[Short FIC] Some time beast.

ตอนที่ 13 : FIC : MelOn Award 2012 day [JY]

FIC : Melon Award 2012 day ll Pairing : Junhyung x Yoseob ll Note : NC 18+ หรือเท่าไหร่ดี?






























 

 "โยซอบ นายช่วยถือให้มันดีๆหน่อยสิ" เสียงเข้มของรีดเดอร์วง 'ยุนดูจุน' เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าโวคอยประจำวงกำลังเดินถือรางวัลด้วยความร่าเริงไม่สนใคร ซึ่งมันเป็นเรื่องน่าหวาดเสียวต่อการทำรางวัลตกแตกได้





"ฉันรู้แล้วน่า ฉันไม่ทำมันแตกเหมือนนายหรอกนะดูจุน!" เด็กน้อยหันมายู่ปากใส่ ก่อนจะหันกลับไปสนใจรางวัลในมือต่อ ผมทำได้แค่มองตามด้วยอมยิ้มจนเด็กแก้มย้วยตวัดตามามอง





"ยิ้มอะไรของนายอยู่ได้ฮะจุนฮยอง!" โยซอบเหวใส่ผมซึ่งมันก็มาพร้อมหน้าแดงๆ




"ยิ้มให้ที่รักไงครับ" ผมขยับปากช้าๆให้อีกคนพออ่านได้ โยซอบเบิกตากว้างก่อนจะส่งตาเขียวมาให้ เขาหันกลับไปสนใจรางวัลอีกครั้งโดยไม่หันมาหาผมอีกเลย




"ฮยองฮะ นี่" มักเน่ร่างยักษ์ส่งกระป๋องโค้กให้ผมอย่างรู้หน้าที่








 ผมนั่งมองรอบห้องแต่งตัวด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าปีนี้งานมาม่าเราจะไม่ได้อะไรเยอะแยะ แต่งานเมล่อน....มันคือที่สุดของพวกเราจริงๆ มันแสดงให้ทุกคนได้เห็นว่าพวกเราพัฒนาขึ้นอย่างไม่มีหยุดหย่อน พัฒนาขึ้นเพื่อให้เข้ารับรู้ว่า...ขยะชิ้นนี้แหละ ที่มันมีพลังมากกว่าเก่าเมื่อนำมารีไซเคิร์ล คึ พูดไปเหมือนแอบด่าตัวเองแฮะ ช่างมันเถอะ





 เมื่อพวกเราต่างเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายกันเรียบร้อยแล้ว ต่างคนก็ขึ้นรถเพื่อที่จะกลับหอแต่ระหว่างทางพี่จินแทคให้รถเลี้ยวเข้าร้านคาราโอเกะที่เคยมาเมื่อตอนยังเป็นเด็กเทรน ก่อนที่พวกเราจะโดนต้อนให้เข้าไปในร้านที่เปิดไฟเพียงแค่ที่ทางเดิน รอบด้านถูกตกแต่งด้วยลิบบิ้นต่างๆดูสวยงาม เราเดินมาถึงห้องห้องหนึ่งรีดเดอร์ยุนเป็นคนเปิดเข้าไปแทนทุกๆคน








ปังๆ ปังๆ!!!









"ยินดีด้วยนะ บีซือทือ"








 ไฟถูกเปิดขึ้นอย่างกระทันหันพร้อมด้วยเสียงของพลุขนาดเล็ก ผมหลับตาเล็กน้อยก่อนจะลืมตามอง ภายในห้องมีทั้งท่านประธาน(ที่นานเจอที) วงรุ่นน้องอย่างBTOB น้องสาวที่น่ารัก 4minute และเจ๊จีน่า รู้สึกว่าลุงจีฮุนจะไม่มาแฮะ พวกเราทุกคนมองกันอย่างเลิกลั่กก่อนจะก้มหัวขอบคุณอย่างปลื้มใจ








"บีสท์ พวกนายทำได้ดีมาก ได้ขอบคุณแฟนๆไหมวันนี้... เพราะถ้าไม่มีพวกเค้า พวกเธอจะไม่มีวันยืนอยู่ได้แบบนี้..."





"จำไว้ อย่าอกตัญญู แต่จงนอบน้อมอยู่เสมอ" บีสท์ทุกคนต่างพูดท่อนต่อไปของท่านประธานฮงพร้อมกันอย่างรู้ดี เพราะเขานั่นแหละที่สอนพวกเราอยู่เสมอๆ จนซึมเข้าสายเลือดซะแล้ว








 ท่านประธานส่งยิ้มให้ก่อนที่งานเลี้ยงขนาดย่อมๆจะเริ่มขึ้น หลังจากที่โดนสั่งห้ามดื่มแอลกอฮอล์ไปนาน วันนี้โยซอบได้รับอนุญาติให้ดื่มได้ และรู้สึกว่าจะดื่มเข้าไปแล้วซะสามแก้วเพราะหน้าและแก้มนิ่มนั่นจะขึ้นสีแดงจัดแล้ว ท่านประธานขอตัวกลับก่อนเพราะงานต่อรวมถึงเจ๊จีน่า BTOB และพวกฮยอนอาเองก็กลับด้วยเนื่องจากพวกเขาอยากปล่อยให้พวกเราฉลองกัน







"อ๊ะ ฉันเอาเพลงนี้ๆ" เสียงเล็กดังขึ้นผมหันไปมองก็เห็นว่าเจ้าตัวน้อยของผมกำลังชี้เพลงในสมุดเพลงอย่างสนุกสนาน ดวงตากลมโตปรือหวานเยิ้มด้วยฤทธิ์แอลกอลฮอล์ โยซอบที่รู้ตัวว่าผมมองอยู่เขาก็หันมาส่งยิ้มให้....ดูท่าจะเมาหนัก





ร่างเล็กเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลงบนตัก "จุนยอมอ่าาาา มาร้องเพลงด้วยกันน้า"




"ไม่หละครับ โยซอบร้องเถอะ" ผมลูบแก้มนิ่มอย่างถือวิสาสะ ก็แหม นานทีเจ้าตัวเล็กนี่จะเมาจนให้ผมเก็บเศษเก็บเลยจากเขาได้นี่นา





"ไม่เอาอะ งั้นเขาไม่ร้องแล้วจะอยู่กับจุนยอม" โยซอบส่งไมค์ให้ดูจุนที่เดินมาดูอาการก่อนจะทำมือไล่ส่งหัวหน้าวงอย่างไม่ใยดี




"นี่นายเมามากเลยนะ กลับหอไหม"





"ไม่เอาอ่า อยากอยู่แบบนี้"








 หัวกลมที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำคลับซุกลงมาที่หน้าอกของผม ดวงตากลมหลับลงให้เห็นแพรขนตาเรียงตัวสวยมือเล็กกำปกเสื้อผมไว้หลวมๆ ปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อยอย่างที่ชอบทำ...ให้ตาย น่ารักไปแล้วนะ ผมลูบผมนิ่มอย่างแผ่วเบาก่อนจะเงยหน้ามองห้องที่ยังคงดังไปด้วยเสียงแหกปากโวยวายร้องเพลงของเมมเบอร์ที่เหลือ














 หลังจากเมามันส์กับการแหกปากเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เดินทางกลับหอพักด้วยสภาพเมาเละจะมีก็แค่ผม ฮยอนซึงและทงอุนเท่านั้นแหละ ที่ครองสติอยู่รอดตลอดรอดฝั่งมาได้ เราสามคนต้องแบกสมาชิกที่เหลือเข้าห้องอย่างยากลำบากพอถึงห้องได้ ไอ้ลุงดูก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปอ้วกทันทีจนฮยอนซึงต้องวิ่งไปดู ส่วนทงอุ่นก็แบกกีกวังไปนอนบนโซฟาเรียบร้อยก่อนจะล้มลงนั่งข้างๆโซฟานั่นอย่างอ่อนแรง





 ผมเองก็เดินอุ้มเจ้าตัวอ้วนในอ้อมแขนเข้าห้องนอน ครั้นจะให้ปีนขึ้นไปวางข้างบนก็ดูท่าจะไม่ไหวตัวก็หนัก ผมเลยวางร่างเล็กไว้ที่เตียงนอนของผมแทน โยซอบบิดตัวเล็ดน้อยจนเสื้อยืดสีขาวมันเลิกขึ้นมาจนเห็นหน้าท้องขาวทำเอาผมอยากกระโจนเข้าไปกอดจูบให้ส่างเมา แต่ก็เห็นทีว่าจะทำไม่ได้ไม่งั้นโดนบ่นแน่ถ้าเจ้าตัวเล็กนี่ได้สติขึ้นมา

 

คลิ๊กรูปข้างบนสิครับ จุ๊บๆ<3

 นอกห้องนอนทงอุนและกีกวังต่างนั่งเรียบเรียงสติเล็กน้อยหลังจากพากันหลับไปด้วยความเมา ทงอุนแม้ว่าจะครองสติให้รอดมาถึงหอพักได้แต่พอหัวถึงโซฟานุ่มๆก็เป็นอันเมาหลับไม่ได้สติ กว่าจะตื่นขึ้นมาก็ตอนที่ได้ยินเสียงดังมาจากทั้งทางห้องน้ำ และห้องนอน ซึ่งมันก็ทำให้อีกคนที่เมาหลับไปตื่นขึ้นมาด้วยเช่นกัน








"อ่า ... ฮยองไปไหนหมดนะ" ทงอุนทำถ้าจะไปเปิดประตูห้องนอนแต่ก็ถูกห้ามไว้ด้วยกวังที่นั่งอยู่ เขาหันไปมองคนตัวเล็กพร้อมเลิกคิ้วขึ้น




"นายก็รู้...ว่าวันนี้...มันวันอะไร" กีกวังหลบตาเข้มที่จ้องมองมา








 มักเน่ยักษ์ยกยิ้มขึ้นชอบใจกับอาการเขินของฮยอง...คนรักของตัวเองที่นั่งนิ่ง ทงอุนเดินไปนั่งลงข้างๆร่างเล็กก่อนจะดึงเข้ามากอด ทำเอากีกวังเบิกตาโตดันอีกคนออกด้วยความตกใจ แต่ก็เหมือนว่ายิ่งขืนตัวก็จะยิ่งโดนกอดแน่น จึงต้องจำนนยอมให้อีกคนกอดไปทั้งอย่างนั้น





"วันที่ 14 ธันวาคม วัน Hug Day วันที่คนรักจะกอดกันใช่ไหมครับ"





"อะ...อื้ม"




"งั้นทำไมเรา...ไม่มากอดอันบ้างหละ" ไม่ทันที่จะได้ตั้งตัวใดๆ ปากอิ่มหวานของคนตัวเล็กก็ถูกประทับลงแย่งชิงไปทันทีด้วยความเอาแต่ใจของมักเน่ เขาผละออกก่อนจะกระซิบข้างหู












"คืนนี้ยังอีกยาวไกลนะครับ...ฮยอง"




















___________________________________________________________________

ไม่ได้กลับมาแต่งนาน คิดถึงลีดเดอร์จุงT.T
แล้วดูมันกลับมาแต่ละที กลับมาเอาเลือกจากลีดที่รักทุกครั้ง-..-
ก็ไม่ได้อะไร อาการฟินมันมาจากงานเมล่อนนี่นา-w- ดูสิ มันเล่นอะไรกันเยอะแยะก็ไม่รู้
แถมคราวนี้ดูมันจะหวานกันออกสื่อจนหัวใจไรทฯจะละลาย
หวานกันไปนะ บางทีก็...จะตายอยู่แล้ว 55555
เพิ่งรู้จากในทวิต ว่าวันที่ 14 ธันวาเป็นวันฮักเดย์
ก็เลยเอาลงพล็อตให้คุณอุ่นกวังสักหน่อย เดี๋ยวจะน้อยใจที่ไม่มีบท
หอพักอสูรก็ครื้นเครงไปด้วยคู่รักสามคู่ แหมฟินจริงจริ๊งงงง
คราวหน้าไม่รู้กลับมาจะเรียกเลือดหน้าน้ำตาลในเลือดกันอีก
แต่ก็อย่าลืมติดตามนะ รู้สึกว่าเอ็นซีมันจะติดกันสามตอนและ
จะพักๆบ้าง เดี๋ยวโดนแบนT^T หวังว่าจะไม่มีใครมากดแบนนะ
ผมจะไม่กดอัพซ้ำ เพราะฉะนั้นคำผิดมักจะมี ก็เลยอยากขออภัยไว้เน้อ

ปล.ครั้งนี้บ่นเนิ่นนานจริงๆ-_-"