้วพุ่งตัวลงไปหน้าขบวนรถที่กำลังจะเทียบท่า ท่ามกลางเสียงหวีดร้องของคนมากมายที่มองดูอยู่ ผมเริ่มได้ยินเสียงเธอแล้วล่ะ เสียงที่ราวเสียงนางฟ้ากำลังขับขานบทเพลงที่ผมเคยคุ้น.........
ภาพสุดท้ายที่ผมมองเห็นก็คือแสงสว่างจ้าบาดตาของไฟหน้ารถไฟฟ้า เสียงร้องเพลงของเธอก็แว่วมาให้ผมได้ยิน เธอร้องเพลงต้อนรับผมใช่ไหม ผมหลับตาลงอย่างเป็นสุข... ก่อนที่รถเหล็กน้ำหนักหลายตันนั้นจะพุ่งเข้าบดขยี้ร่างของผม
ผมต้องการเพียงแค่ได้ยินเสียงเธออีกครั้ง แค่เพียงเท่านั้น............... เท่านั้นจริงๆ
.............................................................................................
เธอ
ในห้องกว้างที่ค่อนข้างมืดสลัว มีเพียงแสงสว่างจากหน้าจอคอมพิวเตอร์โนตบุคขนาดเล็กเท่านั้นที่ส่องสว่างอยู่ ฉันจ้องมองไปในหน้าจอสีฟ้าอย่างไร้จุดหมาย ฉันกำลังรอคอยอะไรอยู่นะ.......
นั่งคิดอยู่นาน ในที่สุดฉันก็ขยับตัว เอื้อมมือไปหาเมาส์สีขาวสะอาดตาที่สะท้อนแสงอยู่ในความมืด คลิกลงไปบนไอคอนที่นำไปสู่โปรแกรมติดต่อสื่อสารชื่อว่า MSN Massenger แล้วกดปุ่มลอคอิน
ฉันไม่ได้คิดว่าโปรแกรมนี้มันจะมีอะไรน่าสนใจมากมายนัก แต่ก็เป็นแค่ทางนึงในหนทางน้อยทางที่ฉันจะได้ปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์คนอื่นๆในโลกนี้ ฉันไม่ชอบการออกไปข้างนอก การเจอกับคนมากๆทำให้ฉันรู้สึกคลื่นใส้
มีเพียงที่นี่เท่านั้นที่ฉันจะออกไปพบปะพูดคุยกับใครต่อใครก็ได้โดยไม่ต้องรู้สึกแย่
บนหน้าจอปรากฏชื่อลอคอินมากมาย ฉันรู้จักการปลอมแปลงตัวเองในโลกอินเตอร์เนต ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้ใครได้เห็นแต่ก็มีคนมากมายพูดคุยกับฉัน มันน่าแปลกที่ฉันสามารถเป็นคนอย่างที่ฉันอยากเป็นได้ที่นี่ ฉันร่าเริง สดใส ช่างคุย และเป็นมิตรกับทุกคน ฉันมีเพื่อนมากมาย ที่ไม่แม้แต่จะเคยเห็นตัวตนที่แท้จริงของกันและกัน
Username หนึ่งที่ฉันคุ้นเคยทักทายฉัน เค้า หรือเธอก็ไม่รู้สิ พูดคุยกับฉันมาเป็นเวลาค่อนข้างนานทีเดียว เราคุยกันได้ถูกคอดี ฉันพิมพ์ตอบโต้กลับไปด้วยความกระตือรือร้นขึ้นอีกเล็กน้อย
SANDMAN says : หวัดดี
BELLADONNA says : ดีจ้า เป็นไงมั่ง
SANDMAN says : เบื่อจังเลยอ่ะ วันนี้เราอ่ะไปดูหนังมาเรื่อง..............................................................
“ฉัน” พูดคุยโต้ตอบอย่างสดใสกับคนในหน้าจอคอมพิวเตอร์ ในขณะที่ตัวฉันจริงๆที่นั่งตรงนี้เริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายและเริ่มอยากจะจบการสนทนา แต่ก็มีเรื่องๆหนึ่ง ที่ดึงดูดความสนใจของฉันขึ้นมา ขณะที่กำลังพูดถึงเรื่องฟอร์เวิร์ดเมลที่กำลังเป็นที่กล่าวถึงกันในช่วงนี้
SANDMAN says : เออ เธอเคยได้รับเมลอันนี้ป่าว
BELLADONNA says : เมลอะไรเหรอ
SANDMAN says : เมลชื่อว่า Sound of the death น่ะ เค้าว่ากันว่ามันมีไฟล์เพลงที่ฟังแล้วอยากฆ่าตัวตายแนบมาด้วยหล่ะ
BELLADONNA says : หูย น่ากลัวจัง - -“
BELLADONNA says : อิอิ แต่เราคิดว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหลมั้ง
SANDMAN says : จริงๆน้า มีคนตายไปแล้วตั้ง 200 คนแน่ะ เค้าว่าเป็นเพลงที่เศร้าขนาดฟังแล้วอยากตายเลยล่ะ เหอๆ
BELLADONNA says : ก็น่าสนใจเนาะ
SANDMAN says : ความจริงเรามีอันที่เพื่อนส่งมาให้ด้วยล่ะ แต่ยังไม่ได้ลองฟังดูเลย จะเอามั่งป่ะ เดี๋ยวจะส่งไปให้
BELLADONNA says : - -“ มันเป็นจดหมายลูกโซ่ป่าวเนี่ยถึงอยากเผยแผ่ให้คนอื่นขนาดนี้อ่ะ
SANDMAN says : ป่าวอ่ะ แค่ไม่อยากตายคนเดียว เหอๆ ;-)
BELLADONNA says : อีตาบ้า
................................................................
ฉันพูดคุยต่อไปได้ซักพักก็บอกลาโดยอ้างว่าดึกแล้ว ง่วงนอน ฉันกดปุ่ม SHUT DOWN เพื่อให้เครื่องคอมปิดตัวลง หน้าจอสีฟ้านั้นค่อยๆไล่ปิดโปรแกรมทั้งหลายที่ฉันเปิดทิ้งไว้ ไม่นานแสงสว่างเพียงอย่างเดียวของห้องนี้ก็ดับมืดลง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนหนานุ่ม ฉันเหม่อมองออกไปในความมืด บทเพลงที่ฟังแล้วอยากฆ่าตัวตายงั้นเหรอ มันจะมีผลอย่างไรนะ สำหรับคนที่อยากตายตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่ไม่สำเร็จ บางคน..........
ฉันคิดเช่นนั้นก่อนที่จะหลับตาลง
................................................
ความคิดเห็น