คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 4
พอเปิดประตูเข้าไป”แอ็ดดดด….”ข้างในมืดมาก "วูบ"มีกระแสลมอ่อนๆลอยมาปะทะหน้าของฉัน "อย่า!!"ฉันที่กำลังก้าวเท้าเข้าไปข้างในคุณแม่บ้านก็ร้องตะโกนร้องห้าม"ทำไม"พี่ซูซานเอยขึ้น"พวกคุณจะออกไปไม่ได้"ฉันรู้สึกแปลกๆกับพฤติกรรมของแม่บ้านคนนี้แล้ว เพราะแม่บ้านเมรี่เข้ามาอยู่ที่นี่ หลังจากคุณพ่อออกไปอยู่ที่สถานทูต คุณแม่บ้านก็เข้ามาดูแลแทน คอยถามนู่นนี่นั่นว่าจะไปไหนทำอะไรแต่มันไม่แปลกหรอกก็เป็นแม่บ้านคอยมีหน้าที่ดูแลคนในบ้านทั้งหมด แต่วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลย"ห้ามออกไปเด็ดขาด"คุณแม่บ้านเอยเสียงเข้ม"คุณแม่บ้านก็รู้ว่าพวกเรารอเวลานี้มานาน จะให้ถอยคงยาก"พี่ซูซานเอยเสียงเข้มไม่แพ้กัน ตอนนี้อากาศเริ่มมาคุแล้ว "คุณซาบีน่าเอาคุญแจม" นี่ของแม่ฉันน่ะไม่ให้หรอก "ไม่"ฉันตอบกับ "พวกเธออย่าขัดคำสั่งของฉันนะ" เอาแล้วไงยัยเมรี่(ขอเปลี่ยนสรรพนามใหม่เหอะ) เริ่มเดือดแล้ว"แต่ฉันเป็นเจ้านาย"พี่ซูซานเอยเสียงเรียบแต่แฝงความโกรธอยู่
"ไปกันเถอะ เราเสียเวลามากพอแล้ว"พี่วิเวียนเอ่ยเสียงเรียบพร้อมเหล่ตามองแม่บ้านด้วยความไม่พอใจ ที่ขัดขวางความต้องการของพวกเธอ "ฉันบอกว่าอย่าก็อย่าสิ!!!"ยัยเมรี่พูดพร้อมกับกระโดดจับพี่วิเวียนที่กำลังก้าวเท้าออกไป"ปล่อยฉัน"พี่วิเวียนสบัดเต็มแรงจึงทำให้ยัยเมรี่ลอยไปกระแทกกับกำแพงทองคำอีกฝั่งหนึ่งจนเกิดรอยร้าว"ฉันเห็นแก่เธอที่ดูแลพวกเรามาอย่างดี แต่อย่ามาขัดคำสั่งฉัน"พิ่วิเวียนพูดจบ ยัยเมรี่ลุกขึ้นไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย "ถ้าพวกเธอออกไปฉันจะรายงานท่านฮิมดิส พ่อของเธอเดือดร้อนแน่!!"ในที่สุดยัยเมรี่ก็เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา
ที่แท้ยัยเมรี่เป็นคนของฮิมดิสนี่เอง เอาไงดีล่ะ ยัยเมรี่ต้องไม่ธรรมดาแน่ "ย๊าก!!"ยัยเมรี่กระโดดข้ามโต๊ะมาหาพี่วิเวียนแต่พี่วิเวียนไหวกว่าจับยัยเมรี่ไว้ทัน แต่ยัยเมรี่จับพี่วิเวียนกดกับกำแพง พี่ซูซานจึงเข้ามาจับยัยเมรี่แยกออกจากพี่วิเวียนแต่ยัยเมรี่แรงเยอะกว่า"นี่ซาบีน่ามาช่วยทีสิ"พี่ซูซานหันมาพูดกับฉันที่ยืนตะลึงอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันเหลือบเห็นขวดเลือดซึ่งเป็นขวดแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ
ฉันรีบหยิบมันขึ้นมาแล้ววิ่งเข้าหายัยเมรี่ทันที ก่อนจะ"เพ้ลงงง!!"ฟ้าดเข้าที่หัวอย่างเต็มแรง ได้ผลยัยเมรี่หันขวับมาทาง นัยตาสีแดงฉานไม่ต่างจากสีเลือดซึ่งตอนนี้กำลังไหลย้อยไปทั่วใบหน้า พอเลือดไหลเข้าใกล้ปาก หล่อนก็เลียริมฝีปากตนเองฉันแทบจะอ้วกออกมาตรงนั้นให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ฉันก้าวถอยหลังเมื่อยัยเมรี่ลุกมาทางฉัน "อย่าเข้ามานะ"ฉันพูดอย่างหวั่นๆเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน "หมับ"พี่ซูซานจับแขนยื้อไว้ พร้อมกับพี่วิเวียนที่จับแขนกันคนละข้าง"อย่ามาทำไร น้องสาวฉันน่ะ"พี่วิเวียนเอ่ยขึ้นพร้อมจับแขนไว้แน่นแรงของพี่วิเวียนพี่สองคนพยักหน้าเหมือนมีแผนเอาอยู่แล้วพี่ซูซานก็ถอยหลังออก พี่วิเวียนจึงจับยัยเมรี่โยนลงบนโต๊ะทองคำขนาดใหญ่ แล้วกระโดดค่อมยัยเมรี่พร้อมจิกหัว"เธอบังคับฉันเองนะ"
พอพี่วิเวียนพูดจบ ก็จับหัวยัยเมรี่กระแทกกับโต๊ะ รั่วติดกัน”ตึกๆๆๆ”แล้วกระโดดออก จากนั่นพี่ซูซานก็กระโดดค่อมต่อ"เธอก็บังคับฉันเหมือนกัน"แล้วใช่เล็บจิกที่หน้าของยัยเมรี่ “กรี๊ดด”ยัยเมรี่กรี๊ดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะลุกหนี แล้วพี่ซูซานก็หันหน้ามาทางฉัน "อะไร"ฉันถามขึ้นด้วยความงวยงง "จัดการเลยสิ หมัดสุดท้ายฉันยกให้"เอาแล้วไง ฉันมองหน้ายัยเมรี่ที่ตอนนี้ หัวแตก และหน้ามีรอยข่วน ฉันยืนลังเลอยู่พักนึก ก่อนตัดสินใจกระโดดสูงจังหวะนั้น ฉันใช้เท้าข้างซ้ายกระทืบต้องท้องยัยเมรี่จนหลุบเข้าไปกลางโต๊ะทองคำ และนี้คือจังหวะที่เหมาะที่สุด ฉันจับมือพี่ทั้งสองก่อนจะพากันวิ่งเข้าไปในอุโมงค์ ด้วยความมืดจึงทำให้ลำบากต่อการวิ่งของฉันมาก กว่าจะหลุดออกมา ชนกำแพงไม่รู้กี่รอบ เล่นเอาซะมึนไปตามๆกัน "แล้วเราจะไปไหนกันดี"พี่ซูซานเอยขึ้นเมื่อหายจากอาการมึนเมื่อกี้"มันมีอยู่ที่หนึ่ง"พี่วิเวียนเอยขึ้น "ที่ไหน"ฉันเอยขึ้น "บ้านของเวล!!"ฉันกับพี่ซูซานมองหน้ากัน "บ้านนายเวลเนี่ยนะ! นั่นมันเผ่าหมาป่าเชียวน่ะ"พี่ซูซานโวยวายขึ้น "แล้วจะให้ทำไงไม่มีที่ไปหรอกนะ หรือจะกับเข้าบ้าน!"พี่วิเวียนเอ่ยอย่างไม่พอใจ ฉันมองป่าตรงหน้าอย่างลังเล
ความคิดเห็น