Future Honest Love

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 แขกของตึก ที

สภาพของผมตอนนี้ ไม่ต่างอะไรจากการเป็นคนแปลกหน้าของที่นี่ ที่จริงแล้วผมก็เป็นแปลกหน้าจริงๆ

ผมเดินหลบออกจากจุดที่ยืนอยู่เดิม เคลื่อนย้ายตัวเองไปยังริมห้อง ตอนนี้ผมต้องการให้ใครซักคนมาสนใจผม

ขอยกเว้นไว้คน บิสบอย สนใจผมเป็นพิเศษ และสนใจผมมากๆเสียด้วย แต่มันไม่ใช่เรื่องดีเลย 

เพราะสายตาของหมอนั่น บอกได้อย่างเดียวเลยคือ มันอยากส่งผมออกไปนอกตึกให้เร็วที่สุด

   ผมรอจนกระทั่งไซบอร์ค จัดการอาหารบนโต๊ะจนหมด ดูเค้าจะกลับมามีสติมากขึ้น ผมเดาว่าเมื่อกี้

แบตเตอรี่ของเค้าคงใกล้หมดด้วย  เค้าล้างจานไปพลางหันมามองผม แล้วพูดว่า

”ดิ๊กบอกกับฉันว่า อีกสองสามวันจะกลับมา จริงๆแล้วนายรออยู่ที่นี่ก็ได้ เห็นเค้าบอกว่า

อยากจะไปรำลีก ความหลังกันกับโครี่ที่โตเกียว อีกอย่างขากลับคราวที่แล้ว พวกเค้ายังบ่นอยู่เลยว่าเที่ยวยังไม่ชุ่มปอด”

ผมเห็นว่าไซบอร์คคงอยากให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน แต่ว่าผมก็คันปากอยากบอกเค้าเหมือนกันว่า

ในอนาคต ดิ๊กไม่ได้อยู่กับโครี่ แต่เขาอยู่กัยออราเคิล คุณก็รู้ว่าเธอคือใคร บาบาร่า กอร์ดอน

แต่ถ้าพูดไปผมว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ ผมไม่อยากไปแตะต้องอะไรที่ ทำให้อนาคตจะต้องเปลี่ยนแปลงหรอก

และเรื่องที่จะต้องคิดมากกว่า นั่นคือผมต้องอยู่ที่นี่อีก สองถึงสามวัน

ประมาณ สี่สิบแปดถึงเจ็ดสิบสองชั่วโมง ก็ไม่เสียหายอะไร ผมน่าจะรออยู่ที่นี่ ผมจึงตอบไซบอร์ค ไปว่า

“ไซบอร์ค ผมคงจะต้องรบกวนคุณแล้ว เพราะคุณบรูซ กำชับนัก กำชับหนาให้ผมส่งของให้ถึงมือดิ๊กให้ได้

 และภารกิจนี้ต้องสำเร็จ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุด”

“ฉันคิดว่านายจะไม่อนุญาต นะไซบอร์ค” บิสบอยพูดขัดขึ้น

“หมอนี่เข้ามาเกาะแกะกับ เรของฉัน นายก็เห็น”  สีหน้าหมอนี่เหมือนอยากจะเปลี่ยนร่างเป็น

ไดโนเสาร์มากินผมเลย แล้วหมอนี่พูดออกมาเต็มปากเต็มคำ เรของฉัน มันน่าหมั่นไส้นัก

 ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ น่าเป็นเจ้าของซักนิด แต่ก็โชคดีของเธอแล้ว ที่ยังมีคนอยากจะเป็นเจ้าของเธอ
 
“ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ บีบี เค้ามาทำธุระให้กับ แบทแมนนะ และอีกอย่าง ฉันก็ไม่เห็นว่าเค้าจะไปเกาะแกะกับเรตอนไหน

เลย”    ไซบอร์คช่วยพูดให้ผม ขอบคุณมากๆเลยไซบอร์ค คุณช่างเป็นคนดีจริงๆ

เพราะผมก็ไม่ได้อยากจะไปเกาะแกะกับผู้หญิงที่สามารถ  ฆ่าผมให้ตายได้ก่อนที่ผมจะได้กลับ

อนาคต หรอกนะ ถึงแม้เธอจะสวยถูกใจผมมากก็ตาม ใช่แล้ว เธอสวย  เวลาที่เธอยิ้มน้อยๆ มันก็น่ารักดี

และเสียงนั่นอีกทำไมผมสลัดภาพเธอ ออกไปจากหัวไม่ได้ซักทีนะ

 ผมพยายามจะส่งยิ้มให้ไซบอร์คที่พยายาม ช่วยผม แต่ไม่รู้ว่าเค้าจะเห็นหรือเปล่า เพราะผมยิ้มอยู่ใต้หน้ากาก 

หลังจากไซบอร์คล้างจานเสร็จเรียบร้อย เค้าเดินเข้าไปในตึกเพื่อจัดเตรียมห้องพักให้กับผม ซักพักเค้าก็เดินออกมา

บอกกับผมว่า “ห้องของนายเรียบร้อยแล้ว ตามสบายเลยนะ เดินไปตามทางเดิน

แล้วห้องจะอยู่ด้านขวาสุดของทางเดินนั่นแหละ” เค้าบอกทางผม แต่เป็นการบอกทางไปที่ทำให้ผมงงซะมากกว่า

ผมกำลังจะเดินไปที่ห้องพักที่ไซบอร์คช่วยเตรียมไว้ให้ ผมก็ได้ยินเสียงดังมาจาก ห้องโถง

 “ไซบอร์ค ทำไมนายต้องจัดห้องพักของหมอนั่นใกล้ห้องเรของฉันด้วย ” บิสบอยทำเสียงหงุดหงิด

และทำให้ผมรู้ว่าห้องของผม อยู่ใกล้กับห้องของเรเวน ช่างเหมาะเจาะ ผมน่าจะได้เจอเธออีก

ผมต้องอยู่ที่นี่อีกอย่างต่ำก็สองวัน การที่จะได้เจอเธออีกคงเป็นเรื่องที่ง่ายขึ่น
 
อืม....ทำไมผมต้องอยากเจอเธอด้วยหล่ะ เมื่อกี้เธอยังทำร้ายผมอยู่เลย การตกลงมาจากความสูง เกือบหกเมตร

มันยังทิ้งความขัดยอกมาจนถึงตอนนี้เลยนะ ผมจะต้องหาทางแก้แค้นเธอให้ได้

“จะกังวลอะไรไปหล่ะ บีบี ฉันไม่คิดว่าเค้าจะคิดอะไรกับเร หรอกนะ” ไซบอร์คตอบบิสบอย บิสบอยทำหน้ามุ่ยใส่ไซบอร์ค

 และหันขวับมาทางผม ทำตาขวางเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ให้ตายผมไม่อยากเป็นศัตรูกับคนที่แปลงเป็นช้างได้หรอกนะ

ผมรีบเดินออกไปจากที่นั่น เข้าไปทางช่องทางเดิน ทางซ้ายมือห้องแรก เอ่อคุณคงรู้ ห้องนั้นมีชื่อเขียนติดไว้

ห้องของเรเวน  ชัดเจนแจ่มแจ้ง 

ห้องถัดจากห้องเธอไปเขียนไว้หน้าห้องว่า ห้องพักแขก ใช่แล้วนี่คือห้องพักของผม ผมเข้าไปในห้องพัก

ห้องนี้สวยมากที่เดียว มีหน้าต่างกระจกขนาดใหญ่ ที่มองเห็นวิวของทะเล มันดูดีกว่าถ้ำค้างคาวมาก

 แต่ไม่หรูหราเท่ากับ ห้องในคฤหาสน์ เวย์นหรอก แต่ถึงกระนั้นห้องนี้ก็ดูจะไฮเทคมากกว่า ภายในห้องนี้มีเครื่องซัก

อบผ้าอัตโนมัติ นี่แหละสิ่งที่ผมค้นหา ผมถอดชุด แบท สูท ออกจากนั้นก็ถอดอุปกรณ์

อิเล็กทรอนิกส์ภายในชุดออก ยัดชุดเปล่าๆ เข้าไปในเครื่องซักอบผ้า คุณคงจำได้ เมื่อวานผมยัดเจ้า

ดนี่เข้าไปในเครื่องไล่ความชื้น มันช่วยอะไรไม่มาก กลิ่นยังคงอยู่ ที่ดีขึ้นอย่างเดียวคือมันไม่อับก็เท่านั้น

ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ เมื่อผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

 เป็นช่วงเวลาที่ดีมาก ผมกำลังเอาผ้าขนหนูเช็ดผมที่เปียกอยู่ โดยไม่ทันได้มองอะไร ผมเดินมาที่เตียง

 ผมแทบจะ ผงะมีคนยืนอยู่ในห้องของผม เรเวนเธอยืนอยู่ที่ริมหน้าต่าง

แสงแดดยามเย็นกระทบกับพื้นทะเลเป็นสีส้มแสบตา กระทบกับหน้าของเธอ ผมหยุดหายใจไปชั่วขณะ

เธอหันมาทางผม ท่าทางตกใจ ตอนที่ผมออกมาจากห้องน้ำแล้วมายืนข้างหลังเธอ

ผมคิดว่าเธอน่าจะตกใจอยู่หรอก คิดถึงสภาพที่ผมออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพกึ่งเปลือย

นุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว หยดน้ำยังคงเกาะอยู่ตามตัว เธอไม่ได้พูดอะไร เธอก้มหน้าไม่กล้าสบตาผม

พร้อมทั้งยื่นของบางอย่างมาให้ผม เป็นลักษณะเหมือนการ์ดมีแถบแม่เหล็กอยู่ด้านหลัง

มันออกจะหนากว่าการ์ดธรรมดาเล็กน้อย ผมจึงถามเธอว่า

“มันคืออะไรเหรอ?” เธอตอบโดยพยายามไม่สบตาผม

“ไซบอร์ค บอกให้ฉันเอามาให้นาย มันเป็นการ์ดสำหรับเข้าออกตึกเวลามีเหตุฉุกเฉิน เพราะตึกนี้   

 จะล๊อกอัตโนมัติ ถ้าหากไม่มีการ์ดผ่าน นายจะเข้ามาภายในเขตที่ปลอดภัยไม่ได้”

เธอพูดแล้วรีบเดินออกไปที่ห้อง แต่เธอช้ากว่าผม ผมรีบเดินไปขวางที่ประตู

“เธอจะรีบไปไหน ฉันยังถามไม่จบเลย หรือว่าเธอรังเกียจฉันมากหรือไง”

เธอไม่ตอบอะไรและยังหลบหน้า ไม่ยอมมองมาที่ผม ผมรู้ว่าเธอจะต้องอายแน่ๆ

ธอคงเป็นผู้หญิงขี้อายสินะ ทำตัวเป็นคนเฉยๆ ไม่แสดงอารมณ์ เธอก็ดูเป็นผู้หญิงเหมือนกันเวลาที่เธออาย

 และนี่เป็นโอกาสที่ผมจะได้แก้แค้นเธอ ให้สาสมกับที่ทำกับผมไว้เมื่อ หลายชั่วโมงก่อน

“เธอไม่เคยเห็นผู้ชายเปลือยอกหรือยังไง” ผมถามสั้นๆ เธอหันมามองหน้าผมนิดนึง และเธอก็หน้าแดงมาก

 เธอพยายามที่จะออกจากห้อง ผมก็พยายามขวางประตูเธอไว้เช่นกัน   ผมรู้นะครับ

ว่าพลังของเธอสามารถที่จะทำให้เธอ ทะลุผ่านไปยังที่ไหนๆ ในห้องนี้ได้

แต่ตอนนี้ผมคิดว่าเธอคงควบคุมพลังของเธอไม่ได้ สภาพจิตใจเธอไม่ปกติแน่นอน

พลังของเธอต้องใช้พลังจิตเป็นอย่างสูงสินะ   ยิ่งเห็นกริยาแบบนั้น ผมยิ่งได้ใจ แกล้งเธออีก

เรเวนสูงแค่ไหล่ของผมเท่านั้นเอง เธอมีตาสี อเมทิส ผมสีดำประกายม่วง ตัวเธอเล็กมาก

เวลาที่ผมเห็นเธอหน้าแดง มันทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นส่ำ เหมือนมีอะไรไปทิ่มที่อกให้เจ็บจี๊ด

 มันคืออะไรกันนะผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน ผมห้ามตัวเองไม่อยู่

 แขนทั้งสองข้างของผมรวบตัวเธอไว้ เธอพยายามดิ้นในอ้อมกอดของผม ยิ่งเธอดิ้น

ผมยิ่งได้ใจ กอดเธอแน่นมากขึ้น ผมได้ยินเสียงเธอหายใจหอบ มันทำให้หัวใจผมเต้นแรงมากขึ้น

 จนแทบจะระเบิดออกมาเลยทีเดียว และผมก็อดใจไม่ได้ ที่จะพยายามก้มลงไปที่หน้าของเธอ

เป้าหมายของผมอยู่ที่แก้มแดงระเรื่อนั่น

แต่เหมือนสวรรค์จะไม่เป็นใจ ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว ผมตกใจปล่อยมือที่กอดเธอไว้

 ส่วนเรเวน เธอผละออกจากตัวผมอย่างรวดเร็ว

เด็กหนุ่มที่เปิดประตูเข้ามากระโจนเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็วเงื้อหมัด หมายจะต่อยผมให้ไปกองอยู่กับพื้นห้อง





โปรดติดตามตอนต่อไป.....................