[FIC-BEAST] Find DAD . แม่ครับหา พ่อ ให้ผมที

ตอนที่ 3 : F I N D : ยาปฏิชีวนะ กับการตั้งท้อง?[ประสบ100%]

' MY ♔ FIND BEAST FICTION,



' ... ยาปฏิชีวนะ กับการตั้งท้อง? ... '









 

ผมเคยบอกไปแล้วใช่ไหมครับ ว่าผมมีคนคนหนึ่งที่สามารถเข้ามิติได้ทุกเมื่อเชื่อวัน และเขาคนนั้นก็คือพี่ชายสุดรัก ที่หวงผมยิ่งกว่าอะไรดี ตอนนี้ทุกคนในบ้านก็กลับมาจากร้านกาแฟ หลังจากที่เถียงกันเรื่องจะให้ผมแต่งงานอยู่นาน ผมก็เดินมากระแทกก้นลงบนโซฟาขนสัตว์ราคาแพงอย่างอารมณ์เสีย ซึ่งเป็นการเรียกร้องความสนใจจากพี่ชายได้เป็นอย่างดี





"เป็นอะไรไอ้ซอบ ฉันแค่ให้แกแต่งงานนะ ไม่ได้ให้ไปตาย" พี่สุดรักหันมาแดกดัน




"แต่พี่ก็ควรจะรู้นะว่าแบบนี้มันเป็นการบังคับ ผมไม่ชอบ!" ผมโวยวายบ้าง




"พี่ครับ ใจเย็นๆกันก่อนนะ" น้องชายคนเล็กเอ่ยห้ามทับ




"ไม่! นี่พี่ฮยอนซึง พี่คิดยังไงถึงไปรับคำพนันพี่ดูจุน เขาไม่เชื่อก็ปล่อยเขาไปเซ่!"




"คนอย่างฉันไม่มีวันยอมหมอนั่นเด็ดขาด หึ ฉันไปทดลองอะไรเล่นดีกว่า พวกนายอย่ามากวนฉันหละ"










 ว่าจบไอ้พี่ชาย 'จางฮยอนซึง' ตัวดีก็ปลีกวิเหวกเข้าห้องทดลองส่วนตัวของเขาไปเสียแล้ว ทิ้งให้ผมนั่งถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายอยู่กับ 'ทงอุน' น้องชายของผมกันสองคน เจ้าน้องชายคงเห็นว่าโวยวายไปก็เท่านั้น เลยหันไปสนใจทีวีดีกว่าผมเองก็เบื่อหน่ายในความติสแตกไม่มีใครเกินของพี่ชาย จึงหันไปดูทีวีกับน้องชาย









 ตึ้ง!









"โยซอบ!" เมื่อผ่านไปได้สักสอง-สามชั่วโมง จู่ๆพี่ฮยอนซึงก็เดินออกมาพร้อมขวดทดลองที่มีน้ำสีเขียวๆ หน้าตาน่าหยะแหยงแปลกๆ จนผมเผลอทำหน้าตารังเกียจไป




"อะไรอีกหละ" ผมถามก่อนจะมองขวดทดลองที่ยื่นมาตรงหน้า




"นี่ๆ นายลองกินนี่เข้าไปหน่อยดิ" พี่ฮยอนซึงยื่นให้พร้อมด้วยดวงตาเปร่งประกาย




"ไม่เอา" ผมปฏิเสธเสียงแข็ง ก่อนจะถอยหนี มีทงอุนมองตาม




"ทงอุน จับพี่แกไว้ดิ๊! ถ้าแกปฏิเสธฉันจะแฉเรื่องนั้นให้เพื่อนไอ้ซอบฟัง!"




"อย่านะพี่ซึง! พี่ซอบผมขอโทษนะครับ" ทงอุนพูดก่อนจะจับตัวผมล็อคไว้ไม่ให้ดิ้นหนีได้




"เฮ้ย! ปล่อยนะไอ้อุ่น! พี่ซึงอย่า อย่า...อ่อก อึก" ผมโดนจับกรอกยาทันทีที่พี่ซึงมาถึงตัว น้ำสีเขียวโดนกรอกลงเข้าปากผม และผมก็กลืนลงไปอย่างอยากลำบาก มันให้ความรู้สึกพะอืดพะอม อยากจะอาเจียนมาก แต่มันไม่มีรสชาติใดๆอย่างที่ผมคิดนะ




"รู้สึกเป็นไงบ้างซอบ" พี่ซึงถามขึ้นตอนนี้ผมโดนปล่อยเป็นอิสระแล้ว ผมทรุดตัวลงนั่งกับพื้น เอามือกุมคอพลางลูบขึ้นลง เหมือนจะช่วยปลอบที่ต้องเจอกับอะไรที่น่าหยะแหยง










 เมื่อผ่านไปได้สักพัก ผมก็ยังไม่เกิดรู้สึกอะไรมันออกจะเฉยๆซะมากกว่า พี่ฮยอนซึงทรุดเข่าลงมานั่งข้างๆผม ไม่ได้เพราะความเป็นห่วงหรอก เพราะความอยากรู้ปฏิกิริยาของผมมากกว่า อ่า...แต่ทำไมมันรู้สึกมวนๆท้อง เหมือนอยากอ้วกอย่างนี้นะ ผมเอามือกุมท้องก่อนทำท่าพะอืดพะอม ไม่ไหวแล้ว











 ในที่สุดเพราะอาการมวนท้องอย่างมาก ทำให้ผมลุกขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อเอาทุกสิ่งทุกอย่างในท้องออกมา ฮ่า ค่อยยังชั่วแต่ทำไมยังรู้สึกมวนท้องอยู่นะ ผมอาเจียนอยู่ในห้องน้ำสักห้า-สิบนาที กอนเดินออกมาทรดตัวลงนั่งที่โซฟา พร้อมส่งค้อนไปให้พี่ฮยอนซึงที่เดินมาดูอาการผมกับทงอุน










"มันคืออะไร" ผมถามออกไปก่อนจะรับกระดาษาทิชชู่ที่ทงอุนส่งมาให้เช็ดปาก




"อ่อ นั่นนะหรอ ยาทำให้นายตั้งท้องไง^^ ตอนกินไปแรกๆ มันจะทำให้นายอ้วกเหมือนกับผู้หญิงที่แพ้ท้องทั่วไป แล้วหลังจากนั้นสักสิบห้านาทีท้องนายก็จะโต"





"เฮ้ย! เดี๋ยวนะ อุ๊บ" ผมที่กำลังคิดคำด่าพี่ฮยอนซึงก็ต้องรู้สึกจุกทันทีเมื่ออยู่ๆท้องก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา จนต้องยกมืองขึ้นกุม เฮ้ย! ทำไมท้องมันโตงี้วะ ผมเลิกเสื้อขึ้นก็เห็นว่าท้องผมมันโตขึ้นเยอะ แม้ว่าผมจะอ้วนมีพุง แต่พุงของผมมันไม่ได้โตแบบนี้นะหรือว่า...




ผมเงยหน้ามองพี่ซึงที่ยืนยิ้มพอใจกับผลงานการทดลองของตัวเองทันที "นับว่าเป็นผลผลิตที่ดี ต่อจากนี้ก็ช่วยดูแลตัวเองเป็นเวลาสองอาทิตย์ด้วยนะ คุณแม่ยังโยซอบ"




'ทุกคนครับ บอกผมที ว่านี่มันแค่ฝันไปใช่ไหมครับ ผมฝันว่าผมท้อง!'










____________________________________________________________________