คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :::4 Soon to:::
4
Soon to
เร็วไป
“ตัวเล็ก..ขอขึ้นไปบนห้องได้ไหม”ร่างสูงถามร่างบางที่นั่งอยู่ข้างคนขับในรถเมื่อมาส่งถึงหน้าโรงแรมแล้ว นี่ก็สามอาทิตย์ได้แล้วที่แบคฮยอนมาเกาหลีซึ่งที่วางแผนแก้แค้นไว้ก็พังไปหลายครั้งเพราะทำร้ายหัวใจตัวเองอย่างปาร์ค ขานยอลไม่ได้ถึงเคยพูดว่าจำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าลืม ใช่!คนตัวเล็กไม่เคยหมดรัก แค่หมดความไว้ใจนั่นแหละที่หายไป แต่ร่างสูงก็ไม่เคยจะถามเรื่องที่ร่างบางหนีไปเพราะแค่ตนร่างบางยังจำไม่ได้เลย...
“นะตัวเล็ก”เพราะสรรพนามที่ใช้เหมือนตอนที่คบกัน มันทำให้ใจสั่นทุกทีที่ได้ยินและมันก็ทำให้นึกถึงอดีตที่น่าจดจำและแสนเจ็บปวดเพราะโดนคนรักคนแรก คู่หมั้นคนแรก คนที่รักที่ไม่ใช่ครอบครัวคนแรก คนที่คิดว่าจะสร้างและใช้ชีวิตด้วยคนแรกหลอกลวงด้วยคำว่ารัก ที่เชื่อจนสนิทใจแต่สุดท้าย ก็แค่คนโง่ที่ให้เขาหลอก
“ได้..สิครับ”บอกคนร่างสูงไปเจ้าตัวก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ น่ารักมากๆเลยปาร์ค ชานยอล
ถ้าคุณไม่ทำอย่างนั้นในวันนั้นหรือผมไม่ไปเห็นก็ไม่รู้นะ..เราคงมีความสุขกันมากแน่ๆแล้วบางทีเราอาจจะแต่งงานกันแล้วก็ได้ ว่าไหม?..
เมื่อมาถึงห้องร่างบางก็พาร่างสูงเข้าไปนั่งในห้องรับแขกแล้วขอตัวไปทำอาหารเย็นให้ร่างสูง เห็นเป็นลูกคุณหนูงานบ้านก็พอได้หล่ะนะยิ่งเรื่องอาหารอย่าดูถูก
บยอน แบคอยอน คนนี้เด็ดขาดโกรธจนตายเลย!! พอทำอาหารเย็นเสร็จก็ได้เวลาเรียกร่างสูงมาทานข้าว
“ชานยอลกินข้าว”ที่เรียกอย่างนั้นก็เพราะร่างสูงบอกว่าถ้าเรียกท่านประธานหรือคุณชานยอลจะโกรธแล้วไม่คุยด้วย คนมันก็กลัวเป็นนะ!
“ครับๆๆ”ร่างสูงวิ่งมากอดร่างบางจากด้านหลังซึ่งร่างบางก็ตกใจจนคนตัวสูงหัวเราะในลำคอเบาๆกับความน่ารักของคนตัวเล็กห่างกันไปความรักไม่เคยน้อยลง ความคิดถึงก็มากขึ้นทุกวันถึงพอมาเจอกันแล้วตัวเล็กจะจำเขาไม่ได้ก็เถอะ!.. แต่ร่างสูงสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะดูแลตัวเล็กของเขาให้ดีที่สุด เพื่อที่คนตัวเล็กจะไม่จากเขาไปอีก..การหายไปโดยไม่บอกลามันเหมือนกับการฆ่าเขาทั้งเป็น เขาไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้วมันทรมานเกินไป..
“ชานยอลไม่เอาน่า อย่ากอดไปทานข้าวเถอะ”กอดตลอดเลย พอปล่อยให้กอดพักหลังก็กอดบ่อยแล้วจะไม้ให้ใจสั่นได้ยังไง ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงมีความสุขกว่านี้ถ้าไม่มีเหตุการณ์นั้นจะรู้ไหมชานยอลคนๆนี้ที่รักชานยอลมาก พอเห็นเหตุการณ์นั้นแทบกลายเป็นคนบ้าเลยนะ มันแทบยื่นไม่ได้ถึงแบคอยากรักชานยอลแต่ชานบอลไม่รักแบค แบคก็เจ็บจะตายแล้วอย่าให้ความหวังอีกเลยเพราะแบคไม่อยากเจ็บอีกแล้ว..แบคมาเพื่อแก้แค้นชานยอลเท่านั้น ชานยอลต้องเจ็บไม่ใช่แบค..
“ก็ได้ครับ”
.
.
.
.
หลังจากทานข้าวเสร็จร่างสูงก็มานั้งในห้องรับแขกพร้อมร่างบางแถมยังให้แบคฮยอนนอนตักอีกไม่สงสารคนตัวเล็กเลยจริงๆ แค่ตอนทานข้าวชมว่าอาหารอร่อยฝีมือเหมือนเดิมก็แทบจะสำลักความเขินอยู่แล้ว แล้วยังให้นอนตักเหมือนตอนคบกันเมื่อก่อนอีก ทำไมชานยอลไม่ใจร้ายกับเขาบ้างนะบางทีทุกอย่างอาจจะจบเร็วขั้น...
“ตัวเล็กพรุ่งนี้ไปบ้านยอลไหม?”อยู่ๆร่างสูงก็ถามขั้นมาทำให้คนตัวเล็กที่นอนหนุนตักอุ่นๆอยู่แถมซุกหน้าท้องอีกเงยขึ้นมาด้วยแววตาสงสัย
“ไปทำไม?”
“ไปหาคุณนายปาร์ค กับคุณปาร์คไงจำได้ไหม?”ใช่ป๊า ม๊า ที่เรียกอย่างนั้นก็เพราะตอนที่หมั้นกับชานยอลพ่อแม่ของชานยอลอยากให้เรียกแบบคนสนิทเรียกแบบ
ชานยอลแต่ถ้าเรียก พ่อแม่ ก็จะซ้ำกับที่เขาเรียกพ่อแม่ของตนเอง เรียกเรียก ป๊า ม๊าซึ่งทั้งสองก็ยินดี แบคฮยอนจำได้ท่านทั้งสองรักแบคฮยอนมากรักมากยิ่งกว่าชานยอลซะอีกคิดแล้วก็ขำ.. ไปเจอท่านก็ดีคิดถึงมานานหลายปีเลยล่ะ
“จำได้ลางๆนะ แต่ถ้าเจอตัวจริงอาจจะจำได้ก็ได้มั้ง?”เขาตอบร่างสูงไปอย่างนั้นเพราะถ้าตอบไปเลยว่าจำได้ก็แปลกไปหน่อยเพราะเขาจะชานยอลไม่ได้ในทีแรก......
“รู้ไหมตอนที่แบคหายไปคุณนายปาร์คร้องไห้หนักมาเลยนะ ท่านไม่ให้ใครเข้าใกล้เลยแม่แต่พ่อ ถ้าตัวเล็กไปเจอท่านแล้วอย่าจากไปอีกนะ เพราะไม่ใช่แค่ยอลที่เสียใจแต่ทุกคนๆรอบตัวของตัวเล็กเลยนะ สัญญาได้ไหม”
“อื้ม”ถึงจะตอบไปแบบนั้นแต่ก็ได้แค่ขอโทษในใจว่าทำไม่ได้หรอกเพราะไม่ได้มาอยู่ถาวรแค่มาแก้แค้น ขอโทษนะครับป๊า ม๊า แบคขอโทษจริงๆ
Talking
มาลงต่อแล้วหายไปวันนึง--
มันจะสนุกไหม ไม่รู้ 555
เม้นให้หน่อยน้องเนยหน่อยนะ จะมาลงเรื่อยๆนะ
ขอบคุณค่ะ.
เลิฟยู กู๊ดลัค!
ความคิดเห็น