คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โทรศัทพ์
ในโลกที่ไม่มีสงคราม ในโลกที่มีแต่วามสงบสุข ผู้คนเดินไปมาในถนนต่างทำวิถีชีวิตของตัวเองไปวันๆ อย่าปกติ จะมีใครรู้ไหมว่ายังมีอีกโลกนึงที่พวกเค้ายังไม่เคยรู้ โลกแห่งเทคโนโลยีพิเศษ ที่ไม่ได้ทำขึ้นมาจากมือของมนุษย์โลก โลกแห่งความเร้นลับต่างๆ บริษัท GAM เป็นบริษัทที่มีกิจการในโลกเกือบทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นรถ อุปกรณ์ไฟฟ้า หรือแม้กระทั่งกระดาษชำระ เรียกว่าได้เป็น บริษัทชั้นนำของโลก!!เลยก็ว่าได้
แต่เบื้องหลังของบริษัท GAMนั้น เป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่ทำทุกอย่างเพื่อความถูกต้องของโลกนี้และรักษาความสงบสุขของโลกต่อไป เช่น
การปิดผนึกโบราณสถานเก่าแก่ที่มีเทคโนโลยีพิเศษถูกทิ้งเอาไว้จากอดีต
หรือ การลอบเข้าไปทำลายองค์กรที่คิดจะก่อการร้าย
หรือแม้กระทั่ง การลอบสังหาร
บริษัทGAMก่อตั้งขึ้นมาเมื่อไรไม่เคยมีใครรู้ แต่ที่รู้ๆมีมานานมากๆตั้งแต่สมัยก่อน บริษัทนี้ ... ไม่ใช่สิ องค์กรนี้คิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่นำสิ่งต่างๆที่อยู่ในมือ ไม่ว่าจะเป็นข่าวสาร เทคโนโลยีต่างๆ หากนำมันไปใช้จะสามารถครองโลกได้เลยทีเดียว
แต่ทำไมถึงไม่ทำเช่นนั้น? และปกป้องโลกไปเพื่ออะไร ? สรุปแล้วทำเพื่ออะไรกันแน่นะ.......
"ตื่นได้แล้ว!!!" เสียงของชายสูงอายุตะโกนใส่เด็กที่กำลังนอนอยู่อย่างมีความสุข "ห๊าววววว" เด็กชายที่นอนอยู่ตื่นมาหาวอย่างง่วงนอน พร้อมๆกับสายตารอบๆห้องที่กำลังจ้องมองเค้าอยู่ "เอ๋อใช่ เรากำลังเรียนหนังสืออยู่ในโรงเรียนสินะ" เด็กหนุ่มคิดในใจพลางมองไปรอบๆ "ซิก! ทำไมถึงชอบมานอนชั่วโมงเรียนของฉันอยู่เรื่อยห๋า ไหนลองตอบข้อนี้สิ" ชายสูงอายุที่ดูเหมือนเป็นอาจายร์พูดขึ้นมามองชี้ไปที่กระดานซื้อมีแต่สมการเลขเต็มไปหมดทั้งกระดาน
"อืม....... 63กำลัง2 ตัวแปรเท่ากับY" ซิกตอบโดยหันหน้าไปทางหน้าต่างหลังจากใช้เวลาในการมองกระดานเพียงแค่2นาที
"กรอด...~" ชายแก่กัดฟันอย่างเจ็บใจพลางเดินไปหน้าชั้นเรียนเพื่อสอนต่อ
ซิกยังคงมองไปทางหน้าต่างต่อไป สายลมจากด้านนอกตึกพัดไปกระทบกับหน้าของเค้าอย่างช้าๆ ซิกรู้สึกถึงลมที่ปะทะกับหน้าเค้ารู้สึกเย็นกับสายลมที่กำลังพัดไปมาอย่างช้าๆซิกสูง170เซตติเมตรผมของซิกมีสีแดงตาเป็นสีน้ำตาลเข้มรูปร่างและหน้าตาจัดว่าดีทีเดียวสำหรับเด็กไฮสคูลปี2อย่างเขา(ม5)จะมีเพียงอย่างเดียวที่ไม่เหมือนเด็กทั่วไปนั่นก็คือ สายตาที่เย็นชากับนิสัยที่เย็นชา
ยังไม่ทันที่ซิกจะได้รับรู้ถึงสายลมที่ผ่านเข้ามาอย่างเต็มปอด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะขึ้นมาเบาๆ ติ๊ดตูดตูด(ประมาณว่าเสียงแพลงคุณลำไยละกัน)
"ครับพูดสายอยู่" ซิกกดรับแล้วพูดทันทีโดยที่ไม่ต้องรอให้สายนั้นพูดก่อน
"มีงาน เจอกันตอนเย็นที่บริษัท" เสียงแหบๆในโทรศัพท์พูดจบก็วางสายไปทันที
ซิกเก็บโทรศัพท์ลงพร้อมกับนั่งจ้องท้องฟ้านอกหน้าต่างต่อไปสายตาที่เย็นชาของซิก เริ่มจะมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นหลังจากได้คุยโทรศัพท์แล้วเค้าหัวเราะในลำคอราวกับกลัวใครได้ยิน หึหึ........ ตอนเย็นหลังเลิกเรียนซิกเก็บกระเป๋าเตรียมกลับทันทีแต่ก่อนที่จะเดินออกพ้นจากห้องก็มีเด็กสาว2คนถือไม้กวาดดักรอเค้าอยู่แล้ว "จะหนีเวรอีกแล้วสิ วันนี้เวรนายกวาดนะ" เด็กสาวผมยาวผิวขาวหน้าตาดีพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัวซิก ตรงกันข้ามกับเด็กผู้หญิงอีกคนที่ยืนข้างๆเธอ ที่กลัวซิกจนต้องยืนหลบข้างๆของเธอ "ยะ ยูมิโกะ ระ เราว่า ยะ อย่า ปะ ไปบัง คะคะเค้าละเลยนะ" เด็กสาวผมสั้นที่กลัวซิกเอ่ยปากอย่างสั่นๆ "อย่าสนใจน่าเรย์จัง ตานี่หนีเวรเป็นครั้งที่ร้อยแปดแล้วแล้วตานี่ก็ไม่น่ากลัวขนาดที่จะทำให้เธอสั่นขนาดนี้ด้วย ก็แค่ตามันน่ากลัว เท่านั้นเอง" ยูมิโกะพูดอย่างร่าเริงแล้วหันไปทางซิกพร้อมกับยืนไม้กวาดให้
ซิกไม่พูดตอบอะไรพลางเอามือปัดไม้กวาดออกพร้อมๆกับเด็กหนีออกห้องไป ยูมิโกะทำท่าจะตามไปแต่เรย์ก้มลงร้องไห้ซะก่อน ยูมิโกะจึงต้องนั่งปลอบเรย์จนไม่มีเวลาไปขวางซิก
ซิกขับรถคู่ใจของเค้ามาถึงสำนักงานใหญ่ของGAMในเวลาอันสั้น ซิกเดินเข้าประตูหน้าอย่างรวดเร็วเดินผ่านคนอื่นๆเข้ามาเหมือนกับเป็นเรื่องปกติซึ่งพนักงานทุกคนต่างก็ไม่ได้สนใจอะไรในตัวเด็กม5คนนี้
ซิกกดเรียกลิฟทซักพักก็มาถึง ซิกเข้าไปอย่างรวดเร็วพร้อมๆกับกดปิดประตู ทันทีที่ประตูปิดซิกก็หยิบกุญแจออกมาไขที่เหนือกล่องใสๆข้างปุ่มกดซึงครอบปุ่มกดเอาไว้อีกทีโดยที่มีตัวหนังสือเขียนกำกัดไว้ว่า สำหรับผู้บริหาร ซิกไขกุญแจเข้าไป ทันทีที่เสียบเข้าไปไม่ต้องหมุนกุญแจกล่องใสก็เลื่อนเปิดออกจากกันเอง ซิกกดปุ่มไปที่สีเขียว....
ปุ่มสีเขียว ไม่มีตัวเลขใดๆ.... ทันทีที่กดลิฟทก็เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ซักพักก็มีเสียงดังกิ๊งเบาๆ ประตูเปิดออก ซิกเดินเข้าไปในห้องๆหนึ่งซึ่งไม่มีอะไรเลยนอกจากโต๊ะทำงานที่ตั้งใกล้ๆริมหน้าต่างตัวเดียวและบุลคลที่นั่งอยู่พร้อมๆกับโต๊ะตัวนั้น แสงอ่อนๆยามเย็นจากดวงอาทิตย์ผ่านกระจกใสที่อยู่ด้านหลังชายคนนั้นมาจนทำให้มองไม่เห็นหน้า "สวัสดีครับ... Mr.A" ซิกส่งเสียงทักชายหลังโต๊ะที่มีชื่อว่าMr.Aขึ้นมา
"มีงาน No.6" ชายคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะพูดด้วยเสียงแหบๆเป็นเสียงเดียวกับที่โทรไปหาซิกวันนี้ ........... ทั้งห้องเงียบลง ซิกก็เงียบฟังคำพูดต่อไปอย่างใจจดใจจ่อทันที "GAMที่สาขาอินเดีย.............. ขุดพบพีรามิดขนาดใหญ่....ไม่สิ ควรจะบอกว่า ใหญ่มาก มาก เราลงทีมสำรวจลงไปแล้ว......."
ซิกยืนรอคำพูดต่อไปราวกับรู้อยู่แล้วว่า Mr.A กำลังจะพูดอะไรต่อไป "ขาดการติดต่อเป็นเวลา12ชัวโมงแล้ว คิดว่าตายหมดแต่ก็อาจจะมีหวัง .. ตอนแรก.... จะส่งNo.4ไป แต่ติดทำภารกิจที่อเมริกา เราเลยให้นาย เป็นคนช่วยเหลือแทน มีคำถามไหม?" Mr.A พูดจบก็รอให้ซิกถามกลับซึ่งในน้ำเสียงแหบๆของเค้านั้นเจือปนความใจดีอยู่ด้วยไม่น้อย
"ผนึก ทำลาย เก็บข้อมูลหรือแค่.. ช่วยเหลือทีมสำรวจแรกเฉยๆ" หลังจากนิ่งฟังMr.Aพูดมานาน ซิกก็เอ่ยปากถามบ้าง
ทั้ง2เงียบกันอยู่พักใหญ่ Mr.A จึงพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ "ช่วยเหลือคืองานหลัก เก็บข้อมูลงานอันดับสอง..... และถ้าจำเป็น.." "ทำลายซะ" ซิกพูดขัดขึ้นมาก่อนที่Mr.Aจะพูดจบ Mr.A พยักหน้าเชิงตอบ ซิกหันหลังกำลังไป พร้อมกับเอ่ยคำถาม กับMr.A "ไปเมื่อไร"
"………………………." Mr.Aเงียบไม่ตอบ แต่ซิกก็ทราบคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้วเค้ารีบออกจากตึกเดินทางไปยังเครื่องบินส่วนตัวของGAMทีสนามบินทันที เพื่อเดินทางสู่ อินเดีย......
ตอนเย็นหลังเลิกเรียนซิกเก็บกระเป๋าเตรียมกลับทันทีแต่ก่อนที่จะเดินออกพ้นจากห้องก็มีเด็กสาว2คนถือไม้กวาดดักรอเค้าอยู่แล้ว
"จะหนีเวรอีกแล้วสิ วันนี้เวรนายกวาดนะ" เด็กสาวผมยาวผิวขาวหน้าตาดีพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัวซิก ตรงกันข้ามกับเด็กผู้หญิงอีกคนที่ยืนข้างๆเธอ ที่กลัวซิกจนต้องยืนหลบข้างๆของเธอ
"ยะ ยูมิโกะ ระ เราว่า ยะ อย่า ปะ ไปบัง คะคะเค้าละเลยนะ" เด็กสาวผมสั้นที่กลัวซิกเอ่ยปากอย่างสั่นๆ
"อย่าสนใจน่าเรย์จัง ตานี่หนีเวรเป็นครั้งที่ร้อยแปดแล้วแล้วตานี่ก็ไม่น่ากลัวขนาดที่จะทำให้เธอสั่นขนาดนี้ด้วย ก็แค่ตามันน่ากลัว เท่านั้นเอง" ยูมิโกะพูดอย่างร่าเริงแล้วหันไปทางซิกพร้อมกับยืนไม้กวาดให้
ซิกไม่พูดตอบอะไรพลางเอามือปัดไม้กวาดออกพร้อมๆกับเด็กหนีออกห้องไป ยูมิโกะทำท่าจะตามไปแต่เรย์ก้มลงร้องไห้ซะก่อน ยูมิโกะจึงต้องนั่งปลอบเรย์จนไม่มีเวลาไปขวางซิก
ซิกขับรถคู่ใจของเค้ามาถึงสำนักงานใหญ่ของGAMในเวลาอันสั้น ซิกเดินเข้าประตูหน้าอย่างรวดเร็วเดินผ่านคนอื่นๆเข้ามาเหมือนกับเป็นเรื่องปกติซึ่งพนักงานทุกคนต่างก็ไม่ได้สนใจอะไรในตัวเด็กม5คนนี้
ซิกกดเรียกลิฟทซักพักก็มาถึง ซิกเข้าไปอย่างรวดเร็วพร้อมๆกับกดปิดประตู ทันทีที่ประตูปิดซิกก็หยิบกุญแจออกมาไขที่เหนือกล่องใสๆข้างปุ่มกดซึงครอบปุ่มกดเอาไว้อีกทีโดยที่มีตัวหนังสือเขียนกำกัดไว้ว่า สำหรับผู้บริหาร
ซิกไขกุญแจเข้าไป ทันทีที่เสียบเข้าไปไม่ต้องหมุนกุญแจกล่องใสก็เลื่อนเปิดออกจากกันเอง ซิกกดปุ่มไปที่สีเขียว....
ปุ่มสีเขียว ไม่มีตัวเลขใดๆ.... ทันทีที่กดลิฟทก็เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ซักพักก็มีเสียงดังกิ๊งเบาๆ
ประตูเปิดออก ซิกเดินเข้าไปในห้องๆหนึ่งซึ่งไม่มีอะไรเลยนอกจากโต๊ะทำงานที่ตั้งใกล้ๆริมหน้าต่างตัวเดียวและบุลคลที่นั่งอยู่พร้อมๆกับโต๊ะตัวนั้น แสงอ่อนๆยามเย็นจากดวงอาทิตย์ผ่านกระจกใสที่อยู่ด้านหลังชายคนนั้นมาจนทำให้มองไม่เห็นหน้า
"สวัสดีครับ... Mr.A" ซิกส่งเสียงทักชายหลังโต๊ะที่มีชื่อว่าMr.Aขึ้นมา
"มีงาน No.6" ชายคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะพูดด้วยเสียงแหบๆเป็นเสียงเดียวกับที่โทรไปหาซิกวันนี้
........... ทั้งห้องเงียบลง ซิกก็เงียบฟังคำพูดต่อไปอย่างใจจดใจจ่อทันที
"GAMที่สาขาอินเดีย.............. ขุดพบพีรามิดขนาดใหญ่....ไม่สิ ควรจะบอกว่า ใหญ่มาก มาก เราลงทีมสำรวจลงไปแล้ว......."
ซิกยืนรอคำพูดต่อไปราวกับรู้อยู่แล้วว่า Mr.A กำลังจะพูดอะไรต่อไป
"ขาดการติดต่อเป็นเวลา12ชัวโมงแล้ว คิดว่าตายหมดแต่ก็อาจจะมีหวัง .. ตอนแรก.... จะส่งNo.4ไป แต่ติดทำภารกิจที่อเมริกา เราเลยให้นาย เป็นคนช่วยเหลือแทน มีคำถามไหม?" Mr.A พูดจบก็รอให้ซิกถามกลับซึ่งในน้ำเสียงแหบๆของเค้านั้นเจือปนความใจดีอยู่ด้วยไม่น้อย
"ผนึก ทำลาย เก็บข้อมูลหรือแค่.. ช่วยเหลือทีมสำรวจแรกเฉยๆ" หลังจากนิ่งฟังMr.Aพูดมานาน ซิกก็เอ่ยปากถามบ้าง
ทั้ง2เงียบกันอยู่พักใหญ่ Mr.A จึงพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ
"ช่วยเหลือคืองานหลัก เก็บข้อมูลงานอันดับสอง..... และถ้าจำเป็น.."
"ทำลายซะ" ซิกพูดขัดขึ้นมาก่อนที่Mr.Aจะพูดจบ Mr.A พยักหน้าเชิงตอบ ซิกหันหลังกำลังไป
พร้อมกับเอ่ยคำถาม กับMr.A "ไปเมื่อไร"
"………………………." Mr.Aเงียบไม่ตอบ แต่ซิกก็ทราบคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้วเค้ารีบออกจากตึกเดินทางไปยังเครื่องบินส่วนตัวของGAMทีสนามบินทันที เพื่อเดินทางสู่ อินเดีย......
ความคิดเห็น