คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : {Actors AU} Monday :: Chris Evans x Sebastian Stan (PG)
Fic :: Monday
Pairing :: Chris Evans x Sebastian Stan
Rate :: PG (เพื่อความปลอดภัยฮัฟ!)
Author :: ballvvasher
Link Fic :: http://archiveofourown.org/works/1583867?view_adult=true
Summary :: คริสมีเซอร์ไพร์สให้กับแฟนหนุ่มขี้เซาของเขา J
“เฮ้.. ที่รัก ตื่นสิ.. ” คริสกระซิบแผ่วเบาข้างหูของคนขี้เซาที่ยังงัวเงียอยู่ข้างๆเขา มือหยาบกร้านลูบไล้ไปตามผิวอันเปลือยเปล่าด้านหลังของคนรัก ความจริงแล้วเขาค่อนข้างเกลียดที่ต้องปลุกเซบาสเตียนแบบนี้ แต่พวกเขาสองคนแทบจะไม่ได้เจอกันเลยตลอดทั้งอาทิตย์ เพราะกะงานของคริสในสวนนั้นเริ่มตั้งแต่เช้ามืด ส่วนกะของเซบาสเตียนในบาร์ก็เลิกซะตีสองตีสามเช่นกัน คริสเลยชอบที่จะเริ่มต้นสัปดาห์ใหม่ด้วยกันเอามากๆ และแน่นอนว่าวันนี้เขามีเซอร์ไพร์สที่น่าจะคุ้มค่ากับการโดนเหวี่ยงจากคนข้างตัว.. จากเรื่องที่ว่าตอนนี้เพิ่งจะตีสี่ครึ่งน่ะนะ
แต่จนแล้วจนรอดก็มีเพียงลมหายใจเบาๆเป็นการตอบกลับ คริสจึงเปลี่ยนวิธีการด้วยการจรดปากลงบนใบหูที่มีตุ้มหูห่วงแขวนอยู่เบาๆ เขารู้ว่าเซบาสเตียนไม่เคยเมินเฉยกับความรู้สึกหยาบกร้านจากเคราของคริสที่สัมผัสบนผิวของเขาได้ และก็เป็นอย่างที่คาดหวังไว้ เซบาสเตียนส่งเสียงครางในลำคอเล็กน้อย “หืมม.. มีอะไรหรอ?” เขาพึมพำด้วยเสียงงัวเงียอย่างไม่มีสติมากนัก แต่ก็ยังเผยยิ้มออกมาพลางยืดหลังของเขาไปมาเหมือนแมวตัวน้อยๆ
คริสขยับตัวเพื่อจูบลงบนแก้มนุ่มๆนั่นอีกครั้ง “วันนี้วันจันทร์นะ”
“ชิบ... ใช่..” เขาบ่นพึมพำ ไม่รู้สึกอยากจะตื่นมารับรู้ใส่ใจสักเท่าไหร่ว่าบริษัทจะรู้สึกดีมากมายสักแค่ไหนที่เขายังอยู่ดีบนโลกใบนี้ “แล้..”
“ฉันมีอะไรจะโชว์ให้นายดูล่ะ”
“ตอนนี้?” เซบาสเตียนขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่นักเมื่อเห็นเวลาจากนาฬิกาดิจิตอลบนโต๊ะหัวเตียงก่อนพลิกตัวลงนอนคว่ำแล้วถูไถกับผ้านวมไปมา
“ใช่ ตอนนี้แหละ ไปเถอะน่า~ มันใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้นแหละ แล้วหลังจากนั้นฉันจะอุ้มนายกลับมาที่เตียงด้วยตัวฉันเองเลย” เขาให้ข้อเสนอกึ่งสัญญา เพราะเขารู้ดีว่าเซบาสเตียนชอบถูกอุ้มมากแค่ไหน..
เซบาสเตียนกลิ้งตัวไปขดในอ้อมแขนแกร่งของคริส กระพริบตาที่พร่ามัวเมื่อเห็นคนอายุมากกว่ามองมาด้วยสายตาอันอบอุ่น เขายังไม่ได้ล้างเมคอัพอย่างจริงจังมาตั้งแต่โชว์ของคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านม และรอยเพ้นท์เล็กๆที่ประดับอยู่ปลายขอบตาเขาก็เปรอะเปื้อนอายแชโดว์เช่นกัน เสียงหัวใจของคริสเต้นรัวกับสายตาที่ถูกส่งมาจากคนรักตัวยุ่งของเขา และเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกันที่จะเฉลยเซอร์ไพรส์ที่ว่า
“ถ้าเซอร์ไพรส์ของนายเกี่ยวข้องกับการทำให้ฉันลุกออกจากเตียงนี่ ฉันว่ามันไม่น่าจะคุ้มเท่าไหร่นะ” สำเนียงท้องถิ่นพูดเชิงแนะนำก่อนจะอมยิ้มเล็กๆ
คริสถอนหายใจอย่างเกือบพ่ายแพ้ จริงๆเขาไม่ได้อยากจะเสียอะไรในเซอร์ไพร์สนี้ไป.. “นายรู้อะไรไหม อยู่นี่แหละ เดี๋ยวฉันกลับมา” ยังไงนี่ก็น่าจะเป็นความคิดที่ดีกว่าล่ะ..
เซบาสเตียนใช้ศอกเท้าตัวขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอนพลางเลิกคิ้วข้างหนึ่งให้กับคำสั่งใหม่ของคริส “โอเค ฉันสัญญา” คริสยิ้มกว้างก่อนหันหลังเดินออกจากห้องไป
ร่างสูงกว่าตั้งข้อสังเกตว่าการแสดงออกของเซบาสเตียนอ่อนโยนลงขนาดไหนหลังจากเห็นสิ่งที่เขาถือกลับเข้ามาในห้อง นิ้วมือของคริสเริ่มสั่นระหว่างที่เขาแกะกลอนกล่องใส่กีตาร์ตัวเก่งของเขาออก “ อืม.. ความจริงฉันเพิ่งจะหัดเล่นเจ้านี้ได้แค่อาทิตย์สองอาทิตย์.. เพราะฉะนั้นถ้านายอยากให้ฉันหยุดก็บอกได้เลยนะ.. ฉันหวังว่านายจะจำเพลงนี้ได้ เจอร์รี่..เพื่อนที่ทำงานน่ะ ช่วยฉันหลายๆอย่างเกี่ยวกับ.. อืม.. ประวัติของเพลงนี้ .. เพราะเขารู้ค่อนข้างเยอะเกี่ยวกับ..เอิ่ม..เรื่องพวกนี้น่ะ” เขาจับกีตาร์ด้วยท่าทีเงอะๆงะๆอย่างกังวล ก่อนพาตัวเองไปนั่งบริเวณปลายเตียงตรงข้ามกับเซบาสเตียน.. ที่ตอนนี้ยืดตัวขึ้นนั่งและกำลังพินิจพิเคราะห์เขาอยู่โดยยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเดียว..ยกเว้นด้วยตาของเขาน่ะนะ
คริสกลืนน้ำลายและหวังให้ความกังวลต่างหายไปด้วย มือหนาเริ่มต้นดีดเบาๆ ทำให้ในห้องนี้มีเพียงเสียงกระท่อมของพวกเขาที่สั่นไหวจากแรงลมและเสียงสายกีตาร์ที่เขาบรรเลงเป็นทำนองเมโลดี้ที่ฟังดูคุ้นเคย
ผ่านไปเพียงประมาณยี่สิบวินาที เซบาสเตียนก็เริ่มอ้าปากค้างเมื่อเขาจำทำนองเพลงได้ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อย และนั่นก็ทำให้คริสดีใจไม่ต่างกัน เขายิ้มกว้างจนตาของเขาหยีแทบปิดพลางขยับมือครั้งสุดท้ายเพื่อจบเพลงอันแสนไพเราะลง คริสเคยสงสัยว่าเพลงกล่อมเด็กโรมันกี่เพลงแล้วที่เซบาสเตียนเคยฟังมาก่อนในสมัยเด็ก และตอนนี้เขาก็รู้สึกดีมากๆที่เซบาสเตียนยังจำเพลงๆนี้ได้
คริสกระแอมไอพลางขยับกีตาร์ไปมา “ก็.. แบบว่า.. แค่คิดว่านายคงอยากได้ยินเพลงจาก.. เอิ่ม..”
“เมื่อกี้มันเพลง.. Dormi Copile ไม่ใช่หรอ?” เขายกยิ้มมุมปากเล็กๆอย่างสุภาพก่อนค่อยๆคลานเข้าไปหาแฟนหนุ่มที่กำลังนั่งอ้ำอึ้งแบบเขินๆอยู่ คริสพยักหน้าพลางวางเครื่องดนตรีลงข้างๆตัว “ขอบคุณนะคริส มันเพราะมากๆเลย” เขายิ้มกว้าง ขยับเข้าไปใกล้ขึ้นเพื่อจรดจมูกลงบนแก้มของคริส
“หวังว่าจะได้พาความทรงจำเก่าๆกลับมาบ้างน่ะ” คริสโอบแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อไว้รอบตัวคนรักที่ตอนนี้ได้ย้ายทั้งร่างมาบนตักของเขาเรียบร้อยแล้ว
“ฉันแปลกใจมากเลยนะ.. ที่นาย...ใช้เวลาของนายหัดเล่นมัน.” เขาพึมพำพลางยืดคอออกเพื่อมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าของอีกฝ่าย ประโยคที่ว่าทำให้คริสคิดว่ามันเหมือนกับ ‘ที่นายใช้เวลาของนายใส่ใจ’ ซะมากกว่า เขาเลยจูบลงบนปากสีแดง..แดงมากๆของเซบาสเตียนแรงๆก่อนผละออก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แคร์ที่จะจูบปากในตอนเช้าทั้งที่เพิ่งตื่น แต่เขารู้ว่าเซบาสเตียนสนใจเรื่องความสะอาดเอามากๆ เซบาสเตียนจะเป็นคนที่คอยเก็บทุกๆอย่างให้สะอาดและเป็นระเบียบอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเล็บ ผม คิ้ว สำเนียงคนอเมริกัน ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบไปซะหมด และนั่นก็เป็นสิ่งที่คริสรักและชื่นชมมากๆ เซบาสเตียนเป็นศิลปินที่เก่งที่สุดเท่าที่คริสรู้จักมา
“ก็.. มันไม่ได้ยากอะไรขนาดนั้นหรอก ฉันแค่ดีใจที่เพลงนี้เป็นที่นายเคยได้ยินและจำได้จากเมื่อก่อนน่ะ” เซบาสเตียนแทบไม่เคยพูดถึงชีวิตของเขาก่อนหน้านี้มาก่อนเลย ซึ่งนั่นก็เลยเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คริสกังวลมากๆเมื่อครู่นี้ เขาไม่อยากจะก้าวข้ามเส้นอะไรก็ตามที่มีอยู่ระหว่างเขาทั้งสองคน
เซบาสเตียนฮัมในลำคอเป็นเชิงตอบ ปรืดขนตาที่ยังคงเป็นช่อจากมาสคาร่าเมื่อคืนวานที่เขายังไม่ได้ล้างออก “พ่อของฉันเคยร้องให้ฉันกับญาติเด็กๆฟังน่ะ บางครั้งเขาก็มีเครื่องดนตรีเล่นคลอๆไปด้วยเหมือนกัน” เขาเว้นพลางพยักเพยิดไปทางกีตาร์ของคริส “ก็.. มันเป็นเหมือน กีตาร์เล็กๆน่ะ ฉันไม่รู้เหมือนกันว่ามันเรียกว่าอะไร... ตอนนั้นเป็นช่วงที่มีความสุข..กว่าชีวิตของฉันหลังจากนั้นน่ะนะ..”
คริสจำได้ว่าเขาเคยได้ยินเซบาสเตียนพูดกับหญิงสาววัยกลางคนคนหนึ่งในโทรศัพท์มาก่อน.. ซึ่งคริสคิดว่าน่าจะเป็นแม่ของเขา แต่คริสก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเซบาสเตียนยังติดต่อกับพ่อของเขาอยู่รึเปล่า มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมั้ย.. ความจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องของเขาเท่าไหร่ แต่คริสก็ไม่สามารถหยุดความรู้สึกใจหายทุกครั้งที่เขาได้ยินโทนเสียงเศร้าๆของเซบาสเตียน.. คิดไปคิดมาเขาคงจะเผลอแสดงสีหน้าออกมาเพราะเซบาสเตียนเริ่มขยับตัวเข้ามาใกล้เขามาขึ้นบนตักของเขา “แน่ล่ะว่าจนกระทั่งฉันได้พบนายนะ ฉันไม่คิดว่าฉันเคยเจอใครที่เหมือนนายมาก่อนเลย..”
“ฉันก็ไม่เคยเจอคนแบบนายเหมือนกันแหละ...” คริสยิ้มอ้อน รวบมือใหญ่ไว้บนเอวของคนรักของเขาก่อนใช้จังหวะนี้เอนตัวทั้งเขาและเซบาสเตียนลงบนหมอนนุ่มๆ .. เขาคิดเอาว่าวันนี้เขาคงไปทำงานสายได้นิดหน่อย.. ก็นะ นี่มันวันจันทร์นี่นา..
Writer Talk
ประเดิมเรื่องแรกด้วยรีเควสเลยแล้วกันนะฮัฟฟ~ เอามาลงก่อนระหว่างที่กำลังแปลเรื่องยาวอีกเรื่องอยู่
ฟิคเรื่องนี้มุ้งมิ้งมากจริงๆค่ะ ว่าแล้วก็อยากดูกัปตันสองอีกสักรอบ xD
ขอบคุณสำหรับรีเควส เม้นติชมได้นะก๊ะ รักรีดเดอร์ทุกคน <3
ป.ล. ใครอยากฟังเพลงที่คริสเล่นให้เซบาสเตียนฟัง ลิ้งนี้เลยค่ะ >>> http://www.youtube.com/watch?v=ZqHLFz31qZI
ความคิดเห็น