คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :::3 Memory :::
3
Memory
ความทรงจำ...
“คุณแบคฮยอนครับเข้ามาหาผมหน่อยนะ” เสียงจากโทรศัพท์อัตโนมัติที่หน้าโต๊ะเลขาดังขึ้นทำให้ร่างบางที่นั่งทำงานอยู่สะดุ้งตกใจทุกครั้งที่ได้ยิน ตอนนี้แบคฮยอนได้เข้ามาทำงานในฐานะเลขาหน้าใหม่..หรอ ชั่งเถอะ! ก็แค่เลขามาทำแปปเดียว เดี๋ยวก็ไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..
“คุณปาร์คขออนุญาตินะครับ”ร่างบางเปิดประตูหลังจากขออนุญาติคนในห้องเรียบร้อย
“ไปทานข้าวกันไหมครับ? ไปร้านประจำของเราสองคนไงครับ ป่ะไปกัน”พูดเองเออเองแล้วก็มาเดินจูงมือร่างบางที่พ่วงฐานะเลขาออกไปหน้าตาเฉยโดยที่อีกคนยังไม่ตอบตกลงด้วยซ้ำ พอเดิน ออกมาก็มีแต่พนักงานยกยิ้มและยกมือไหว้ประธานอายุน้อยกันใหญ่.. น่าเบื่อผู้คนอะไรจะเยอะอย่างนี้..
“ชานยอลนายจะไปไหนกับใครน่ะ!!”เสียงเรียกจากทางด้านหลังทำให้ร่างบางและร่างโปร่งที่เดินมาด้วยกันหันไปมองด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ยิ่งโดยเฉพาะร่างบางที่เจอคนเยอะก็เบื่อน่าดูแล้วยังเจอคนตะคอกใกล้ๆหูด้วยอย่างนี้มันน่าด่าน้อยที่ไหนล่ะ
“บะ..แบคฮยอน นายกับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!” อ้อ! เพื่อนเก่าเพื่อนยาก เพื่อนสนิทเพื่อนที่ไว้ใจดีๆนี่เอง เพื่อนตัวดีที่แสนเลว ยังจะมาตะคอกใส่ไม่ชอบไม่รู้รึไง!
“ผมไม่รู้จักคุณ!!แล้วกรุณาอย่าตะคอก ตะโกน หรืออะไรที่เสียงดัง ผมไม่ชอบครับ!!
มันน่ารำคาญ” ดูเหมือนเพื่อนสนิทของแบคฮยอนจะนิ่งไปเมื่อเจอร่างบางตะคอกกลับไป เหมือนจะเสียหน้านิดๆที่โดนเพื่อนรักว่าต่อหน้าคนทั้งบริษัท
“เอ่อ..ขอโทษแต่นายบอกว่านายจำฉันไม่ได้ฉันเพื่อนรักนายเลยนะ”เพื่อนรักที่แย่ง
คนรักได้ลงหรอกนะ เดี๋ยงตอนจบก็ได้รู้ว่าใครจะเจ็บ!!
“ไม่เห็นรู้ครับ ขอโทษด้วยผมไม่รู้สึกเหมือนเคยมีเพื่อนที่ดีเลยสักคนนอกจากคนในครอบครัวถ้าคุณเป็นเพื่อนผมจริงๆผมก็ขออภัยด้วยเพราะตอนนี้ผมไม่มีเพื่อนผมก็อยู่ได้ครับ” เหมือนเพื่อนสนิทของแบคฮยอนจะนิ่งไปอีกแล้วที่โดนร่างบางตอกกลับอย่างแรง..หรือเปล่า
“เอ่อ..นั้นเรามารู้จักกันใหม่ก็ได้นะ ฉันคยองซู ฉันให้นายเรียกว่าดีโอได้นะ”ดีโอยิ้มออกมาอย่างเลือดเย็นซึ่งไม่มีใครดูออกนอกจากร่างบางในตอนนี้เพราะมันยิ้มให้เขาคนเดียวซึ่งรอยยิ้มนี้ไม่ต่างอะไรจากรอยยิ้มอาบยาพิษ..
“เอ่อ..ครับเดี๋ยวค่อยกลับมาคุยกันนะ ดีโอผมขอพาแบคฮยอนไปทานข้าวก่อนนะครับ”พูดเสร็จก็เดินจูงมือร่างบางออกไปเลย โดยไม่สนใจอีกคนที่ยืนหน้าเสียต่อพนักงงานทั้งบริษัท
“มองอะไรกันไปทำงาน!!!”แบคฮยอนนายกลับมาทำไม!!! แกกลับมาทำไม!! เมื่อแกเลือกที่จะกลับมาแล้วจำฉันไม่ได้ แกไม่รู้สินะว่าฉันจะทำมห้แกเจ็บจนไม่มีหน้ากลับมาอีกเลย อาจจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกแล้วก็ได้ล่ะ ... หึ!! แล้วแกจะได้เจอดีแน่!!...
.
.
.
.
.
.
.
เมื่อกลับมาจากการทานอาหารกับท่านประธาน ปาร์คชานยอล ร่างบางก็นั่งเหม่อคิดถึงเรื่องของดีโอเพื่อนที่ตัวเองรักที่สุด พอมาเจอหน้าหลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อน มันไม่มีคำว่าเพื่อนในตัวดีโอแล้วแม้แต่น้อยแม้กระทั่งในดวงตายังน่ากลัวในความคิดของร่างบาง ไม่มีเพื่อนก็อยู่ได้หรอ.. ร่างบางพูดอะไรออกไปดีโอรู้เรื่องของเขาแทบทุกเรื่อง อันตรายอยู่รอบทิศทาง ถ้าแผนเปลี่ยนแล้วจะต้องใช้เวลานานขึ้นแล้วถ้าไม่สำเร็จ เขาก็จะกลับอเมริกาได้ช้าลง ...เขาคิดถึงครอบครัวใจจะขาด แต่อยู่ทางนี้เขาก็มีความสุขนะยิ่งเมื่ออยู่ใกล้ปาร์ค ชานยอล ..!! คิดบ้าอะไรเนี่ย คนไม่มีคนทรยศพันนั้นจะไปคิดถึง จะไปอยู่ใกล้ทำไม เมื่อก่อนเขาเจ็บแต่ตอนนี้เขามาเพื่อนทำให้คนที่เขาต้องการแก้เค้นเจ็บ!! ไม่ได้ให้ตัวเองเจ็บ..
จำไว้แบคฮยอน
ไม่มีเม้นอีกตามเคย เศร้าใจมากกกกกก
เม้นหน่อยเถอะ กำลังใจไม่มีเลยย
มาอ่านแต่ไม่เม้นคือไร
สักเม้นนึงได้ไหมม ตัวเองง*-*
ไปล่ะนะ
เลิฟยู กู๊ดลัค!
❤❤❤
ความคิดเห็น