สู้สุดจัย^! พู้ชายปากแรง กะ^๐ ยัยจอมเบ๋อ

ลำดับตอนที่ #2 : เกือบไม่รอด!!!อิอิ

 "ฉัน!!!! ขอโทดนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆๆ"ฉันพูดออกไปจากใจจริงเลยนะเนี้ยยังจามาตีหน้ายักอีกนะ เหอๆจะว่าไปฉันก็เสียดายลูกชิ้นที่อยู่บนหัวไอ้หน้าคมเหมือนกันนะเนี้ยคนยิ่งหิวๆๆอุตส่าต่อแถวตั้งนาน อดทนอีก
"เฮ้ย !!ไอ้ไกด์ อย่าไปโกรธเค้าเลยเค้าคงไม่ได้ตั้งใจหรอ "ดีมากเพื่อนไอ้หน้าคมนิสัยดีแฮะ ไม่น่ามาคบคนอย่างไอ้หน้าคมได้เลย <คิดในใจนะ อิอิ>ขืนพูดไปโดนสอยล่วงไปกองกับพื้นแน่เรา
"เทอๆ !!ไปให้พ้นหน้าฉันเลยนะ เจอเทอทีไรซวยทุกที รีบไปก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจเลยนะ "
" เออ ฉัน ฉัน O๐Oถ้าไงขอลูกชิ้นบนหัวนายได้ป่าว ฉันเสียดายอ่ะ"
<งกจริงๆๆแม่คุณ>
"เทอ เทอ นี่ มันจริงๆๆเลยนะ "แล้วเค้าก้อเอามือหยิบลูกชิ้นมาใส่ปากตัวเองเฉยเลย ฉัน ก็ได้แต่ อึ้ง อึ้ง แล้วอ้าปากหวอ เลยสิ ก็ใครจะไปนึกว่านายนั่น จะหยิบลูกชิ้นของฉัน<ที่อยู่บนหัวเค้าไปกินเองล่ะ>
"ไม่ต้องมามองเลยจะไปไหนก้อไป ส่วนลูกชิ้นฉันไม่คืนนะ อร่อยดี"อาไรของไอ้หน้าคมอ่ะ ทำฉันงง หมดแหละ แต่ก็ชั่งเหอ ถือว่าทำบุญให้แก่สัตว์ผู้ยากไร้ล่ะกัน
รีบไปอีกกว่าคนเริ่มไทยมุงกันล่ะ <เค้ามุงกันตั้งแต่หล่อนทำก๋วยเตี๋ยวราด
เค้าแล้วยะ>
"ไอ้ชัย รู้ป่าววะว่ายัยซุ่มว่ามนั่นชื่ออะไร อยู่ห้องไหน"
''ทำไม วะ ไกด์ สนใจน้องเค้าหรอ ฮา ฮา"
''สนใจดิ จะได้ตามไปแก้แค้นถูกคนไงวะ"
''อ้าวเป็นงั้นไป อย่าไปอาฆาตน้องเค้าเลย น้องเค้าคงไม่ได้ตั้งใจหรอมั้ง"
'เออ เข้าข้างยัยนั่นเข้าไป เห็นคนอื่นดีกว่าเพื่อนหรอวะ"
"ชั่งเหอ พอได้แล้ว เลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่า แค่ไม่อยากให้มึงมีเรื่อง พึงย้าย ร.ร.มาก็จะหาเรื่องซะแล


++ห้องเรียน++
"นี่ๆๆ โมจิ เมย์ ฉันมีเรื่องตลกจะเล่าให้พวกแกฟังด้วยล่ะ"
"อะไรวะ เลย์ เสียงดังเป็นยัยโมจิอีกคนแหละ"
"อ้าว ไอ้เมย์ พูดงี้มาตบกันเลยดีกว่าวะ"พวกนี้จะกัดกันเองอีกแล้วแล้วฉันก็เป็นเพื่อนที่ดีม๊ากมาก
"เอา เลย โมจิ อย่าไปยอมดิ"ฉันเริ่มยุยัย2คนนี้<ไหนว่ารักเพื่อนไง>ทะเลอะกันทีไรหนุกดี
"เลย์ หุบ ปากเลยนะแกอ่ะ ชอบยุให้ฉันกับไอ้เมย์ทะเลอะกัน"
"เหอๆๆ จ้า"เซ็งเลยเรากะจาดูมวยหญิงซะหน่อย อด
"แล้วแกมีไรจะเล่าหรอเลย์"ยัยเลย์เปลี่ยนมาถามฉันแทนล่ะ
แล้วฉันใช้เวลาในการเล่าครึ่ง ชั่วโมง
"ตลก เนอะ 555"
"ไม่ขำอ่ะ"ยัยเมย์มันกวนอวัยวะเบื้องล่างอีกแหละ
"แก จะบ้า หรอ ไอ้เลย์ ทำอารัย ซุ่มซ่าม"
"ก็ บอกแล้วว่าคนไม่ได้ตั้งใจ"ยัยโมจิทำไมมันถึงได้ขี้โวยวายอย่างงี้เนี้ยมันจะรุ้ตัวบ้างไหมเนี้ยว่าแก้วหูฉันจะแตกแล้ว
"แล้วแก ยัง จะไปขอลูกชิ้นที่อยู่บนหัวเค้ามากินอีกอ่ะนะ "
"ก็คนมัน เสียดายนิ กะจะเอาไปล้างน้ำแล้วมากินซะหน่อย แต่ไอ้บ้านั่นดัน กินลูกชิ้น ฉันเฉยเลย"
"เออ แกนี่เบ๋อ ตลอดเลยนะ เลย์ "ทำไมโมจิมันถึงไม่รุ้จักพูดอย่างคนปกติบ้างวะ แหกปากอยูได้<คิดในใจนะ>ขืนพูดไปโดนตบแน่ๆ
"พอ เหอะ โมจิ ฉันหิวแล้วไปหาอารัยกินกันเหอ ปล่อยไอ้เลย์ไว้นี่ แล้วเราไปหาอารัยกินกัน"
"อารัยอ่ะ อาจาร จะเข้าสอนแล้วนะ " อิอิ ขอเป็นคนดีนิดนึง
"แกก็เรียนเผื่อฉัน2คนด้วยล่ะกันนะ "ยัยเมย์มันขี้เกียดจริงๆๆนะเนี้ย
"อืมๆๆ แล้วเจอกันหลัง ร.ร.เลิกนะ"ฉันไม่อยากจะขว่างพวกมันหรอ ดีฉันจะได้ฉลาดอยู่คนเดียว
"แล้วหลังเลิกเรียน เราไปเยี่ยมไอ้ แพร์ กันนะ"
"อ้าว แพร์ เป็นรัยหรอ"ฉันถามออกไปอย่างคนไม่รู้เรื่องจริงๆ
"เลย์ แก รุ้อารัยบ้างเนี้ย โห่ เบื่อวะมีเพื่อนอย่างแกแล้วเหนื่อย"โมจิ ยัยขี้โวยวายเริ่มบ่นฉันอีกแล้ว
"นิ เลย์ แกก็หัดรับรู้เรื่องเพื่อนบ้างนะ อย่ามัวแต่ ปันยาอ่อน " อ้าวไอ้เมย์ มันว่าฉันทำไมเนี้ย แต่ฉันก้อต้องทำหน้าใสซื่อ ทำนึกผิด รับคำด่ายัย2คนแต่โดยดี
"ไปเหอโมจิ เราไปหาอารัยกินกันเหอ"อารยวะด่าเสร็จก็ไปหาอารัยกิน ทำไมอารมมันเเปรปรวน จังวะ
กริ๊ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"เย้ เย้ เลิกเรียนสักที "จะเสียงใครล่ะถ้าไม่ช่ายฉันเอง
"แล้วเราจะไปกันได้ยัง"เสียงยัยโมจิลอยมาจากหน้าห้อง ก็เพื่อนฉันดีขนาดไหนพอ กริ๊งดังปุ๊บ มันก้อกับเข้าห้องมาเก็บของ ชั่งเป็นเด็กที่ขยันจริงๆๆเลย
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""

แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้แต่งต่อ






""