ลองมารักกันดิ...หมาน้อยของผม [Markson]

ลำดับตอนที่ #9 : ลองมารัก Ep.8

[Mark Part]

     หลังจากแจ็คสันลากแบมแบมกับยูคยอมไปหาไรกินก็เหลือผม เยจี เยจิน ผมรู้สึกโกรธมากที่เยจีมาพูดเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้กับผม ผมต้องพูดซักกี่ครั้งว่าผมไม่เคยมีอะไรกับเทอ ระหว่างที่เราคบกัน ผมไม่เคยมีความสุขเลย เทอเหมือนรักผมแค่ภายนอกรักผมที่หน้าตาและเงินของผม แต่วันหนึ่งพระเจ้าก็สงสารผม ทำให้ผมได้รู้ว่าตลอดที่คบกันเทอไม่ได้มีผมคนเดียว ตอนนี้ผมยืนมองหน้าเทอนิ่งๆ....

"พี่เยจีค่ะ เยจินว่าเรากลับกันเถอะนะ"เด็กสาวที่ขึ้นชื่อว่าน้องของเทอพูดขึ้นมา

"ไม่ จนกว่าเค้าจะยอมรับว่าเป็นพ่อของลูกพี่!"เทอมองหน้าผม หึเทอมีสิทธิ์มาโกรธผมด้วยหรอ?ผมไม่ได้ทำเทอท้องหนิ

"จะให้ฉันบอกอีกกี่ครั้งว่าเด็กในท้องเทอมันไม่ใช่ลูกของฉัน!"ผมตะคอกใช่เทอ

"นายเอาอะไรมาพูด ใครๆเขาก็รู้ว่านายเคยมีอะไรกับฉัน!"

"มีอะไรกับเทอ? เยจี....ทำไม๊เทอถึงหน้าด้านแบบนี้ เทอใช้วิธีทุเรศๆแบบนี้หลอกฉันไม่ๆด้หรอกนะ"

"พอๆพอสักที...ฮึก...เยจิน...ฮึก...เยจินอาย!"อยู่ๆน้องสาวของเทอก็ร้องไห้ขึ้นมา

"อายทำไมเยจิน!คนที่ต้องอายน่ะคือพี่นะที่ท้องแล้วเด็กมันไม่มีพ่อเพราะพ่อมันยืนไม่ยอมรับอยู่ที่นี้!"เทอดุน้องของเทอ

"พอ...ฮือ...หนูบอก...ให้...พอ"เยจินร้องไห้และพูดสั่งพี่สาวของเทอ ผมสงสารน้องจังเลย

"แกบ้าไปแล้วหรอ แกต้องช่วยฉันพูดสิว่าเด็กในท้องมันเป็นลูกมาร์คน่ะ!"เทอผลักน้องสาวของเทอจนล้ม

"ฮืออ~..."เยจิน

"พอ..."ผมพูดเสียงเรียบเพราะทนมองภาพที่เด็กดีๆแบบนี้ต้องมาถูกพี่สาวเลวทำร้าย ผมจับข้อมือเทอขึ้นมาบีบไว้แน่น "ได้ฉันจะรับเด็กคนนี้มาเป็นลูกฉันไว้ก่อนแต่ถ้าครบกำหนดเด็กโตพอที่จะตรวจDNAได้ เทอห้ามท้วงฉันและถ้าเด็กคนนี้เกิดมาแล้วไม่ใช่ลูกของฉัน ฉันไม่ปล่อยเทอเอาไว้เเน่...เยจี"พูดเสร็จผมก็กำลังจะก้าวเท้าไปหาพวกแจ็คสันแต่....

"ถ้าฉันไม่ให้ตรวจหละ?"เทอถามผม

"หึถ้าเทอมั่นใจว่าเด็กนั้นมันลูกฉันจะกลัวอะไรหละ อ่อเทออย่าลืมนะว่าฉันสามารถรู้ทุกอย่างได้ถ้าอยากรู้ ถึงเทอไม่ให้ตรวจฉันก็สืบได้ ฉันน่ะไม่ปล่อยให้เด็กต้องไม่มีพ่อหรอก ระหว่างนี้ฉันจะส่งเงินให้"ผมพูดจบก็เดินไปเลยโดยที่ไม่หันไปมองว่า ผญ คนนั้นจะพูดอะไร อย่างว่าผมจะสืบตอนนี้เลยก็ได้ว่าใครเป็นพ่อเด็กแต่ก็สงสาร สมเพศที่เด็กต้องมีแม่สกปรกๆแบบนั้น เฮ้อออเอาเป็นว่าระหว่างนี้เฉยๆ พี่มาร์คคนหล่อเย็นได้ตลอดคับ

     ผมเดินมาถึงหน้าร้านขนมหวานแถวๆรร.ที่ยูคยอมชอบมากิน ผมเดินเข้าไปก็พบกับทั้ง3คนที่นั่งหัวเราะเฮฮากันอยู่มันทำให้ผมมีความสุขทันที

"อ่าวมาร์คฮยอง!"แบมแบมกับยูคยอมทักผมขึ้นเรียกความสนใจให้อีกคนหันมา

"ว่าไง?...กินกันแล้วหรอไม่มีรอฮยองเลย"ผมพูดน้อยใจ ก็จริงอะรอกันบ้างดิโด่วววว

"อ่าวช้าเอง ผมว่าพวกผมน่ะอิ่มแหละ อยากกลับบ้าน55555มาร์คฮยองไปให้ป้ากังจาทำให้กินแล้วกันวันนี้การบ้านเยอะ ป่ะกลับ!"ยูคยอมพูดออกมาเป็นชุด

"ยูคยอมแต่วันนี้เราไม่ได้เรียนกันนะ"แบมแบมที่พูดออกมาทำให้ยูคยอมหันไปส่งสิกให้

"ก็ไอยองแจเพื่อนของฉันมันไลน์มาบอกไงหละ แหม่นายนี่ก็ เออยังไม่รู้จักกับยองแจหนิ พรุ่งนี้จะเเนะนำให้ กลับกันเหอะ" ยูคยอมดึงแบมแบมออกไปนอกร้านทำให้เหลือแค่ผมกับแจ็คสัน

"ปะกลับ!"ผมลุกขึ้นจะไปช่วยพยุงมันแต่สิ่งที่ได้คือ

"มึงจะรับผิดชอบ ผญ กับเด็กมั้ย?"แจ็คสัน

"ทำไมว่ะ กูว่ามันมะ..."กำลังจะพูดแต่กลับมีเสียงแทรก

"ไม่ใช่มึงก็ต้องรับ"แจ็คสันพูดขึ้น

"มึงเป็นเหี้ยไร สงสัยพูดไม่รู้เรื่องแหละกลับบ้านๆ กูจัดการเองได้ มึงอยู่เฉยๆเหอะ"ผมสั่งมันก่อนจะพยุงมันไปที่รถ 

    พอถึงรถก็เห็นแบมแบมกับยูคยอมยืนยิ้มแป้นอยู่

"มันน่าสงสัยเนอะยูค ที่วันนี้อยู่ดีๆแจ็คสันฮยองก็มารถมาร์คฮยองแถมฮยองของฉันก็เดินแปลกๆด้วย"ผมกับแจ็คสันหันไปมองหน้าแบมแบมอย่างตกใจ

"อะไรของนายแบมแบม บ่นบ้าอะไรขึ้นรถเลย ฮยองเขาจะไปทำไรมาก็เรื่องของเขาเส่"ยูคยอมดันแบมแบมขึ้นรถแต่ก็ต้องออกมา

"ฮยอง!ฮยองจะบ้าป่ะ รถฮยองมันนั่งได้แค่สองคนแล้วผมกับแบมแบมจะนั่งไหน หลังคาหรอ?"ยูคยอมถามผมเอาเรื่อง เออกุจะให้มึงนั่งหลังคา

"งั้นเอางี้มาร์คฮยองก็ไปส่งแจ็คสันฮยองที่บ้านเลยส่วนแบมแบมกับยูคจะไปแท็กซี่คับ^0^"แบมแบมตอบแทนผมแล้วยิ้มให้ผม แหม่เด็กดีมากผิดกับน้องผม

"เห้ยไม่เอาอ่ะ เกิดมาไม่เคยนั่งรถแท็กซี่ไม่เคยนั่งรถเมย์อยู่ดีๆจะให้นั่งไม่เอาาาาาา"ยูคยอมท้วง

"โอ๊ยยยยยนี่นายโตแล้วนะไอเด็กโข่ง มานี่!ไปกับฉันแล้วมารับยูคกลับบ้านด้วยนะคับ มาร์คฮยอง"แบมแบมดึงหูยูคยอมให้เดินตามไป แหม่ดุเหมือนพี่มันเลย555555 

     ผมยัดแจ็คสันเข้าไปในรถแล้วก็ไปนั่งประจำที่คนขับและก็ขับรถออกไป ทุกอย่างภายในรถเงียบสงบ ผมหันมองคนตัวเตี้ยเป็นระยะ

"มาร์คๆเดี๋ยวมึงมารับกูพรุ่งนี้รึป่าว"อยู่ดีๆแจ็คสันก็ถามขึ้น

"เออดิ รถมึงอยู่มหาลัยหนิ "ผมตอบ

"ไม่ต้องนะเดี๋ยวกูให้ป๊าไปส่งมึงไปส่งยูคยอมเหอะสงสารน้องมัน"

"เอางั้นก็ได้"พอจบการสนทนาทุกอย่างก็กลับมาเงียบเหมือนเดิมจนถึงบ้านของแจ็คสัน ผมพาไอเตี้ยเดินเข้าไปในบ้านก็พบว่าไอยูคยอมนั่งหัวเรากินขนมบ้านเขาอยู่ กินตลอดเวลาบ้านมึงให้มึงอดหรอว่ะยูค

"อ่าวแจ็คสันฮยอง"แบมแบมวิ่งมาหาพี่ชาย "ฮันบินมาแล้วนะคับ"

"อ่อฮยองรู้แล้ว วันนี้มาหาฮยองที่มหาลัยแล้ว แล้วฮันบินอยู่ไหน?"แจ็คสันถามถึงไอเด็กบ้านั้น

"อยู่นี้คับโผมมมมมมมม"มันวิ่งมาหาวาที่เมียผม

"แหม่!สงสัยหนูน้อยฮันบินจะยืนใกล้ไปนะคับ"ผมเดินไปแทรกระหว่างกลางของทั้งคู่

"แล้วผมจะยืนใกล้กับแจ็คสันฮยองแล้วฮยองเกี่ยวไรด้วย?"ฮันบินพูดขึ้น

"ป่าวแต่ก็อยากให้รู้ว่าแจ็คสันเป็นขะ...!โอ้ย!"ผมกำลังจะผมแต่แจ็คสันมากระทืบที่เท้าผม

"เป็นเหี้ยอะไรหรอคับคุณมาร์ค?"แจ็คสันทำหน้าทะเล้น แสบนักนะมึง

"แจ็คสัน!"ผมชี้หน้ามัน

"ไรมึง?เอ้าแล้วไม่กลับบ้านหรอไง ไปๆๆกลับไปได้แหละ"แจ็คสันดันหลังผมให้เดินไปหน้าประตู

"เออๆไล่กูจังทีไอหนูน้อยนั้นไม่ไล่บ้างว่ะนี่กูมาส่งมึงนะ"

"มึงต้องมาส่งกูสิเพราะมึงทำกูเจ็บ สัส!ไปๆๆๆๆกลับบ้าน"

"คร๊าบบบบบบบบๆๆๆๆๆยูคยอมกลับบ้าน"ผมเดินไปที่รถพร้อมแจ็คสันที่เดินมาส่ง"กลับแล้วคับหมาน้อยของกู"ผมหอมแก้มเจ้าของบ้านแล้วขึ้นรถขับออกไป