คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : บทที่ 5 บำเรอทาสสวาท (5) จบตอน
“ทำไมะเ้ามาไม่ไ้ ็นี่มันบ้านัน”
“ะ...แ่ลูแพร์อาบน้ำอยู่ ุไม่วรเ้ามา” แพราเอ่ยไป อนนี้เธอเริ่มโมโหายรหน้าที่ไม่เยให้เียริเธอเลย ิะทำอะไรับเธอ็ไ้ ทำับเธอไม่่าาทาส
“ทำไม! มาว่านี้ัน็ทำมาแล้ว และอนนี้ัน็้อารเธอ้วย” ลูเียสอบอย่าเอาแ่ใ
“ะ...แ่เมื่อืนะ...ุ็ไ้ไปแล้ว ุไม่เหนื่อยบะ...บ้าเหรอ ลูแพร์อร้ออย่าทำอย่านี้ับลูแพร์เลย” แพราพูอย่าิๆ ั เพราะสิ่ทีุ่นอยู่หน้าท้อมันเริ่มแ็ึ้นมาว่าเิม นแพราอใสั่นไม่ไ้
“แ่ันยัไม่อิ่ม...อย่าิ้นสินสวย...ไม่มีประโยน์หรอ ยัไันะฟาเธอในห้อน้ำอยู่ี” ลูเียสพูออมารๆ เพราะเาเริ่มะทนไม่ไหวแล้ว ถ้าหิสาวพูอีเาะไม่อทนแล้วนะ
“อร้อล่ะ่ะ...ลูแพร์เหนื่อย ลูแพร์ไม่ไหวแล้ว”
“เหนื่อยอะไร ันทำนเียวทั้ืน เธอึ้นมาบนัวันแปบเียวเอ ที่เหลือัน็ัาร่อไม่ใ่เหรอ”
แพราถึับหน้าแ่าน เธออายแทนนพู ทำไมเาไม่อายบ้านะ แล้ว็ไม่รู้ัอิ่มเลย เธอะไม่รอริหรือเนี่ย
ลูเียสเห็นแพรานิ่ไป เาึอาศัยัหวะที่แพราเผลอึอุ้มแพราวาบนอ่าอาบน้ำทันทีนหิสาวรีร้อออมาเพราะวามใ
“รี๊!”
ายหนุ่มแพราวาแล้วับเรียวาอหิสาวแยออทันที เมื่อเห็นลีบุหลาบสีหวานที่อนนี้้ำเล็น้อย เพราะเมื่อืนเาัหนัแทบไม่ไ้พั แ่มันลับเย้ายวนมาว่าเิม เพราะเาเป็นนทำมันเอ
แพราใเมื่อนเอมานั่อยู่อบอ่าอาบน้ำ แล้วายหนุ่ม็แทรอยู่ระหว่าาอเธอ ่อนที่ะอบำวามเป็นายอับถูไถไปับลีบุหลาบอเธอ
“ยะ...อย่า”
“ลูแพร์๋าพร้อมหรือยั ผมไม่ไหวแล้วนะที่รั รั้อื่นผม่อยไป้าๆ นะ แ่อนนี้ผมไม่ไหวแล้ว”
ว่าบเา็ายแร่ที่พร้อมออศึ เ้าไปในลีบุหลาบสีสวย นทำให้แพรา้อเมินหน้าหนีเพราะวามเสียว่านที่เามอบให้ มือทั้สอ้าับอบอ่านแน่น ส่วนายหนุ่ม็ับเรียวาสวยมาวาไว้บนหน้าาแ็แรอนเอ พร้อมับแยออ เพื่อให้เาเ้าไปไ้สะว แม้เมื่อืนเาัหนัับแพรา แ่ลีบุหลาบยัอรัแน่นนเาแทบหายใไม่ออ
“ลูแพร์๋า ทำไมรัแน่นอย่านี้”
ลูเียสมอไปที่หิสาวที่หลับาพริ้ม พร้อมับิอบอ่าในอนที่เายับายเ้าออ นเาลัวว่าเล็บสวยอหิสาวะี เาึึแนทั้สอ้าอแพรามาโอบอเาไว้ ส่วนมืออเา็ยื่นไปับเอวเล็แล้วระแทแรๆ ามอารม์
“อ๊ะ!...ลูเียสา...่วยลูแพร์้วย”
แพราอ้อนวอนลูเียส้วยเสียหวาน นทำให้ลูเียสอใสั่นไม่ไ้ เาอยาให้แพราเรียเา ‘ลูเียสา’ ลอไป้วย้ำ
“๋า...ลูแพร์...ผม่วยลูแพร์อยู่ไที่รั” ลูเียสพูเสียหวานอย่าไม่เยเรียใรหวานเท่านี้มา่อน เาทนไม่ไหวึเอามือไปบีบเ้นอบัวู่ามอย่ามันมือ นแพราถึับส่เสียี๊๊า พร้อมับเยหน้าเพื่อหาอาาศหายใ เพราะอนนี้เธอหายใแทบไม่ทัน
ายหนุ่มเห็นันั้นึับท้ายทอยอหิสาวพร้อมมอบูบร้อนแรให้หิสาวทันที เมื่อเาส่ปลายลิ้นเ้าไปหยอเอินับหิสาว แพราที่เริ่มับทาถู็ส่ปลายลิ้นเล็เอามาในปาอายหนุ่มบ้า แม้มันะเอะะ แ่็ให้วามรู้สึีว่าูบอผู้หินไหน
ายหนุ่มเร่ายแร่ให้เ้ามาเร็วและแรนหิสาวแทบั้รับไม่ทัน นแพรารู้ัวว่าัวเอะไปถึุหมายแล้ว
“อ๊ะๆๆๆ” แพราถึับร้อเสียหลเมื่อเธอะถึุหมายแล้ว และเธอ็รีร้อออมาัลั่นไปทั่วห้อน้ำ
“รี๊!”
“ลูแพร์๋าถึแล้วหรอ ลูแพร์ทิ้ผมไป่อนอีแล้วนะที่รั” ลูเียสอ้อนแพรานใอแพราเ้นไม่เป็นัหวะับำพูหวานๆ เาะพูหวานอนที่มีอะไรันับผู้หิทุนรึเปล่า เธออยาให้เาพูอย่านี้ับเธอนเียว
“โอ้ว...” ายหนุ่มปล่อยสายธารออมานมันไหลเ้าไปในลีบุหลาบอแพรานหม แพรา็แอ่นรับสายธารอเาอย่าไม่รัเียเ่นเียวัน
เมื่อายหนุ่มปลปล่อยวาม้อารแล้วแ่เาลับไม่หยุแ่นั้น เา็มา่อับแพราาอบอ่า มาเป็นในอ่า รวมถึบนอ่าล้าหน้า และทำมันให้เธอเห็นารเลื่อนไหวระหว่าเาและเธอผ่านระบานให่ ึ่อยู่รัน้ามับอ่าล่าหน้า มันเป็นภาพอายหิยับไปามัหวะอันและัน ไม่มีส่วนใในร่าายห่าันเลย ว่าเาะหยุ็อนที่เธอสลบาอเานั่นแหละ เพราะเธอหมแรบวับยัไม่ินอะไรเลยั้แ่เมื่อวาน
ส่วนายหนุ่ม็อุ้มแพรามานอนบนเีย พร้อมับ้อใบหน้าหวาน ับปัเส้นผมที่อยู่ที่แ้มอเธอ ่อนะหอมแ้มอนรหน้า และหลับามแพราไป โยอนรหน้าให้เ้ามาุออนทันที ราวับมอบวามอบอุ่นให้ันและัน
ความคิดเห็น