คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [HG]intro..
ืนพระันทร์เ็มว
23:58 P.M. สวนสาธาระ รุโล เาหลีใ้
‘ปาร์ านยอล’ ทรุัวลนอนับพื้นถนน ท้ออเาถูเะอัใส่อย่าแรนุ ใบหน้าและลำัวถู่อยีนฟ้ำ แม้สิะเรือราเ็มที แ่านยอลยัยันัวลุึ้นและส่สายาท้าทายให้พวอันธพาลมารุมเาอี
ใบหน้าสวยโน่อยนร่าลไปนอนอับพื้นอีรั้ ท่ามลาเสียหัวเราะเยาะอพวอันธพาล
“ไอ้นี่ท่าะบ้า โนเ้าไปนานี้็ยัไม่รู้ัเ็”
นที่เป็นหัวหน้าอพวอันธพาลพูึ้น พลายเท้าเหยียบอานยอลที่นอนหายใรวยริน ทั้ๆที่ยอมให้ระเป๋าสา์และ้าวอมี่าับพวอันธพาลไปแล้ว แ่ร่าสูนนี้ ยัิที่ะมา่อสู้้วยอี นระทั่ร่าายสะบัสะบอมไปแล้ว็ยัไม่รู้ัเ็ อาเป็นเพราะสิ้นหวัมาถึทำให้รนหาที่ายไ้นานี้
หัวหน้าที่มีรูปร่าเี้ยว่าานยอลเือบรึ่้มลมอานยอลแล้วแสยะยิ้ม ่อนะหยิบมีพเล่มโปรที่เหน็บไว้ที่เอว้านหลัออมา
“ถ้าอยาายนานั้น เี๋ยวพวูัให้”
เามีระทบับแสันทร์ สะท้อนเาสว่าใส่ใบหน้าานยอล เายมือปิบัเาแล้วเยหน้ามอพระันทร์วลมโที่ลอยเ่นเหนือหัว านยอลยิ้มให้ับวาระสุท้ายอัวเอ่อนหลับาลเรียมพร้อมรับทุอย่าที่ำลัะเิึ้น
อีไม่นาน.....เาะบีวิล แล้วามไปอยู่ับนที่รัสัที
นรัอานยอล...พยอน แบฮยอน...
พวอันธพาลที่เหลือามส่เสียู่ร้อและเียร์ให้ัาร่าานยอลไปะ แ่เสียเห่าหอนอสุนัที่ัอยู่ใล้ๆทำให้อันธพาลพวนี้เียบริบแล้วมอหน้าันไปมา
เสียหอนนั้นัึ้นอีรั้ เป็นเสียที่ล้ายับเสียหอนอสุนัแู่ทรพลั เยือเย็น และน่านลุว่าเสียหอนอสุนัธรรมาหลายเท่า
พวอันธพาลเริ่มถอยห่าออาร่าานยอลที่นอนอยู่ แล้วมอไปยัพุ่มไม้รอบๆัว แสอวันทร์ทำให้สามารถมอเห็นสิ่่าๆไ้ัเน นมอเห็นวาสีแสที่แอบ่อนอยู่ใ้พุ่มไม้ทา้านหน้าอพวอันธพาล
“นะ..นั่นใรวะ อะ..อะ..ออมานะ”
หัวหน้าร่าเี้ยถามเสียสั่น พลาูมีที่ถือไว้ไป้านหน้า มีเสียู่ำรามในลำออบรับึ้นมาเบาๆ แ่็ทำให้เาและพวลูน้อนหัวลุัน
นี่..มันสวนสาธาระอโลนะ ไม่มีสัว์ป่าที่ไหนหลุเ้ามาในสวนสาธาะในเมือหลวที่มีผู้นพลุพล่านอยู่ลอเวลาไ้หรอ
เาิ่อนเินย่าสุมเ้าหาวาสีแนั่น ท่ามลาเสียทัท้วอลูน้อที่หลบอยู่้านหลั
“ลูพี่..ออมาเถอะ...นะ..”
“เี๋ยว่อนิวะ ..เห้ย!! นั่นใรวะ ูบอให้ออมาไ”
สิ้นเสียสุนันสีน้ำาลัวโระโนเ้ามาัที่ลำออหัวหน้าอันธพาล ฟันที่แหลมมระาเอาส่วนหัวหลุออไ้อย่า่ายาย เลือสีแสพุ่ออมาาลำอที่ปราศาศีรษะระายเปรอะบริเวโยรอบเป็นวว้า
พวลูน้ออ้าปา้า ้อมอสุนััวที่โว่าปิที่เี้ยวหัวอหัวหน้าพวเาอย่าสนุปา ่อนะพาันแระเิ วิ่หนีายันอลหม่าน
สุนััวนั้นส่เสียราในลำอเบาๆ ่อนายศีรษะเละแล้วเินไปมปลายเท้าอานยอลที่นอนมออยู่
วาที่เริ่มพร่าเลือนและสิที่ใล้หลุลอยเนื่อาโนทำร้ายอย่าหนัทำให้านยอลมอสิ่ที่อยู่รหน้าไ้ไม่ัเน แ่ะเป็นัวอะไร็่า..อให้มันทำร้ายเาให้บีวิลไปเสียที านยอลหลับาปล่อยให้ัวเอมลไปับห้ววามิ โยไม่สนใเสียที่ัแว่วเ้ามาให้ไ้ยิน
“บรู๊ววววววววววววววววววววววววว....”
...............
.............................................
..............................................................................
ความคิดเห็น