คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ผู้จัดแอนดี้ และผู้กำกับอัสรันซาละละละละละละละล่าาาาาาาาาาาาาา
ื่ออน ถ้าไม่ใ่ื่อา ็ะรั่ว ๆ แบบนี้แหละ =w=
เ้ามือวันอัาร่อมา
“พวเราำลัะไ้เ้าไปในศูนย์บัาารทหารออร์บล่ะ!! ื่นเ้นัเนาะ!!”
“ื่นเ้นที่ะไ้เอทหารหล่อเหรอเนเน็ธ”
“อายาะละ็! อย่าิว่าันสนใแ่ผู้ายสิ….”
หนึ่ในเพื่อนสนิทใน่ายอย่าเนเน็ธ อาสามาส่แอมเบอร์ับาเมรอนถึที่ พวเานั่ในรถันระสุนอุแอนี้มา้วยัน ถึลานสนามบิน็เห็นเรื่อบินนส่อสาร์ทเรื่อรอแล้ว
และยัมี……..
“โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหู้ววววววววววววววววววววววววววโอวววววววววววววววววววววววโหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยว้าววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”
โมบิลสูทสีมพูแม่ว ZGMF-X19A ∞ Justice Gundam อผู้บัาารทหารสูสุแห่ออร์บ
“ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
อัสรัน าล่า….สวมุนับินโหนสลิลมาาอพิท….
“หล่อมว้าสามีท่านาาริานีัเลยฮ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
เนเน็ธใส่แว่นแล้วถอแว่นอี เอาล้อมาูม้วย็ี ะไ้เห็นท่านั ๆ
อนนี้แบ่เป็นสอทีม ือ ทีมะลึับหุ่นโมบิลสูท และทีมทึ่ับวามหล่อออัสรัน
“อรุสวัสิ์และรบวน้วยนะท่าน” ุแอนี้เินไปับมืออัสรัน
“เ่นันรับ ันอฝาเนื้อฝาัวับพวเธอ้วยนะ” อัสรันยิ้มให้ทีมาน
“โอ่ววววววววววววววววววววฝาเนื้อฝาัวเ่นันร้าบ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
าย…..ใรไม่ายเพราะวามหล่ออท่านบ้า ถามริ ทนออร่าท่านไปไ้ยัายยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไปึ้นเรื่อันเถอะ ผบ.าล่าะิามพวเราไป้วยเพื่อ่วยำับ (และันอใ้ัสิสมาั้เป็นอีิสแทนหน่อย) ั้ใทำานพยายามให้มีปัหาน้อยที่สุนะ”
“รับร้าบ่าุแอนี้ๆๆๆๆๆ”
“ันส่พวเธอไ้รนี้เนาะ”
เนเน็ธร้อไห้บอลาเพื่อน (และท่านอัสรัน) อายาะอเพื่อน
“ฝาทัทายรินะับบรูโน่ั้วยนะ ่วนี้ไม่ไ้เอันเลย”
“พวเ๊ิามผลานพวเธออยู่นะ” เนเน็ธอ้าแนให้เพื่อนาย “านาเมะุ เพื่อนออหน่อยน้า”
“อืม ูแลัวเอนะเนเน็ธ ฝาทัทายที่เหลือ้วย” เายิ้มโอบอเพื่อน
รี๊ฟินเหมือนไ้อท่านอัสรันแล้วไหมล่าาาาาาาาาาาาาา
“เินทาปลอภัยันทุนเลยนะฮะ” เนเน็ธโบมือให้
“ันะส่พวเธอให้ถึบริษัทเลยนะ และำไว้นะ!! ว่าาาาาาาาาาาาาาาา” ุแอนี้ย้ำ
“ห้ามบอใรรรรรรรรรรรร” ทีมานที่ไม่ไป้วยอบพร้อมัน
“ลับบ้านปลอภัยนะ” อัสรันยิ้มให้อีรอบ
“โอ่ววววววววววววววววววววอบพระุร้าบ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
แยย้าย ทีมมาส่ับรถออไปาสนามบิน่อน านั้นเรื่อบินนส่็วิ่ไปยัรันเวย์เรียมเทออฟ
“นอนหลับไ้เลยทุน เที่ยวบินนี้ไม่มีแอร์ให้บริารนะ๊ะ”
ที่นั่็ามสไล์เรื่อบินทหาร เป็นเ้าอี้แถวยาวสอแถวนั่หันหน้าเ้าหาัน รลาวาอเ็มเือบวาาไม่ไ้ ุแอนี้นั่ที่แถวลา เพื่อะไ้มอเห็นลูน้อทุน
“ะหลับไหวเหรอ….”
าราสาวไม่ล้าหลับ หลับไม่ลมาว่า เพราะเสียเรื่อยน์ลำนี้ัว่าเรื่อบินโยสารปิมา
ิ๊….ิ๊….แถบเรื่อหมายสัาึ้นสีแเือนว่าอันราย ใล้ะเทออฟ
“Cabin crew prepare for take off”
ุแอนี้ลเพื่อให้ทุนผ่อนลาย แ่ละนยิ้มหัวเราะ แล้ว็หุบยิ้มเมื่อสัมผัสไ้ถึเสียเร่เรื่อ
“ีแล้วที่เนเน็ธไม่มา้วย….”
าราหนุ่มพูถึเพื่อนะเทย นา้อรี๊แน่ ๆ เพราะเรื่อสั่นมา หันไปมอ้าัวเอเป็นาราสาวเม้มปาหลับาปี๋ ับสายเ็มัะแน่น
รืนนนนนนนนนนนนนนนนนฟิ้ววววววววววววววววววววววววววว
“ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
หลายนหลุร้อออมาเพราะไม่ินับวามเร็วในะเทออฟ ไหนะแร g าเรื่อที่บินึ้นเร็ว เลี้ยวเร็วลาอาาศทำบานปรับวามันไม่ไ้ บ้า็เริ่มเวียนหัวอยาอาเียน
ฟิ้วววววววววววววววววววววววรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อ้วแทบพุ่เพราะใับเสียเรื่อยน์วามเร็วสูที่ำลัามมา หลายนหันไปมอนอหน้า่าหาว่ามีเรื่อไหนใรามมาอี
“แ๊ิ้ว้าพ่อบอี้าร์” ุแอนี้ยิ้มมออินฟินิทัสิสบินอยู่ห่า ๆ าเรื่อบิน
“ที่สุแห่ประสบาร์นั่เรื่อบิน” ทุนะไม่มีวันลืมเที่ยวบินนี้เ็า
ลำนี้บินาเาะโอโนโรในมหาสมุทรแปิฟิใ้ ไปยัหมู่เาะแถวมหาสมุทรอินเีย ุแอนี้แนะนำให้หลับเพื่อเอาแร แ่มีเานเียวที่หลับสบาย ส่วนที่เหลือไม่มีใรล้าหลับเลยนถึที่หมาย
ฟิ้วววววววววววววววววววึึึรืนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“Cabin crew prepare for landing แลน์แล้ว้า ลำนี้อบนน้ำไ้้วย” ุแอนี้ถอเ็มั
“…………………………………………………………………………..” ที่เหลือ็นั่นิ่ใับแรสั่นสะเทือน
หลัเรื่อบินลอไ้ไม่นาน อินฟินิทัสิส็มาอบนฝั่ อในท่านัุ่เ่าเหมือนนเลย
“อ้าว ทำไมหุ่นเป็นสีเทาแล้วล่ะ?” ทีมาน พวเาไม่รู้ว่าเรื่อปิเฟสิฟท์แล้ว
“อ๋อ วันนั้นหุ่นมึนั่ท่านี้เหรอวะ” ุแอนี้มอหุ่นับอัสรันที่เปลี่ยนุเรียบร้อยโหนสลิลมา “ุิลล์มา แล้วนี่ใ่ไหมุอัวเอ” ุแอนี้รับระเป๋าอีใบมาาอัสรัน
“ไม่รู้พวเาะใส่ไ้หรือเปล่านะรับ” อัสรันถือหมวันน็อสีแมา้วย ไม่เ้าับุลายอัมเมอร์เล้ย
“ถามหน่อยสิ นายยัเ็บุนับินาฟท์ไว้ทำไมวะ?”
“ไม่รู้สิรับ เ็บไว้เป็นที่ระลึเป็นวามทรำมั้รับ”
“พอีที่ะสร้าหนัเรื่อนี้เลยนะ…..ายละ ทีมานูะไหวไหมเนี่ย”
ุแอนี้ับอัสรันมอไปยัทุนนั่หน้าีอยู่บนพื้นทราย บ้า็นอนหลับไปแล้ว
“ให้พวเาพั่อนเถอะรับ สายแรสเปอร์ยัไม่มาส่้วย อีั่วโม่อยุยับพวเาละัน”
“ลทุนมา อลัั้แ่สอรี่พวมึแล้วเนี่ย บัเอิเอันไ้ยัไ ิเาะนี้เลยเนี่ยนะ ำไ้้วยเหรอ?”
“ผมพิัไว้รับ ีที่ำไ้เพราะอีิสพัไปนานมาแล้ว แ่ถึไม่ ผม็ำไ้ีเลยรับ วันสำัทั้ที”
แหม วันที่ไ้เอเมีย ใร ๆ ็้อำไ้สิ เพราะถ้าลืมละ็นะ…..
ุแอนี้แอบลับรอยยิ้มฟินออัสรัน
เวลาผ่านไปั่วโมว่า เรื่อบินนส่อีลำาออร์บ็ลอบนน้ำ เ้าหน้าที่นเ็นท์ับเสบียมาให้ินอยู่ไ้เป็นอาทิย์เลย แุ่แอนี้าาร์ไว้ว่าเ็มที่ถ่ายสามวัน็เสร็แล้วล่ะ
“แอมเบอรรรรรรรรรรรร์ อาาาาาาายาะ!! เรื่อบินอเธอมาแล้ว้าาาาาาาาาา”
ุแอนี้เรียาราสาวไปมสายแรสเปอร์อริ
“หู้วววววว ลำให่ว่าที่ินะะเนี่ย นั่ไ้สอนเหรอะ?”
“ านี้ันะเอามันไปทุ่มรโน้นนนนนนนน ถ้าเธอพร้อม็ถ่ายานี้่อนไ้เลยนะ อะนี่ ุ….เอ่อแล้วล….มาไหม….?” ุแอนี้ถามถึประำเือน
“ไม่มา่า แ่็หวัว่าะไม่มาอนถ่ายพอีนะ” เธอยิ้มเหื่อ ุแอนี้นี่ลุ้นเลย “แ่ไม่เป็นไรหรอ่า อบุมา่าุแอนี้ ท่านอัสรัน….อเรียท่านว่าพ่อนะะ”
“ะเรียอะไร็ามสบาย….ว่าแ่านี้ะถ่ายยัไนะรับ….ผมวรเรียว่าุแอนี้สินะ”
“เอ้อ พอนายเรียแล้วันไม่ินเลยแฮะ….านี้ะถ่ายยัไาาริบรีฟเธอมายัไบ้าล่ะ?”
“็…..” แอมเบอร์หันไปมอสายแรสเปอร์ “ันยิยานนส่อาฟท์ไ้ลำนึ แ่เา็ยิันลับ ันเลยมาอยู่ที่นี่ แล้วน้ำ็พัถุเสบียันลอยหายไป ัน็เลยึ้นไปเินบนเาะนันับ…..เท่านี้ล่ะ่ะ”
“ั้น็ถ่ายแ่แป๊บเียว แ่สภาพสายแรสเปอร์้อฟาหัวทิ่มับมีรอยระเบิ้วยสินะ เอายัไีล่ะ…ผู้ำับอัสรันาละละละละละละละล่าาาาาาาาาาาาาา ันะเรียนายแบบนี้นะ”
“เรียื่อผมเย ๆ เถอะรับ” อัสรันยิ้มแห้เินไปหาแอมเบอร์ “็้อมีาที่เธอบินอยู่บนฟ้า่อนละสิ ลำนี้นั่ไ้สอน ะให้ันับแล้วเธอนั่้าหลั็ไ้นะ”
“ทีมล้อมานี่เร็ววววววววววววววววววววววววว”
ุแอนี้รีบสั่ารปั๊บ แอมเบอร์ยัมอสายแรสเปอร์้วยวามสนใ
“ันะสอนนินึ็ไ้ เธอะไ้รู้ว่าวรทำท่าทายัไ”
“ริเหรอะพ่อ! รบวน้วย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
ร่าายนัแสพร้อมบ้าแล้ว เปลี่ยนุแล้ว ทีมล้อทำาริล้อแล้ว็พร้อมถ่ายยยยยยยยย
“โอ้โห เหมือนมา….แ่เธอสวยว่าัวรินะ (นม็ให่ว่า้วย)”
ทัุ้แอนี้ทั้อัสรัน ้ออึ้า้าเมื่อเห็นาราสาวเปลี่ยนุแล้ว
“พร้อมแล้ว!” แอมเบอร์เสียให้ทุ่มเลียนแบบาาริ “ใส่อนแทเลนส์เรียบร้อย้วย!”
“ั้นมาให้ันสอนพื้นาน่อน” อัสรันพาแอมเบอร์ไปู้าในสายแรสเปอร์
“เออแล้วลืมพระเออูไปไ้นิ มันไปไหนแล้วนั่น” ุแอนี้อลับไปูทีมานอีฟา “เฮ้ยพวมึ ะไปูแอมเบอร์ถ่ายีนแรอเาะนี้ไหม….าเมรอนล่ะ?” เาถามหาายหนุ่ม ึ่็ไม่มีใรอบไ้ว่าอนนี้เาอยู่ไหน “หลเาะเหรอ แ่เาะนี้มันเล็ เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย านาเมะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ ไปไหนอเอ็ว้าาาาาาาาาาาาาาาา” ระหว่าที่อัสรันสอนแอมเบอร์ับสายแรสเปอร์ร่าว ๆ ุแอนี้็วิ่ามหาาเมรอนทั่วเาะ
ิบหายแล้วๆๆ ถ้านัแสายนะมึเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ผมอยู่นี่รับ แ่แวะไป้อมระโนิหน่อย”
“ูวิ่วนเาะแล้วรอบนึทำไมูไม่เห็นมึเลยวะ…..โห…..ูีนะเรา ในุนับินาฟท์”
ุแอนี้ม แ่าเมรอนูไม่อบเท่าไหร่
“นายลอไปใส่อนแทเลนส์ แล้วลอไปูแอมเบอร์ถ่ายีนเรื่อบิน้วยันปะ”
“แล้วใระับเรื่อบินละรับ?”
“็พ่ออพวเราไล่ะ!!” ฟัแล้วาเมรอนมวิ้ว “อัสรัน าล่า มึไปูฝีมือเ้าหน่อยปะล่ะ”
“่อยไปละัน บทอผม้อใ้แรเยอะ อไปพั่อน”
าเมรอนเินสวนัวุแอนี้ไป
“เฮ่อ….เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออ แล้วหนัูะรอไหมเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ัารเป็นา ๆ ละัน
อนนี้อัสรันในุฮาวายนั่เ้าอี้นับ้าหน้า ส่วนแอมเบอร์ในุอาารินั่เบาะหลั
“ันะพาบินวนเล่น่อน เธอะไ้ปรับร่าายไ้”
“โอเ่า ฝา้วย่าพ่อ”
“ล้อะบันทึเลยนะ เธอิลล์ ๆ ะสวมบทเลย หรือไว้่อน แล้วแ่เธอ! โี้า”
ุแอนี้โบมือให้สายแรสเปอร์เลื่อนออาบล็อเ็บ อนิ่สัพั
“…..พ่อะ ทำไมู่ ๆ อ…..”
รืนนนนนรืนนนนนนนนนนนนนฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววว
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ถึภายนอเหมือนสายแรสเปอร์รุ่นนั้น แ่เี๋ยวนี้พันาให้เทออฟ-แลน์ิ้แบบแนวิ่ไ้แล้วนะ
“เป็นอะไรไหม?! ถ้าไม่ไหวบอันนะ!!”
“ไม่เป็นไร่ะ!!….ว้าว ท้อฟ้าสวยมาเลย….”
วาหิสาวเป็นประายสะท้อนสีฟ้าและสีาวา้านอ อัสรันบินแนวร่อนไปสัสิบนาที านั้นลอเลี้ยวหน่อย เลี้ยว 45 อศา 90 อศา 180 อศาามลำับ
“โอเอยู่ไหม?”
“สบาย่า สนุัเลย่ะ”
เธอยิ้มมอภาพแนวเอีย เรื่อ่อย ๆ ลับมาแนวร แล้วเอียไปอี้านบ้า
“านี้ะลอหมุนแบบ 360 อศานะ / ัไป่า!! วู้วววววว สนุโรเลยยยยย”
หมนุ้า ๆ น่ะสนุ แ่ถ้าเริ่มหมุนเร็วละ็
“โหววววววววววววโอ้ววววววววววววว พอ่อน่ะพ่อ!”
“โทษทีโทษที!” อัสรัน้าล แอมเบอร์เริ่มหายใไม่เ็มอิ่ม “ะล่อนไหม? วันนี้แ่ถ่ายอนเธอลเรื่อ่อนีว่า เพราะเธอับเานนั้นยัไม่เยฝึอร์สนับินเลย ู่ ๆ มาทำอะไรแบบนี้มันอันรายนะ”
“ั้นพ่อ่วย….ลแบบแร ๆ เลยไ้ไหมะ เผื่อถ่ายไ้็อนึ ันะรี๊นะะ”
“….โอเ ั้นลอิ่แ่รนี้นินึ่อนนะ ถ้าเธอโอเ่อยิ่ลอทีเียว”
สายแรสเปอร์พุ่ทิ้ิ่้วยวามเร็ว แอมเบอร์สูหายใเ้าออพยายามื่นลอ ไม่ั้นเธออาสลบไ้
“วามเร็วประมานี้โอเไหม? ถึะ้าสำหรับเรื่อบิน แ่มันเร็วเหมือนเรื่อเล่นที่สวนสนุ”
“เอาแบบที่พ่อว่าโอเเลย่ะ ั้นเริ่มันแสไ้เลยนะะ”
แอมเบอร์มอล้อึ่ำลับันทึอยู่ เธอั้สิ ทำาแ็ึ้น หน้านิ่ึ้น มือรหน้าทำเป็นับแท่บัับ
“เริ่มเลยนะ!”
สายแรสเปอร์เรียมทิ้ลสู่ผืวน้ำทะเล
รืนนนนนรืนนนนนนนนนนนนนฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววว
อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาารี๊
ริ ๆไม่้อแสเล้ย เพราะเธอรี๊ออมาริ อยาะสลบามบทริ้วย
สายแรสเปอร์ใ้เวลาบินเือบั่วโมไ้ อัสรันอสายแรสเปอร์รน้ำทะเล
“มาแล้วนาเอู รอไหมนั่น” ุแอนี้วิ่มาูอาาร
“อายาะ! ัน้ออโทษเธอริ ๆ ้วยนะ….” อัสรันหันไปมอ้าหลั
“ัน! โอเ่ะ! สนุมา้วยยยยยยยยยยยยยยย” อายาะยิ้มว้า อัสรันอึ้ทันที “แ่อย่าที่พ่อบอ วันนี้เอาแ่นี้็ไ้่ะ”
“พวเายัไม่เยฝึปรับัวับแร g เลยใ่ไหมรับ แ่เธอหายใไ้ถูวิธีนะ แ่็วรฝึ่อน” อัสรันว่า
“ูะะให้ฝึับมึนั่นแหละ แ่ทำไไ้ล่ะ ่าวเสือออมา่อน” ุแอนี้ถอนหายใ
“่าว? มี่าวอะไรเหรอรับ?” แ่อัสรัน
“่าวาราทั่วไปนี่แหละ่า!” อายาะ่วยบอ “ุแอนี้ลัวะลามมาถึพวัน เลยให้มาถ่ายที่เาะ่อน”
“ามที่เธอว่า ั้น! มาถ่ายอนเธอสลบีว่า สลับที่ับผู้ำับผู้ำับอัสรันาละละละละละละละล่าาาาาา้า!!”
ทั้สอถอหมวันน็อับเ็มั เรียมลาเรื่อ อัสรันลไป่อน….
“ฮะเฮ้ย!!”
่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
“พ่อ!! / ผู้ำับู!! / ท่านอัสรานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนเป็นอะไรไหมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
ผู้บัาารอัสรันาละละละละละละละล่าาาาาา ลื่นน้ำ
“ันไม่เป็นไร! เธอระวั้วยล่ะ!” อัสรันยหน้าึ้นาน้ำ
“…….โอ้ว…..โอ้…..โอ่วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”
ผู้ำับนนี้อนนี้อยู่ในน้ำหล่อัเลย ยิ่ผมเปียือออออออออออออออออออออออออออออออออออ
“อะแฮ่ม! มา่วยสิ….” ุแอนี้เพลียับลูน้อบ้าผู้ายหล่อะมั
“หน่วยพยาบาลทำานนนนนนนนนนนนน” ทีมานแบเปล แบล่อพยาบาลมาันให่
“ไม่เป็นไรๆๆ รนี้ลื่นมันแร….อ้าว เ้าไปนั่อนไหนน่ะ” อัสรันมอที่นั่หน้า็เออายาะนั่ยิ้มมั่น
“ันพร้อมถ่าย่ะ!”
าราสาวัสนุับารนั่เรื่อบินแล้วสิ ถึอนนี้ะแ่นั่เย ๆ แ่ถ้าไ้ฝึอีละะะะะะะะะะะะ็
ถ่ายานี้เสร็ ่อไป็าเอันรั้แร ผู้ำับอัสรันาละละละละละละละล่าสอนยิปืนให้เี๋ยวนั้นเลย
พอสอนนั้นยิไ้ ทีมานวาบล็อ วาุที่้อถ่าย ารา็เ้าา
ปั!!
“อึ!!”
ายหนุ่มในุนับินาฟท์ทำเป็นเ็บแน แล้ววิ่ออไป
“อย่ายับนะ!!….อะ! ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ลุๆๆุบๆๆๆแหมะ!!
“นาเอูวววววววว / แอมเบอร์!! / ุแอมเบอร์!!”
ผู้ั ผู้ำับ ทีมาน และาราหนุ่มวิ่ไปูอาาราราสาวที่ลิ้ลมาาเนินทราย
“อโทษ่ะ เท้าันเผลอสะุ ันถ่าย่อไ้่ะ” แอมเบอร์ลุปัทรายามัว
“ถ้าไม่ไหวอย่าฝืนล่ะ” อัสรันเป็นห่ว
“ไม่เป็นไรหรอรับ หนัว่านี้เธอ็เอมาแล้วไม่ใ่หรือไ”
ทุนหันไปมอาเมรอน เาูไม่เป็นห่วแอมเบอร์เลยสันิ
“เหรอ….” ุแอนี้เท้าเอวมอาเมรอนไป บบ่าอัสรันไป “็ริอมัน แ่พวันะเฟนัแสให้มาที่สุ นายไม่้อเป็นห่ว”
“ถ้าุว่าั้นผม็หายห่ว แล้วูาวามแ็แรอนัแส….สุยอเลยนะเนี่ย”
อัสรันเยหน้ามอแอมเบอร์ไ่ึ้นเนินทรายไปอยู่บนยออย่ารวเร็ว เธอยิ้มพยัหน้าให้
“ถ่ายอนเธอสไล์ลมาอีที!” ุแอนี้ให้สัาล้อ “พร้อมนะ! 3 2 1!! แอั่น!!”
“อย่ายับนะ!!”
แอมเบอร์สไล์ลมาอย่าเท่ ส่วนาเมรอนวิ่ไปหลบหลัภูเาทราย มอระเป๋าและระบอปืนที่วาทิ้ไว้ เธอถือปืน่อเาไว้ แล้ว่อย ๆ เินไปหา
“เป็นไ? แบบนี้เลยใ่ไหมวันนั้น”
“รับ เรียมัวันมาีมาเลยนะรับ”
ุแอนี้ออยิ้มมอารแส อัสรันทึ่ับารถ่ายแบบ Long Take ึ่ถือว่ายามาสำหรับนัแส เพราะะพลาไม่ไ้เลย ทีมล้อและแอฟเฟ็้อับภาพามทุุ ทำามิวที่วาไว้ั้แ่แร เพราะไม่มีารั่อ ภาพที่ออมาึลื่นไหลเป็นธรรมาิ
ปั ปั ปั!!
หลัเธอใ้เท้าเะปืนเาออไป เา็ั้ท่าะวิ่ะมาหา เธอึยิไล่เา เาึระโหนีึ้นไป้าบน
แล้วทุอย่า็เียบ….
เมื่อไม่เห็นเาแล้ว เธอึวิ่ไปหยิบปืนเามาูอย่าพิารา
แ่ว่า…..
อ้า!! พลั่!! โอ๊ย!!
ู่ ๆ เาระโลมาา้านหลั เะปืนเธอออามือ
“อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
แล้ว็โนเาับโยนไประแทับพื้น ไม่ทันเธอะลุ ็โนเาร่อม่อน
รี๊
อ
“…..ยัไม่ไ้ยมีเลย”
“รี๊…ฮะ…อ้อ….”
เธอยิ้มแห้ เาถอนหายใลุาัวเธอ
“ั โว้ว!! รี๊แบบนั้นแหละใ่เลยยยยยยยยยยยยยยย”
แปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะ
ทุนปรบมือให้ าเมรอนยื่นมือไปให้แอมเบอร์ับลุึ้น
“ัถึแ่หลันาโนโยนนะ” ุแอนี้บอทีมล้อ่อนเินไปสวมอนัแส “เ่มาพวเธอ มันเ๋มาเลยใ่ไหมผู้ำับอัสรันนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” เามอนที่เินามมา
“ีมาเลย สุยอเลยนะพวเธอ” อัสรันปรบมือให้ แอมเบอร์ยิ้มโ้อบุ
“ริเหรอรับ” แ่าเมรอนเอ่ยเสียเรียบ “พูวามริมาเถอะรับ” แล้วยิ้มมุมปาให้อัสรัน
“ะให้พูวามริอะไรล่ะ?” อัสรันยิ้มนิลับ
“็เรื่อฝีมือไ” าเมรอนโยนมีืนทีมาน “ุพูมาสิว่ามันผม้อแ้ยัไ”
“มันีแล้ว นายอยาแ้รไหนล่ะ?”
“รไหนบ้าุพิาราเอาเอ”
ทุนมอายผมน้ำเินทั้สอสลับไปมา สาวผมทอไม่อบนิสัยนี้อเพื่อนะมั
“พวเราเ้าเ็นท์! ปล่อยให้รนี้เือันไป่อนีว่า”
ุแอนี้้อนทุนเ้าเ็นท์ เหลือแ่แอมเบอร์ให้ยืนูทั้สอ
“ริิ้วยสินะ ันยัไม่เยสอนนายเลย”
“็ุไม่ว่ามาสอนนี่”
“ใ่ ันอโทษละันนะ…..อมีหน่อย….”
อัสรันหันไปยับปาใหุ้แอนี้
“ะรับ!” ทีมานรีบวิ่ไปส่มีให้อัสรัน ามำสั่มือหนาบหลัอุแอนี้
“อบใ” อัสรันรับมีมาลูบ ทีมานรีบวิ่ลับไปยัเ็นท์ “มีปลอมสินะ ใ้เพื่อประอบา ไม่สมริเลยนะ”
“ถ้าใ้มีริ ยัยนี่ลัวแย่” าเมรอนปาสายาให้แอมเบอร์
“ไม่ลัวหรอ ถ้านายไม่แทันริ” แอมเบอร์เท้าเอว้อหน้า “ลนายเป็นอะไรฮะ? ถ้าไม่พอใฝีมือัวเอ็อให้พ่อสอนเ่ ไม่ใ่มายืนเถียอ ๆ”
“ถูอย่าที่เธอบอ” อัสรันเินมาใล้าเมรอน “นายอยาให้ันสอนรไหนล่ะ?”
“ผมบอแล้วไว่าใหุ้ิเอ”
“ั้นนายไปยืนรุที่แอมเบอร์ยืนเมื่อี้”
อัสรันเินนำไป่อน ไปอ้อมเหมือนะึ้นไปบนภูเาทราย าเมรอนเินไปามที่บอ ยืนนิ่อยู่แบบนั้น
พรึ่บ!! โอ๊ย!!
แล้ว็ามาเมื่อรู่ าเมรอนรีบหยิบปืนมาทำท่ายิ แ่็โนอัสรันเะออไป่อน
“เฮ้ย!! โอ๊ย!!”
แล้ว็โนเาับเวี้ย หลัระแทพื้นเ้าอย่าั
“าเมรอน!!”
แอมเบอร์ใเพราะฟัาเสีย อัสรันโยนเาแรว่าอนเาโยนเธออี
“ถ้าท่านไม่ใสุ่ฮาวาย ถ้าใสุ่นับินเหมือนันะเ้ามา….เอ้า ะถ่ายไว้เป็นนาทีประวัิศาสร์เรอะ”
ุแอนี้มอทีมานทุนหยิบโทรศัพท์มาถ่ายารหน้า
าเมรอนโนอัสรันระาอเสื้อึ้น
**********************************
ความคิดเห็น