[Short FIC] Some time beast.

ตอนที่ 8 : FIC : Say you love ME [บทเริ่ม]

FIC : Say you love ME [บทเริ่ม] ll Pairing : ??? x ??? ll Note : No-R It's darma
แนะนำเล็กน้อย : อ่านฟิคนี้ไปพร้อมกับการฟังเพลงที่เอามาติดไว้ให้ แล้วเตรียมกระดาษเท็ชชู่ให้พร้อม








 

 น้ำใสไหลอาบแก้มบางกลม เจ้าของดวงตากลมโตหลุบตาลงราวกับพยายามกลั้นน้ำตาที่ไหลรินออกมา แม้จะรู้ว่าไรความหมาย แต่มันก็เป็นทางเดียวที่จะไม่ให้ร่างสูงที่เดินออกไปได้เห็นมัน เสียงเพลงที่ดังอยู่ในห้องยิ่งเพิ่มอารมณ์ที่เศร้าโศกของคนตัวเล็กยิ่งนัก










...ฉันไม่ได้ยินอะไร...เธอไม่เคยจะพูดอะไร
ได้ยินเพียงแค่ใจของคนกำลังหมดรักกัน
ถึงเธอไม่บอกอะไร...ก็คงมีค่าเท่าๆ กัน
เมื่อเธอเขียนคำๆ...นั้นในแววตา...










 แววตาที่เปลี่ยนไปของร่างสูงที่เขารัก ความเฉยชาที่ปรากฏเด่นชัดบนใบหน้านั่น มันทำ'ยังโยซอบ' เจ็บมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วก็มิอาจจะทราบได้ ตากลมเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา









 กี่วันแล้ว ที่เขาต้องทนอยู่กับความเหงาคนเดียว โดนไร้ซึ่งแฟนผู้เป็นที่รัก 'ยุนดูจุน' เขาเปลี่ยนไปมาก มากเสียจนคนตัวเล็กไม่อาจเอื้อมถึง โยซอบรู้ดีถึงการเปลี่ยนไปนี้นัก มันเป็นอาการของคน 'เบื่อ' และหมด 'รัก' ที่มีให้กัน แต่กับเขา กับคนตัวเล็กคนนี้ไม่ใช่









 โยซอบยังคงรักดูจุนเสมอ แม้ว่ามันจะเจ็บที่ต้องมานั่งทรมานด้วยตัวคนเดียวแบบนี้ โยซอบลุกขึ้นก้าวเดินไปยังหน้าต่างบานเล็ก ก็พบว่ารถยี่ห้อหรูถูกขับเคลื่อนออกไปจากตัวบ้าน เหลือไว้เพียงรถอีกคันที่จอดสนิท










...ก็ไม่ได้รู้ซึ้งแค่รู้สึก...ใจเธอไม่เหลืออยู่
เธอคงไม่รู้การไม่ได้รัก...ต้องบอกวิธีใด
ให้ฉันบอกให้ไหมฉันรู้ดี...


....................................................


ความเฉยชา...คือการบอกลาโดยไม่ต้องออกเสียงใด
สิ่งที่เธอทำลงไป...มันช่างเลือดเย็น
เธอไม่ต้องเอ่ยคำใด...เพราะหัวใจพูดแทนอย่างชัดเจน
ไปจากฉัน ทนอยู่ไปเพื่ออะไร...ถึงฉันจะเป็นจะตาย
ก็ไม่อยากเป็นคนถูกทิ้ง...ด้วยสายตา










 ที่มุมห้องนั่งเล่นที่มีคนตัวเล็กยืนพิงขอบหน้าต่างร้องไห้อยู่นั้น มีเงาร่างจองชายหนุ่มผมน้ำตาลอ่อน 'ยงจุนฮยอง'เขาเฝ้ามองทุกอย่างอยู่เงียบๆในมุมนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่เรื่องมันเกิดขึ้น จนตอนนี้บทสรุปก็ลงเอย










'พี่ดูจุน พี่...ยังรักผมไหม' เสียงเล็กของโยซอบสั่นเครือ น้ำใสเริ่มปริ่มรอบดวงตา




'...' แต่ร่างสูงที่เป็นฝ่ายถูกถามกลับเงียบ มีเพียงสายตาที่เย็นชาส่งมาให้




'ขอร้องเถอะฮะพี่ดูจุน...พูดอะไรซะบ้าง ถ้าไม่รัก...พี่ก็ปล่อยผมไป'





'...'





'พี่ดูจุน...ทำอย่างนี้ผมเจ็บ'





'นายจะรู้ตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือ คำตอบนั้นนะ' จุ่ร่างสูงก็ตอบกลับ โยซอบสะอึกนึกจุกกับคำตอบ น้ำใสที่กลั้นไว้นานไหลอาบแก้ม





'ฮึก...โชคดีนะ' โยซอบทรุดลงนั่งกับเก้าอี้ตรงข้าม 'อดีต' คนรักของเขาที่มองมาอย่างเฉยชา ก่อนที่ฝ่ายดูจุนจะลุกขึ้นและเดินจากไป









...จบกันแล้วสินะ...










 โยซอบนั่งนึกภาพแห่งความสุขเมื่อวันวาน มือเล็กเอื้อมไปคว้ามีดปลอกผลไม้มาจ่อที่ข้อมือ น้ำตาใสไหลรินไม่ขาดสายราวกับจะกลายเป็นสายเลือด ดวงหน้าหวานบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดที่ข้อมือเมื่อมีดปลายแหลมถูกทิ่มลงไป แต่ความเจ็บใดจะเท่ากับความเจ็บปวดที่หัวใจนี่










"โยซอบ หยุด!" เสียงทุ้มพูดห้ามก่อนแรงกระชากที่ข้อมือ ทำให้มีดปลอกผลไม้ลอยออกจากมือกระเด็นไปมุมห้อง โยซอบหันไปมองเจ้าของการกระทำก็พบว่าเป็นจุนฮยอง เพื่อนที่อยู่กับเขามาโดยตลอด





"จุนฮยอง ฮึก...ฉันเจ็บ" ทั้งเลือด และน้ำตาที่ไหลรินของคนตัวเล็ก ทำให้ใครอีกคนต้องรู้สึกเจ็บตาม โยซอบโผงเข้ากอดร่างสูงก่อนจะปล่อยโฮออกมาจนตัวโยน





"โยซอบ...ต่อจากนี้ฉันจะอยู่ข้างนาย" จุนฮยองโอบกอดร่างเล็กแน่น ราวกับอยากจะให้ความเจ็บปวดทั้งหมดที่คนตัวเล็กได้รับ ถ่ายทอดมาให้เขาได้แบกรับบ้าง










...ได้ยินกันบ้างไหม...เสียงใจที่ฉันมี
หัวใจฉันตอนนี้กำลังร้องไห้...



















TBC.
___________________________________________________________________
 

นั่นไง อิคุณไรฯมันเกิดอารมร์ดราม่าเข้าสิงจนได้
นี่เป็นฟิคยาวสามตอนจบนะฮะ แม่จะบอกว่ายาว...แต่มันก็จบในตอนนั้นแหละฮะ
สามตอนนี้ไม่เน้นคำพูด เน้นบรรยาย และเพลงไทยให้เข้ากับบรรยากาศซะส่วนใหญ่
เพลงที่เลือกมาก็ของพี่เต้นทั้งนั้น ฟังแล้วอิโมจิ้นมันแล่นดีจริงอะไรจริง
ไม่ว่ายังไงอย่าเพิ่งน้ำตาไหลกันหมดปี๊บน้า>[]<