คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Phase 7 Commander Nicol
[FanFic] Mobile Suit Gundam SEED Knight
Phase 7 Commander Nicol
เอาล่ะอเล็์
ไม่สิอัสรัน
เรา้อั้สิ
เรา้อเนียน…..
ว่าแ่เราะุยอะไรับเพื่อนท่านพ่อีล่ะเนี่ย!!
บ้าที่สุเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ริเหรอรับ! ผมไม่รู้มา่อนเลยว่าผู้แทนอัธฮาับโมบิลสูทเป็น้วย!”
ผู้บัาารนิโล อามาลฟี่ิบาแฟไป พูุยับทุุน้วยน้ำเสียสุภาพมา แถมเายัมีรอยยิ้มริใให้ลอเวลา้วย แม้อนนี้ในหัว้อสนทนาะมีเรื่อให้ใมา็เถอะ
“แ่หล่อนเยับสไร์ันั้มเลยนะรับ หนึ่ในันั้มรุ่นแรเหมือนที่ท่านเยบัับ้วยไม่ใ่หรือไ แล้วทำไมท่านถึไม่เยรู้มา่อนว่ายัยผู้แทนับโมบิลสูทไ้”
าฟท์เริน อาสึะ็วานผ่าาเหมือนเิม ลูน่ามาเรียยศอระแทไหล่ัเือนเาไม่รู้ี่หนแล้ว ินัสีหน้าลับ เรย์ับพวัปันไ้แ่ายามออย่าอาย ๆ
ส่วนประธานูแรนัล็นั่ไว่ห้าอมยิ้มอยู่แบบนั้น
“ริอยู่ว่าผมเยบัับบลิท์ันั้ม แ่พวผมไม่เยรู้มา่อนเลยว่านับินอสไร์เป็นใร เพราะเป็นเรื่อสุท้ายที่ถูอีฝ่ายโมยไป….เมื่อ่อนพวเราแย่ัเลยนะรับอัสรัน”
นิโลหันมายิ้มแห้
อัสรันเพียพยัหน้า ถือแ้วาแฟสั่นทั้ท่าำลัยื่ม
“ลยัไันแน่เนี่ย ะมัเลย” ินออไม่สบอารม์
“พอแล้วน่าิน พวันอัว่อนีว่า่ะ” ลูน่ามาเรียลุึ้นึแนิน
“เิามสบายนะรับ ีใที่ไ้พบผบ.อามาลฟี่นะรับ” เรย์ลุึ้นทำวามเารพ
“ัน้ออัวเ่นัน่ะ” ทาเรียยืนึ้น
“ัน็้วย” ูแรนัลอมยิ้มยืนพร้อมทาเรีย ทำหล่อนมวิ้วใส่
“เอ๋! เอ่อ! อัว้วยนะรับ!” มีหรืออาเธอร์ะนั่ิลล์อยู่นเียว
“ไปันหมเลยเหรอรับ?” นิโลยิ้มอย่าเศร้า ๆ “แ่เ้าในะรับว่ามีาน ผมอโทษที่รบวน้วยนะรับ”
“ไม่เป็นไรเลยรับผบ.อามาลฟี่ นาน ๆ ะไ้เอเพื่อนสนิททั้ที ถ้ามีอะไรถามอัสรันไ้เสมอนะรับ”
ประธานส่สายาให้ อัสรันีหน้านิ่รับทราบามน้ำ
ผม่าหาไหมที่้อเป็นฝ่ายถามนิโล!!
ให้ายสิ!! หนีันหมเลยวุ้ย!!
ออไปันหมเหลือสอหนุ่ม ับเสียแอร์เย็น่ำ และแ้วาแฟสั่น
“อัสรัน!” นิโลิถาม่อนทันที “นายับผู้แทนอัธฮาเป็นแฟนันเหรอ!?”
“พรู้ แ่แ่แ่!” อัสรันสำลันไ้
“อัสรัน! เป็นอะไรหรือเปล่ารับ! แย่แล้วทุนันออไปะแล้ว!” นิโลยื่นมือะไปปุ่มอวาม่วยเหลือ
“ไม่เป็นไรนิโล! ันโอเ!” อัสรันว้าแนนิโลไว้่อน “ัน่าหาที่้ออโทษเพราะทำเรื่อแบบนายเปื้อนหมแล้ววววววววววววววววววว ทิู่ๆๆๆๆ ให้ายสิ ไม่ไ้เอันนานันล่ะทำัวไม่ถูริ”
“ผมเ็เอไ้รับ อบุนะรับ” นิโลยิ้มแห้รับระาษทิู่มาเ็ราบาแฟ
“แล้วนายะไปออร์บ้วยเหรอ? ที่แพลนท์ล่ะเป็นยัไบ้า? นายลมาแบบนี้ะีเหรอ?”
“แพลนท์ไม่เป็นไรหรอรับ มีพวอิ้าัารอยู่ เอาริผมมีำหนาระมาประำารบนโลอยู่แล้วรับ แ่พอท่านูแรนัลิ่อมา้วยเรื่อออัสรัน่อน ผมึออนุาลมา่อนำหนทันทีรับ….อัสรัน็เถอะ อยู่ออร์บเป็นยัไบ้ารับ? ลับผู้แทนอัธฮายัไันแน่เนี่ย….”
นิโลยิ้มมุมปาอยารู้อยาเห็นมา
อัสรันทำเป็นยิ้มอาย ๆ หลบสายารู่นึ
ะอบยัไีล่ะ?
โลนี้ท่านพ่อับท่านแม่เยิเาะเหมือนันไหมนะ?
เหมือนเถอะ
ถ้าไม่เหมือน็นึไม่ออแล้วว่าท่านพ่อับท่านแม่ะไปเอันไ้ยัไ!
“แบบว่า….ำอนที่ันเยิเาะไ้ไหม? ที่นายเยมาามหาัน”
“อ๋อำไ้รับ! อนนั้นพวผมเป็นห่วแทบแย่”
“อโทษที่ทำให้เป็นห่วนะ แ่เพราะิเาะอนนั้นทำให้ันบัเอิเอับาาริเ้าน่ะสิ”
“อ๋ออออออออออออ แล้ว็หลุมรัันั่ว้ามืนั้นเหรอรับ! โรแมนิัเลยนะรับ!! แล้วยัไ่อรับ!? แ่อนที่ผมไปเออัสรันผมไม่เห็นผู้แทนอัธฮาเลยนะ านั้นทั้สอนิ่อหรือสานสัมพันธ์ันยัไ่อเหรอรับ!!?”
นิโลาลุวาว อัสรัน้มหน้าแ่ำ
เอาร ๆ เลยนะท่านพ่อ
เพื่อนท่านี้เสือึ้นรึเปล่าเนี่ย
“็…..อน่วันไปออร์บนั่นแหละ….เี๋ยวนะ….”
ท่านพ่อไปออร์บพร้อมับัสิสเพื่อามเอาฟรี้อมืนาท่านน้าิระ
แ่ว่าโลนี้าาริบอว่าไม่มีัสิสับฟรี้อม ไม่มีสไร์รู้วย
แถมท่านปู่ับท่านย่า็ายไปั้แ่สมัยยูนิอุสเเว่นโนยิ้วยนิวเลียร์
แล้วอนนั้นูับอะไรไปว้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
นิโลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล
่วยเล่ารายละเอียอนนั้นทีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เห็นแ่หลานอันโ่เลานนึ้วยเถิ…..
“อ๋ออออออออออออออออออออออออออ” นิโลพยัหน้าเ้าใ “อนนั้นผมับีอั้า็ไป้วยนี่รับ เรื่อที่ว่าไม่อยาให้ออร์บเ้าร่วมเป็นพันธมิรับอทัพโล แล้ว็อวามร่วมมือให้ส่ำลัไป่วยาฟท์”
“่วยาฟท์….เรื่อเเนิสสินะ….อนนั้นมีเรื่อมามายเลยสินะ….” อัสรันลอโยนำถามมั่ว ๆ
“ใ่แล้วรับ ั้แ่พ่อออัสรันเสียไป าฟท์็วุ่นวายมาเลย พวเรามาเป็นทหาราฟท์เพื่อยุิวามวุ่นวายนี้ไรับ” นิโลยัเอ่ยเสียอ่อนโยน ออะเป็นห่วอัสรันมา้วย “เอาริ ผมไม่อบวิธีอนนั้นอเราเลยนะรับ เรื่อที่เฮลิโอโปลีส….ะว่าไป เายัสบายีไหมรับ?”
“เาไหน?”
“นับินอสไร์ไรับ น่อนผู้แทนอัธฮา”
ท่านน้าิระน่ะเหรอ?
นี่นิโลรู้ั…..
“่อนันับาาริไปแพลนท์เา็สบายีนะ”
“ั้นเหรอรับ ท่านลัส์ล่ะ? ยัอยู่ับเาสินะ”
ฮะ?
นิโลรู้นานี้เลยเหรอว่าท่านน้าลัส์ับท่านน้าิระอยู่้วยัน?
“สบายีเ่นัน รายนั้นอบทำัวสบาย ๆ มาั้แ่ไหนแ่ไรแล้วนี่”
“นั่นสินะรับ สมแล้วที่เป็นอีู่หมั้น ะว่าไป อัสรันูสใสึ้นนะรับ แ่ว่า…..อืมมมมมมมมม แ่ผมรู้สึว่าัวนายมีอะไรแปลไปาเิมนิหน่อยนะ…..เปลี่ยนทรผมเหรอรับ? ไม่นี่ แ่วาอนายมัน…..”
ิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ลืมใส่อนแทเลนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนส์
แม่เอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ือว่า!” อัสรันลุึ้นัวเร็ “ันอไปห้อน้ำ่อนนะ! สสัยไม่ถูับาแฟยานลำนี้แน่เลย!”
“อ่ารับ! เิามสบายนะรับ….” นิโลวิ่ไปเปิประูให้เลย
ายหนุ่มผมน้ำเินวิ่หนีสุีวิ ยัไ้อลับมาสนทนา่อให้รู้เรื่อแหละ
แ่อนนี้อเล็์้อารเวลาส่วนัวริ ๆ
“อ่อ!! อ่อ”
ารอ้าไปห้อน้ำไม่ใ่เรื่อโห ถึะไม่ใ่เพราะาแฟ
แ่ทุเรื่อที่ผ่านมาแม่ทำให้ลำไส้เาปั่นป่วนะมั
“แ่แ่!! โอ๊ย!! อ่อ!!……”
“ใรเป็นอะไรหรือเปล่ารับ!?”
ันไ้ยินเสียายนนี้ะอีนะ
“มะ ไม่เป็นไร! แ่เมาลื่น!!”
อเล็์ทำเป็นัเสีย แ่เาเท้าน้านอันยืนอยู่หน้าห้อที่เาอยู่ะแล้ว
“อัสรัน าล่าเหรอ!?” ินประหลาใ มอลอนประูล็อ “นอย่าุเมาลื่น้วยเหรอ! แล้วเพื่อนุล่ะ!?”
“นายยุ่อะไร้วยเล่า! ไม่มีานที่อิมพัลส์หรือไ!!”
“อ่าวุ! นเ้าอุส่าห์เป็นห่วนะ!! ถ้าเป็นหนัมาะพาไปห้อพยาบาล!! ไปนอนายับยัยอัธฮาไป๊!!”
ินมอ้ายมอวาอยาอวาม่วยเหลือ
แ่อนนี้ันมีันแ่นี้ว่ะ
เายาพร้อมถีบประู
“ผมะถีบประูนะ!! หลบี ๆ ้วย!!…..”
“ไม่้อถีบ!! ันไม่เป็นอะไรแล้ว!!”
“เหวอออออออออออออออออออออออ”
โรมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ไม่อยาะินนาารเล้ย
ไม่นึเลยว่า Ace pilot ทั้สอ้อมาล้มในห้อส้วม
“อัสรัน!! เป็นอะไรหรือเปล่ารับ!!!?”
นิโลรู้สึว่าเพื่อนไปห้อน้ำนานเิน็มาาม เิเรื่ออย่าที่ิริ้วย
“โธ่เว้ยบับอะไรเนี่ย!!?” ินโนอัสรันทับเ็ม ๆ “เหม็นอ้วะมั!! ออไปาัวผมไ้แล้วน่า!! เฮ้ยุอัสรัน!!….สลบไปะแล้วเหรอ!!? ผบ.อามาลฟี่่วย้วยรับ! เพื่อนท่านมัน….”
“อัสรัน!! แล้วนายเป็นอะไร้วยไหม!? ่วยพาอัสรันไปห้อพยาบาลับผมที!!”
เรื่ออื่นที่ะสนทนาับผบ.อามาลฟี่มีอะไรอีบ้าไม่รู้แหละ
รู้แ่อนนี้นิโลไ้เรื่อใหม่ไว้ไปเล่าับเพื่อนเ่าเพื่อนแ่อย่าอิ้าับีอั้าละ
ว่าอัสรันเมาลื่นนสลบในห้อส้วม
ให้ายสิ
บ้าริ ๆ เล้ย
ทำไมโลนีู้้อมาเออะไรแบบนี้้วยวะ
ท่านแม่เป็นยัไบ้าแล้วเนี่ย?
และพวท่านน้าล่ะ?
ลโลนี้มีอะไรเปลี่ยนไปอีเนี่ย?
แล้วผมวระทำยัไี?
ะล้มเลิภาริ……
แล้วืนอัสรันอโลนี้ีไหมนะ……
อเล็์สลบยาวนถึเประเทศออร์บ
…………………………………………
…………………
……..
“ิระะ”
……..
…………………
“มีอะไรเหรอลัส์?”
……..
…………………
“อัสรันับาาริะลับมาแล้วนะะ”
……..
…………………
“อื้ม ันรู้แล้วล่ะ”
……..
…………………
…………………………………………
“ฮาโล่! อาาศี๊ี!!”
“โทรี่!!”
หุ่นยน์ฮาโล่สีมพูระโโลเ้นับหุ่นยน์นสีเียว
วิวทะเลอนนี้่าสใส แสแสะท้อนสีฟ้ารามสวย ผิวน้ำเปล่ประายุาเพร
าบรรยาาศพร้อม้อนรับารลับมาอสอนนั้นมา
“โทรี่!!”
หุ่นยน์นบินมาเาะาายหนุ่มน้ำาลนั่บนรถเ็น ระพือปีเอียอมอเ้าอ้วยวามสสัย
อืม….หุ่นยน์แสอารม์วามรู้สึไ้้วยหรือเนี่ย….
“รูบี้!!”
ะไ้สำหรับหุ่นยน์นสีแ
“ิระ! ิระ!! สบายีไหม!!?”
“รูบี้ั เี๋ยวนี้ทัทายเ่ึ้นเยอะเลยนะะ”
หิสาวผมมพูยื่นนิ้วรับหุ่นยน์นสีแบินลมาเาะ
“ลัส์! ลัส์!! วันนี้สวยั!!”
“แหม ปาหวานันะ เหมือนใรันเียว?”
ลัส์หัวเราะสนทนาับหุ่นยน์นสีแ สีเียว และฮาโล่สีมพู
ส่วนิระไม่เอ่ยอะไร เอาแ่เยหน้ามอท้อฟ้าสีรามอันไลโพ้น
นอีฟาำลัมอท้อฟ้าแบบเียวัน
*********************************
ความคิดเห็น