คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Phase 1 ไลลา ยามาโตะ
[FanFic] Gundam SEED History FIRE (Yuri Ver.)
Phase 1 ไลลา ยามาโะ
รี๊
“ันะ่าม้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
ั้แ่ปีอสมิอีร่า 100 เป็น้นมา โลและอวาศลับมาสบสุ ผู้นไม่ทะเลาะแบ่แยเผ่าพันธุ์
“ท่านไลลา!? ะรีบไปไหนรับ!?”
“มันอยู่ไหน!!?”
ะมี็แ่ทะเลาะันในพวันเอ และเป็นเรื่อส่วนัว
“ใรเหรอรับ!?”
“็ผัวันับู้มันไ!!”
หลัาีวิรัและรอบรัวอผู้บัาารไลลา ยามาโะ Ace Pilot หิอาฟท์ ทายาทเพียนเียวออีประธานสภาวามมั่นแห่แพลนท์ ลัส์ ไลน์ และอีผู้บัาารทหารสูสุแห่าฟท์ ิระ ยามาโะ
ลับมาสบสุี นเป็นสามี็หาเรื่อให้เธออีแล้ว
้อเรียว่าหาเรื่อให้ทั้อทัพาฟท์เลย่าหา
“มันวิ่ไปทานั้น่ะท่านไลลา!”
“แ๊ิ้ว! ฝาูแลฮิสทรีอัน้วย!”
่าหิี้ไปที่ประูทาออ C เธอวิ่ออไปาโรานโมบิลสูท
“เอาอีแล้ว”
ลูน้อหน่วยยามาโะับนในโราน่าถอนหายใ เพลียและัวลเหลือเิน
“ไหนสามีนาสาบาน่อหน้ารูปอีท่านประธานและผบ.สูสุทุรุ่นมาแล้วไ”
“ะเอาอะไรับสันานนเ้าู้ฮะ นที่เาไปสาบาน้วย็ายไปแล้วทั้นั้น เาไม่ลัวหรอ”
“แไม่น่าไปบอท่านไลลาเลย! ระบบฮิสทรีำลัะเสร็แล้วเียว!!”
อยาบหัวนที่ั่ไปบอหัวหน้านั ว่าเห็นสามีนาพาผู้หินนั้นับลัมโบร์ินีเปิประทุนไปรับลมมวิว ับออาเอทัพไปเมื่อี้แล้ว ไลลาฟัแล้วโมโหรีร้อโหนสลิลมาาันั้มอนอย่า
ORB/ZGMF - 01 History Gundam
ระบบปิบัิาร : Gunnery United Nuclear-Deuterion Advanced Maneuver
อุปร์ : สาย-สเปสไรเอร์แพ็ (Sky-Space Striker Pack)
ุสมบัิพิเศษ :
เาปิร์ไฮเปอร์ิวเทอเรียน (Hyper-Deuterion Engine)
เราะวาริเอเบิลเฟสิฟท์ (Variable Phase Shift Armor) Standard Color = White/Red
ัวเพิ่มำลัและเร่วามเร็ว (Power & Speed Extender)
ระบบอาวุธรวม (Integrated Weapon System)
DRAGOON (Disconnected Rapid Armament Group Overlook Operation Network: เรือ่ายลุ่มอาวุธวบุมรวเร็วไ้าระยะไลแบบไร้ารเื่อม่อ)
ระบบแฮ็ระยะไลหลายุ (Multi-Remote Hacking System)
เร็เล็น้อย + เพื่อวาม่ายในารินนาารรูปลัษ์หุ่น :
ฮิสทรีันั้มมีวามล้ายอาัสึิันั้ม แ่เป็นสีาว-แ
อะไร็่าเถอะ!! ้อมูลพวนี้เอาไว้่อน!! เพราะอนนี้นับินเ้าวิ่ไปอาารรัสภาแล้วววววววววววว
“ท่านแม่!! อยู่ไหนมาหาหนูที่สภาเี๋ยวนี้!!”
ระหว่าวิ่ไม่สนสายาทหารับนัารเมือ เธอโทรหาที่บ้านไปทั้น้ำาลอ
(ใเย็น ๆ ้ะลูรั เิอะไรึ้นเหรอ๊ะ?)
“มันเอาอีแล้วอะท่านแม่!! ลอยู่ไหนัน!!? ให้ท่านพ่อับรถมาที่นี่เร็วๆๆๆๆ่ะ!!”
(อะ! ้าๆๆ…ิระะ!!…พ่อเ้ารน้ำ้นไม้อยู่ ะรีบไปเลยนะ๊ะ!)
“่าหัว้นไม้มัน่อน!! แ่นี้นะท่านแม่!!”
ไลลาวาสายเพราะะึ้นลิฟ์ แ่ลิฟ์นเ็มเธอเลยวิ่ึ้นบันไแทน
“ไลลา! โธ่ลู….มีเรื่อให้ร้อนใอีแล้วเหรอเนี่ย….ิระะ เรารีบไปสาร์ทรถันเถอะ่ะ”
ในฤหาสน์ไลน์ ุหิผมมพูรู้สึปวหัวับวามทุ์อลูสาวัเลย ุผู้ายผมน้ำาลเินาสวนหลับ้าน เ้ามาอย่าเพลีย ๆ เ่นัน
“อัสรันอุส่าห์ส่มอนสเอร่ามาให้ ันยัไม่ไู้แลเลยนะ….ไลลามีเรื่ออีแล้วเหรอ?”
“่ะ น่าะเรื่อเิม้วย่ะ”
พ่อแม่อายุะ 50 ละ แทนที่ะไ้พัผ่อนในบ้าน ลับ้อิ่รถไปยัที่ทำานเ่าอีแล้ว
ในอาารรัสภา บรรานัารเมือและทหารระับสูำลัประุมันอยู่
“็….ามนี้นะะ ให้แ่ละหน่วยแยย้ายไปัาร้วย….ประธานลาเอสมีเร่ื่ออะไรสสัยไหมะ?”
“ไม่มี่ะ อบุผบ.เมลามานะะ”
“พวเรา็ไม่มีรับ / ลามนั้นเลย่ะ / นำเสนอวิธีแ้ปัหาไ้เลียร์มาเลยรับ!”
แปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะแปะ
ทุนในห้อประุมลุึ้นปรบมือให้ับารนำเสนออผู้บัาารสูสุ
“อบุมา่ะ ั้น….” หิผมำมัหาม้าหันไปยิ้มให้หิผมปล่อยยาวสีม่วเ้ม
“วันนี้อบุทุนมานะ แยย้ายไ้่ะ” ประธานหิล่าว
ปัโรมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
“ไลลา!? / ท่านไลลา!!? / ผบ.ยามาโะ!!?”
“ฮื้อออออออออออออออออทาร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาเมยยยยยยยยยยยยยยยยยย์”
ำลัะแยย้าย ผบ.หิผมน้ำาล็ถีบประูวิ่เ้ามาเสีย่อน ทำทุนใเลยทีเียว
“ทาร่าาาาาาาาาาามันเอาอีแล้วววววววววววววววเมยยยยยยยยยยย์ันอยืมรถเธอหน่อย!!”
ไลลาเ้ามาอร้อไห้ใส่ประธานหิ และ็เอื้อมมือไปหาผบ.หิ้วย
“เิอะไรึ้น!? ใรอะไรอีแล้ว!!?….ไม่เป็นไร้ะ” ทาร่ายมือห้ามลูน้อที่ั้ใมา่วย
“แล้วทำไม้อมายืมรถัน้วย? รถเธอล่ะ?….ไม่เป็นไร” เมย์็หันไปบอลูน้อัวเอ
อนนี้ทุนในห้อับเสียร้อไห้อผบ.ุาวนั
“เอามาเถอะน่า!!” ไลลาว้าุแรถาระเป๋าเมย์ “ัน้อับลัมโบร์ินีามผัวันไปเพราะมันเอารถลัมโบร์ินีอันไปเที่ยวับับู้มันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“ไลลา!! เี๋ยว!! / แ่ัน้อใ้รถ่อนะ!!” สอเพื่อนหิเรีย แ่ไลลา็วิ่ออไปาห้อประุมแล้ว
“อโทษ่ะ! หลบ่ะ! ันะไปามสามีัน!!” เธอวิ่ผ่านเหล่านัารเมือและทหารระับสู
“อะไรอีเนี่ย? ลูอิระเป็นอะไรไปอีละ? / เรื่อเิม ๆ ละม้า”
ทหารอาวุโสอย่าอิ้า ูล และีอั้า เอลส์แมน ่าส่ายหน้าเพลียให้ับมารยาทที่ไม่เป็นผู้ี๊ผู้ี แถมไม่น่าเรามเอาะเลยอหิสาวนนั้น ึ่ใร ๆ ็แอบนินทาเ่นนี้ในใ
“ายห่าแล้วไ” เพื่อนผู้เป็นผบ.สูสุเาหัว
“อย่าเพิ่ายเมย์! เรา้อไปห้ามไลลา่อน!” ประธานหิูมือเธอไป “อโทษนะะ! อัวไป่อนนะะ!!” แล้วยิ้มเอ่ยอย่าเรใ แ่ละนเ้าใ็ยิ้มโบมือลาอย่าเพลีย ๆ
แล้วิในใ
ไม่เ้าใเล้ย ทำไมลูสาวอท่านลัส์ับท่านิระ ถึไม่มีมารยาทเหมือนสอนนี้บ้านะ
มิน่า ทำไมถึว้าำแหน่ประธานไม่็ผบ.สูสุ ไม่ไ้เล้ย
ทั้ที่เป็นนเ่และสวยมาแท้ ๆ
แ่ริยามารยาทารถีบประูเมื่อี้ ไม่ผ่านเล้ย =_=;;
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“หลบไป๊!! หลีทาไปะ!!”
“รับๆๆๆๆ่ะๆๆๆๆท่านไลลาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
ุเธอบีบแรไล่ทุนที่ยืนวาทา ่าน่า้อหลบรถลัมโบร์ินีสีฟ้าน้ำทะเล….ึ่เป็นรถอผบ.สูสุนปัุบันนี่หว่า….
ปี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนเอี๊ย
“โอ๊ย!! ับรถภาษาพ่อภาษาแม่อะไรวะ!!?”
ไลลารถลมาปิประูแร ยืนเท้าเอวมอรถสปอร์สุหรูยี่ห้อเียวัน ่าแ่สี
“รถสวยสีแแรสามเท่าีนี่! แ่ทำไมับรถแย่อย่าับหมาเียววะ!! ไม่มีใบับี่หรือไ!!”
“ละ ไลลา….นี่รถใหม่อพ่อเอนะลู….”
นับเลื่อนระยื่นหน้าออมาทั้น้ำาไหล เศร้าะมัเลยโนลูสาวว่าแบบนั้น
“อุ๊ยาย ท่านพ่อเอรึ” ไลลายมือทาบอ
“ลูบอให้รีบมานี่๊ะ” ลัส์ยื่นหน้าออมาอี้าน “เิเรื่ออะไรล่ะลู? ถึไ้รีบับรถออมาเือบนรถเรา”
“รีบไปหาลูเยพวท่านน่ะสิ! อโทษนะะท่านพ่อ! แ่หนู้อรีบไปลาัวพวมัน่อนนนนนนนนนนนนนน”
เอี๊ยบรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ไลลาับรถิ่ไปอีทา ที่อว่าพอีิระึถอยอ
“แฮ่ แฮ่! ท่านลัส์! ท่านิระ!?”
สอสาวำแหน่สูสุ ะนี้ ผู้่วยมีเป็นอทัพ แ่้อวิ่หอบมาเอถึนออาาร
“ทาร่าั! เมย์ั!” ลัส์รีบไปทัทายผู้สืบทอ่อานและสามี “เิอะไรึ้นันเนี่ย๊ะ!? ทำไมไลลาถึรีบแบบนั้น!!?”
“ัน็ไม่ทราบ่ะ แ่เรื่อเิม….อบุ่ะ” ทาร่ารับผ้าเ็หน้าอลัส์มาับเหื่อ
“็เลยยืมรถอันไปามน่อเรื่อน่ะ่ะ….สวัสี่ะท่านลัส์ สวัสี่ะท่านิระ” เมย์นี่ยมือไหว้เลย ทั้ทัทาย ทั้่วย้วย
“เหนื่อยแย่เลยนะ พวัน็โนไลลาามให้มาที่นี่” ิระยิ้มแห้
“โอ้วววววววววววววววนั่นมันท่านิระะะะะะะะะะะะะะะะะและท่านลัส์นี่นาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
พอนแถวนั้นเห็นอีสอผูุ้ยิ่ให่แห่าฟท์ ็่าวิ่มาทัทายพวเาันให่
“ิระ!? ท่านลัส์!?” สหาย็วิ่มาทัทาย
“สวัสี่ะอิ้า! สวัสี่ะีอั้า!” ลัส์ยิ้มให้
“ลูสาวนาย่อเรื่ออีแล้วว่ะ” ีอั้าเท้าเอว
“ันเือนบ่อยแล้วนะ ทำไมพวนายปล่อยให้ลูสาวทำัวแบบนี้ไ้ัน!” อิ้าเพลียมา
“อโทษทุน้วยนะ!” สอน้มหัวอยาร้อไห้ับวีรรรมลูสาว “แ่ไลลาไม่ไ้เป็นแบบนี้นานแล้วนะ” ิระพยายามปป้อ “ันว่า้อมีเรื่อร้ายมาแน่ ไม่ั้นไลลาไม่โทรให้พวันมาหรอ”
“แ่ว่าถีบประูเ้ามาในห้อประุมเลย็เินป๊าย” ีอั้าว่า
“อโทษริ ๆ นะะ แล้วลไลลามีเรื่ออะไร? ใรรู้บ้าะ?….” ไม่ทันลัส์ะพูบ
เอี๊ยบรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“มึมา! ลมา!! ไม่ลใ่ไหม!! ไ้!! ันะบพวแ่อหน้าประาีแม่เลย!!”
“ไลลา๋า! พี่อโทษ! พี่ไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ๊ะ!! แ่พาเธอนนี้ไปื้ออ!!”
“อแ_ล!! ไปื้ออแถวไหนถึไปอที่โรแรมไ้วะ!!”
“เอาียัยผบ.ี้ปรี๊!! ัน็อยาบแมานานแล้ว!!”
“ฮึ่ยะอีแุ่เียว! ล้าียัไมา่าุาวอย่าันวะ!!”
“แไ้สวมุาวแล้วแเยทำัวให้น่าเารพไหมล่ะ!!”
“อ๊ายยยยนัอไม้สีเียวอนี้เนี่ยยยยยยยยยยยยย”
รี๊
ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อนนี้ลาลานอรถแ้า มีผบ.หิุาวำลัลาทหารหิุเียวลมาารถลัมโบร์ินี โยมีทหารายุม่วสีเียวันับรถ อย่วยห้าม
“อัวนะะ!” เมย์วิ่ไปยันับลุ่มนั้น
“ไป้วย! ท่านลัส์อยู่นี่เถอะ่ะ!” ทาร่าวิ่ามเพื่อนไป
“ใร็ไ้ไป่วยที่า! อโทษทุนริ ๆ ้วยนะะ!!” ลัส์ะร้อไห้ ิระ่วยปลอบ
“าร์อย่าพวนายไป่วยสิ!” อิ้าี้นิ้วลุ่มทหาราร์
“รับๆๆๆๆๆ” พวเาลัวสายาุันาผบ.อาวุโส ็รีบวิ่ไป
“ันวรไป่วย้วยีไหมนะ….แล้วทำไมนอื่นไม่ไป่วย้วยล่ะ?” ีอั้ามอนอื่น ็่าหลบสายาับยืนนิ่
ใระล้าไป่วยเล่า ไป็โนลูหลมือบาผบ.ไลลา ยามาโะพอี
และเื่อสิ เี๋ยวนา็นะ
เพราะาฟท์เิเรื่อนี้บ่อยะาย
******************************
ความคิดเห็น