ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
My whole world changed from the moment I met you.
โลอันเปลี่ยนไปั้แ่วินาทีที่พบุ
"เฮอร์ไมโอนี่ ทานี้ๆ"
เสียะโนอรอนและแฮรี่ัมาพอที่เธออยาะยมือบปาพวสอแสบริๆ ลัวไม่ไ้ยินหรือไเนี่ย เธอึเินไป้าๆและนั่แบบเรียบร้อยนั่เียบนรอนทัึ้นมา
"เฮอร์ไมโอนี่านอสเนปเสร็แล้วเหรอ"
"เสร็แล้วถามทำไม" เฮอร์ไมโอนี่อบพราเลิิ้วใส่เพราะสสัยที่รอนถาม
"ันอลอหน่อยสิ น้าาาาาา" รอนเอ่ย้วยเสียอออ้อน ทำาปิ๊ๆใส่เธอ
เป็นอย่าที่เธอิริๆ ถึว่าทำไมถึนัให้มานั่พร้อมันและเอาานอสเนปมา้วย ให้ายเถอะเ้าพวแสบ
"อย่ามาอ้อนรอน มันนลุทำไมไม่ทำเอถ้าไม่มีันอยู่ะทำอะไรเป็นไหมเนี่ย"
"็มันยานี่นาาา ัวเอ ใรสั่ให้สเนปสั่านเยอะแบบนี่ล่ะ" รอนรีบอบแบบทันวัน
"มัน็ริอย่าที่รอนพูนะ เฮอร์ไมโอนี่" แฮรี่ึพูสวนึ้นมา
ทียัี้ับมือันเร็วเียว เฮอร์ไมโอนี่ิอย่าปลๆในใ
"รู้แล้วๆ เอาไป รีบทำให้เสร็ล่ะันะเอาลับไปรวอีทีเพื่อมีอะไรผิพลา"
เธอึยอมแพ้ให้ลับำอร้ออเ้าสอแสบ แฮรี่และรอนึแสอาารีใออนอหน้าและพร้อมอบุเสียั นนในโถมอมาเือบหม เธอึวัสายาเย็นให้เป็นำอบนในห้อโถ ทุนหันหน้าหนีเือบไม่ทัน ระหว่าที่นั่รอรอนและแฮรี่ทำาน เฮอร์ไมโอนี่็นั่อ่านหนัสือแบบเียบๆ นไม่ล้าเ้าไปวน นอะไรนาอ่านหนัสือยัสวย นี่ือที่ทุนิพร้อมันอย่าไม่ไ้นัหมาย
ปึ!!
เสียเปิประูห้อโถัลั่นึ้นมานทุนหันไปมอแ่สำหรับเฮอร์ไมโอนี่ไม่ไ้สะท้านอารม์อเธอเลย เธอยันั่อ่านหนัสือ่อไปโยอยู่ในโลส่วนัวอเธอนแฮรี่ร้อลั่นึ้นมา
"ีเรียส!!!" แฮรี่ร้ออย่าีใและรีบวิ่เ้าไปหาทันที
ีเรียสพ่อทูนหัวสุที่รัอแฮรี่ ยิ้มให้แฮรี่และยี้หัวอแฮรี่อย่าหมั่นเี้ยวและเินมานั่้ารเฮอร์ไมโอนี่แ่ไม่ไ้ทัอะไร นรอนทัึ้นมา
"สวัสีรับ ีเรียส" รอนเอ่ยทัอย่าสุภาพ
ีเรียสยิ้มเป็นำอบอรอนและหันไปหาเฮอร์ไมโอนี่และถามึ้นมานรอนและแฮรี่หัวเราะลั่นห้อโถ
"นี่ใรอ่ะ" เฮอร์ไมโอนี่ไม่ไ้ใับอะไรับำถามนี่มาเลยเพราะเธอ็โนทัอยู่บ่อยๆ ไม่ใ่ว่าเธอไม่มีใรรู้ั แ่รู้ัีมาั้หาแ่เพราะว่าเธอเปลี่ยนไปเป็นนละนเลยมีแ่นำไม่ไ้ แฮรี่ยิ้มน้อยๆและอบว่า
"็เฮอร์ไมโอนี่ไรับ อย่าบอนะว่าำไม่ไ้"
ีเรียสใเล็น้อยพลามอเฮอร์ไมโอนี่เพราะเธอเปลี่ยนไปเยอะมา พราสำรวั้แ่หัวรเท้า รูปร่าที่เปลี่ยนไปมา ผมที่หยิฟู็ลายมาเป็นผมลอนสวย รูปร่าทีู่เป็นผู้ให่มาึ้น หน้าาที่สลวย ริมฝีปาสีเเเอรี่ วาสีน้ำาลลมโและูเ็ี่ในเวลาเียวัน ริยาท่าทาูสวยส่านลืมเฮอร์ไมโอนี่นเ่าไปะสนิท แ่เพราะีเรียสสำรวนานเินไป นเฮอร์ไมโอนี่ทัึ้นมาเพื่อึสิอนรหน้า
"สวัสี่ะีเรียส ไม่ไ้เอันั้นานเลยนะะ" เธอเอ่ย้วยน้ำเสียอ่อนโยน นทำให้หลายนอยู่สเน่ห์อเธอ โยไม่้อทำอะไรเลยรวมถึีเรียส้วย ็อยู่ในสเน่ห์อเธอเหมือนั่นอื่นๆ เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มเล็ๆให้ับเา
"ีเรียสะ ีเรียส!" เหมือนเาะ้านานไปหน่อย เลยทำให้เธอ้อึสิเาลับมาแ่ที่้อใมาว่าเ่าือหน้าอเฮอร์ไมโอนี่ห่าาหน้าอเาไม่ี่เน นทำให้เาผะหน้าออมาพร้อมหูแๆ ที่มันทำให้เธอรู้สึสนุมา เาึลบเลื่อนวามเิน้วยารระแอม และหันมาุยับเธอ
"โึ้นเยอะเลยนะ เฮอร์ไมโอนี่" เาทัึ้นมา
"้าในหนู็โนะะ ีเรียส" เธอพูออมาอย่าำๆและเยหน้ามอเาที่หน้าแัเพราะำพูอเธอ
"ห้ะ!! อะไรนะ" เาทัึ้นมาเสียัพร้อมหน้าแ มันทำให้เธออรู้สึลภายในในี่ไม่น้อยเลยทีเียว
เธอลุึ้นาเ้าอี้และ้มลมาพร้อมระิบ้าหูอเา
"หนูหมายถึิใั้หาิอะไรอยู่ะ พ่อทูลหัว " เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มมุมปาเบาๆ
และเินออาห้อโถเมื่อถึหน้าประูเธอึหันไปมอรโ้ะอาหารอเหล่าอาารย์่าๆ เมื่อสายาอเฮอร์ไมโอนี่ประบับอาารย์ปรุยา เธอยิ้มมุมปาและแลบลิ้นใส่เาอย่าทะเล้น นเือบทำให้ายเย็นาอฮอวอส์เือบะเสาถาใส่เธอ
เฮอร์ไมโอนี่เมื่อเเล้สำเร็เธอึเินไปห้อสมุเพราะมันเป็นที่ประำอเธอโยเพาะเลย ระหว่าที่ำลัะหยิบหนัสือ็มีเาใรัน้อนทับเาอเธอ า้าหลั เธอึหันหลัลับมา เธอไม่ไ้แสอาารใอะไรมาเพราะรู้อยู่แล้วว่าเา้อลับมาเอาืนเธอแน่ๆ
"มีธุระอะไรับหนูหรือเปล่าะ อาารย์สเนป" เธอถามพราทำหน้ายิ้มใสื่อแ่้าในใเธอิแผนแล้อาารย์นนี้นเ็มสมอไปหม เาไม่อบอะไรแ่มอหน้าเธอนิ่ๆ นเธอแอบระแวนิหน่อย มาไม้เนี่ยอีเนี่ย เธอิในใ
"ถ้าไม่มีธุระหนูอัวนะะ หนูไม่มีเวลามาพอมานั่้อหน้าุหรอนะะ" เธอเอ่ยพราหันหน้าหนีและำลัะเินาไป แ่แล้ว
!!!???
ึ!!
อาารย์ที่แ็เป็นหินั้นาน็ระาแนเธอไปมุมอับอห้อสมุและผลัเธอิำเเพห้อสมุ ยแนรวบเหนือหัวอเธอ ้มหน้าเือบะิันเพราะห่าันแ่ปลายมูเท่านั้น
"อุ้! เ็บนะะอาารย์ " เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยพลาทำหน้าเ็บเเบบแล้ๆ เธอไม่ไ้สะทสะท้านอะไรับสิ่ที่เาทำเลย เธอำลัสนุอย่ามา
"อย่าสำออย เรนเอร์แ่นี้ยัน้อยไปสำหรับเ็ไร้มารยาทอย่าเธอ" เาพูึ้นมาพร้อม้อมอเฮอร์ไมโอนี่าเม็
"ไร้มารยาทอะไระ หนูแ่นับถือนที่น่าเารพมาว่า"
"นี่แหล่ะ ที่เาเรียว่าไร้มารยาท!"
"ำพูน่าลัวัเลย" เธอพูิัึ้นมาแสร้ทำหน้าลัวนสเนปอไม่ไ้ที่ะหมั่นไส้เธออย่ามา
"อย่ามาเล่นลิ้นับัน ยัยเ็เลือสีโลน!!" เธอใับำพูอเา และเ็บับำ่าอเา เพราะมันทำให้เธอนึถึพ่อแม่อเธอ
"อะไร เียบทำไม เมื่อี้ยัปาเ่อยู่เลย ทีหลัอย่ามาท้าทายัน" เาพูพร้อมมอเธออย่าเยียยาม และปล่อยมือเธอล
เฮอร์ไมโอนี่เียบไปัพัและเยหน้ามอเา้วยสายาเย็นาและว่าเปล่า ระาอเสื้อออาารย์นหน้าเือบิัน
เายอมรับว่าใมาที่เธอล้าทำแบบนี้และมอหน้าอเฮอร์ไมโอนี่นิ่ๆ เธอึพูออมาอย่าเย็นา
"มาว่าท้าทายหนู็ทำไ้!" เธอปล่อยมือาอเสื้อและเินออไป ่อนะออาห้อ เธอหันมามอเา้วยหาาและพูอะไรึ้นมา นเาเือบทรุัวล เธอึเินออไปและไม่หันลับมามอเาอี
"ำว่า เลือสีโลนมันทำใหุ้เสียนทีุ่รัไป อย่าลืมะล่ะ"
เรนเอร์ันอโทษ นี่ือสิ่ที่เาทำไ้แ่ิในใ.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โอ้ะ! เศร้าเียว อนหน้าสัาว่าะเอาาฟินๆมาแทุน5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น