[Short FIC] Some time beast.

ตอนที่ 15 : FIC : Merry Christmas day [JY]

FIC : Merry Christmas day  ll Pairing : Junhyung x Yoseob ll Note : Sweet

 

 "only you, only you can bring me to life...~" ผมร้องเนื้อเพลงที่กำลังติดมากในช่วงนี้ออกมาจนทงอุนเจ้ามักเน่ร่างยักษ์ต้องหันมามองด้วยสีหน้าแปลกๆ ผมเลยหันไปเท้าเอวถาม "อะไร"




"ผมเห็นฮยองร้องท่อนนี้มาหลายรอบแล้วนะ ร้องท่อนอื่นไม่เป็นหรือครับ?"





"ฉันชอบท่อนนี้ ถ้ามันทำให้โสนประสาทนายเสียก็เอาสำลีอุดหูไปซะ" ว่าจบผมก็เดินลัลล้ารอบห้อง ทงอุนทำได้แค่ถอนหายใจก่อนจะเตรียมกระเป๋าเดินทางเพื่อไปแสดงมิวสิคคอลต่อ










 สุดท้ายผมก็เดินออกมาจากหอพักเพราะความเบื่อที่ต้องอยู่คนเดียว ระหว่างทางผมแวะเข้าร้านสะดวกซื้อเดินตรงไปมุมเครื่องดื่มก็เจอกับผลิตภัณฑ์กระป๋องสีแดงๆ ที่ใครสักคนที่สำคัญกับผมมากชอบดื่มมันเป็นประจำจนผมคิดว่ามันดีตรงไหน ผมเลยหยิบมันมาสามกระป๋องก่อนจะนำไปจ่ายเงิน โดยที่ไม่ลืมซื้อขนมติดมือมาด้วย





 เมื่อซื้อของเสร็จผมก็เดินตรงไปยังสวนสาธารณะที่ชอบมานั่งเล่นกับตาห้อยประจำ ตรงม้านั่งใต้ต้นไม้ที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะเล็กน้อย ผมเดินตรงไปนั่งตรงนั้นโดยไม่ต้องคิด สองมือเริ่มค้นหาของที่ได้ชื่อว่า 'โค้ก' ออกมาเปิดดื่ม ฮ่า~ ซ่าจังเลย ผมไม่รอช้าที่จะแกะขนมเพื่อกินควบคู่กับเครื่องดื่มกระป๋องแดง






~You’re bad to me, so bad to me, oh girl you’re like caffeine~









 จู่ๆเสียงริงโทนเรียกเข้าโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงโดยที่มืออีกข้างก็ยกกระป๋องโค้กขึ้นดื่ม ก่อนที่เสียงริงโทนจะดับไปหน้าจอก็โชว์เบอร์และชื่ออันคุ้นตา 'จูมยอม' ผมรีบกดรับทันทีอย่างไม่ต้องคิด









[อยู่ไหนครับหมูอ้วน] เสียงเข้มจากปลายสายทักก่อนที่ผมจะพูดซะอีก ทำเอาผมอดยิ้มไม่ได้





"ไม่บอก หาเองสิครับ"





[เฮ้อ อยู่ไหนน้า อยู่ในใจฉันหรือเปล่านะ] จุนฮยองถามด้วยน้ำเสียงสงสัย จนผมหัวเราะคิก





"นั่นสิครับ หาเองนะจูมยอม ฉันเชื่อว่านายรู้...ติ๊ด" ผมพูดเพียงเท่านั้นก็กดวางสาย แล้วรอให้อีกคนตามหาผมเองเพราะผมเชื่อว่าเขาจะต้องหาเจอแน่นอน











 ไม่นานเกินรอจริงๆนะ เจ้าคนปากห้อยที่ทำให้ใจผมเต้นเลือดที่หน้าสูบฉีดได้ดีตลอดก็เดินมาล็อคคอผมจากด้านหลัง โทรมาไอ้เราก็นึกว่าอยู่ไกลที่ไหนได้อยู่แค่ร้านกาแฟใกล้ๆนี่เอง จุนฮยองย้ายตัวมานั่งข้างๆผมก่อนที่จะเอนตัวหนุนตักผมราวกับหมอน ใบหน้าของเขาประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่เขามักจะมอบให้ผมประจำ









"ทำไมวันนี้ออกมาอยู่ข้างนอกหละ?" คนตัวโตพูดไป ขณะที่เล่นมือบางของผมไป





"ก็เบื่อนี่น่า ตื่นมาลุงดูจุนนี่ก็หายหัวไปกับฮยอนซึง ส่วนกวังก็ออกไปหาพี่ชาย ทงอุนก็เตรียมตัวไปแสดงมิวสิคคอล แล้วที่สำคัญนายหายไปไหนก็ไม่รู้ ฉันเลยออกมานั่งเล่นข้างนอก"





"ก็ฉันเห็นว่านายเหนื่อย เลยอยากให้พักผ่อนเยอะๆ แล้วนี่มีแผนจะไปไหนไหม?"





"ไม่อ่า..."





~You’re bad to me, so bad to me, oh girl you’re like caffeine~





ไม่ทันที่ผมจะทันได้พูดจบประโยค เสียงเรียกเข้าก็ดังขัดจังหวะโชว์เบอร์ของพี่สาวผมจึงรับกดรับก่อนที่เจ๊แกจะบ่นยาวเยียดที่รับช้า "ครับพี่สาวคนสวยยยยยย"





[ไม่ต้องมาปากหวานนะโย วันนี้ว่างไหม?]





"ก็ ว่างอะครับ"





[ดีเลย มาที่ร้านพี่มา คิดถึงเราจะแย่แล้วแม่ก็มานะ อ่อ จริงสิ อย่าลืมพาน้องเขยมาแนะนำให้พี่รู้จักด้วยหละคุณน้องสาวโยซอบ คิคิคิ]





"พี่อ่า ไม่ต้องมาแซว! เดี๋ยวไปครับ"









 พี่สาวกดวางสายไปทั้งๆที่ยังทิ้งประโยคน่าอายแบบนั้นไว้ให้ผมจำมันได้ขึ้นใจอีก 'อย่าลืมพาน้องเขยมาแนะนำให้พี่รู้จักด้วยหละ' อะไรอะพี่บ้าเอ๊ย สุดท้ายผมก็ต้องพาเจ้าบ่าวปากห้อยที่มัดมือชกขอผมไว้กับแม่เมื่อวันซูซอกมายังร้านของพี่





 ผมพาจุนฮยองมานั่งตรงโต๊ะแถวๆมุมร้านที่ที่สงบที่สุขที่ผมเคยนั่งมาเลย ก่อนที่ตัวเองจะเดินหายเข้ามาหลังร้าน เอาจริงๆนะ ปัจจุบันผมยังไม่รู้เลยว่าร้านพี่นะเป็นร้านอะไรกันแน่ ร้านอาหาร? หรือร้านขายของทั่วไปกันแน่ ผมยังมึนๆกับพี่ตัวเองอยู่เลย









"พี่เฮยอนนนน อยู่ไหน" ผมตระโกนอย่างเคยชิน จนโดนกะทะฟาดหัวเบาๆ หันไปมองก็เป็นฝีมือพี่สาวสุดโหดของผมเอง





"จะตระโกนทำไม แล้วนี่มาถึงแล้วทำไมไม่โทรบอก"




"เปลืองตังค์"





"ไอ้งก"





"เหมือนพี่"










 ว่าจบผมก็ไม่รอช้าที่จะวิ่งหนีพี่สาวตัวเองออกมา ตอนนี้ที่โต๊ะไม่ได้มีเพียงจุนฮยองที่นั่งอยู่คนเดียว คุณพ่อกับคุณแม่ของผมก็มานั่งกันเรียบร้อย สงสัยเพิ่งมาเมื่อกี้หละมั้ง ผมเข้าไปนั่งข้างๆจุนฮยองอย่างรู้น่าที่ พี่สาวเองก็นั่งลงตรงหัวโต๊ะเช่นกัน









"เพิ่งมาหาแม่เมื่อไม่นานนี้ วันนี้ก็วันสำคัญแม่กับพ่อก็ขอเราทั้งคู่มีความสุขนะ โยซอบ จุนฮยอง"





"ขอบคุณครับ"




"พี่เองก็ขอให้แกตัวสูงขึ้นนะ จุนฮยองนายเองช่วยทำให้ตานี่สูงขึ้นบ้างหละ"





"พี่อะ" ผมหันไปพองแก้มใส่พี่ ซึ่งมันเรียกเสียงหัวเราะจากคนทั้งโต๊ะได้ดี





"ฮ่าๆ แต่ตัวแค่นี้ก็ดีแล้วนะครับ น่ารักดี" เป็นจุนฮยองเองที่พูดทำเอาบรรยากาศรอบโต๊ะหวานทันตา แต่มีผมนี่แหละที่นั่งหน้าแดง จะพูดตอนไหนไม่ว่าหรอก แต่นี่มัน...





"เน่าจริงสองคนนี้ พอๆ กินข้าวๆ"









 พวกเรานั่งกินข้าวกันด้วยรอยยิ้ม ซึ่งนั่งไม่นานนักจู่ๆคุณพ่อคุณแม่ของจุนฮยองก็มาร่วมด้วย ซึ่งคนโทรตามก็ไม่ใช่ใครนอกซะจากคุณแม่ผมเอง อ่อ น้องชายของตาห้อยก็มานะผมเลยนั่งมองหน้าน้องเขาสลับกับพี่ชาย ทำไมน้องหน้าตาดี แต่ทำไมพี่ห้อยได้ขนาดนี้นะ ดูเหมือนจุนฮยองจะรู่ทันเลยก้มลงมางับหูผมก่อนพูดเสียงต่ำ





"ถ้าคืนนี้อยากนอน ก็อย่ามองให้มากนะ"






 ทำเอาผมต้องนั่งนิ่งไม่มองหน้าน้องชายตาบ้าอีกเลย เพราะรู้ความหมายของคำพูดดี เมื่อกินเสร็จมันก็ค่อนข้างเย็นผมเลยขอตัวกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้ดูท่าจุนฮยองจะมีงาน เมื่อออกมาพ้นสายตาผู้ใหญ่ได้ตาบ้านี่ก็ดึงผมเข้าเข้าไปในซอยใกล้ๆ ก่อนที่ริมฝีปากร้านจะตามมาประกบริมฝีปากผมอย่างรวดเร็ว





 ลิ้นหนาลากผ่านโพรงปากเข้ามาอย่างง่ายดาย เพียงไม่ดายลมหายใจของผมก็เหมือนถูกช่วงชิงไปจนรู้ได้ว่าถ้าไม่มีอ้อมแขนแกร่งของคนตรงหน้าคงได้ลงไปกองกับพื้นแน่ๆ จุนฮยองถอนจูบออกอ้อยอิ่ง ดวงตาคมเข้มหรี่ลงจ้องมองลึกเข้ามายังดวงตาของผม










"ห้าม มอง ใคร อีก" จุนฮยองเน้นเสียงหนักทีละคำจนผมแทบกลืนน้ำลายไม่ลง





"อะ...อื้ม"











 เราสองคนกลับมายังหอพักในตอนที่ตะวันลับฟ้าไปแล้ว ไม่ทันได้ตั้งตัวจุนฮยองพลักผมตัวติดกับผนังห้องก่อนที่จะช่วงชิงริมฝีปากไปอย่าง่ายดาย รสจูบหวานสลับกับความร้อนแรงก่อนที่คนตัวสูงจะผละออกเขาได้ฝากรอยแดงไว้ที่คอผมอย่างที่ชอบทำเป็นประจำ











"เมอร์รี่คริสมาสต์นะครับที่รัก" ไม่พูดปล่าว ยังอุตส่าห์ก้มลงมาจุ๊บปากผมอีกรอบ






"พอเลย ได้ทีเอาใหญ่แล้วนะ" ผมตีแขนเขาไปแรงๆหนึ่งทีจนเจ้าตัวหน้าหงิก






"ก็ที่รักตัวหวานอ่า เขาก็อยาก...กิน" สายตาเจ้าเล่ห์ถูกส่งมาให้จนผมแอบขนลุก รีบเบี่ยงตาหลบ





"มะ...ไม่เอานะจุนฮยอง...ง่า~ ซอบเหนื่อยนะจูมยอม พักนะ*-*"

"ไม่ ให้ พัก ครับ^^"










 คนตัวโตรีบแบกผมขึ้นบ่าก่อนจะเดินเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็วทันใจ เขาขึ้นคร่อมผมอย่างที่ทำเป็นประจำก่อนจะเริ่มระดมจูบมากมายให้ ทั้งร้อนแรง ทั้งหอมหวานอย่างที่ผมไม่รู้จักเบื่อ มือหนาเลื้อยไปมาอยู่ตามบั้นท้ายจนผมเคลิ้มไปกับมัน สุดท้ายก็ต้องยอมสินะ...ง่า ต่อจากนี้ขอเป็นเวลาส่วนตัวนะครับทุกคน










"สุขสันต์วันคริสมาสต์นะครับ จูมยอมอปป้า...อะ...อ๊า~ ♥ "

___________________________________________________________________

มาแล้ววววว งานนี้ทำให้คนอ่านค้างเล่นๆ-..-
แหมๆ ก็อยากให้พักเรื่องเอ็นซีบ้าง อะไรบ้าง 55555
หวังว่าจะไม่ตามมาฆ่าไรทฯนะ เอาไว้...ปีใหม่จะจัดให้
หรือเปล่า 55555 (หลบตีน) เอาเป็นว่า วันนี้ก็วันปีใหม่ของชาวฝรั่ง
แต่พอดีผมเป็นพวกค่อนข้างอินเทรน (โดนตบ) อินเทรนให้สองคนนี้กินกันนนน
(จุดประสงค์) วันนี้ก็ขอให้มีความสุขมากๆนะรีดที่รักทั้งหลาย จุ๊บๆ