ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: Chapter :: อยากจะบอก
คืนต่อมา ณ ศาสนจักรแห่งความมืด
อเลน วอคเกอร์ ยืนอยู่บริเวณระเบียงทอดมองแสงจันทร์พลางนึกถึงวันในอดีต
" อเลนคุง " ดูเหมือนรินารี่จะสังเกตเห็นเขาเข้าแล้ว
" รินารี่ "
" มายืนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดกันพอดี " เธอถามด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงเขา
" เออ ผ..ผมนอนไม่หลับน่ะครับ รินารี่ไปนอนเถอะนะครับ "
" เป็นอะไรไปน่ะ อเลนคุง สีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเลยนะ "
" ป..เปล่านะครับ ผมไม่เป็นไรจริงๆนะครับ รินารี่ " เขาปฏิเสษ
" คิดเรื่องอะไรอยู่รึเปล่า ถ้ามันทำให้อเลนคุงสบายใจล่ะก็ เล่าให้ฉันฟังก็ได้นะ "
" รินารี่...... "
จากนั้นเขาก็ดึงเธอเข้าไปกอดทันที เพราะนี่อาจเป็นการที่ทำให้เขาสบายใจขึ้นมาบ้าง
ดังนั้นเธอจึงที่มีท่าทีที่จะขัดขืนเขาแต่อย่างใด
" อเลน...คุง... " เธอพูดในขณะที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
" คือว่าผม....ผมมีเรื่องที่อย่ากจะบอกกับรินารี่ให้ได้น่ะครับ "
" อ..อืม "
ขณะนั้นในบริเวณนั้นเงียบสงัด หิมะเริ่มโปรยปรายลงมาอย่างเป็นใจ
" คือว่าผม ผมน่ะ..!? "
" รินารี่ !? " เสียงนั้นเป็นเสียงของคุณ รีเวอร์ ที่ดังออกมาจากโกเล็มของรินารี่
อเลนคลายอ้อมกอดออกจากรินารี่ทันทีที่ได้ยินเสียง และคาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
" คุณรีเวอร์ " เธอเรียกชื่อของเจ้าของเสียงเมื่อสักครู่
" รินารี่ มาช่วยทางนี้หน่องเร็ว หัวหน้าแผนกคลั่งใหญ่แล้ว "
" เกิดอะไรขึ้นกับพี่น่ะ "
" ฉันเองก็ไม่ทราบแน่ชัดเหมือนกัน ทั้งราวี่ ทั้งคันดะ เอากันไม่อยู่แล้ว "
รินารี่มีทีท่าลังเล ใจหนึ่งเป็นห่วงพี่ ส่วนอีกใจหนึ่งก็อดเป็นห่วงอเลนไม่ได้เหมือนกัน
" ไปเถอะครับ รินารี่ "
" อเลนคุง "
" ผมไม่เป็นไรหรอกครับ "
" อืม ขอบใจนะ อเลนคุง " เธอกล่าวขอบคุณเขาก่อนเดินจากไป
" รินารี่.......แบบนี้มันดีแล้วล่ะครับ " เขาเรียกชื่อของเธอออกมาทั้งรอยยิ้มเล็กๆ
หลังจากที่เจ้าของชื่อนั้นเดินออกไปแล้ว
.............................................................................................................................
ขอโทษนะคะ รอบนี้สั้นไปหน่อย ไม่ค่อยมีเวลาจริงๆค่ะ
อเลน วอคเกอร์ ยืนอยู่บริเวณระเบียงทอดมองแสงจันทร์พลางนึกถึงวันในอดีต
" อเลนคุง " ดูเหมือนรินารี่จะสังเกตเห็นเขาเข้าแล้ว
" รินารี่ "
" มายืนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดกันพอดี " เธอถามด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงเขา
" เออ ผ..ผมนอนไม่หลับน่ะครับ รินารี่ไปนอนเถอะนะครับ "
" เป็นอะไรไปน่ะ อเลนคุง สีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเลยนะ "
" ป..เปล่านะครับ ผมไม่เป็นไรจริงๆนะครับ รินารี่ " เขาปฏิเสษ
" คิดเรื่องอะไรอยู่รึเปล่า ถ้ามันทำให้อเลนคุงสบายใจล่ะก็ เล่าให้ฉันฟังก็ได้นะ "
" รินารี่...... "
จากนั้นเขาก็ดึงเธอเข้าไปกอดทันที เพราะนี่อาจเป็นการที่ทำให้เขาสบายใจขึ้นมาบ้าง
ดังนั้นเธอจึงที่มีท่าทีที่จะขัดขืนเขาแต่อย่างใด
" อเลน...คุง... " เธอพูดในขณะที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
" คือว่าผม....ผมมีเรื่องที่อย่ากจะบอกกับรินารี่ให้ได้น่ะครับ "
" อ..อืม "
ขณะนั้นในบริเวณนั้นเงียบสงัด หิมะเริ่มโปรยปรายลงมาอย่างเป็นใจ
" คือว่าผม ผมน่ะ..!? "
" รินารี่ !? " เสียงนั้นเป็นเสียงของคุณ รีเวอร์ ที่ดังออกมาจากโกเล็มของรินารี่
อเลนคลายอ้อมกอดออกจากรินารี่ทันทีที่ได้ยินเสียง และคาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
" คุณรีเวอร์ " เธอเรียกชื่อของเจ้าของเสียงเมื่อสักครู่
" รินารี่ มาช่วยทางนี้หน่องเร็ว หัวหน้าแผนกคลั่งใหญ่แล้ว "
" เกิดอะไรขึ้นกับพี่น่ะ "
" ฉันเองก็ไม่ทราบแน่ชัดเหมือนกัน ทั้งราวี่ ทั้งคันดะ เอากันไม่อยู่แล้ว "
รินารี่มีทีท่าลังเล ใจหนึ่งเป็นห่วงพี่ ส่วนอีกใจหนึ่งก็อดเป็นห่วงอเลนไม่ได้เหมือนกัน
" ไปเถอะครับ รินารี่ "
" อเลนคุง "
" ผมไม่เป็นไรหรอกครับ "
" อืม ขอบใจนะ อเลนคุง " เธอกล่าวขอบคุณเขาก่อนเดินจากไป
" รินารี่.......แบบนี้มันดีแล้วล่ะครับ " เขาเรียกชื่อของเธอออกมาทั้งรอยยิ้มเล็กๆ
หลังจากที่เจ้าของชื่อนั้นเดินออกไปแล้ว
.............................................................................................................................
ขอโทษนะคะ รอบนี้สั้นไปหน่อย ไม่ค่อยมีเวลาจริงๆค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น