ภูตอเวจี

ลำดับตอนที่ #26 : ฝ่ามือคุณธรรม

          “ยังรับอยู่ไหม” มีชายชราคนหนึ่งเดินเข้าไปที่โต๊ะที่ตั้งอยู่ไม่ห่างไกลจากลานประลองมากนัก ที่แท้สถานที่นี้เป็นจุดเสี่ยงโชคที่จัดขึ้นเพื่อเพิ่มรสชาติของการประลองนั้นเอง

“รับครับ อัตราหนึ่งต่อสามสนใจจะแทงว่าป้องกันตำแหน่งไว้ได้หรือว่าเสียตำแหน่งขอรับ” เจ้ามือเป็นชายวัยกลางคนที่แท้การเดิมพันนั้นเพียงแค่ว่าเหล่ายอดยุทธรุ่นเยาว์จะสามารถป้องกันตำแหน่งไว้ได้หรือไม่เท่านั้น ไม่ได้เจาะจงคู่ประลองแต่อย่างใด อาจเป็นเพราะฝีมือของยอดยุทธรุ่นเยาว์ที่มีมากจนเกินไปนั้นเอง

“ถ้าข้าลงข้างคนที่กำลังจะประลองเพียงคนเดียวละ” ชายชรากล่าวจบก็ทำเป็นหยิบเงินขึ้นนับดู ในถุงนั้นมีเงินมากมายอยู่ไม่น้อยทั้งยังเป็นตำลึงทองทั้งนั้น เจ้ามือตาลุกวาวท่าทางชายชราผู้นี้จะไม่ประสากับวงการพนันเท่าใด

“ถ้าท่านกล้าเจาะจงตัวคู่ประลองเช่นนี้ละก็ ข้าให้ท่านหนึ่งต่อสิบห้าเลยขอรับ แต่รีบหน่อยนะถ้าเกิดการประลองเริ่มขึ้นแล้วละก็ข้าคงไม่อาจรับพนันได้อีก” มันทั้งแหย่ทั้งล่อชายชราตรงหน้าด้วยอัตราการเดิมพันที่สูงลิบหวังว่าชายชราผู้นี้จะทุ่มหมดตัว ชายชราเทเงินลงมาหมดถุงนับเป็นเงินถึงยี่สิบตำลึงทองมันตาลุกวาวคาดไม่ถึงวันนี้จะได้ลาบลอยชนิดที่ว่า แทบจะไม่ต้องเปิดโต๊ะต่อแล้ว รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากของมันอย่างชั่วร้ายก่อนจะยืนส่งใบกระดาษที่เป็นสัญญาหรือสำหรับชายชราตรงหน้าคงเป็นได้แค่กระดาษซับน้ำตาเท่านั้น

“หนึ่งต่อสิบห้า สามร้อยตำลึงทอง”ชายชราเดินกลับไปพร้อมกับกระดาษแผ่นนั้นรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าโดยไม่อาจหุบยิ้มได้ มันพลันหัวเราะราวกับคนเสียสติที่แท้ชายชราผู้นี้คือชายชราที่นั่งคุยอยู่บนโต๊ะเมื่อวานนี้เอง เจ้ามือที่คิดว่าสามารถแย่งชิงเงินจากมันไปได้นับว่าน่าอดสู่ยิ่งนัก

“น้องชายเจ้านับว่ากล้าหาญมากที่มาท้าประลองกับข้าเช่นนี้ ข้าจะต่อให้เจ้าสักสามกระบวนท่าเป็นไง หรือว่าไม่พอ” เฉินเหวินฉ่งยังไม่รู้ถึงสถานการณ์ตรงหน้าพูดจาก่อกวนอารมณ์ของตี๋หลานต่อไป หากนับแล้วตี๋หลานยังอายุมากกว่ามันอยู่หลายปีแต่กลับเรียกหาตี๋หลานเป็นน้องชายนับว่าหยิ่งทะนงตนยิ่งนัก

ตี๋หลานไม่พูดโต้ตอบกะไรเพียงแต่ค่อย ๆ เดินเข้ามาหามันอย่างช้า ๆ ก่อนที่ภาพร่างของตี๋หลานจะเลื่อนหายไปพร้อมกับเสียงฝ่ามือที่ฟาดเข้าที่หน้าของเฉินเหวินฉ่งฉาดใหญ่จนหน้าของมันสะบัดไปอีกทาง ก่อนจะถีบร่างของตนทะยานกลับมาสู่ที่เดิม

เฉินเหวินฉ่งลูบหน้าตัวเองพร้อมกับสายตาที่เปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด มันไม่เคยต้องอับอายเช่นนี้มาก่อน ถูกตบหน้าต่อหน้าชาวยุทธนับว่าตัวบัดซบตรงหน้ากล้าหาญยิ่งนัก ดาบของมันถูกยกสูงก่อนจะฟาดฟันลงมาอย่างรวดเร็ว วาจาที่เคยลั่นไว้ว่าจะต่อให้ถึงสามกระบวนท่าถูกมันกลืนกลับลงคอบัดนี้มันต้องการเพียงสังหารตัวบัดซบตรงหน้าเพื่อล้างอายเพียงเท่านั้น

ตี๋หลานเหลือบมองดาบของมันคราหนึ่งก่อนจะถีบร่างหลบคมดาบไปเพียงปลายเส้นผม ฝ่ามือของมันหงายขึ้นก่อนจะสะบัดเข้ากระแทกหน้าของเฉินเหวินฉ่งอีกครั้ง เสียงจากฝ่ามือกระทบหน้าดังกังวานอย่างชัดเจน ชาวยุทธที่คอยชมดูต่างเงียบกริบ พวกมันมิอาจทำใจเชื่อหากฝ่ามือแรกอาจเรียกได้เพราะความประมาทแต่ฝ่ามือที่สองนี้กลับชัดเจนยิ่งนัก

เฉินเหวินฉ่งดาบปราบมารแม้จะขี้โอ่คุยโตไปบ้าง แต่ฝีมือของมันนับเป็นของจริงมิเช่นนั้นปากสุนัขเยี่ยงนี้ย่อมมิอาจยืนอยู่ในทำเนียบยอดยุทธได้เนิ่นนาน แต่ตี๋หลานไม่หยุดเพียงหนึ่งฝ่ามือมันยังระดมตบเข้าใส่ใบหน้าของเฉินเหวินฉ่งอีกถึงสามฝ่ามือ ก่อนจะถีบร่างของตัวเองออกมาพร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจ

“ดาบปราบมาร” เฉินเหวินฉ่งตวาดก้องด้วยชื่อเพลงดาบที่สร้างชื่อเสียงให้แก่มัน ดาบของมันทั้งรวดเร็วและพลิกแพลงจนยากจะคาดเดา หากเป็นชาวยุทธทั่วไปการที่ทำให้มันใช้เพลงดาบนี้ได้นับว่าตัดสินชะตาชีวิตของตนเองเรียบร้อยแล้ว แต่มิใช่กับตี๋หลานดาบนี้แม้รวดเร็วพลิกแพลงแต่กลับอ่อนด้อยยิ่งนักในสายตามัน ฝ่ามือของมันเลื้อยราวกับงูพิษพัวพันแขนของเฉินเหวินฉ่งก่อนจะตบเข้าที่มือข้างที่ถือดาบ

เสียงดาบตกลงกับพื้นดังหนักแน่น สำหรับผู้ถือดาบนั้นนับเป็นการดูถูกอย่างถึงที่สุดนัยน์ตาของเฉินเหวินฉ่งแดงก่ำ จนมิอาจทราบได้ว่ามันคือดาบปราบมารหรือมารเสียเอง ตี๋หลานเตะดาบคืนให้อย่างไม่ใยดีราวกับว่าเฉินเหวินฉ่งต่อให้มีดาบก็ไร้ความหมาย มันคว้าดาบรักของตนไว้ด้วยความเจ็บแค้นอย่างเป็นที่สุด รวบรวมพลังทั่วร่างหวังสังหารตี๋หลานในดาบเดียว

ตี๋หลานยืนมองทั้งยังทำท่าทางหาววอด ยิ่งกระตุ้นให้เฉินเหวินฉ่งโมโหจนแทบขาดสติ มันกู่ร้องดังยาวนานดาบในมือเปล่งสีแดงดำอย่างชัดเจน

“ดาบสังหารมารเทพ” เหล่าชาวยุทธอุทานขึ้น นี้นับเป็นท่าไม้ตายของเฉินเหวินฉ่งรวบรวมกำลังทั้งหมดในดาบเดียว สั่นไหวดาบรุนแรงจนเกิดเป็นคลื่นดาบมากมายพุ่งเข้าหาตี๋หลานมุ่งหมายเอาชีวิต ชาวยุทธจ้องมองการประลองจนเกือบหยุดหายใจ แต่ตี๋หลานกลับมองคลื่นดาบเหล่านี้อย่างไม่แย่แส คำรามก้องยิ่งกว่าครั้งใด ๆ เสียงคำรามของมันเมื่อปะทะกลับคลื่นดาบก็สลายคลื่นดาบทิ้งทั้งหมด นับเป็นภาพที่เฉินเหวินฉ่งไม่อาจเชื่อได้ว่าชีวิตนี้ของตนจะได้เห็น

ตี๋หลานไม่หยุดเพียงเท่านั้น เมื่อมันทำลายท่าไม้ตายของเฉินเหวินฉ่งได้แล้วมันก็ทะยานร่างเข้าหาตะบบเข้าที่ข้อมือจนดาบของเฉินเหวินฉ่งร่วงหล่นลงมา ก่อนจะผนึกพลังไว้ที่ฝ่าเท้ากระทืบลงไปยังตัวดาบ เสียงดาบแตกกระจายแจ่มชัดในโสตประสาทของผู้คน นักดาบที่ถูกทำลายดาบย่อมไม่ต่างจากขอทานผู้หนึ่ง

ตี๋หลานก้าวลงจากลานประลองไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเฉินเหวินฉ่งที่ทรุดกายอย่างหมดสภาพ ไม่เพียงแต่ตำแหน่งที่มันถูกแย่งชิงไป แม้แต่ดาบซึ่งเป็นชีวิตของมันยังถูกตี๋หลานแย่งชิงไปเช่นกัน แต่ก่อนตี๋หลานจะได้ลงจากเวทีประลองก็มีร่างหนึ่งทะยานเข้าขว้างหน้ามัน

“ท่านได้รับตำแหน่งยอดยุทธรุ่นเยาว์คนใหม่แทนเฉินเหวินฉ่งแล้ว ขอให้แนะนำตัวกับเหล่าชาวยุทธทั้งหลายหน่อยขอรับ” ตี่หลานมิกล่าวคำเพียงแค่หันไปทางฮุ่ยซิง ฮุ่ยซิงเพียงพยักหน้าคราหนึ่งก่อนจะขยับปากเป็นคำพูดส่งไปให้ตี๋หลาน

“ข้าชื่อตี๋หลานสมญาฝ่ามือคุณธรรมขอน้อมรับตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่นี้ไว้ แต่เป็นเพราะข้าเลยทำให้การทดสอบฝีมือของจอมยุทธทั้งหลายขาดช่วงไป แต่ตัวข้าเพิ่งออกท่องยุทธภพเพียงไม่นานอยากจะขอให้จอมยุทธทั้งหลายในที่แห่งนี้มาแลกเปลี่ยนความรู้ทางด้านเชิงยุทธเพื่อพัฒนาฝีมือของเราท่านทุกคน” ฉายานามของตี๋หลานแม้ดูไม่เลิศหรู แต่กลับประกาศจุดยืนของตนเองคำว่าคุณธรรมนั้นเป็นเพียงคำ ๆ หนึ่งที่ผู้คนล้วนชมชอบ แม้การลงมือของตี๋หลานนั้นมิอาจรับว่าคุณธรรมไว้ได้เต็มอกทั้งโหดเหี้ยมและดุดัน แต่วาจาที่มันกล่าวออกกลับนุ่มนวลทั้งยังยกยอเหล่าชาวยุทธทั้งหลายในที่แห่งนี้ ราวกับผู้คนลืมเลื่อนการกระทำของมันเมื่อครู่พากันโห่ร้องอย่างยินดีให้กับยอดยุทธรุ่นเยาว์คนใหม่

ชาวยุทธมากมายล้วนขึ้นมาประลองกับตี๋หลาน มันไม่เพียงออมแรงแต่ยังยั้งมือยืดเยื้อการต่อสู้เพียงให้ผู้ที่ขึ้นประลองกับมันได้ทดสอบกระบวนท่ามากมาย ทั้งยังให้เกียรติคู่ประลองทุกคนอย่างเสมอภาคจำนวนชาวยุทธที่ขึ้นท้าประลองกับมันนับเป็นจำนวนที่มากที่สุดตั้งแต่เคยพบเจอ เมื่อตี๋หลานเดินลงจากเวทีมีชาวยุทธมากมายที่บ่นเสียดายว่ามิมีโอกาสได้ประมือกับมัน ชื่อเสียงของตี๋หลานดังในพริบตาซื้อครองใจของชาวยุทธไว้ได้ด้วยการลงมือเพียงไม่กี่ครา แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าเบื้องหลังการกระทำของตี๋หลานล้วนมีฮุ่ยซิงเป็นผู้บ่งการ ทุกวาจาและการกระทำของมันล้วนเป็นคำสั่งจากฮุ่ยซิง

ก่อนที่จะมีผู้ใดรู้ตัวกลับปรากฏร่างของคนผู้หนึ่งอยู่บนลานประลอง เงียบเชียบราวกับไร้ตัวตนที่แท้คนผู้นี้คือสังหารหลิวเซียนหงส์นั้นเอง มันเพียงยืนอยู่ไม่กล่าวกระไร นับเป็นเวลาเนิ่นนานก่อนจะก้าวลงจากเวทีประลองไปโดยไม่มีผู้ใดท้วงติง

ชาวยุทธมากมายล้วนต้องการประลองกับตี๋หลานมากเท่าใด กลับไม่อยากประลองกับหลัวเซียนหงส์ยิ่งกว่า เหตุด้วยการลงมือของมันล้วนต้องมีผู้คนตายตกแม้จะบอกว่าเป็นการลองฝีมือ แต่ทุกครั้งที่มีผู้ขึ้นประลองกับมันล้วนลงจากเวทีได้เพียงวิญาณส่วนร่างกายนั้นต้องนอนทอดร่างอยู่บนเวที เช่นนี้หลิวเซียนหงส์หลายปีมานี้ไม่มีการประลองอย่างเปิดเผยแต่ก็นับเป็นหนึ่งในสุดยอดของจอมยุทธรุ่นเยาว์ที่ไม่มีใครกล้าสัมผัสแตะต้อง

เมื่อหลิวเซียนหงส์ลงจากเวทีประลอง เสียงพูดคุยของเหล่าชาวยุทธก็ดังขึ้นมาอย่างชัดเจน ที่แท้นี้คือคู่ประลองที่ทุกคนล้วนเฝ้ารอ หลายคนเดินทางมานับเดือนเพียงต้องการได้ยลโฉมของนางสักครั้ง หลายคนก็เก็บตัวฝึกวิชานานนับปีเพียงเพื่อต้องการประลองกับนางสักครั้ง

นางผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นที่สุดของยอดยุทธรุ่นเยาว์ ทั้งเก่งกาจที่สุดและเย็นชาที่สุดในเวลาเดียวกัน คุณหนูแห่งตำหนักเหมันต์หวางหลินเสวี่ย หรืออีกสมญาที่ชาวยุทธล้วนเรียกขานเทพธิดาหิมะ

“นี้อาจเป็นเวลาที่ชาวยุทธทุกท่านเฝ้ารอคอย การประลองกับยอดยุทธรุ่นเยาว์ที่เก่งกาจที่สุด ธิดาแห่งตำหนักเหมันต์หวางหลินเสวี่ย” เมื่อจบคำทั่วลานประลองล้วนโห่ร้องดังลั่นก่อนจะเงียบลงเมื่อมีสตรีนางหนึ่งพริ้วกายขึ้นเวทีประลอง

ฮุ่ยซิงมองภาพที่เห็นอย่างไม่อาจละสายตา แม้จะไม่รวดเร็วที่สุด แม้จะไม่พลิ้วไหวที่สุด แม้จะไม่พลิกแพลงที่สุด แต่วิชาตัวเบาของหวางหลินเสวี่ยในสายตาของฮุ่ยซิงกลับงดงามที่สุด ความงามของนางราวกับถูกสรรค์สร้างเป็นพิเศษ ทั้งเค้าหน้าที่เรียวและกลมมนอย่างลงตัว นัยน์ตาที่ท่อประกายงดงาม แม้จะดูเย็นชาแต่ดวงตาคู่นั้นกลับมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด รูปร่างของนางที่ราวกับผลงานชิ้นเอกของสุดยอดจิตกรแห่งยุค อีกทั้งท่าร่างอันงามสง่านั้น

ดวงตาของฮุ่ยซิงท่อประกายวิบวัวเมื่อต้องกับแสงอาทิตย์อย่างไม่ตั้งใจ มุมปากปรากฏรอยยิ้มลี้ลับที่ไม่อาจอธิบายได้ ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนขึ้นยิ้มกว้างอย่างน่าแปลกใจเผยให้เห็นฟันสีขาวที่ไม่อาจเห็นได้บ่อยจากฮุ่ยซิง