รัตติกาลแห่งดวงจันทร์ (full moon)

ลำดับตอนที่ #17 : Part16

----------------------------  พรึบ ตึ้ก!
ฮิมดิสกระโดดลงมาพร้อมกับโครนอสที่ถูกมัดอยู่  พรึบ! ฮิมดิสโยนโครนอสมาทางฉัน ฉันรับอย่างงๆก่อนจะช่วยเเก้มัด
"เธอต้องมากับฉัน"ฮิมดิสพูดก่อนจะจับเเขนฉัน เเล้วลากขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็วโดยยังไม่ทันตั้งตัว เมื่อหันหลังไปมองโครนอสกับพี่ๆก็เห็นเซเรน่าขวางทางไว้ ฉันหันหน้ามามองฮิมดิสซึ่งหมอนั้นเอาเเต่เดินดุ่มๆโดยไม่หันหน้ามองมองฉัน ฉันพยายามขัดขืนเเต่ไม่เป็นผล เราเดินมาเรื่อยๆ ซึ่งขาของฉันตอนนี้ไม่ไว้เเล้ว เดินมาไม่ได้หยุดพักจะสร้างให้มันหลายชั้นทำเพื่อ?"นี่ บ้านนายทำไมต้องสร้างหลายชั้น อยู่กันกี่คนกันเนี่ย"ไหนๆก็อยู่กับเจ้าของบ้านเเล้วขอถามเลยเเล้วกัน"ฉันบอกเธอตอนไหน ว่านี่บ้านฉัน"ฮิมดิสตอบทั้งที่ยังเดินอยู่  เออก็จริงเเหะ คิดเองเออเองทั้งนั้นเรา"เเล้วที่นี้ที่ไหนกัน"ฉันถามไปงั้นๆเเระ เพราะกลบความเงียบเเละความวังเวง "...."เงียบถามเเล้วไม่ตอบ ไอ้นี้นิ"ฉันคุยกับนายอยู่น่ะ"ฉันพูด"คุก"ห๊า!เมื่อกี้นายฮิมดิสมันพูดว่าอะไรไม่ค่อยได้ยิน"ฉันบอกว่าที่นี้คือคุกยังไงเล่ายัยเบ๊อะ"ฮิมดิสพูดขณะเดินอยู่(เหมือนเดิม)ว่าใครเบ๊อะเดี๋ยวเเม่ตบเลยนิ"ถ้ากล้าก็ลองดูสิ"เฮือก! อ่านความคิดฉันได้ด้วยรึนี้ ฮิมดิสตอบเสียงเรียบเเต่เเฝงไปด้วยความไม่พอใจ หมอนี้อารมณ์เสียตลอดเวลารึไงน่ะ อย่างกับมีใครเอาผ้าสีเเดงมาล่อตลอดเวลา"เธอเลิกคิดเรื่องไร้สาระสักที่ได้มั้ยฉันรำคาญจะเเย่อยู่เเล้ว" ฮิมดิสตวาด กึก ห๊า!หมอนี้หยุดเดินเเล้วเรอะ เย้ๆ ฉันกระโดดกระเต้น"ยัยปัญญาอ่อน"
ฮิมดิสพูดอย่างรำคาญ ก่อนจะ เเอ็ดดดปึ้ง!!
อ้อที่หยุดเนี่ยเพราะถึงเเล้วนี่เอง มันเป็นเหมือนห้องนอนมีเตียงขนาดคิงไซค์ มีโซฟาสีขาวดำอยู่ตรงหัวมุม มีห้องน้ำ มีระเบียงด้วยกว้างมาก
หมอนี้คิดอะไรอยู่เนี่ยระหรือว่า เฮือก!หรือว่า่หมอนี้เกิดคิดพิศวาทในตัวฉันขึ้นมา โอ้โน้!!พ่อจ๋าเเม่จ๋าช่วยหนูด้วย"ยัยหลงตัวเองกล้าคิด
เนอะ"ฮิมดิสพูดอย่างเอือมระอา ทำไมย่ะอย่างฉันไม่ดีตรงไหน เอว30อก34สูงร้อย170กว่าๆชอบม่ะชอบม่ะ(เริ่มจะเพี้ยน) ฮิมดิสส่ายหัวอย่างอย่างเอือมระอากับพฦติกรรมของฉันอีกรอบ"เลิกโวยวาย(ในใจ)สักที่ มาเข้าเรื่องดีกว่า"ฮิมดิสพูดพร้อมมองหน้าฉัน"เข้าเรื่องอะไรหล่ะ?."ฉันพูดขึ้น"กุญเเจน้ำอยู่ไหน"เฮือก!!หมอนี่รู้งั้นเรอะ"ใช่ฉันรู้ว่า่มันอยู่กับเธอเอามาให้ฉันซะ"ฮิมดิสพูดเสียงเรียบ"เลิกอ่านความคิดของฉันซักทีได้มั้ย ขอมีความคิดส่วนตัวบ้าง"ฉันพูดขึ้น"จะให้ฉันทำยังไงหล่ะก็มันได้ยินเองนิ รึจะให้ฉันอุดหูเวลาคุยกับเธอ"ฮิมดิสไม่พูดเปล่าพร้อมทำท่าประกอบเเล้วยักคิ้วให้ฉัน โหย!หน้าตาโคตรกวนเบื่องล่างเลยว่ะ"อะไรทำให้นายคิดว่าฉันมีกุญเเจนั้น"ฉันเเกล้งถาม ฮิมดิสไม่ตอบเเต่กลับเลื่อนสายตาลงซึ่งระดับมันตรงกับหน้าอกฉันเปะ ไอ้โรคจิต เเกมองหน้าอกฉันกรี๊ดดดดด!!"ฉันไม่ได้มองหน้าอกเธอเเต่มองสร้อยที่อยู่ในเสื้อเธอต่างหาก"เฮือก!!! มันรู้เว้ยเห้ย!"นั้นไงเธอยอมรับเเล้ว" เห้ยลืมไปว่ามันอ่านใจได้
ฮิมดิสมองหน้าฉันพร้อมยิ้มมุมปาก ฮือฮือเอาไงดี ฉันเดินถ้อยหลังหนีฮิมดิสอย่างช้าๆพร้อมกลับฮิมดิสที่เดินเข้ามาหาฉันเหมือนกัน......