ยัยสาวสวยสุดโหดกับนายอารมณ์ร้ายสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #3 : กองไม้ล้มกับก้นงามๆ

\"ซอว์..ซอว์ ไหนว่ะยัยเฟรช\" ฉันหันไปถามมันที่ตอนนี้กำลังมองผู้ชายที่ชื่อซอว์อย่างเอาเป็นเอาตาย

เฮ้อ ฉันละเหนื่อยใจ เพื่อนฉันทำไมมันบ้าผู้ชายแบบนี้ว่ะ........

\"พี่ซอว์น๊ะหรอ ก็พี่ซอว์ที่อยู่เกรด 12 แผนกกีฬาไง พี่เค้าดังจะตาย แกมัวแต่เอาหัวไปมุดอยู่ในโถส้วมมาหรอย่ะไม่รู้จักพี่เค้าห๊ะ ยัยตี้\" กำ แกมาด่าฉันทำไมเนี่ย!!

\"อ้าว.. ก็ฉันไม่ได้สอดรู้สอดเห็นเรื่องผู้ชายทั้งโรงเรียนเหมือนแกนี่ย่ะ\" ฉันแขวะใส่มัน

หนอย....ใครมันจะไปเก่งกาจรู้ทุกเรื่องเหมือนแกย่ะ สมกับเป็นปาปารัซซี่ของแผนกเราจริงๆ

\"เออๆๆ พอเลย พี่ซอว์นะ เค้าเป็นเดือนของเมื่อปีที่แล้ว เป็นหนุ่มฮอตของแผนกกีฬามา 3 ปี ซ้อน เก่งทั้งกีฬา ดนตรี วิชาการ ฐานะทางบ้านพี่เค้าก็โคตรจะรวย พ่อแม่เป็นอภิมหาเศรษฐีเลยก็ว่าได้ ง่ายๆ พี่เค้าเพอร์เฟคทุกอย่าง\"

โหหห... สุดยอดเลยนะแกรู้ถึงโคตรเง้าบรรพบุรุษพี่เค้าเลยนะ ทำไมไม่บอกด้วยล่ะว่าพี่เค้าสูงเท่าไหร่ หนักเท่าไหร่ เลือดกรุ๊ปไร มีพี่น้องกี่คน ชิส์.

\"อ่อเออ ฉันลืมบอกไปนะแก พี่เค้าสูง 175 หนัก 60 รู้สึกว่ากรุ๊ปเลือดพี่เค้าน่าจะเป็นกรุ๊ป B มีน้องสาวคนหนึ่งว่ะ ชื่อไรนะ?? อ่อๆ พันซ์ อยู่เกรด 10 โรงเรียนเรา\" น่านน..เดาไว้ไม่มีผิด

\"แล้วแกไปรู้มาได้ยังไงฮ่ะยัยเฟรช ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย\" ฉันสงสัยมาตั้งแต่เมื่อกี้และ เพราะว่าฉันกับมันจะไม่มีความลับต่อกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม

\"ก็ประกวด ดาว - เดือน ปีที่แล้วไง ก็ปีที่แล้วแกไปต่างประเทศก่ะครอบครัวแกนี้ แกเลยไม่ได้มาดู\" ยัยเฟรชตอบฉันทั้งๆที่ตายังมอง อิตาพี่ซอว์ ของมันอยู่

อืมม...เมื่อปีที่แล้วฉันไม่ได้มาโรงเรียนเกือบ 2 อาทิตย์แหน๊ะ ฉันต้องไปเยี่ยมพ่อแม่และพี่ชายของฉันที่ทำงานอยู่ที่เยอรมันอ่ะ สงสัยช่วงที่ฉันไปนั้นตรงกับประกวดดาว-เดือน พอดีมั้ง เอ๊ะ ว่าแต่ทำไม อีตาซอว์ก็อยู่เกรด 12 แต่ทำไมถึงไปเรียกว่า พี่ซอว์ ล่ะ งงแหะ.

\"นี่ๆ นังเฟรช แล้วทำไมแกถึงไปเรียก อีตาซอว์นั่นว่า พี่ซอว์ล่ะ เค้าอยู่เกรด 12 เท่าเราไม่ใช่หรอ\" ฉันสงสัยเลยถามมัน

\"ก็พี่ซอว์เนี่ย เค้าได้ทุนไปซ้อมกีฬาที่ประเทศอังกฤษตอนที่เค้าอยู่เกรด 11 หลังจากประกวดดาว-เดือนเส็ด พี่เค้าก็ไปเลย รู้สึกว่าจะเพิ่งกลับมาอาทิตย์ที่แล้ว\" หงึกๆ เข้าใจแล้ว

หลังจากที๋ฉันคุยกับยัยเฟรชเรื่องของอิตาพี่ซอว์นั่น ฉันก็รู้สึกว่าอากาศเริ่มร้อน เพราะเราสองคนยืนเบียดกันในซอกกำแพงตึกแคบๆ และฉันก็เริ่มปวดขา และอยากจะออกไปจากที่ตรงนี้เต็มทน ฉันเลยเริ่มขยับถอยออกมาจากซอกกำพงตึกอย่างช้าๆโดยที่ไม่ลืมลากยัยเฟรชที่ตาค้างมองอิตาพี่ซอว์ของมันออกมาด้วย แต่ทันใดนั้น ด้วยตาที่มัวแต่มองอิตาพี่ซอว์ของมันเนี่ย เจ้ากรรม มันไม่ได้มองทางที่มันเดินเลยค่าา มันเลยเตะใส่เข้ากองไม้ที่อยู่ตรงทางออกพอดี

\"โครม!!!...ตุ๊บบบ\"  นี่เสียงกองไม้ล้ม

\"ว๊าย....พลั่ก\" นี่เสียงฉันกับยัยเฟรชที่เอาก้นงอนๆกรแทกพื้น เจ็บง่ะ

\"เฮ้ย.. ใครว่ะ\" นี่เสียง อิตาพี่ซอว์ของยัยเฟรช ที่หยุดตีผู้ชายต่างโรงเรียนแล้วมันหันมามองทางนี้ด้วยแล้วไหมล่ะ ยัยเฟรชชชช....:::_:::\" จาทำยังไงล่ะที่เนี่ยย... แง๊ๆๆ

\"เฟรช....O-O ทำยังไงดีล่ะ นั่นๆๆ เค้าเดินมาแล้ว\" อ๊ากส์ๆๆ มันเดินมาทางนี้แล้ว

\"ป่ะ ยัยตี้ แกฟังฉันนะ เดี๋ยวแกลุกขึ้นแล้ววิ่งไปพร้อมกันกับฉัน ออเชม่ะ งั้นฉันไปก่อนละ บายๆ \" ยัยเฟรชพูดเสร็จแล้วก็วิ่งไปเลย

จึ๋ย!! พร้อมกันบ้านแกสิ นี่แกรักเพื่อนไหมเนี่ย !! ยัยเฟรช รอฉ๊านด้วยยยยยยยยย....

\"นั่นใคร? ฉันบอกให้ออกมาเดี๋ยวนี้!!!!!!!!\" ตะโกนทำไมเนี่ย

เอาว่ะ วิ่งๆก็วิ่ง ขอให้ลูกช้างปลอดภัยจากเจ้าสัตว์ประหลาดนี้ด้วยเถิดๆๆ สาธุ.....

\"จาหนีไปไหน กลับมาเดี๋ยวนี้!!!\" แหกปากตะโกนเข้าไปเถอะย่ะ แบร่ๆๆๆๆ

ตึกๆ....ตักๆ.... แฮ่กๆๆๆ โอ๊ยย เหนื่อยๆๆ ถึงบ้านซะที เกือบไปแล้วไหมล่ะ ดีนะที่รอดกลับมาได้ เฮ้อๆๆ

ว่าแต่ตอนนี้เจ็บตูดชะมัดเลยตรู ก้นงอนๆงามๆของฉันต้องช้ำแน่ๆเลย แง๊ๆๆ

ฮึๆ ยัยเฟรช พรุ่งนี้แกตายแน่ โทดฐานที่ทิ้งสาวน้อยตาดำๆน่ารักๆเผชิญกับอันตรายเพียงลำพัง เชอะ...\"_\"