คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro 50%
Forced To Play ใรันแน่...ที่รั
writer: - sunsun –
Intro
“ุวา เิที่ห้อรว 1 ่ะ”
พยาบาลสาวนหนึ่เรียให้ผมเ้าไปพบหมอไ้แล้ว ่วนี้ผมรู้สึไม่่อยสบายยัไไม่รู้ เหมือนะเรียๆอ่ะ
พยาบาลพาพบมาถึหน้าห้อรว ผมแอบเหล่มอป้ายื่อที่ิเอาไว้หน้าห้อ...
‘นายแพทย์ัภัทร อัรเมธา (หมอทรั)’
หมอทรัเหรอ ื่อแปลีแหะ พยาบาลเปิประูห้อ่อนะเินนำเ้าไปในห้อรว เมื่อเินามเ้าไป็พบับ...
“หมอะ นไ้มาแล้ว่ะ”
“อ้าว สวัสีรับ” หมอส่ยิ้มหวานมาให้ับผมที่ยืนรออยู่แล้ว
เร หล่อเหี้ยๆเลย ยิ้มโลละลายมา ผมยืนมอหน้าหมออึ้ๆอยู่นานนพยาบาลเินออไปแล้ว หมอ
ทรัเอ็ยัมอหน้าผมอยู่เหมือนัน แ่มอออไปทาๆว่า มึูทำไมหรอรับ? อารม์ประมานนั้นอ่ะ
“หน้าหมอมีอะไริหรอรับ” หมอทรัถาม่อนะเอียอมอมาทาผม
เี่ย น่ารัไปอี...
“อะ...เอ่อ ไม่มีรับ” ผมอบ่อนะรีบเินไปนั่เ้าอี้ที่ถูัไว้สำหรับนไ้
“เป็นอะไรมารับ ไหนบอหมอหน่อยรับ” หมอทรัเริ่มถามถึอาารป่วยอผม ผมึอบลับไปามวามริ
“ผมิว่า ผมน่าะเป็นโรึมเศร้าอ่ะรับ” รับ...ฟัไม่ผิหลอ ผมมาหาหมอ แ่ไม่ใ่หมอทั่วไป หมอที่นั่อยู่รหน้าผมือ ‘ิแพทย์’
่วนี่ผมรู้สึไม่่อยมีวามสุับีวิเท่าไร เวลาอยู่นเียว็มัะร้อไห้ออมาเยๆเหมือนมีเรื่อเรียเ้ามาู่โมนผมเอ็ยัไม่รู้เลยว่ามันือเรื่ออะไรหนัหนาไอ้ที่ผมเอามาเรียเนี่ย พอหาอะไรทำ็ไม่อยาทำ นาผมอบทำนมมาๆเลยนะ อนนี้ยัไม่อยาะทำมันสุๆเลย อ้อ อีอย่าือ ผมเยเือบ่าัวายมาแล้ว้วย...
ผมบออาารทั้หมที่ำไ้ให้หมอทรัฟั ไม่ไ้ปิบัอะไร หลายๆนอาะิว่าารรัษาอาารป่วยทา้านิใ หรือารมาหาิแพทย์เป็นเรื่อน่าอาย แ่สำหรับผมแบบนี้มันน่าะีว่าปล่อยเอาไว้ เิวันนึผมห้ามัวเอไม่ไ้ แล้ว่าัวายึ้นมาริๆะทำยัไ ริมั้ย?
ไอ้วายัไม่อยาาย !!!
“อืม...ูาอาารอุวา หมอแนะนำให้...”
หมอทรัแนะนำวิธีารรัษาอยู่ัพัให่ ส่วนให่เาบอให้ผมหาอะไรทำ หาเพื่อน ไป้านอบ้า อะไรทำนอนั้น หลัานั้น็หันไปหยิบระาษแผ่นเล็ึ้นมาเียนอะไรัอย่า่อนะส่ให้ผม
“นี่รับ เบอร์หมอเอ ถ้ามีอะไร็โทรมานะรับ” ☺
ผมหันไประพริบาถี่ๆใส่หมอที่ส่ยิ้มที่มอแล้วทำให้หัวใระุวูบมาให้ ่อนะรับมันมาแบบๆ
โอ้ย ใ่วามหล่อไ้สินเปลือมารับหมอ!!!
“อะ...เอ่อ รับ”
“ไม้อเรในะรับ ถ้าเหา็โทรมาไ้นะ”
หมอับนไ้เาทำันแบบนี้หรอวะ!!!!
“เอ่อ.....”
“หมอเล่นรับ เอาเป็นว่าทำามที่หมอบอนะรับ พยายามอย่าอยู่เยๆนเียวนะ”
“ะ...รับ”
ล้อเล่นะูไปไม่เป็นเลยรับุหมอ
“หมอนัอีทีวันที่ 7 นะรับ อย่าลืมมานะรับ”
“รับๆ ั้นผมอัวนะรับ”
“รับ ับรถีๆนะ หมอเป็นห่ว”
“....”
ูอยาะอบลับไปริๆว่าูมาแท็ี่ แ่มัน็ไม่ีแหละ ห้วย!!!
หลัาับทสนทนาอผมับหมอทรั ผม็รีบออมาาห้อรวอเาทันที นอะไราเมแริบหาย ถ้าอยู่่ออาหัวใวายายไ้ ่อนออมามีารยิบาให้ บอเลยว่าแอบระทวย พี่แเล่นหล่อโลละลายนานี้อย่ามาเป็นหมอเลย ไปเป็นาราเหอะ รุ่แน่ๆเื่อผมสิ
50%
ปั่นๆๆ นิยายไป อีรึ่นึไม่นานเ้าสัา -3-
ความคิดเห็น